Mournblade Posted February 28, 2018 Author Share Posted February 28, 2018 On 2/15/2018 at 2:36 PM, Γιώργος77 said: Καλησπέρα κι από μένα, Reveal hidden contents Το παραλήρημα ενός εθισμένου, μεταφερμένου αυτούσιο, όπως το βιώνει ο δυστυχής αφηγητής. Πετυχημένη απόδοση. Μου άρεσε ιδιαίτερα η αντιπαραβολή των ανθρώπινων, συγκινητικών στιγμών με την κτηνώδη ένταση των περιπετειών φαντασίας που «ζει» ο πρωταγωνιστής. Ο τίτλος της ιστορίας αρκούντως ειρωνικός και μαυροχιουμορίστικος. Αν κάτι δεν μου άρεσε, είναι η υπερβολική κατάθλιψη των πρώτων σελίδων· δεν λέω ότι δεν στέκει σαν κομμάτι της ιστορίας, απλώς δεν μου αρέσουν τα βαριά μελοδράματα. Καλή επιτυχία! Σ' ευχαριστώ Γιώργο! Χάρηκα ιδιαιτέρως που σου άρεσαν οι φάσεις της εικονικής πραγματικότητας. Αντιπροσωπεύουν ουσιαστικές τις εναλλαγές στη διάθεση του πρωταγωνιστή και είχαν σκοπό να αποδώσουν την ικανοποίηση που λαμβάνει όταν ικανοποιούνται με τεχνητό τρόπο βασικές ανάγκες του ανθρώπινου ψυχισμού, όπως βια, σεξ, επικοινωνία, ακόμη και ύπνος. Το μελόδραμα ίσως ήθελε tone down, δεν είμαι σίγουρος ακόμη, μα στη παρούσα φάση πιστεύω πως είναι ενδεικτικός τρόπος για να περιγράψεις την συναισθηματική κατάσταση ενός ανθρώπου που έχει απομείνει ολομόναχος μετά από δυο απανωτούς θανάτους. On 2/15/2018 at 9:01 PM, Man_from_Earth said: Καλησπέρα Γρηγόρη, Από τις καλύτερές σου, χωρίς αμφιβολία. Η ιδέα μου αρέσει πολύ και την εκμεταλλεύτηκες πιστεύω σωστά: Χρησιμοποίησες τον εικονικό κόσμο για μια γκάμα περιστάσεων: αναμνήσεις, συναυλία, δράση. Φάνηκε πολύ καλά ο εθισμός και μπράβο σε αυτό. Με συνεπήρε και περίμενα 1 βήματακι παραπέρα που όμως δεν ήρθε, το να μπερδέψει τελικά την εικονική πραγματικότητα με πραγματική πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία. Κάποια πράγματα που δε μου έκατσαν καλά είναι: -εγκυκλοπαιδικές εξηγήσεις στο τεχνικό κομμάτι -συναισθηματική υπερφόρτωση – θα μπορούσες να δώσεις προσωπικά στοιχεία με λιγότερο πόνο/δράμα, στην τελική δεν ήταν κρίσιμα (λ.χ. αναντικατάστατα) στην πλοκή. Γενικά έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθείς πολύ να αγγίξεις συναισθηματικά και θεωρώ λειτουργεί καλύτερα όταν κανείς δεν προσπαθεί πολύ. -λίγο περισσότερο φορτωμένο στο σημείο που πέφτει σε λήθαργο. -τεχνικούλι: δε νομίζω ότι είναι τόσο απλό 23 συνεχείς ημέρες…εκτός του ότι θα έπρεπε να είναι ντεντ από δίψα (τουλάχιστον), δεν έλαβες υπ’όψη τις διάφορες φυσικές ανάγκες… Καλή επιτυχία! Καλημέρα Σπύρο! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ωραία ιδέα, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό να μπερδέψει την εικονική πραγματικότητα με πραγματική πραγματικότητα. Για το ινφονταπ τα είπα και παραπάνω. Ήταν λίγο άτσαλο, αλλά με εξυπηρέτησε καλά, και να, ορίστε, μοιράστηκα και κάτι που είχα βρει αρκετά ενδιαφέρον μαζί σας! Για το κομμάτι με τον ύπνο, θα διαφωνήσω. Ίσως παραείναι λυρικό για τα γούστα ορισμένων αναγνωστών, αλλά προσωπικά θεωρώ πως ταιριάζει στο πλαίσιο αλληλουχίας παράξενων ονείρων. Για το τεχνικό θέμα