makis.politis Posted November 25, 2017 Share Posted November 25, 2017 (edited) Volo surgere Ανάψτε το φως. Aνελέητος o άνεμος με σπρώχνει τώρα, πέφτω, πέφτω με ορμή πάνω στο αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Από κάτω καραδοκούν θηρία με τον αριθμό του Αντίχριστου στο κούτελο, τα νύχια τους νοιώθω, φοβάμαι. Φοβάμαι κι εσένα Φρίντιχ, δεν σ’ εμπιστεύομαι πια. Σε είδα να παραμονεύεις στο σκοτάδι. Να χτίζεις βωμό στην αλαζονεία μου. Ανάψτε το φως. Οι πρόγονοι σκαρφαλώνουν στις ανεμόσκαλες λυσσασμένοι. Φρικτές κατηγόριες ακούγονται. Άλλαξα το όνομα μου, πρόδωσα λένε τα απαράγραπτα προνόμια μιας νόμπιλης γενιάς. Αφήστε με ήσυχο, βρικόλακες με τις άσπρες περούκες. Ποτέ δεν ήμουνα δικός σας. Γεννήθηκα στον ίσκιο μιας φτωχής, ρημαγμένης ιτιάς. Ανάψτε το φως. Το δωμάτιο κατακρημνίζεται σε μια κόλαση απαρτχάιντ. Απ’ τ’ αγκωνάρια του ξεπετάγονται σιδερένιες γέφυρες, γερανοί, πλοκάμια που απλώνονται και υπονομεύουν ότι καταστάλαζε μέσ’ στην ψυχή μου γαλήνη. Τι ζητούσα, Θεέ μου; Και τώρα ποιος προστάζει την αρρώστια; Ποιος αποσαθρώνει το δίκαιο αρμόδεμα του σύμπαντος; Ανάψτε το φως, προλάβετε. Όχι, όχι, ετούτο δεν είναι ποίημα. Πού είν’ η μουσικότητα, πού ο ρυθμός; Μια κραυγή πνιγμένη είναι μόνο. Ανοίγω το στόμα μου, μα ότι βγαίνει δεν είναι παρά κιτρινισμένα σουδάρια. Ανάψτε το φως, προλάβετε, σώστε με. Θέλω να ξυπνήσω. Edited November 25, 2017 by makis.politis 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted November 26, 2017 Share Posted November 26, 2017 Χαίρομαι που ξαναβλέπω δουλειά σου στο φόρουμ! Μου άρεσε το ποίημα, και φυσικά ήταν ποίημα, με μουσικότητα και ρυθμό και από όλα. (Είναι δυσκολότερη η ποίηση χωρίς ρίμα γιατί καλείται να δημιουργήσει τη μουσική της σιωπής). Ο τίτλος απολύτως ταιριαστός, καθώς παντού υπάρχει η έννοια της ανάτασης ή σωστότερα, της επιθυμίας της ανάτασης, της απαλλαγής, της φυγής. Θα έλεγα πως βρέθηκα σε ένα πανηγύρι τύψεων και χαλασμένων ζωών. Όχι μονάχα του αφηγητή, εδώ: αλλά και πολλών ζωών που κουβαλά σαν βαρίδια ο αφηγητής επάνω του. Οι εικόνες σου θα μου επιτρέψεις να πω με ταξίδεψαν στο ζοφερό σύμπαν ενός συτρατόπεδου συγκέντρωσης, μίας φυλακής ενδεχομένως. Εγκλεισμός, τιμωρία, απλήρωτες ψυχές. Θα ήθελα να ξέρω τις επιρροές που κρύβονται στη ρίζα του ποιήματος αυτού. Και επίσης, πόσο παλιά είναι γραμμένο. (Φρίντριχ; Ο Νίτσε; Με τον αριθμό του αντιχρίστου στο κούτελο....) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.