Ημιθανείς Εξόριστοι

[Morfeas]

Είδος: ιστορία φαντασίας
Βία;/Σεξ; Επιθυμητή η γονική συναίνεση
Αριθμός Λέξεων: 3,850 (χωρίς τίτλο κι αστερίσκους)
Αυτοτελής; Ναι.
Σχόλια: Για τον 46ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Fantasy, Θέμα: Κατάρα.

Αρχείο: Ημιθανείς Εξόριστοι.doc

[gismofbi]

Η φαση που παιχτηκε μου θυμισε λιγο λεπρους και Σπιναλόγκα αλλα σε πιο φαντασυ. Ηταν ωραια ιδεα και η χρηση του λογου σου ηταν πολυ καλη. Αρκετα καλογραμμένο και μου αρεσε που το σετινγκ ηταν ελληνικο, θυμιζε γιαγιαδιστικες ιστοριες αλλης εποχης με μυθους, καταρες και πραγματα που οταν δεν τα κατανοουσε ο νους τα ονομαζε στοιχεια. Στις ενστασεις μου τωρα. Θεωρω πως οι εναλλαγές κειμενου βαραιναν την ιστορια και εκει που πηγαινες να καταλαβεις τι γινεται, το κειμενο κοβοταν και προσπαθουσες εκ νεου να καταλαβεις το καινουργιο κομματι κι ενω θα μπορούσε να λειτουργησει θετικα στο να εντεινει την αγωνια για τη συνεχεια, εδω δεν δουλεψε ετσι οσον αφορα τα δικα μου γουστα παντα. Επισης ηθελα κατι πιο δυνατο ως δικαιολογια για την εντολη δολοφονιας του κοινοταρχη. Γενικα νιωθω πως ηθελες να πεις πολλα αλλα ο λεξικος περιορισμος σε εκανε να τα συμπυκνωσεις πολυ. Ισως αν ειχες αλλο κανα δυχιλιαρο λεξεων ακομα το κειμενο να αναπτυχθεί θα ανασαινε και η ομορφη ιδεα σου θα εμοιαζε πιο ολοκληρωμένη. Καλη επιτυχία και ευχαριστώ για την ιστορία που μοιραστηκες.

[Ballerond]

Καλησπέρα Νικόλα,

 

Ξεκινάμε από τα πολύ βασικά και τα εύκολα: 

Χαίρομαι πάρα πολύ να διαβάζω καινούργιες ιστορίες σου γιατί ξέρω 99% ότι δε θα διαβάζω κάτι που έχω ξαναδεί πρόσφατα. Το ύφος σου ξεχωρίζει μεν, αλλά ο τρόπος που καταπιάνεσαι με κάθε θέμα και η θεματολογία που επιλέγεις δείχνει ότι έχεις πάρα πολλά να πεις και δεν ξέρεις πότε να προλάβεις.

Η γραφή σου, οι διάλογοι, φράσεις και εικόνες που με 2-3 λέξεις μου τις αποτυπώνεις απόλυτα, όλα αυτά είναι πράγματα που πάντα αγαπάω στα κείμενά σου.

 

Αλλά.

Ρε Νικόλα.

Ρε Νικόλα.

ΡΕ ΝΙΚΟΛΑ.

Ρε...

 

Καλά σταματάω.

 

Γιατί με πέταγες έξω έτσι από κάθε σκηνή; Γιατί, ενώ είχα μπει ολόκληρος με το κεφάλι στην ατμόσφαιρα που πήγες να χτίσεις, μετά μου έκανες ένα άτεχνο φλαςμπακ το οποίο δεν κόλλαγε εκείνη την στιγμή; (το λάθος με το όνομα δεν το αναφέρω καν, ήταν τυπογραφικό);

Γιατί αποφάσισες να καταλήξεις σε μία εξ' ουρανού λύση για την κατάρα του Κωστή ενώ όλο το υπόλοιπο ήταν αριστοτεχνικά χτισμένο;

Από την μέση και μετά, φαινόταν ότι το όριο λέξεων δε θα σε φτάσει. Νομίζω, το κατάλαβες κι εσύ.