που αναφέρεις φρόντισα να αναφέρω τόσο την τουαλέτα, όσο και την δίψα. Για τροφή δεν κάνω λόγο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted February 28, 2018 Author Share Posted February 28, 2018 On 2/18/2018 at 4:15 PM, Disco_Volante said: Γρηγόρη καλησπέρα, Ας αρχίσω από τα θετικά: η ιστορία είναι αρκετά προσεγμένη και αυτό φαίνεται κυρίως από το πλούσιο λεξιλόγιο που μεταφέρει στον αναγνώστη μια πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου που έχεις δημιουργήσει. Επίσης οι περιγραφές είναι με τέτοιο τρόπο δοσμένες έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να καταλάβει τα πάντα με την πρώτη ανάγνωση. Υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για τον κεντρικό ήρωα και αυτό δίνει κάποιες εξηγήσεις για τα κίνητρά του. Τέλος θα πρέπει να αναφέρω πως η ιστορία είναι σίγουρα εντός του θέματος του διαγωνισμού. Το μόνο αρνητικό σημείο που εντόπισα, και όπως ανέφεραν και άλλοι πριν από εμένα, είναι το γεγονός ότι η ιστορία δεν έχει κάποια σημαντική εξέλιξη. Με άλλα λόγια, η πλοκή είναι πολύ φτωχή. Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι πλήρως όμως πως μέσα σε ένα σφιχτό όριο λέξεων δεν μπορείς να τα έχεις όλα! Reveal hidden contents Plot: C Setting: Β Language: Α Characters: Α Overall sci-fi rating: Β+ Καλή επιτυχία! Σ' ευχαριστώ Βαγγέλη, τόσο για την ανάγνωση, όσο και για τον σχολιασμό. Η βαθμολόγηση είναι ωραίο touch, βοηθάει πιστεύω να αξιολογήσω καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο δέχτηκες την ιστορία. Για την πλοκή, τα είπαμε και ιδαιτέρως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted February 28, 2018 Author Share Posted February 28, 2018 On 2/19/2018 at 12:58 PM, elgalla said: Καλημέρα, Γρηγόρη. Reveal hidden contents Θα σου πω εξαρχής ότι το διήγημά σου με προβλημάτισε. Από τη μία, θέλω να σου πω μπράβο για όλα όσα βελτίωσες (και θα σου πω, παρακάτω), από την άλλη, όσο διάβαζα και όσο συνέχιζα να διαβάζω, τόσο μου έμενε μια πικρή γεύση (και θα εξηγήσω επίσης γιατί, παρακάτω). Θα επικεντρωθώ περισσότερο στα θετικά, παρ' όλα αυτά. Αρχικά, αναγνωρίζω και επικροτώ την προσπάθειά σου να ελαφρύνεις τη γραφή σου. Έκανες σημαντική πρόοδο και, αν εξαιρέσεις εκείνες τις δύο παραφορτωμένες παραγράφους, τα κατάφερες καλά. Το κείμενο αναπνέει, δεν μπουκώνει τον αναγνώστη, διαβάζεται καλύτερα και σου αφήνει και περισσότερες λέξεις για ιστορία χωρίς όλες αυτές τις κορδέλες. Μετά, έχεις δώσει βάση στον κεντρικό σου χαρακτήρα, ο οποίος είναι αρκετά συμπαθής ( η πρωτοπρόσωπη βοήθησε εδώ) και μας βάζει στον κόσμο του. Άρα, με βάση τα δύο παραπάνω, έχεις πετύχει μέχρι στιγμής να με κάνεις να ταυτιστώ και να σε διαβάζω άνετα. Ο τόσος πολύς καημός του ήρωα στην αρχή του διηγήματος με κούρασε, το παραδέχομαι. Αλλά, ευτυχώς, δεν κράτησε καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οπότε το κατατάσσω στα αμελητέα. Έχεις μερικές πολύ καλές περιγραφές - ειδικά αυτή η ανάμνηση της μητέρας είναι σπουδαία - και έχεις πιάσει την ουσία του θέματος