Πευκόφλουδη

[Solonor]

Όνομα Συγγραφέα: Zoonlonor
Είδος: fantashe
Βία; Λίγη
Σεξ; Ναι
Αριθμός Λέξεων: 3287
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για τον  46ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Fantasy, Θέμα: Κατάρα

Αρχείο: Πευκοφλουδηfinal00.docx

 

[Morfeas]

Αντώνη, πολύ καλογραμμένο και όμορφο διήγημα.

 

Η αρχή σου είναι από τα πιο όμορφα πράγματά σου που έχω διαβάσει. Όμορφες εικόνες, όμορφη η αποτύπωση της νοσταλγίας κάποιου πράγματος που ποτέ δεν έχει δει ο ήρωάς σου. Θα ομολογήσω ότι το 2^ο μισό του διηγήματος μου φάνηκε ένα κλικ πιο κάτω από το 1^ο, αλλά αυτό καθαρά θέμα γούστου. Γενικά μου έφερε στο νου το Πεύκο του Kjιν, τόσο ως προς την προσέγγισή σου στο εξωανθρώπινο όσο και από κάποια θέματα κοινά (ο τάφος του παιδιού, προς στιγμήν σκέφτηκα μήπως υπήρχε συσχέτιση).

Δεν έχει προβλήματα, νομίζω ότι όλα δένουν και δεν μένουν αναπάντητα ερωτήματα. Όμορφη η χρήση της κατάρας, ωραία η ιδέα, το τέλος. Ίσως θα ήθελα να μάθω γιατί να είναι «πευκόφλουδη» κι όχι γυάλινη ξέρω γω, αλλά αυτό είναι θέμα περιέργειας κι όχι ανάγκης του διηγήματος.

 

 

Μπορεί να μην είναι το αγαπημένο μου κείμενό σου, αλλά είναι με μια τρίχα διαφορά. Δεν θα πω μεγάλα λόγια ακόμη, θα περιμένω και τον διαγωνισμό εφ για να δω αν θα γραφτώ στο φαν κλαμπ.

Καλή επιτυχία!

[gismofbi]

Φιλε πραγματικα δεν εχω λογια. Ιδιαίτερη προζα, λυρικη και παραμυθενια, ομορφες εικονες, λεξεις στεναχωρες και νοσταλγικες και η ιδεα της καταρας απλα καταπληκτικη. Ισως με κουρασε λιγο επειδη εμοιαζε με ποιημα και δεν μου αρεσουν καθολου αλλα μολις το φανταστηκα ως πεζογραφία καταλαβα πως δεν του ταιριαζε, θα εχανε αρκετα. Εμοιαζε με παραμυθι αλλης εποχης και ομολογω πως με ταξιδεψε. Ευγε για την προσπαθεια και σ ευχαριστώ.

[Mournblade]

Καλησπέρα Αντώνη.

Σαν κυρίαρχη εντύπωση, να σου μεταφέρω πως για ακόμη μια φορά βρήκα την γραφή σου απολαυστική.

 

Προφανώς βρέθηκες σε ποιητική διάθεση, πράγμα που αντικατροπτίζεται στο βατό σου κείμενο, και μιας και είμαι fan αυτού του είδους της γραφής, σου συγχώρεσα τον τίτλο (που για ακόμη μια φορά δεν με κέρδισε), τον μελοδραματισμό στην απόδοση των συναισθημάτων απέναντι στον έρωτα του - μια γυναίκα που εκδίδεται μονίμως μπροστά του, (κάτι που έρχεται σε σύγκρουση με το παιδί που χάνεται, που περνάει λίγο άκλαφτο σε σύγκριση με τον χαμό της) και την υπερβολική ιδέα που αποκαλύπτεται στο τέλος 

Αν κατάλαβα σωστά, η μάγισσα Βασίλισσα καταράστηκε την ίδια τη... θάλασσα ώστε να γίνει γυναίκα και να βαδίζει στη γη μέχρι να καταλάβει τι σημαίνει να χάνεις το παιδί σου. Γράφοντας το έτσι, πεζά, ακούγεται over the top και "μυθολογικό". Μην με παρεξηγείς: στο ίδιο μου το βιβλίο έχω περιγράψει, μέσω λυρισμού, κι εγώ τη θάλασσα με παρόμοιο τρόπο, με τη χρήση όμως μεταφορών. Σαν θέμα κεντρικής πλοκής όμως, δεν μπορώ να πω ψέματα, με ξενίζει.

