Η ΚΥΡΑ

[ΔημητρηςΜπιστιολης]

Όνομα Συγγραφέα:
Είδος: ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Βία; ΟΧΙ
Σεξ; ΟΧΙ
Αριθμός Λέξεων:586
Αυτοτελής; ΝΑΙ
Σχόλια: Κάλως σας βρήκα.Είναι ένα δείγμα απο μια συλλογή διηγημάτων που σκέφτομαι να εκδώσω

Άτιτλο 1.doc

[Ballerond]

Γεια σου, Δημήτρη, και καλωσήρθες στο φόρουμ.

Διάβασα την ιστορία σου κι έχω να πω το εξής (με όλη τη καλή διάθεση πάντα): Διόρθωσέ την, φτιάξε ορθογραφικά και συντακτικά (γιατί είναι αρκετά), δούλεψέ την και τότε μπορείς να την ανεβάσεις πάλι

Στο λέω αυτό γιατί ο ίδιος αναφέρεις ότι θες να το εκδώσεις. Επίσης, η ιστορία είναι αρκετά χιλιοπαιγμένη και δεν γίνεται τίποτα που να κρατάει το ενδιαφέρον στον αναγνώστη.

Καλή συνέχεια σου εύχομαι

[ΔημητρηςΜπιστιολης]

Ευχαριστώ για της παρατηρήσεις τα ορθογραφικά και τα συντακτικά θα τα επιμεληθεί μάλλον κάποιος ειδικός όσο για την ιστορία αποτελεί δείγμα και έχει να κάνει με ένα τοπικό μύθο των Ιωαννίνων όπου και είναι η πόλη της καταγωγής μου.

[elgalla]

Καλώς τον Δημήτρη.

Ο Ballerond ήδη σου έγραψε κάποια από τα τεχνικά που εντόπισα κι εγώ (ορθογραφικά, συντακτικά, την ιστορία που κάπου την έχουμε ξαναδεί/ξαναδιαβάσει), αλλά θα σου πω και μερικά ακόμη.

Κατ' αρχάς, σημαντικό πρόβλημα για την εξέλιξη της ιστορίας σου αποτελεί το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής είναι αρχικά αδιάφορος και στη συνέχεια γίνεται κάπως αντιπαθής στον αναγνώστη με τον τρόπο που σκέφτεται για την κοπέλα που βλέπει. Λέω "κάπως αντιπαθής" γιατί η αντιπάθειά μου γι' αυτόν δεν είναι αρκετά ισχυρή ώστε να δω και τον θάνατό του σαν θεία δίκη στα παίσια της ιστορίας. Με αφήνει απλώς αδιάφορη. Επομένως, ο χαρακτήρας χρειάζεται δουλειά αν θέλεις ο αναγνώστης να ενδιαφερθεί για το τι του συμβαίνει.

Έπειτα, δεν θα χαρακτήριζα αυτό το κείμενο διήγημα. Είναι απλώς ένα στιγμιότυπο χωρίς πριν ή μετά και θα μπορούσε (γραμμένο διαφορετικά, ίσως) να έχει ενδιαφέρον στα πλαίσια μιας συλλογής λαϊκών θρύλων ή μίμισης αυτών - θα σε παραπέμψω, για παράδειγμα, στις Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας του Χρυσόστομου Τσαπραΐλη. Σε συλλογή διηγημάτων, όμως, δεν το βλέπω να στέκεται καλά. Βλέποντας και την απάντησή σου στον Ballerond, μάλλον όντως είναι αυτό που ήθελες να πετύχεις, απλώς δεν νομίζω πως ο συγκεκριμένος θρύλος διαφέρει σε κάτι από άλλους παρόμοιους σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Ευρώπης ώστε να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Τέλος, η γραφή σου έχει κάτι το στεγνό και σχεδόν δημοσιογραφικό. Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι γενικότερα το ύφος που προτιμάς ή αν το υιοθέτησες για τη συγκεκριμένη ιστορία και μόνο, αλλά δεν δουλεύει. Από τη στιγμή που η πλοκή καθεαυτή είναι τόσο γνώριμη, θα ήθελα μια πλούσια, λυρική γραφή να με αποζημιώσει.

Με κάθε καλή διάθεση, πάντα, και ευχές για επιτυχίες στην έκδοση.

[Cassandra Gotha]

Έχει λάθη από την αρχή, αλλά σταμάτησα να διαβάζω στο "η ορατότατα ήταν περιορισμένη".