Δεν κυλούσε τόσο στρωτά όσο οι πρώτες σελίδες, δεν φάνηκε να μπορούσες να ενώσεις τα σημεία με τον λόγο που θα έπρεπε ο Κωστής να γυρίσει πίσω, μας έδειξες το Μαράζι αλλά το άφησες ανεκμετάλλευτο.

 

Γενικά μου φάνηκε σαν να χάθηκε ο πολύ καλός ειρμός σου στην αρχή και κάπου προσπάθησες να συμμαζέψεις βγάζοντας ένα βιαστικό αποτέλεσμα.

 

Μου άρεσε, δεν λέω μαλακίες, αλλά σίγουρα από εσένα περιμένω τα μέγιστα. Η συγκεκριμένη ιστορία, η κοσμοπλασία, η ιδέα, το ιστορικό των χαρακτήρων, όλο αυτό θέλει τουλάχιστον 5 ή και 10.000 λέξεις να αναπνεύσει. Ακόμα και νουβέλα μπορεί να γίνει.

 

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό μπρο ;)

[Tiessa]

Έξυπνο.

Ενδιαφέρουσα η άποψη ότι

 

 

δεν μπορεί να σε πιάσει δεύτερη κατάρα πάνω στην πρώτη και που το χρησιμοποιείς κατάλληλα.

Μου αρέσει και η έξυπνη κατάρα που αποκτά για τον εαυτό του ο ήρωας για να κάνει τη δουλειά του.

 

 

 

Μου αφήνει ωστόσο κάποια ερωτηματικά

 

 

π.χ. δεν κατάλαβα πώς αναγνωρίζουν οι άλλοι ότι υπάρχει μια κατάρα σε κάποιον και τον στέλνουν στο Μαράζι. Εντάξει να γίνεσαι σκελετός τη νύχτα, αλλά να παθαίνεις ό,τι και το παιδί σου δεν είναι τόσο εμφανές.

Ή αν ήταν τόσο διαδεδομένες οι κατάρες κι έπιαναν έτσι εύκολα, πώς και δεν ήταν όλοι καταραμένοι.

Μου φαίνεται σαν να υπόσχεται ότι θα μας πει και θα μας εξηγήσει περισσότερα, αλλά στο τέλος δεν το κάνει, όπως π.χ. εκεί που αναφέρει όλα αυτά για το μίσος.

 

 

 

Εμένα δεν με χάλασαν οι αλλαγές σκηνών, που αναφέρουν οι προηγούμενοι σχολιαστές. (Βασικά, εμένα μ' αρέσουν, κι όταν γράφω κι εγώ έτσι, τρώω κι εγώ κράξιμο, αλλά μυαλό δεν βάζω )

 

Στην ερώτηση αν μου άρεσε, το πρόσημο είναι σαφώς θετικό, ακριβώς γιατί χειρίζεται το θέμα με έξυπνο τρόπο.

Αλλά, βρε συ, Νικόλα, τι τίλος είναι αυτός;

 

 

Πέρα από το ότι δεν είναι καθόλου ελκυστικός, είναι και παραπλανητικός.

Περίμενα κι εγώ ότι θα φτάσει και θα τους βρει όλους μισοπεθαμένους στο χώμα. Κι αυτοί είναι μια χαρά, κι έχουν στήσει και μια κοινωνία που φαίνεται να προοδεύει

Όταν το ξαναδουλέψεις (και αξίζει να το ξαναδουλέψεις, συμπληρώνοντας την ιστορία) βάλε και κάτι πιο κατάλληλο. Το σκέτο "Εξόριστοι" θα ήταν σαφώς καλύτερο.

 

 

[Mournblade]

Καλησπέρα Νικόλα.

Στα θετικά της ιστορίας που μας έδωσες συγκαταλέγεται η βατή, και χωρίς εκπλήξεις (καλές ή κακές) συνεπής γραφή, που δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό πέρα από το να προωθήσει την εξέλιξη της πλοκής. Υπάρχουν κάποιες όμορφες εικόνες και λεπτομέρειες στην αρχή επίσης, που επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, όπως πχ την απόδοση του setting.