 

 

Με δίχασες επίσης με τους διαλόγους. Έξυπνος μεν ο τρόπος απόδοσης, μη λειτουργικός δε.

 

Τα αρνητικά που αναφέρω όμως, λίγη σημασία έχουν. Όπως σου έχω ξαναπει, διακρίνω μεγάλο ταλέντο μέσα σου. Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, ούτε τι γούστα έχεις, ούτε τι άνθρωπος είσαι, ούτε ποιές ιστορίες σου αρέσουν να διαβάζεις από fantasy, ούτε καν αν έχεις εκδόσει ή ολοκληρώσει κάποιο βιβλίο. Εύχομαι, ειλικρινά όμως, να καταπιαστείς με κάτι δυνατό, που να σφύζει από λυρικότητα και συναίσθημα, και όμορφες ιδέες, και να μην παρασυρθείς από εκκεντρικότητες και επιλογές που έχουν στόχο τάχα να σοκάρουν. 

 

Στα του διαγωνισμού τώρα, εύχομαι καλή επιτυχία!

Edited September 28, 2017 by Mournblade

[Ballerond]

Καλησπέρα Αντώνη,

 

Επίτηδες διάλεξα να σχολιάσω τελευταίο το διήγημά σου (παρ' όλο που το διάβασα πρώτο απ' όλα).

Αν μπορούσα να σου αποδώσω ένα συγγραφικό χάρισμα, αυτό θα ήταν σίγουρα η απίστευτη ευελιξία σου. Μπορείς να γράψεις, καθώς φαίνεται, τα πάντα. Σε κάθε στυλ, σε κάθε ύφος, με κάθε υπόθεση και κάθε θέμα. Αυτό, το ζηλεύω πραγματικά.

 

Την πευκόφλουδη σου την λάτρεψα. Την έχω διαβάσει ΗΔΗ δύο φορές και το θεωρώ το καλύτερο σου ΜΑΚΡΑΝ απ' όσα έχω διαβάσει.

Λυρική, ατμοσφαιρική, άμεση, χαρισματική, θλιβερή, αγαπησιάρα, τα πάντα. 

Ο τρόπος γραφής είναι δύσκολος μεν (αρκετά πυκνός κι απότομος) αλλά αν το αφήσεις να κυλήσει, αξίζει και με το παραπάνω.

Οι διάλογοι ναι με δυσκολέψαν, αλλά μπορούσα μετά από ένα σημείο να τους καταλαβαίνω αμέσως.

 

Λάτρεψα την χρήση του θέματος, λάτρεψα την επανάληψη με την οποία ξεκινάς κάθε κεφάλαιο, είδα μπροστά μου τη θάλασσα, είδα την πευκόφλουδη, είδα και τον ήρωα.

Τα είδα όλα.

Είναι από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει γενικά και δεν το λέω συχνά αυτό (έχουν περάσει δεκάδες το τελευταίο διάστημα από τα χέρια μου).

 

Σε ευχαριστώ γι αυτήν την ιστορία και πραγματικά μπράβο, τίποτα άλλο.

 

Καλή επιτυχία!

[Tiessa]

Πολύ όμορφο διήγημα και πολύ καλή χρήση του θέματος.

Μου άρεσε ιδιαίτερα που

 

 

ενώ μας το έχει πει και ξαναπεί από την αρχή ότι έχουν χάσει η θάλασσα, δεν πάει ο νους μου ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η δική της κατάρα και όχι των ανθρώπων. 

Στην πραγματικότητα, δεν το υποψιάζομαι παρά μόνο όταν έρχεται η αποκάλυψη και μένω λίγο με το στόμα ανοιχτό: Μα ναι, το λέει και το ξαναλέει, αλλά φροντίζεις να διαχειριστείς την πληροφορία τόσο μαεστρικά που δεν το παίρνω χαμπάρι παρά μόνο όταν με χτυπήσει κατάμουτρα.

Οπότε, μου λύνονται και διάφορες απορίες, όπως ας πούμε πώς γίνεται να γιατρεύεται χωρίς σημάδια. Μα ναι! Τι σημάδια να μείνουν στην επιφάνεια της θάλασσας; Καλό!

