Μελδόκιος Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Ανοίγω αυτό το τόπικ με αφορμή κάποιες απόψεις που ακούστηκαν στo ερωτηματολόγιο του horror. Συγκεκριμένα λέτε μερικοί «γιατί να θέλω να τρομάξω;» Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί μερικοί θέλουν να τρομάζουν. Κι ύστερα γενίκευσα. Γιατί να θέλει κάποιος να βιώσει μέσω της λογοτεχνίας (ή και γενικότερα) συναισθήματα που θεωρούνται «αρνητικά» όπως τρόμος, φόβος, αηδία, θλίψη, αποστροφή, κατάθλιψη κτλ. ΓΙΑΤΙ; Σας ρωτώ! Είμεθα άνομαλς και ψυχολόγικαλυ διατάραγμενς; Κι επειδή αν θεωρήσω ανοιχτά τον εαυτό μου άνομαλ θα αναπτύξω εσωτερικές συγκρούσεις που θα κατακερματίσουν το είναι μου και θα με οδηγήσουν σταδιακά στην αυτοκαταστροφή και την περιτομή, αποφάσισα σκεφτώ έναν καλό λόγο που θα απαντά σ’ αυτό το γιατί. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτό που μας ευχαριστεί στη λογοτεχνία είναι τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα που βιώνουμε διαβάζοντας. Δηλαδή διαβάζοντας μια αισιόδοξη και χαρούμενη ιστορία δε χαιρόμαστε τόσο επειδή όλα είναι καλά ωραία, αλλά κυρίως επειδή καταφέραμε να μετακινήσουμε την συναισθηματική μας κατάσταση, να ξελασπώσουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα, αν διαβάσουμε μια πολύ θλιβερή η τρομακτική ιστορία στην οποία οι πρωταγωνιστές καταστρέφονται, πάλι θα ευχαριστηθούμε, όχι γιατί είμαστε χαιρέκακοι και άνομαλς, αλλά γιατί βιώσαμε κι εδώ μια συναισθηματική αλλαγή, κι έτσι βρήκαμε κάποιο ενδιαφέρον. Το λεπτό σημείο που κάνει τη διαφορά, είναι ότι στη λογοτεχνία μπορούμε να βιώσουμε τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα των «αρνητικών συναισθημάτων» ενώ κατά βάθος γνωρίζουμε πως εμείς είμαστε αρκετά αποστασιοποιημένοι και κάτι το αρνητικό που θα διαβάσουμε δεν θα μας βλάψει. Στην ουσία απολαμβάνουμε την αλλαγή που μας συμβαίνει χωρίς τα αρνητικά της. (Σα να καπνίζουμε υγιεινά τσιγάρα. ) Δηλαδή λέμε πως ο τρόμος δεν είναι αρνητικό συναίσθημα, αλλά αυτό που πραγματικά φοβόμαστε είναι τα αποτελέσματα κάτι του τρομακτικού πάνω μας. Διαβάζοντας λογοτεχνία νιώθουμε ως ένα σημείο τρόμο, αλλά είναι γλυκός τρόμος, αφού τον νιώθουμε εκ του ασφαλούς. Δε ξέρω κατά πόσο όλα αυτά ισχύουν ή αν είναι απλώς υποκειμενικά. Εσείς τι λέτε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Συμφωνώ, ρε άνομαλ Μέλδοκ-μαν. Ίσως να μην έθεσα σωστά το θέμα στο ερωτηματολόγιο τρόμου. Εκείνο που εννοώ είναι ότι θεωρώ μονομερή τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* τρόμο. Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* ευτυχία (πχ, ρομάντζο). Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* ενθουσιασμό ("ουάου πώς σκοτώνει τα ορκ!"). Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία μυστηρίου όπου το *μόνο* που γίνεται είναι οι χαρακτήρες να λύνουν ένα μυστήριο. Αυτά είναι είδη (genres) που επικεντρώνονται μόνο σε *ένα* αποτέλεσμα από τα χιλιάδες που μπορεί να προκαλέσει η λογοτεχνία. Βέβαια, προφανώς, μια ιστορία δεν μπορεί να προκαλέσει όλα τα πιθανά συναισθήματα, αλλά όταν επιτηδευμένα προκαλείται αποκλειστικά και μόνο ένα, αυτό νομίζω είναι κακό, γιατί κλέβει την ποικιλομορφία και την απροβλεψιμότητα (sic) που μπορεί να έχει η πραγματική λογοτεχνία. Είσαι διαστρόφικαλ ωραίος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Μιας και εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις εσωτερικές συγκρούσεις. καθώς δεν με οδηγούν σε αυτοκαταστροφή και σίγουρα όχι σε περιτομή, θα δηλώσω άνομαλ χωρίς υπεκφυγές. Γιατί; Γιατί δεν με ενοχλούν - καθόλου - τα "αρνητικά" συναισθήματα, δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή χωρίς αυτά, θα ήταν σκυλοβαρετή (sic) - μιας και έγινε της μόδας το sic κι εδώ - και όταν βλέπω πως ένα συναίσθημα πάει να κυριαρχήσει στη ζωή μου, είτε πάω γυρεύοντας είτε προκαλώ κάτι για να πάρω μια - μεγάλη συνήθως - δόση από τα άλλα... όποια άλλα λείπουν. Έτσι λοιπόν, είτε εκ του ασφαλούς είτε όχι, κοιτώντας τα πράγματα με εντελώς άνομαλ τρόπο, απολαμβάνω όλα αυτά τα κακά απαίσια και επίπονα συναισθήματα που that you mom used to warn you about. Σε βιβλία, σε ταινίες, και μέσα στη ζωή - απλώς μέσα στη ζωή έχω κάποιους συγκεκριμένους φραγμούς που έχουν να κάνουν με τις αρχές μου και τα πιστεύω μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Το ανθρώπινο είδος ήταν ανέκαθεν "ανώμαλο". Πρώτα απ'όλα γιατί τόλμησε να αποκαλέσει τον εαυτό του ανώμαλο για καταστάσεις που του βγαίνουν φυσικά(π.χ. κάποτε ο γυμνισμός αποτελούσε ανωμαλία ενώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο φυσιολογικό από την ανάγκη μας για ελευθερία). Επίσης, πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι έχεις ζήσει αν δε βιώσεις όλο το εύρος των συναισθημάτων σου; Δεν υπάρχουν "καλά και κακά" συναισθήματα, ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Το τι ελπίζεις ο ίδιος να βιώνεις πιο συχνά είναι προσωπική επιλογή και καθόλου μεμπτή. Λογοτεχνία διαβάζουμε για να νοιώσουμε και νοιώθω δε σημαίνει απλά χαίρομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Μασάει η κατσίκα ταραμά; Φυσικά και αυτό που λες ισχύει, μόνο πως δε ξέρω πως να το αναλύσω φιλοσοφικά όπως είθισται σε τέτοια θέματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Εγώ πιστεύω οτι και ο τρόμος είναι μέρος του όλου τραίνου που οδηγεί στην ''κάθαρση'' που λεγαμε και σε κάποιο άλλο τόπικ. Καταλαβαίνω τι λέει ο Βάρδος βασικά, αλλά όταν σκέφτομαι βιβλία τρόμου, σκέφτομαι πιο πολύ σε κάπως ποιοτικά(πχ, οχι R. Laymond με την ανώμαλη παιδοφιλία, αλλα Τζακ Κετσαμ και Μπάρκερ). Εκεί ο ''τρόμος'' έχει και άλλες πτυχές, σκοπούς, κτλ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 (edited) Otav mia istoria tromou eivai kaln, mporei va se ferei kovta stnv ka8arsn polu pio apotelesmatika apoti mia alln istoria. Auto