Η σκιερή όχθη - Διονύσης Παπαδόπουλος

[Naroualis]

Η σκιερή όχθη
Συγγραφέας: Διονύσης Παπαδόπουλος
Εκδόσεις: Night Read, 2017
Σελίδες: 196

 

 

"Η αγωνία των άδειων, σκοτεινών οδών, ο πανικός μιας παραλογισμένης σκιάς στην επόμενη κλειστή στροφή, η απρόβλεπτη, βαθυπράσινη αναλαμπή, τ' αλυχτήματα των αόρατων σκυλιών στις παρυφές της συνείδησης...".

Μέσα από έναν κυκεώνα παράξενων γεγονότων στα όρια του μεταφυσικού, ο "καθ' έξιν" άνεργος δημοσιογράφος Μάριος Μαρκάτος βιώνει μια παράδοξη περιπέτεια που περιλαμβάνει μοιραίες γυναίκες, παρανοϊκούς επιστήμονες, αλλόκοτα πλάσματα και απίστευτες ανατροπές.

Η Σκιερή Όχθη είναι ένα συναρπαστικό θρίλερ που κινείται ανάμεσα στον τρόμο, τη noir λογοτεχνία και το sci-fi, ενώ εξελίσσεται σε υπαρξιακό δράμα με ασυνήθιστες προεκτάσεις, όπου η χειροπιαστή πραγματικότητα και η απατηλότητα της ψευδαίσθησης εναλλάσσονται διαρκώς, καθιστώντας αβέβαιη ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

 

=============

 

Λατρεύω τον Διονύση Παπαδόπουλο. Η φωνή του είναι τόσο προσωπική, τόσο διακριτή, τόσο εξαιρετική, που την ξεχωρίζω από χιλιόμετρα και μίλια. Και εν πολλοίς, αυτός είναι και ο λόγος που τον διαβάζω, για τη φωνή του. Τα θέματά του είναι ίσως υπερβολικά ψυχοτρόπα για μένα, αλλά ποτέ δεν απογοητεύει. Κάθε φορά που ξεκινάω ένα βιβλίο του, ξέρω τι με περιμένει.

Η Σκιερή Όχθη έχει όλα τα παραπάνω. Έχει όμως και μια τάση να κρύβει πράγματα που δε θα έπρεπε, με αποτέλσμα η πλοκή στο πρώτο μισό του βιβλίου να καρκινοβατεί. Νομίζω πως έτσι αργό και πρέπει να ήταν μόνο το ογκώδες "Ο πλανήτης της εκδίκησης", που το είχα διαβάσει και πολύ παλιά, και το "Ποιος παίζει με τον υπολογιστή του Σέρλοκ Χολμς;" που είχε εξίσου μπερδεμένη ιστορία.

Κάτι που μάλλον δεν έχει σημασία, αλλά θέλω να το πω, είναι πως σε άτακτα διαστήματα, προσθέτει κάποιες επεξηγηματικές υποσημειώσεις, εντελώς άχρηστες, πχ, τι θα πει κανθός.

Το βιβλίο προτείνεται σε όποιον αγαπάει το σκάκι.