 

 

 

Έχω μια μικρή

 

 

ένσταση για το ότι η θάλασσα είναι τραχιά και "Πευκόφλουδη". θα περίμενα κάτι άλλο, κάτι ίσως πιο λείο και ρευστό αντί για κάτι τραχύ, αλλά πάλι ίσως να είναι η μεταφορά της τραχύτητας και των κινδύνων της θάλασσας.

 

 

 

Η γραφή είναι πολύ πλούσια και σχεδόν ποιητική. Το τοπίο και το περιβάλλον μού θύμισαν κάπως ένα προηγούμενο διήγημά σου (Το Πεύκο του Kjin) αλλά αυτό ήταν πολύ πιο κατανοητό και δεν χρειάστηκε να το ξαναδιαβάσω για να καταλάβω κάτι. Πάντως, αν όντως τα δυο διηγήματα είναι μέρος ενός μεγαλύτερου φάντασυ κόσμου που σκέφτεσαι, πολύ θα ήθελα να διαβάσω κάποια στιγμή ολόκληρη την ιστορία. (Άντε, τι περιμένεις; Γράφε! )

 

 

[Mesmer]

Πάρα πολύ ωραίο διήγημα.

 

Με έχουν καλύψει οι προηγούμενοι σε ό,τι αφορά την πλοκή της ιστορίας, την κατάρα και την Πευκόφλουδη. Απλά να πω ότι βρήκα εξαιρετική την ιδέα, τον μύθο και τον τρόπο που έγινε η αποκάλυψη, ενώ τα είχαμε όλα μπροστά μας από την αρχή.

 

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η γραφή μοιάζει αρκετά με εκείνη από το Πεύκο του Kjιν. Είναι λυρική, ρομαντική, πλασμένη για φανταστικούς κόσμους. Αλλά αυτό που πραγματικά με ταράζει είναι το πώς μπορεί ταυτόχρονα να γίνεται ωμή, βίαιη και άγρια, χωρίς να χάνει αυτή τη μαγεία της.

 

Καλή επιτυχία!

[mman]

Μου άρεσε λιγότερο από το Βαρκολάκ, αλλά αν σκεφτείς πόσο μου άρεσε το Βαρκολάκ, αυτό δεν λέει και πολλά. Το σίγουρο είναι ότι αν μ' εκείνο το διήγημα χτύπησες, κατά τη γνώμη μου πάντα, ένα πολύ υψηλό επίπεδο γραφής και διαχείρισης πληροφορίας και ατμόσφαιρας, με τούτο εδώ διατήρησες την ποιότητά σου. Και χαίρομαι πολύ γι' αυτό, επειδή πολύς κόσμος μπορεί να γράψει ένα καλό διήγημα, λίγοι όμως μπορούν να το κάνουν ξανά και μάλιστα με το αμέσως επόμενο. Σημαίνει ότι δεν ήταν τυχαίο.

 

Ορίστε(*) τι κατάφερες, εγώ ο τουρίστας πλέον στο φόρουμ, να κάνω ποστ μετά από δυόμιση μήνες. Κάτι λέει κι αυτό.

 

(*) "Ορίστε", με την έννοια του "να, δες", όχι με την έννοια της προστακτικής δευτέρου προσώπου πληθυντικού του "ορίζω". Να τα διευκρινίζουμε κι αυτά, μέρες που είναι, γιατί κυκλοφορούν και επαγγελματίες αντεγειάδες...

[Νίκη]

Καλησπέρα Αντώνη.

Πάρα πολύ όμορφη ιστορία! Συγκινητική, παράξενη, κάπως άγρια και πολύ γλυκιά. Θυμίζει λίγο το πεύκο του Κριν από τρόπο γραφής και από τοπίο, αλλά είναι πολύ πιο κατανοητή, διατηρώντας ταυτόχρονα την αίσθηση του παράξενου. Το μόνο που δεν μ' άρεσε

Spoiler

ήταν ότι η θάλασσα ήταν Πευκόφλουδη, δηλαδή τραχιά. Εμένα προσωπικά η θάλασσα με παραπέμπει σε κάτι λείο, σε κάτι που σου ξεφεύγει και δεν μπορείς να το πιάσεις.

Αυτό βέβαια είναι προσωπικό γούστο, οπότε εντάξει.

Με μπέρδεψε λίγο το ποιος διηγείται την ιστορία, αφού

Spoiler

μας λες ότι ο ήρωας αυτοκτόνησε. Βέβαια, καθώς είναι φαντασίας, θα μπορούσε να είναι το φάντασμά του ή αναδρομή στο παρελθόν κατά τη στιγμή που πεθαίνει.

Πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα και η χρήση του θέματος!

Καλή επιτυχία!

[SymphonyX13]

Υπέροχη ιστορία! Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη που έχω διαβάσει από εσένα, γιατί όλα σου τα κείμενα, ακόμα και αυτά που είναι δυσκολονόητα ή ιδιαίτερα για εμένα όπως  το "Πεύκο..." π.χ. είναι της ίδιας υψηλής ποιότητας. Δεν έχω δηλαδή αμφιβολία ξεκινώντας να διαβάζω κάτι δικό σου ότι θα είναι καλογραμμένο. Τούτη εδώ η ιστορία σου όμως είναι με διαφορά η αγαπημένη μου. Λυρική, παραμυθένια με πανέμορφο τρόπο αφήγησης, απλά με μάγεψε. Δεν χρειάζεται να κάνω λεπτομερή αναφορά των θετικών στοιχείων, τα περισσότερα έχουν αναφερθεί ήδη, όσο για αρνητικά, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο για εμένα. Σε ευχαριστώ για την ιστορία Aντώνη και καλύ επιτυχία.

Spoiler

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν εμπνεύστηκες από κάπου συνειδητά η ασυνείδητα την σκηνή με την βασίλισσα, εμένα όμως μου θύμισε την ανάλογη με την Ελισαβέτα από την εισαγωγή του Bram Stoker's Dracula..

 

[Tiessa]

Λοιπόν, 'ντάξ'. Μόλις συνειδητοποίησα ότι

 

είναι τραχιά και Πευκόφλουδη επειδή έχει χάσει όλη την υγρασία! Αυτή δεν είναι η κατάρα;

Κι όταν η κατάρα αρχίζει να λύνεται, τότε βλέπουμε και τα δάκρυα που δεν έχουν φανεί πουθενά αλλού.

Ρε, όλα εκεί είναι, στο σωστό σημείο!  Αρκεί να τα προσέξουμε... 

Edited October 4, 2017 by Tiessa
typo

[South of Heaven]

Υπέροχη ιστορία, πολύ καλογραμμένη και με ύφος που δεν αφήνει στον αναγνώστη περιθώριο για διαλείμματα και διακοπές, πηγαίνει “τρένο” ως το τέλος.

Σε κάποια σημεία μπερδεύτηκα όντως κι εγώ λίγο στους διαλόγους, αλλά με προσεκτικότερη ανάγνωση δεν υπάρχει πρόβλημα.

Μέσα από όλους τους συμβολισμούς, αυτό που διέκρινα (τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε μένα) ως κυρίαρχο θέμα της ιστορίας, είναι το μέγεθος της επιθυμίας που μπορεί να νιώσει ένας άντρας για μια γυναίκα, σε βαθμό ανάγκης και ακόμα παραπέρα, εξάρτησης. Πώς η στιγμή που θα την συναντήσει ορίζει το υπόλοιπο της ζωής του – το οποίο γίνεται φανερό από τα επαναλαμβανόμενα “Πριν σε γνωρίσω, Πευκόφλουδη” - και πώς όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η επίσης επαναλαμβανόμενη φράση “Δεν έχω παράπονο...” και ότι ακολουθούσε μετά, είναι από τα πιο δυνατά σημεία. Ειδικά η τελευταία πρόταση.

Επίσης πολύ δυνατή η ιδέα της κατάρας και ο τρόπος που λύνεται. “Το Πεύκο” σου μου είχε αρέσει πολύ, και η “Πευκόφλουδη” ακολουθεί στα ίδια μονοπάτια. Να πω επίσης πως το πεύκο είναι το αγαπημένο μου δέντρο! (άσχετο)

Καλή επιτυχία!