Στα αρνητικά τώρα, δυστυχώς, είναι το γεγονός πως απέτυχε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου σε υψηλά επίπεδα. Σίγουρα γι' αυτό ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό, όπως αντιλαμβάνομαι, η διαφορετικότητα στα αναγνωστικά μας γούστα, που προφανώς είναι όπως η μέρα με τη νύχτα! Παρόλο ταύτα, φοβάμαι πως βρήκα την κεντρική ιδέα αδύναμη 

¨Ενα ελληνικό χωριό που μαζεύονται όλοι οι καταραμένοι

όπως και την χρήση του θέματος. 

Ο Κωστής δεν έχει πρόβλημα να αυτοκαταραστεί.

Ούτε και το πλοτ τουίστ με έπεισε στο τέλος. 

Aw, well, όπως είπαμε, αυτή είναι απλώς μια προσωπική άποψη. Το ταλέντο σου είναι ολοφάνερο. Με σκληρή δουλειά, και την κατάλληλη έμπνευση, μπορείς να δώσεις ωραία πράγματα στο είδος που προτιμάς να γράφεις.

Καλή επιτυχία!

[Solonor]

Ωραία η γενική ιδέα, ωραία και η πλοκή, ωραίο όνομα το Μαράζι. Το γράψιμο στα γνωστά επίπεδα, με κρατούσε αν και ήταν νομίζω η πρώτη φορά που μια-δυο παρομοιώσεις σου μου κλώτσησαν λίγο.

Εξαιρετική η ροή πληροφορίας, δίνει σασπένς. Η αποκάλυψη του λόγου του ταξιδιού, επίσης σε πολύ καλό σημείο, αν και διάβασα δυο φορές την πρόταση. Πάντως λειτούργησε καλά η έκπληξη σε μένα.

Το μόνο μου ζήτημα είναι πως από το σημείο με το εργοστάσιο και μετά, άρχισαν όλα να γίνονται βολικά. Η σύμπτωση του χωριού με τον πατέρα, η κατάρα που διάλεξε, ακόμα και το κεφάλι στον δρόμο (εδώ ήθελε απλά λίγο παραπάνω λέξεις).

Ακόμη μια ιστορία σου που μου άρεσε, στο γνωστό επίπεδο, αλλά ναι, το παραδέχομαι, στο τέλος θα ήθελα περισσότερα –καλά να πάθεις που μας έχεις καλομάθει.

[Mesmer]

Μου άρεσε πολύ το σέττινγκ του διηγήματος και γενικότερα, το βρήκα έξυπνο σαν ιδέα. Το στοιχείο της ελληνικής υπαίθρου είναι πολύ έντονο, κάτι που μου αρέσει, αλλά και όλο το θέμα με τις κατάρες και το πώς αυτές αντιμετωπίζονται από τους υπόλοιπους, περνάει ως μέρος της παράδοσης.

Το σύστημα με τις κατάρες έχει πολύ ενδιαφέρον, αλλά ίσως χρειάζεται κάποιους κανόνες, αν μπορώ να το πω έτσι, για να γίνει πιο στέρεο. Επειδή έτσι όπως φαίνεται ο καθένας μπορεί να καταραστεί όποιον θέλει, χωρίς να του έχει κάνει κάτι. Εκτός κι αν αυτή τη δυνατότητα την έχουν μόνο οι μάγισσες. Πάντως, είναι μικρό το κακό για ένα τόσο μικρό διήγημα.

Συμφωνώ μ' αυτό που ανέφεραν και οι άλλοι, ότι προς το τέλος οι εξελίξεις γίνονται εύκολες και βολικές. Αλλά κρατάω ότι σαν σύνολο, οι ευκολίες δεν με απέτρεψαν απ' το να απολαύσω την ιστορία.

Καλή επιτυχία!