καλά, θεωρώ. Από την άλλη, δεν έχεις πλοκή. Αυτό θα μπορούσε να δουλέψει σε ένα φλασάκι, αλλά σε ένα τόσο μεγάλο κείμενο δύσκολα. Κυριολεκτικά, δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Συμφωνώ, παρ' όλα αυτά, με όλους τους παραπάνω ότι αυτή είναι η καλύτερη ιστορία που έχω διαβάσει από εσένα στο φόρουμ. Και τώρα θα γκρινιάξω (και μπορείς να αγνοήσεις όλη αυτήν την παράγραφο, αν θες): έγραψες ένα διήγημα, ρε συ Γρηγόρη, το οποίο διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα σε μια κάσκα. Ένα διήγημα στο οποίο ο πρωταγωνιστής στρέφεται στο μηχάνημα μετά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Ένα διήγημα στο οποίο ο πρωταγωνιστής ζει σε ψηφιακή πραγματικότητα παρελθοντικές αναμνήσεις με το αγαπημένο πρόσωπο και καταλαβαίνει καλύτερα τι καημός το έτρωγε (το αγαπημένο πρόσωπο). Ένα διήγημα στο παρόν του οποίου δεν υπάρχει πλοκή και η όποια πλοκή αφορά το παρελθόν. Με άλλα λόγια, έγραψες ένα διήγημα όμοιο με αυτό που πέρσι είχες χαρακτηρίσει μη πρωτότυπο, χωρίς σπιρτάδα, φαντασία και τόλμη. Μάλιστα, είχες πει ότι υπήρχαν υπερβολικά πολλές σκέψεις, το οποίο, όταν το είδα στα περσινά σου σχόλια με έκανε λίγο να γελάσω, το παραδέχομαι. Και μη με παρεξηγήσεις, δεν μιλάω για αντιγραφή (δεν θεωρώ πως έγινε κάτι τέτοιο), αλλά για ομοιότητες τόσο βασικές που δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ για αυτήν την τόσο απότομη και ξαφνική μεταστροφή και αλλαγή απόψεων. Εύχομαι η αιτία να ήταν ότι αποφάσισες απλώς να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό και τα σχόλια που έλαβες να δικαίωσαν αυτή σου την επιλογή. Όπως έγραψα και εξαρχής, αποφάσισα να μείνω στα θετικά και σε όλα αυτά που, κατά τη γνώμη μου έκανες σωστά και τα οποία δείχνουν τις πραγματικές συγγραφικές σου ικανότητες και, ταυτόχρονα, μια διάθεση εξέλιξης. Αν μου άρεσε; Εκτιμώ πολύ το πόσο πάλεψες να δώσεις κάτι άλλο από αυτά στα οποία σε είχαμε συνηθίσει και το επικροτώ. Μπράβο σου και καλή επιτυχία! Καλημέρα Αταλάντη! Ψάχνω να βρω, κάπου είχα δει, ένα emoticon με σχήμα στρουθοκαμηλου μετά την πατάτα που έκανα. Και δημοσίως, σου ζητω συγνώμη. Η ιδέα που εξερεύνησα στο συγκεκριμένο διήγημα πράγματι θυμίζει σε παρεξηγήσιμο βαθμό με την ιδέα που ανέπτυξες στην ιστορία Μπλε Ζέρσει! Δεν ξέρω αν επέπλεε εκεί κάτω, στο υποσυνείδητο, και έψαχνε αφορμή να εκδηλωθεί, μα ειλικρινά δεν το έκανα σκοπίμως. Ήταν απόρροια όπως έγραψα συζητήσεων που έκανα με φίλους για το VR. Η μεταστροφή που έδειξα όσον αφορά το στυλ του διηγήματος ήρθε ως επακόλουθο των προτροπών της κοινότητας που εξέλαβα από τους προηγούμενους διαγωνισμούς. Όπως και να χει, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά και για τις παρατηρήσεις που μου έκανες. Ελπίζω τα προηγούμενα μου σχόλια σε κάλυψαν όσον αφορά την πλοκή, τον καημό κτλ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted February 28, 2018 Author Share Posted February 28, 2018 On 2/19/2018 at 10:21 PM, Silvertooth said: Θα ομολογήσω ότι δυσκολεύτηκα λίγο με αυτό το διήγημα. Ήταν κάπως κουραστικό το telling και η προσπάθειά του να είναι διδακτικό. Είχε όμως κάποιες όμορφες εικόνες - μου άρεσε εκεί που περιγραφόταν για το πως η μητέρα του επηρεάστηκε από το θάνατο του πατέρα του. Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια! On 2/20/2018 at 12:26 AM, Mesmer said: Η ιδέα είναι απλή και γνωστή, αλλά όλη η δύναμη της ιστορίας βρίσκεται στα συναισθήματα που δημιουργεί σε όλη της την έκταση. Η λυρική γραφή τής ταιριάζει και της δίνει το χαρακτήρα που της αρμόζει. Το κομμάτι του ίνφονταμπ, για μένα, δεν χρειάζεται καθόλου και χαλάει τη ροής της ιστορίας στο σημείο που έχει μπει. Καλή επιτυχία! Ευχαριστώ και τους δυο για την ανάγνωση και τα σχόλια σας, το εκτιμώ πραγματικά! Μου αρέσει ιδιαιτέρως οταν συμμετέχουν στην όλη διαδικασία και αναγνώστες που δεν είναι διαγωνιζόμενοι! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ginger Posted April 5, 2018 Share Posted April 5, 2018 Εμένα μου άρεσε αυτή η ιστοριούλα! Μπήκα πολύ στο κλίμα και ψυχοπλακωθηκα πασχαλιάτικο δεν θα στο κρύψω Γενικά μου αρέσει όταν οι sci-fi ιστορίες, παροτι είναι sci-fi σε, βάζουν σε σκέψεις για την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, γιατι για μενα λειτουργεί και σαν συμβολισμός για πιο light εικονικές πραγματικότητες. Όταν πχ καίγεσαι με σειρές, ταινίες,βιβλία οτιδηποτε σε κάνει να ζεις σε ένα καπως παράλληλο σύμπαν, και αυτό είναι πιστεύω ένας εθισμός που σε απομακρύνει από την πραγματική ζωή. Η έλλειψη πλοκής δε με ενόχλησε και ίσα ίσα ήμουν περίεργη να δω πως θα καταλήξει! Η γλώσσα και ο τρόπος γραφής επίσης μου άρεσαν πολύ, αν εξαιρέσεις ένα δύο σημεία που τα βρήκα καπως υπερβολικά και ως παιδί των θετικών επιστημών χανόμουν λιγάκι Το μόνο αρνητικό που βρήκα ήταν εκεί στην αρχή που περιγράφεις πώς λειτουργεί αυτό το μηχάνημα, μου φάνηκε λίγο σαν να μην ταίριαζε, σαν να μην πολυχρειαζόταν σαν πολύ exposition μαζεμένο. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted April 5, 2018 Author Share Posted April 5, 2018 Σ ευχαριστώ για την ανάγνωση και το σχόλιο Mel, το εκτιμώ πραγματικά! Χαρηκα που βρηκες στοιχεία που σου αρεσαν. Η αλήθεια ειναι πως η αρχική μου πρόθεση, περα απο το να γραψω απελευθερωμενα μια ιστορία χωρις πολλά στοιχεία κοσμοπλασιας, ηταν να εξερευνήσω 100% το θέμα του διαγωνισμού ΕΦ ( που ήταν "Εθισμοί", αν δεν το ξέρεις ηδη) καθώς εκτός απο ιντριγκαδορικο, ηταν καταλληλο και για να περάσει ο καθε συγγραφέας και κάποια μηνύματα αν το επιθυμούσε. Προσωπικά, εχοντας βιωσει απο πρωτο χερι τον εθισμο που προκαλουν τα διαδικτυακά παιχνίδια (δυο κολλητούς φίλους "εχασα" εκεί...) δεν μπορεσα να συγκρατηθώ και να μην αναπτύξω το συγκεκριμένο θέμα, ειδικά και μετά την επαφη μου με το VR οπου πραγματικά εξεπλάγην απο το μέγεθος του immersion που μπορεί να βιωσει κάποιος. Τα δυο υπερβολικά σημεία φαντάζομαι είναι η παραγραφος με την βια (κατι σαν φρενηρες Doom αν γνωρίζεις) κι εκεινη με τον ύπνο. Ε, ναι, παρασυρθηκα εκει λιγακι, αλλα θα πω ψέματα αν δεν πω πως δεν απολαυσα την