[Steel Guardian]

Οφείλω να ομολογήσω ότι η ιστορία είναι τελείως έξω από τα γούστα μου και την αναγνωστική comfort zone μου, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός στην κριτική μου.
Η πλοκή δεν μου πολυάρεσε (χωρίς να είναι κακή, απλά όχι του γούστου μου), αλλά με κράτησε από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν βαρέθηκα καθόλου. Ακόμα νομίζω πως χειρίστηκες πολύ καλά το θέμα της κατάρας. Η πραγματική φύση της Πευκόφλουδης μου φαίνεται κάπως υπερβολική, αλλά πολύ έξυπνα ενσωματωμένη στην ιστορία.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείς είναι όμορφη και ποιητική. Προσωπικά δεν μου αρέσει η ποίηση, αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Αυτή η ιδιαιτερότητα της γραφής με κούρασε, αλλά βοήθησε στην γενική ατμόσφαιρα της ιστορίας και στο να δημιουργηθεί μια αίσθηση θλίψης και νοσταλγίας. Μου άρεσε πολύ που κάθε κεφάλαιο άνοιγε με την ίδια φράση και το βρήκα ταιριαστό το κειμένο.
Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος θα ήταν τόσο προσκολλημένος με τον/την σύντροφό του, όπως ο πρωταγωνιστής σου. Βέβαια νομίζω ότι δεδομένης της φύσης της ιστορίας αυτό το σχόλιο είναι μάλλον χωρίς νόημα.
Καλή επιτυχία.

[Philip Hart]

Ομολογώ ότι κι εμένα στην αρχή με κλώτσησε ο τρόπος αφήγησης, αλλά παλλάληλα μετά από ένα σημείο (και ως το τέλος) το απόλαυσα αρκετά. Η γραφή μού θύμησε παραμύθι, που διαδίδεται από στόμα σε στόμα, και ενώ θα ήθελα να μάθω περισσότερα πράγματα π.χ. για τη βασίλισσα μάγισσα, η ίδια η ιστορία μου έδωσε να καταλάβω τους σκοπούς της, οπότε κατάφερα να γεμίσω κατά μία έννοια τα κενά στα ερωτήματά μου. Η Πευκόφλουδη ήταν πολύ ωραίος χαρακτήρας μυστήριος και σκοτεινός, και ιδίως μετά την αποκάλυψη έβγαλαν πολλά πράγματα νόημα. Ο ήρωας σου θα έλεγα ότι ήταν λίγο άρρωστος   γιατί απόρησα πώς και καθόταν μαζί της (όσο ερωτευμένος κι αν ήταν), και επέτρεπε να συμβαίνουν τα ακατανόμαστα, αλλά από την άλλη υπήρχε (επίτρεψε μου να ξαναπω) μια αρρωστημένη αληθοφάνεια που με έκανε να σκεφτώ ότι ναι, κάπου, κάποτε στα τόσα χιλιάδες χρόνια που ζει ο άνθρωπος πάνω στη γη σίγουρα υπήρξε μια τέτοια σχέση, ή και τώρα αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ αυτές τις λέξεις. Οπότε, ναι, αν υπάρχει κάτι που κρατάω, πέρα από αυτά που μου άρεσαν στην ιστορία, είναι πώς με έβαλες σε σκέψεις για τον ανθρώπινο ψυχισμό. Γκουντ τζομπ, και καλή επιτυχία.  

[Cassandra Gotha]

Η πιο ωραία κατάρα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής στον διαγωνισμό.

Το διήγημα μου άρεσε, αλλά ήθελε κάτι για να μου κάνει μεγαλύτερη αίσθηση η αποκάλυψη της κατάρας.

Spoiler

Ίσως δυο κουβέντες παραπάνω για τον βασιλιά και τη βασίλισσα.

Η ιστορία κυλάει πολύ αργά, οριακά για να κουράσει σε βαθμό εγκατάλειψης, και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που δεν με κέρδισε συναισθηματικά. Ο ποιητικός λόγος δεν με βοήθησε να νιώσω τον αφηγητή, ίσα-ίσα, με κράτησε μακριά του (αν και τα έλεγε πολύ ωραία, αλήθεια).

Ένα πολύ προσεγμένο κείμενο, πράγμα που εκτιμώ.

Edited October 10, 2017 by Cassandra Gotha

[Ιρμάντα]

Όμορφο και καλογραμμένο, ποιητικό, με ταξίδεψε. Επειδή μπορεί να γράφω πολλά καλά λόγια και δεν έχει νόημα γιατί από τις παρατηρήσεις στις αδυναμίες βελτιωνόμαστε, θα πω ότι:

α. ήθελα περισσότερα για τον πρίγκιπα, την βασίλισσα μάγισσα και τη σχέση τους με τη θάλασσα. Με τρόπο πιο ουσιαστικό, που κάπως να "μας μυρίζει" ότι θα παιχτεί κάτι εκεί. Δλδ πόσο μεγάλη μάγισσα ήταν πια, να μετατρέψει έναν ωκεανό σε γυναίκα;

β. η τόσο ποιητική γραφή κάπου -κάπου με ξεστράτιζε από τη δράση της ιστορίας.