giati sta 8emata tnc eivai e3 orismou safnc kai giati ta 8emata auta eivai apo tn fusn touc 8emeliaka gia tov av8rwpo. Elege o S. King*: "H istoria tromou se pairvei apto xeri kai se odngei seva dwmatio opou uparxei eva ptwma katw apo eva sevtovi. Ekei, pairvei to xeri sou kai to akoumpa edw, kiedw, kiekei... Mporei va mnv to blepeic me ta matia sou, alla 3ereic oti auto to ptwma eivai to diko sou. H istoria tromou sou leei oti kapoia mera kati 8a paei straba kai gia seva. Mporei vavai karkivoc h mporei vavai autokivntistiko --- o,ti kai vavai omwc, kapote 8a sumbei kai se seva." Apo mia adiamfisbntntn apoyn, autn eivai n polutimotern (kai n sklnrotern) eilikriveia pou mporei va apavtnsei o av8rwpoc stnv texvn: va w8eitai sto va e3oikeiw8ei me to 8avato tou. Kaveva allo eidoc dev to kavei auto (kiotav to kavei, e3 orismou mpaivei sta xwrafia tnc mu8oplasiac tromou). Eivai to pio fusiologiko pragma stov kosmo kata tn gvwmn mou, va goustarei kapoioc va diabazei tetoiec istoriec h va blepei tetoiec taiviec, opote toulaxisto briskei to 8arroc. Tou divetai mautov tov xaraktnristiko, magiko tropo tnc mu8oplasiac, n eukairia vavtimetwpisei tov diko tou 8avato, kiama laxei kiolac, va gelasei kai mazi tou: proswpika, to autosarkastiko humour tnc mu8oplasiac tromou dev to parallnlizw me kaveva. Uparxouv omwc kai alla epipeda sta opoia leitourgei o tromoc, ligotero safn. Eivai otav n evvoia tou 8avatou givetai uper-evvoia kai ekfaivetai stouc xiliouc duo mikrouc kai megalouc 8avatouc pou biwveic h kai prokaleic stnv ka8nmerivotnta sou. H mu8oplasia tromou mporei va givei n pio adistaktn asknsn autogvwsiac. Ti pio polutimo kai av8rwpivo apauto; ___________________________ * Se e3wfrevika eleu8ern apodosn, mia kai pave polla xrovia apo tote. Kai vai, upnr3a maviwdnc avagvwstnc tou, giauto kai tov 8umamai ka8e ligo kai ligaki kai sac prnzw ta... ta... (pou eivai to emoticon otav to xreiazetai kaveic;...). Edited May 10, 2005 by Vikar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted May 10, 2005 Author Share Posted May 10, 2005 Εκείνο που εννοώ είναι ότι θεωρώ μονομερή τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* τρόμο. Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* ευτυχία (πχ, ρομάντζο). Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία που προσπαθεί να σου προκαλέσει *μόνο* ενθουσιασμό ("ουάου πώς σκοτώνει τα ορκ!"). Όπως θεωρώ μονομερή και τη λογοτεχνία μυστηρίου όπου το *μόνο* που γίνεται είναι οι χαρακτήρες να λύνουν ένα μυστήριο. Συμφωνώ, και όχι *μόνο* Επίσης συγκαταθέτω σε ότι είπε ο νόρθερεϊν για την κάθαρση. Είναι χαρακτηριστικό το πως νιώθει κανείς αφού τελειώσει μια τέτοια ιστορία. Συμφωνώ ΚΑΙ στο ότι δε διαχωρίζονται τα αρνητικά από τα θετικά συναισθήματα. Αυτό είπα και γω, διαχωρίζοντας τα "αρνητικά" από τα αποτελέσματά τους, για να εξεταστούν μεμονομένα. Και όντως, το να