[SymphonyX13]

Eνδιαφέρουσα ιδέα και ιστορία που όμως δε κατάφερε να με τραβήξει όσο άλλα σου κείμενα. Το όλο σύστημα με τις κατάρες ήθελε σίγουρα περισσότερη ανάπτυξη αφού εγώ προσωπικά έμεινα με πολλά ερωτήματα. Τα φλασμπακς στην αφήγηση δεν βοήθησαν ιδιαίτερα αφού χανόταν η όποια ατμόσφαιρα είχα καταφέρει να δημιουργηθεί και το τέλος παραείναι εύκολο για τον ήρωα που δεν κατάφερε να με κάνει να ενδιαφερθώ ιδιαίτερα για την τύχη του, ιδιαίτερα η από μηχανής θεός "beam me up Scotie" κατάρα που διαλέγει! Καλή επιτυχία Νικόλα!

[Steel Guardian]

Η βασική ιδέα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη. Η πλοκή αρκετά καλή, με εξαίρεση το τέλος. Το τέλος το βρήκα πάρα πολύ βολικό και βιαστικό. Μου δημιούργησε την εντύπωση ότι ήθελες περισσότερο χώρο για να πεις την ιστορία σου.

Spoiler

Ειδικά το γεγονός πως ο Κωστής αρχικά παρουσιάζεται ως ένας ψυχρός και έμπειρος δολοφόνος, αλλά στο τέλος δείχνει να είναι τελείως διαφορετικός από αυτό.

Κάποιες παραπάνω πληροφορίες για το πως ακριβώς λειτουργούν οι κατάρες θα ήταν καλοδεχούμενες.
Τα flash backs εμένα μου άρεσαν, αν και στο πρώτο από αυτά αναφέρεσαι στον Κωστή ως "Άκη", κάτι που φαντάζομαι ότι γίνει κατά λάθος. Ειδικά η αποκάλυψη του σκοπού του Κωστή έγινε σε πολύ καλό σημείο και μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρων για το τι θα γίνει παρακάτω.
Τη γλώσσα θεωρώ ότι την χειρίζεσαι πολύ καλά και δημιουργείς εύκολα την σωστή ατμόσφαιρα και κάποιες ωραίες και ζωντανές εικόνες.
Οι χαρακτήρες πλην του Κωστή μου φάνηκαν αδιάφοροι. Ο Κωστής μου άρεσε πολύ, αλλά η ασυνέπεια που σχετίζεται με αυτόν στο τέλος με ενόχλησε αρκετά.
Καλή επιτυχία.

[Cassandra Gotha]

Ξεκινάμε με λίγες σημειώσεις:

Spoiler

 

Αμήχανος και βεβιασμένος ο τρόπος που μας λες τι ώρα είναι.

"Δεν φαίνονταν τα μάτια του, οι κόγχες ήταν άδειες". Είχε ή δεν είχε μάτια;

"Είχε ξημερώσει από ώρα", "τον άδειασε σ' ένα φλυτζάνι", θα ήταν καλύτερες διατυπώσεις, πιστεύω.

Η δασκάλα λέει πιο πολύ "μίσος" από οτιδήποτε άλλο.

Πληρωμένος δολοφόνος με αισθήματα; Μμ, όχι.

"Είναι τόσες οι συναναστροφές, που μ' ένα φιλί φτιάχνουνε". Αυτή τη φράση δεν την κατάλαβα.

"Τι κάνεις;" "Σκοτώνω για λεφτά". Νομίζω, κλεμμένο.

Και, ναι: η κατάρα "λύνεται" πολύ εύκολα. Απλά, μπορεί να μείνει για πάντα εκεί. Αυτό με ικανοποίησε, αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν κατάρα. Όχι ακριβώς. Δηλαδή, απορώ με την ευπιστία της μάγισσας.