απόδοση τους κατα τη διαρκεια της συγγραφής! Παντως, μη σκας, κι εγω των θετικων επιστημων είμαι! Το κομμάτι με το info ειναι ακομψα δοσμένο, πράγματι. Anyway, σ ευχαριστώ ξανά, χαρηκα πολυ για το σχόλιο σου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ginger Posted April 6, 2018 Share Posted April 6, 2018 17 hours ago, Mournblade said: Τα δυο υπερβολικά σημεία φαντάζομαι είναι η παραγραφος με την βια (κατι σαν φρενηρες Doom αν γνωρίζεις) κι εκεινη με τον ύπνο. Ε, ναι, παρασυρθηκα εκει λιγακι, αλλα θα πω ψέματα αν δεν πω πως δεν απολαυσα την απόδοση τους κατα τη διαρκεια της συγγραφής! ναι ναι, αυτά τα δύο εννοούσα! Κλασικό να γράφεις κατι και να παρασύρεσαι και να σαρέσει τόσο πολύ εσένα και παρόλο που ξέρεις πως δεν χρειάζεται, ή είναι υπερβολικό ή δεν κολλάει να μην θες να το αποχωριστείς! Σε κάποιο blog είχα διαβάσει έναν που χαρακτήριζε αυτές τις σκηνές lovelies και μου ταίριαζε απόλυτα σαν όρος ! Βέβαια στη συνέχεια έλεγε πως πρέπει να είμαστε αδυσωπητοι και να κόβουμε όλες αυτές τις σκηνές οπότε σταμάτησα να διαβάζω Doom με πιάνεις αδιάβαστη, αν έχει σχέση με βιντεοπαιχνίδια ή εικονική πραγματικότητα δεν ξέρω την τύφλα μου. 17 hours ago, Mournblade said: Παντως, μη σκας, κι εγω των θετικων επιστημων είμαι! Αυτό δεν θα το μάντευα με τίποτα πάντως! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted April 6, 2018 Author Share Posted April 6, 2018 Να τις κόβουμε με τίποτα, να προσπαθούμε να βάζουμε μετρο και φινέτσα όμως σίγουρα, ετσι ώστε να αποβαίνει προς όφελος μας η χρήση τους και να χαρίζει (σε οσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες) κάποιου είδους αισθητική απόλαυση. Τέχνη είναι άλλωστε, θα ήταν κρίμα να απορρίπτουμε δια παντώς οποιαδήποτε μορφή έκφρασης. Το Doom ειναι πραγματι βιντεοπαιχνίδι (ενα απο τα πρωτα shooters), εχει βγει μαλιστα κ σε vr, και βασικά ειναι ακριβώς ό,τι περιγράφω. Βίαιο, φρενήρες κι αιματηρό. Σίγουρα όχι ένας τίτλος που θα εκτιμούσες για την καλοκαγαθη φυση του! Εχει οπαδούς, εννοείται, και εντάξει δεν παιρνει τον εαυτό του κ τόσο στα σοβαρά, αλλά ταιριάζει αρκετά μ αυτο που ειχα στο μυαλό μου οσον αφορά την εκτόνωση των βιαιων ενστικτων. Anyway, σ ευχαριστώ ξανά για την ανάγνωση και το σχόλιο! Το εκτιμώ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted April 11, 2018 Share Posted April 11, 2018 (edited) Αν και το "Ζήσε" είναι μια ιστορία μακριά από τον κόσμο των "Συμφορών", ένα μεγάλο μέρος της μου έβγαλε τα ίδια συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει η ανάγνωση της "Δυστυχίας". Εκτός της μεγάλης σου ικανότητα στην κοσμοπλασία και στον χειρισμό της γλώσσας, Γρηγόρη,εξίσου ικανός είσαι και στο να μεταφέρεις συναισθήματα στον αναγνώστη. Κρίμα μόνο που και σε αυτήν την περίπτωση, τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι αυτά της θλίψης και της δυστυχίας. Φυσικά όμως δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά με την ιστορία που διάλεξες να μας διηγηθείς. Η ιστορία ενός ανθρώπου που "ζει" χωρίς