γίνονται τόσο απόλυτες κατηγοροποιήσεις, ειδικά όταν προσπαθούν έτσι να σου επιβάλουν το πως να ζεις και να σκέφτεσαι, το θεωρώ βλαβερό. Γενικά βλέπω πως συμφωνείτε, και είσαστε όλοι σας άνομαλς Αν και πιστεύω πως ουσιαστικά δεν στέκει η έννοια του άνομαλ. Κάθε τι παράνορμαλ(με την καλή έννοια) δεν είναι και άνομαλ. Τέλος πάντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 (edited) "πχ, οχι R. Laymond με την ανώμαλη παιδοφιλία" ??? Jesus Christ watching Samurai X ..... ... Αν θελετε να το αναλυσουμε Φροϋδικά... το ανθρώπινο είδος έχει δύο τάσεις... την τάση της ζωής και αυτή της βίας... Ζωή= έρωτας, αγάπη και ευτυχία κ.α. Βία=Θάνταος, βια . καφρίλα, τρόμος κ.α. Όλα είναι συναισθήματα, και πρέπει να υπάρχουν μέσα σε ένα βιβλίο (και όχι ΜΟΝΟ το ένα απο αυτά όπως είπε σωστά ο Βαρδ-ιακός φίλος μας.... όπως και στην μουσικά ένα πράγμα με τα "άσχημα" συναισθήματα που θα λέγαμε σε ένα άλλο Post !!! Εγώ και άνομαλ είμαι και παρανόρμαλ και απ'όλαλ !!!! Ζήτω μου !!!! Edited May 10, 2005 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Εγώ πιστεύω οτι και ο τρόμος είναι μέρος του όλου τραίνου που οδηγεί στην ''κάθαρση'' που λεγαμε και σε κάποιο άλλο τόπικ. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτό που λες (όμως Ketchum? εκεί με έχασες! Ο τρόμος δε χρειάζεται να είναι αηδιαστικός ούτε να σοκάρει! Ο Hitchcock ήταν maitre του τρόμου και της αγωνίας και δεν έβλεπες μια σταγόνα αίματος στις ταινίες του) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 10, 2005 Share Posted May 10, 2005 Πολυ σωστα Ίσιδα .... Άλλο ένα θέμα ...γιατι ποτέ κανείς δεν τρομάζει με Splatterιες ταινίες....;;; Επειδή είναι τελείως χύμα !!! Δέν αφίνουν το μυστηριο της καφρίλας να σε τσιγκλήσει και να δημιουργηθεί στην φαντασία σου !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 11, 2005 Share Posted May 11, 2005 Εμένα ο Χίτσκοκ δε μου πολυαρέσει. Όταν είδα για πρώτη φορά το "Ψυχώ", σκέφτηκα, Ε, αυτό ήταν; Πέραν από το γεγονός ότι είχα διακρίνει κάπου τρεις τρύπες στην πλοκή, δε με τρόμαξε. Όχι πως τα σπλάτερ με τρομάζουν, αλλά λέμε τώρα. Κι εγώ πιστεύω ότι ο ψυχολογικός τρόμος είναι που πραγματικά σε φοβίζει. Το LotR είναι, σε στιγμές, το καλύτερο βιβλίο τρόμου που έχω διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 11, 2005 Share Posted May 11, 2005 Τι πρόβλημα υπάρχει με τον Κέτσαμ ακριβώς? Ναι οι περιγραφές είναι κάπως λεπτομερείς, αλλά εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Τρομερή γραφή. Βίκαρ, εύγε. Αυτό που γράφει ο Κίνγκ ήταν απο τις καλύτερες περιγραφές(εξηγήσεις) που έχω διαβάσει. Απο μια συλλογή με διηγήματα δεν είναι? Βραδινή Βάρδια η κάτι τέτοιο. Για τον Laymon να πώ μόνο οτι ένας χαρακτήρας του είναι μια κοπέλα που την βίαζε ο πατριός της, αυτήν και την μάνα της, και έτσι τώρα αυτή είναι εξπέρ σε όλα αυτα τα πράγματα...ουγκχ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.