 

 

Ωραία ιστορία, με είχε. Όχι από την αρχή, ξεκινάει λίγο μουδιασμένα, αλλά μετά ναι, μέχρι το τέλος.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα που δεν φαίνεται στις σημειώσις μου, οπότε, ανακεφαλαίωση: το στόρυ καλό, η κατάρα πραγματικά πρωταγωνίστρια. Ένα ψιλοπέρασμα ακόμη θέλει, γιατί κάτι λέξεις και φράσεις είναι λίγο άστοχες. Μου φάνηκε κλισέ και όχι πιστευτό το ότι ο πληρωμένος δολοφόνος είχε αισθήματα (τα παιδιά, που θα μείνουν ορφανά). Αλλά το μόνο σημαντικό πρόβλημα είναι η κατάρα του. Αυτό, για 'μένα, θέλει αλλαγή. Το σώζεις, γιατί στο τέλος κλείνει γλυκόπικρα και πολύ ωραία, αλλά θα ήταν καλύτερα αν δεν χρειαζόταν σώσιμο.

Αυτά από 'μένα, χάρηκα πολύ που το διάβασα αυτό. Καλώς μας ήρθες ξανά, και ελπίζω να συνεχίσεις να μας δίνεις ιστορίες.

edit: Α, ναι. Ο τίτλος. Όχι.

Edited October 13, 2017 by Cassandra Gotha

[Νίκη]

Πολύ έξυπνο σέτινγκ και ωραία πλοκή!  Μου άρεσε πολύ που είχε ελληνική ατμόσφαιρα και θύμιζε Σπιναλόγκα, αλλά σε φάνταζυ! Μου άρεσε ο κεντρικός χαρακτήρας, αν και έχουν δίκιο οι άλλοι σχολιαστές ότι ήταν λίγο κλισέ.

Spoiler

Ήταν πολύ ωραία όμως η σταδιακή αποκάλυψη ότι ο Κωστής δεν είναι απλώς ένας άτυχος άνθρωπος που βρέθηκε στο νησί των καταραμένων λόγω συγκυριών, αλλά ένας πληρωμένος δολοφόνος. Όμως, η σταδιακή ανάπτυξη συναισθημάτων για τους ανθρώπους του νησιού και η ανατροπή ώστε να στραφεί ενάντια σε αυτούς που τον πλήρωσαν ήταν λίγο βιαστική. Θα μπορούσε να σταθεί καλά, αλλά σε μεγαλύτερο κείμενο.

 

Α, ναι: οι υπόλοιποι χαρακτήρες χρειάζονται και αυτοί χώρο να αναπτυχθούν, που εδώ δεν τον έχουν.

Δυστυχώς, στο τέλος χάθηκα λίγο. Ίσως ισχύει και εδώ ότι ήθελε περισσότερο χώρο. Συγκεκριμένα, με μπέρδεψαν τα εξής σημεία:

Spoiler

Πώς λύθηκε η αυτοεπιβαλλόμενη κατάρα; Πώς ο Κωστής επέστρεψε στο νησί;

Θα ήθελα επίσης να μάθω περισσότερα για τους κανόνες που κυβερνούν τις κατάρες στην κοσμοπλασία σου.

Αυτά από εμένα.

Καλή επιτυχία!

[jjohn]

Καλησπέρα Νικόλα

Ναι ρε φίλε!  Morfeas is back!!!

Ομολογώ ότι είχα αρχίσει να φοβάμαι λίγο με τα δύο τελευταία, αλλά  σε αυτο εδώ λειτούργησαν πραγματικά όλα. Κύλησε  νεράκι,  μου άρεσε όλο και δεν νομίζω να  υπάρχει κάτι για να σταθώ και να πω 'χμμ, αυτό θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα'

Αυτά!

Καλή επιτυχία! 

[Ιρμάντα]

Λοιπόν η ιστορία, σαν πλοκή, σαν ιδέα, ήταν πολύ καλή.

Μαράζι; Νησί καταραμένων; Δεν πατάς εκεί παρά μονάχα αν σε καταραστούν; Εξαιρετική σκέψη. Αλλά σκέψη για μυθιστόρημα και όχι για διήγημα.