γ. προς το τέλος ειδικά, ήθελα πιο στιβαρή κορύφωση και αποκάλυψη. Όχι τόσο παρφουμαρισμένη περιγραφή. Κάπως πιο αδρά να το περιγράψεις τι ήταν η Πευκόφλουδη, να το νιώσουμε στο πετσί μας.

Μου άρεσε ιδιαίτερα όμως η ιστορία σου, έχω ένα κάτι με πελαγίσια παραμύθια και κατάρες, και μου άρεσε πολύ όπως εισάγεις τους διαλόγους σου...Κοινώς, την καταευχαριστήθηκα!

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό σου εύχομαι!

[jjohn]

Καλησπέρα Αντώνη,

Αυτή η ιστορία με ζόρισε πολύ και την ανέβαλλα όσο μπορούσα.  Πραγματικά,  αυτή η ιστορία με δυσκόλεψε πάρα πολύ.

Παρά  την προσεγμένη γραφή,  από την πρώτη στιγμή  κάτι δεν με τράβηξε κι η εξέλιξη μου φάνηκε  αρκετά αργή. Παρότι θεωρώ ότι η πλοκή είναι αρκετά δυνατή(κι έξυπνη) ο τρόπος που δόθηκε δεν λειτούργησε καθόλου σ'εμένα.   Το ότι έχεις δυνατότητες είναι  πασιφανές(για μένα το πικ στις τέσσερις συμμετοχές σου είναι η 'Νύχτα Αθαύματη' που πραγματικά είναι  τρομερό διήγημα), αλλά δυστυχώς αυτή τη φορά δεν μπόρεσα εγώ να εντρυφήσω στην ιστορία.

Αυτά! Λυπάμαι  :/

Καλή επιτυχία!

[elgalla]

Καλησπέρα, Αντώνη.

 

Spoiler

Δεν έχω πάρα πολλά να πω γι’ αυτό το διήγημα, πέρα από το ότι το βρήκα καταπληκτικό. Υπέροχη σύλληψη, υπέροχη εκτέλεση. Μου θύμισε το “Narasen and Death” από το Death’s Master της Tanith Lee – και αυτό το λέω με κάθε καλό τρόπο. Δεν υπήρχε εδώ η ασάφεια που με προβλημάτιζε σε προηγούμενες συμμετοχές σου, ο λόγος ήταν λυρικός χωρίς να τον καταπίνει ο λυρισμός του, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας πολύ άμεσος και υπήρξαν κι ένα-δυο σημεία που πραγματικά με έκανες να ανατριχιάσω. Ξέρω, όχι τα πιο χρήσιμα σχόλια, αλλά τι να πω – αγάπησα.

Καλή επιτυχία!

[WILLIAM]

Ωραία ιστορία, και αν μη τι άλλο πρωτότυπη κατάρα. πολύ όμορφη η γλώσσα και ποιητική αλλά ίσως σε μερικά σημεία δεν εξυπηρετούσε αυτήν την ιστορία. Η επιλογή του προσώπου και το πως εξελίχθηκε η ιστορία ήταν ιδανική για αυτό που ήθελες να διηγηθείς. 

Καλή επιτυχία.

[KELAINO]

Δευτεροπρόσωπη αφήγηση; Μέσα. Ναι  Εύγε, και για την επιλογή και για την εκτέλεση.

[Nick V.]

Σ' το έχω ξαναπεί, η γραφή σου μου αρέσει πάρα πολύ.
Δύο παρατηρήσεις μόνο.

Spoiler

Θα συμφωνήσω με τον Morfeas, το δεύτερο μισό του διηγήματος είναι και για μένα λίγο πιο χαμηλά από το πρώτο.
Το σημείο που περιγράφεις το ατύχημα με το μωρό μου φάνηκε λίγο απότομο (ίσως να φταίει η φράση «Το μωρό είχε πνιγεί κατά λάθος με το γάλα» που νομίζω ότι δεν ταιριάζει με το υπόλοιπο ύφος του κειμένου. Ισως θα ήταν καλύτερα να την έβγαζες τελείως από το κείμενο και να άφηνες τους αναγνώστες να καταλάβουν τι συμβαίνει από τα συμφραζόμενα).