[Domenico]

Προσωπικά, μου θύμισε τη La Llorona των Μεξικάνων, αλλά δεν με ενόχλησε το γεγονός ότι δεν είναι και τόσο πρωτότυπη ιδέα. Ωστόσο, το κείμενο σου πάσχει σε πολλά σημεία. Δεν ήταν έτοιμο να να ανέβει στο forum. Έχοντας διαβάσει την απάντηση σου στον Ballerond, θα ήθελα να σου πω πως το κείμενο μας πηγαίνει στον editor όταν εμείς δεν μπορούμε να το βελτιώσουμε άλλο από μόνοι μας. Και με αυτό θα περάσω στις παρατηρήσεις μου.

Πρέπει να κάνεις κάτι με την ορθογραφία και τη στίξη. Πώς θα σου φαινόταν αν κάποιος δήλωνε μαθηματικός και δεν ήξερε πόσο κάνει τρεις φορές το έξι; Ή ένας τραγουδιστής που δεν ξέρει πόσες νότες υπάρχουν; Έτσι και ένας συγγραφέας πρέπει να χρησιμοποιεί σωστά ορθογραφία και στίξη. Τα μικρολαθάκια είναι φυσικά αναμενόμενα, όλοι μας κάνουμε (και σε αυτό το post σίγουρα θα μου έχει ξεφύγει κάτι). Τα περισσότερα όμως μπορούν να αποφευχθούν διαβάζοντας μερικά βιβλία περί συγγραφής. Ξέρεις πόσα πράγματα μπορείς να μάθεις από τέτοια βιβλία; Για παράδειγμα:

α) Κάθε ομιλητής ξεκινάει σε καινούρια σειρά.

β) Οι σκέψεις δεν χρειάζονται εισαγωγικά, καθώς...

γ) Τις γράφουμε με πλάγιους χαρακτήρες.

δ) Το κόμμα μπαίνει πριν κλείσουν τα εισαγωγικά, όχι μετά.

ε) Κάθε παράγραφος ξεκινάει με εσοχή.

στ) Δεν κάνουμε παρατηρήσεις που κανονικά ο αφηγητής μας δεν θα έκανε, μόνο και μόνο προς όφελος του αναγνώστη. Για παράδειγμα, ο Γ. περιγράφει το πρόσωπο της κοπελιάς ως 'μεταφυσικά όμορφο'. Πόσες φορές σου έχει τύχει να αποκαλέσεις εσύ κάτι με αυτό τον όρο; Και μάλιστα ενώ είσαι πιωμένος; Απροπό:

ζ) Επιλέγουμε έναν αφηγητή και μένουμε μαζί του σε όλη την ιστορία. Αυτό το λέω γιατί μέχρι την τελευταία παράγραφο είμαστε στο κεφάλι του Γ. και ξαφνικά πάμε στο αόριστο κενό (κοινωνία των Ιωαννίνων) και μετά στον ψαρά. Ένας παντογνώστης μπορεί να πηδάει από κεφάλι σε κεφάλι, αλλά ήμασταν υπερβολικά κοντά και για τόσο μεγάλο μέρος του συνόλου με τον Γ., ώστε δεν έχω πειστεί πως στόχευες εκεί. Πιθανολογώ (βάσει και των υπόλοιπων αδυναμιών του κειμένου) πως χρειάζεσαι λίγη μελέτη στο θεωρητικό κομμάτι της λογοτεχνίας. Το οποίο με πάει κάπου αλλού: 

η) Προφορικότητα παντού! Ένιωθα σαν να μου έλεγε την ιστορία ένας φίλος μου, χαλαρά, ενώ πίνουμε μπυρίτσα. Σε εκείνο το concept δουλεύει μια χαρά, σε ένα λογοτεχνικό κείμενο όμως χρειάζεται μια έξτρα προσπάθεια, λεξιλογικά και εκφραστικά. 

θ) Ο κύριος χαρακτήρας σου είναι ένας John Doe. Δεν ξέρουμε ποιος είναι, από πού έρχεται, τι θέλει, γιατί το θέλει και γενικά δεν τον έχεις αναπτύξει σχεδόν καθόλου. Ό,τι έμαθα για εκείνον περικλείεται σε μια πρόταση εννέα λέξεων: ένας αλκοολικός μισογύνης που μάλλον προέρχεται από τα Γιάννενα. 

Σίγουρα, αν ξεκοκαλίσω το κείμενο, θα βρω να πω κι άλλα. Σταματώ όμως εδώ. Ελπίζω να μην έγινα προσβλητικός και να σε βοήθησα να γίνεις καλύτερος. Καλή επιτυχία με το project σου.

Θα σε αφήσω με δυο εικόνες σχετικές με το πρώτο ζήτημα που έθιξα