Προσωπικά θα ήθελα λιγότερες περιγραφές στην αρχή και περισσότερες εξηγήσεις προς το τέλος. Ήθελα να μάθω περισσότερα για τον κόσμο αυτόν. Ήθελα να έχω και πιο πλήρεις διαλόγους με τη μάγισσα. Ήθελα να καταλάβω καλύτερα περί παιδιών, ήθελα να ακούσω περισσότερες κατάρες πέρα από αυτή του λυκανθρώπου και της ωραίας κοιμωμένης. Ήθελα να συμπαθήσω τον πρόεδρο λίγο περισσότερο στο μεταξύ, ούτως ώστε να δικαιολογηθεί η μεταστροφή του πληρωμένου φονιά καλύτερα. Να έχουν έναν εκτενέστερο διάλογο ας πούμε με τον ήρωα. Να του μιλήσουν και άλλοι κάτοικοι του νησιού θετικά για αυτόν και για τη βελτίωση που έχει επιφέρει στις ζωές τους.

(Πάντως το σκηνικό σου είναι λιγάκι Σπιναλόγκα, θα το παραδεχτείς!)

Επίσης είναι μια ιστορία που θα μου άρεσε πολύ να τη βλέπω να γίνεται θεατρικό...

Κάτι τελευταίο: Κατανοητός ο τίτλος, αλλά διόλου καλός μωρέ...

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

 

[elgalla]

Καλησπέρα, φως των ματιών μου.

 

Spoiler

Πολύ ωραία η κεντρική ιδέα, πολύ ωραίο σέττινγκ, ως επί το πλείστον μεγάλη μαεστρία στην εξέλιξη (λίγο προς το τέλος φάνηκε ότι σου τέλειωναν οι λέξεις, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν σε βαθμό που με χάλασε), θεματικές στις οποίες μας έχεις συνηθίσει, όμορφη γλώσσα, όμορφοι διάλογοι, έξυπνη η κατάρα του πρωταγωνιστή, ενδιαφέροντες οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Κι εμένα μου άρεσαν τα flashbacks, κι εγώ τα χρησιμοποιώ, συμφωνώ με τον Solonor πως η ροή πληροφορίας ήταν πολύ καλή. Θέλει λίγη άπλα (όχι πολλή) στο τέλος και θέλει – ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ – έναν καλύτερο τίτλο (ακόμη και σκέτο «Μαράζι» προτιμότερο θα ήταν). Αν δεν το κατάλαβες, το απόλαυσα πολύ, δεν έχω κάποιο ουσιαστικό αρνητικό να πω, χάρηκα που σε διάβασα πάλι σε φόρμα και, γενικά, πάντα τέτοιες ιστορίες να μας δίνεις.

Καλή επιτυχία!

[WILLIAM]

Ωραία ιστορία αγαπητέ Ονειραφέντη, πολύ μου άρεσε! Εντάξει πήγε και εμένα το μυαλό μου στη σπιναλόγκα και εκεί τσίνισα λίγο γιατί το Νησί δε συγκαταλέγεται στα βιβλία που μου άρεσαν αλλά όλο το σκηνικό που έστησες και το πως το παρελθόν αποκαλύφθηκε ήταν αρκετή ανταμοιβή. Πράγματι θα μπορούσες να γράψεις και κάτι πιο μεγάλο με το θέμα αυτό αλλά και έτσι στέκει.

Καλή επιτυχία!

[Morfeas]

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τις προτάσεις σας! Χαίρομαι για τον βαθμό που σας άρεσε, προβληματίστηκα στα σημεία που σας δυσκόλεψαν.

Αρχικά, παραδέχομαι την αδυναμία του τίτλου (ούτε κι εμένα μ’ άρεσε το Ημιθανείς, αλλά δεν έβρισκα κάτι καλύτερο, αν και όντως το Μαράζι (έστω και σκέτο) θα ήταν καλύτερη λύση – πάντως καθαρά από περιέργεια, αν έχετε κάποιο συνώνυμο του «όχι τελείως ζωντανός» που να ταίριαζε σ’ αυτό που εννοούσα, μην διστάσετε να το μοιραστείτε – και μην ανησυχείτε δεν θα το βάλω). Ναι, μπορώ με πέντε ευρώ να βρω εκπληκτικούς τίτλους και γαι τα δικά σας άτιτλα πονήματα, εμπιστευτείτε με.