όνειρα, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα και είναι γατζωμένος στις αναμνήσεις του. Που εθίζεται σε αυτές, και καταλήγει να "ζει" μέσω αυτών. Αυτές οι αναμνήσεις είναι δοσμένες υπέροχα, όπως το ίδιο καλά δοσμένη είναι και η ψυχολογία του ήρωα. Σε αυτά τα κομμάτια η ιστορία κυλάει γρήγορα, ανεμπόδιστα και η αφήγηση είναι ξεκούραστη. Τα μέρη όμως που υπάρχουν για να δικαιολογήσουν τον όρο "επιστημονική", όπως αυτό με το τσίλι και το πως λειτουργεί η συσκευή της εικονικής πραγματικότητας, προσωπικά μιλώντας πάντα, με κούρασαν λίγο. Ίσως το συγκεκριμένο κομμάτι να τράβηξε λίγο περισσότερο απ'ότι θα ήθελα. Οι αναφορές επίσης σε πλωτές ακροπόλεις, πυργους, και σε ένα δυστοπικό μέλλον, δεν λειτουργεί τόσο καλά σε εμένα, γιατί πιστεύω, ότι η ιστορία θα λειτουργούσε μια χαρά και χωρίς αυτές, αφού ναι μεν η ιστορία έπρεπε να έχει ένα ε.φ. υπόβαθρο, αλλά είναι κατά βάση μια ιστορία συναισθημάτων και αυτά τα συναισθήματα, στην δική μου την περίπτωση τουλάχιστον, τα μεταδίδει τέλεια. Πραγματικά ελπίζω το επόμενο συναίσθημα που θα καταφέρεις να μου μεταδώσεις τόσο καλά όσο την δυστυχία, να είναι ο τρόμος, στον επερχόμενο διαγωνισμό Γρηγόρη... Keep up the good work, my friend... Edited April 11, 2018 by SymphonyX13 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted April 12, 2018 Author Share Posted April 12, 2018 (edited) Καλημέρα και χρόνια πολλά, Δημήτρη, μέρες που 'ναι! Χάρηκα που μπόρεσα να σου μεταφέρω τα συναισθήματα. Άλλωστε, για μενα αυτό είναι το ζητούμενο όταν γράφω: να μεταδώσω στον αναγνώστη αυτό που καίει εκείνη τη στιγμή μέσα μου. Είναι αλήθεια πως οι ιστορίες που με συγκινούν περισσότερο, είναι εκείνες που έχουν κάτι το λυπητερό μέσα στην ψυχή τους. Εκείνες που περιστρέφονται γύρω από τρωτότητα του ανθρώπου, που μιλούν για τα σημάδια που αφήνει μέσα μας ο χρόνος, και που μας υπενθυμίζουν πόσο εφήμερα είναι όλα αυτά που ζούμε, αλλά και πόσο σημαντικά. Ιστορίες από τις οποίες μπορείς να αποκομίσεις (παραδόξως) κάτι θετικό στο τέλος, και ίσως - γιατί όχι - να σε βάλουν να σκεφτείς αφού τελειώσει το ταξίδι. Τώρα, αν εγώ μπορώ να μεταφέρω κάτι ανάλογο στις ιστορίες μου, μένει να φανεί. Το επιστημονικό κομμάτι, όπως ανέφερα και στα προηγούμενα σχόλια, όντως ήταν μεγαλύτερο απ' όσο έπρεπε, και παρουσιάστηκε λίγο άκομψα. Δεν του έδωσα την κατάλληλη προσοχή, είναι αλήθεια, όσο έγραφα την ιστορία. Ήθελα να προχωρήσω παρακάτω. Τα στοιχεία κοσμοπλασίας που αναφέρω, βοηθούν να χτίσω λίγο το υπόβαθρο, αλλά επειδή δεν είναι όντως απαραίτητα, επέλεξα να τα αφήσω... well, στο background. Φαντάζομαι πως ίσως θα έπρεπε να τα ενισχύσω λίγο για να ταιριάξουν καλύτερα με τον κορμό της υπόλοιπης ιστορίας. (Τουλάχιστον αυτό με συμβούλεψε ένας φίλος εκτός sff). Τρόμος... σχεδιάζω να το προσπαθήσω, να είμαστε πρώτα καλά. Ελπίζω πως θα βρω να ξεζουμίσω λίγο χρόνο μακριά από το βιβλίο μου. Σ' ευχαριστώ ξανά για την ανάγνωση και το σχόλιο φίλε μου! Edited April 12, 2018 by Mournblade 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.