 

Για τα προβλήματα, κατά τη γνώμη ΜΟΥ:

Spoiler

Έχετε δίκιο στη βιασύνη του τέλους και συγκεκριμένα στο πόσο εύκολα ξεπερνάω το κομμένο κεφάλι (δεν υπήρχε χώρος), στην ΚΑΡΑΣΥΜΠΤΩΣΑΡΑ της σχέσης του θανάτου του πατέρα του με τον εργοδότη του. Γι’ αυτό κατηγορείστε με όσο θέλετε, το έγραψα με την επίγνωση αυτού το διήγημα και ντάξει, ήξερα ότι σε πολλούς δεν θα δούλευε – κι εμένα θα μου χτυπούσε, αν και θα το παρέβλεπα προς όφελος άλλων στοιχείων που αποζητώ ως αναγνώστης κι ήλπιζα το διήγημα να προσέφερε–, αλλά δεν βρήκα κάτι καλύτερο από τη στιγμή που δεν ήθελα να γράψω και μυθιστόρημα 200 σελίδων. Plus, μου έδενε τόσο βολικά (again) την πλοκή κι είχε καιρό (νομίζω) να μου συμβεί.

Για την σύμπτωση της από μηχανής κατάρας διαφωνώ. Ή μάλλον συμφωνώ: ναι, ήταν πολύ βολική. Μα αυτός ήταν κι ο σκοπός της, από τη στιγμή που επέλεξε ο ίδιος της κατάρα του, έπρεπε να είναι. Αν απομονωνόμουν σε ένα ξερονήσι, ε μάλλον θα επέλεγα να με αυτοκαταραστώ με κάτι που θα μου παρείχε μια διέξοδο κι όχι κάτι που θα μου προσέφερε «άβολα» άλλο ένα έξτρα εμπόδιο που θα έπρεπε να ξεπεράσω. Για τα φλασμπάκ κρατάω ότι σε άλλους δούλεψαν και σε άλλους όχι (I'm sorry).

Κατά τα άλλα, ναι θα ήθελε κι άλλο χώρο και λίγο πριν το τέλος για να γνωρίσουμε καλύτερα κάποιους χαρακτήρες και να δικαιολογηθεί η μεταστροφή του ήρωα, αν και προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα στο κομμάτι αυτό. Και κάποια πράγματα στην κοσμοπλασία, που έφυγαν γιατί δεν τα θεώρησα απαραίτητα. π.χ. οι μάγισσες μόνο μπορούσαν να εξακριβώσουν αν είσαι ή όχι καταραμένος, από τη μυρωδιά, γι’ αυτό κι αναγνωρίζει ότι ο ήρωας δεν ήταν – ο οποίος είναι ο Κωστής κι όχι ο Άκης (τυπογραφικό).

Ως απαντήσεις σε ερωτήσεις που διατυπώθηκαν (@Νίκη), δεν λύθηκε ακριβώς η κατάρα του στο τέλος, επέστρεψε στο νησί (φιλώντας κάποια γυναίκα, που κάπου τη βρήκε, δεν μας αφορά αυτό, ακόμη και πόρνη θα μπορούσε να είχε πληρώσει γι’ αυτή τη δουλειά) και δεν ξέρουμε αν θα είναι για πάντα ή για έξι μέρες (μέχρι να φιλήσει τη δασκάλα και να επιστρέψει πίσω) κι αυτό να γίνεται επαναληπτικά για καιρό (υπό μία έννοια το λες και happy end αυτό, που είσαι Γγιάννη να με παραδεχθείς ). Η μόνη κατάρα που ίσως να λύθηκε ήταν αυτή του μίσους, που βάραινε τον ήρωα από τον θάνατο του πατέρα του.

Aυτά. Εγώ καλά πέρασα πάντως γράφοντάς το κι επιτέλους βρήκα τη χαμένη μου όρεξη (και μου άρεσε, ενώ τα 2 προηγούμενα διηγήματά μου με είχαν αφήσει είτε απογοητευμένο είτε προβληματισμένο).

Ελπίζω η κατάρα του στρατού να λύθηκε κι αυτό, if that's the case, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του διαγωνισμού για μένα.