elgalla Posted June 22, 2018 Share Posted June 22, 2018 Αφού το συζήτησαμε και σπαμμάραμε ανελέητα στο topic του μοναδικού ποιητικού παιχνιδιού ως τώρα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε και ένα δεύτερο: το Flash Poetry Live. Οι κανόνες είναι απλοί. Μαζευόμαστε κι έχουμε 1μιση ώρα στη διάθεσή μας για να σκαρώσουμε ένα ποίημα με το δοθέν θέμα. Μπορεί να έχει φανταστικό στοιχείο ή όχι, μπορεί να είναι χαϊκού ή το έπος του Γκιλγκαμές. Βαθμολογίες, ψηφοφορίες κτλ δεν έχουμε. Γράφουμε για τη φάση και την παρέα. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Το πρώτο μας ραντεβού θα είναι αυτήν την Κυριακή, στις 10 το βράδυ. Προτείνω θέμα να μας δώσει ο @MadnJim ως νικητής του τελευταίου διαγωνισμού ποίησης. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 22, 2018 Share Posted June 22, 2018 Καλή αρχή, εύχομαι να γίνει το εφαλτήριο να ασχοληθεί πολύς κόσμος με αυτόν τον πανέμορφο τρόπο έκφρασης και να ακολουθήσουν πάρα πολλά FPL (κι όχι μόνο) ακόμα. Πολύ ευχαρίστως να δώσω θέμα, έχω κάτι στο μυαλό μου (απ' όταν περίμενα ακόμα να έρθει ο επόμενος διαγωνισμός ποίησης ) που θα μπορούσε να αποδειχθεί από αρκετά εύκολο έως αρκετά δύσκολο, εξαρτάται πώς θα το δει κανείς. Όμως εγώ δεν θα μπορώ να συμμετέχω, δεν θα ήταν τίμιο αφού θα γνωρίζω το θέμα από πριν. Αλλά δεν πειράζει, μακάρι να είναι πετυχημένο το παιχνίδι κι ενδιαφέρον και θα παίξω τις επόμενες φορές. Το κλείσαμε λοιπόν, να δώσω κάνα κλου να γίνει παιχνίδι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 22, 2018 Author Share Posted June 22, 2018 Εγώ λέω να παίξεις όπως κι αν έχει, άλλωστε θα είναι χωρίς ψηφοφορία, οπότε λάβε μέρος. Πληηηηηηηζ! 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 22, 2018 Share Posted June 22, 2018 Χεχε, δεν πρόκειται να κάνω τον δύσκολο, θέλω πολύ να παίξω κι εγώ (και θα έγραφα έτσι κι αλλιώς, να είσαι σίγουρη). 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Μην ξεχαστείτε απόψε, στις δέκα αρχίζει το γλέντι (βασικά στις δέκα παρά πέντε θα ανεβάσω το θέμα για να έχετε και πέντε λεπτά να απολαύσετε το ποστ μου). 1 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Δεν έδωσες το κλου που λέγαμε! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 On 6/24/2018 at 9:28 AM, WILLIAM said: Δεν έδωσες το κλου που λέγαμε! Expand Σαν δεν πήρα απάντηση θεώρησα πως δεν χρειάζεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 24, 2018 Author Share Posted June 24, 2018 On 6/24/2018 at 11:22 AM, MadnJim said: Σαν δεν πήρα απάντηση θεώρησα πως δεν χρειάζεται. Expand Ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, τι να κάνω κι εγώ, μάναμ; Να δώσεις άμα θες, γιατί όχι; 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Οκέι, αν και λίγο αργά, θα προσπαθήσω με κάτι απλοϊκό στα πεταχτά: Όλη μας η ζωή απαρτίζεται απ' αυτές, κάθε τι που κάνουμε είναι κι ένα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 24, 2018 Author Share Posted June 24, 2018 Δεν ξέρω γιατί, τα στοιχεία με παραπέμπουν σε χρόνο. Αλλά αμφιβάλλω αν θα είναι τόσο απλό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Αν η τελευταία λέξη δεν ήταν ένα αλλά μία θα έλαγα στιγμές. Δύσκολα μας βάζεις όρε αδερφέ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 24, 2018 Author Share Posted June 24, 2018 On 6/24/2018 at 6:12 PM, WILLIAM said: Αν η τελευταία λέξη δεν ήταν ένα αλλά μία θα έλαγα στιγμές. Δύσκολα μας βάζεις όρε αδερφέ! Expand Αυτό σκέφτηκα και είπα χρόνος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Δεν θα έβαζα κάτι δύσκολο για πρώτη φορά. ? William, είσαι κατά το ήμισυ μέσα, φίλε μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Ήρθε η ώρα, είστε έτοιμοι; Έχετε δίπλα νερό, τασάκι οι καπνιστές, αναψυκτικό, τσιπουράκι οι πιο μερακλήδικες ψυχές; Last minute check, όλα εντάξει; Πάμε τότε! Είναι αυτές που απαρτίζουν όλη μας τη ζωή. Μία μόνο φτάνει για να αλλάξει τα πάντα, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Φέρνει όσα δεν φέρνει ο χρόνος. Μπορεί να είναι μια ανάμνηση, ένα γλυκό χαμόγελο, ή το πάτημα μιας σκανδάλης. Η έμπνευση που λάμπει ξαφνικά στα μάτια του καλλιτέχνη. Το παραπάτημα στο κεφαλόσκαλο. Το πρώτο φιλί. Ο δήμιος που κατεβάζει το τσεκούρι. Μια πράξη ηρωισμού ή μια μεγαλειώδη γκάφα. Το πάρσιμο μιας απόφασης. Η πληρωμή της τελευταίας δόσης του δανείου για το σαραβαλάκι που είχες αγοράσει στα νιάτα σου. Το χτύπημα στην πόρτα όταν ξέρεις πως είσαι ο τελευταίος ζωντανός άνθρωπος στη Γη. Όλοι έχουμε να κρατάμε τα δικά μας, κάποια σε κοινή θέα και κάποια πολύτιμα βαθιά κρυμμένα στα πιο καταχωνιασμένα μπαούλα του μυαλού μας. Κι όλοι έχουμε να πούμε για κάποια απ' αυτά, ή και για πολλά, με χαμόγελο ή με θλίψη, με πάθος ή με αποδοκιμασία. Το θέμα, λοιπόν, του 1ου Flash Poetry Live (FPL) είναι: l l l “Στιγμή, στιγμιότυπο” l l l Νομίζω είναι πανεύκολο, εύχομαι να σας εμπνεύσει και να σας ταξιδέψει. Θυμίζω ότι ο χρόνος συγγραφής αρχίζει ακριβώς στις δέκα -δηλαδή τώρα- και τελειώνει στις έντεκα και μισή, όπου θα είναι και το τελευταίο περιθώριο για να ανεβάσει το ποίημά του όποιος θέλει να συμμετάσχει. Το είδος είναι ελεύθερο (τρομάξτε μας μέχρι λιποθυμίας, ταξιδέψτε μας στα πέρατα του Σύμπαντος και του Χρόνου, τραγουδήστε μας μαζί με τον βάρδο σε κάποιο καπηλειό, ή ακόμα πείτε μας για την αγάπη, την ελπίδα, την καθημερινότητα, κάντε μας να γελάσουμε, να λυπηθούμε, να προβληματιστούμε, να συμπονήσουμε ή και να μισήσουμε), δεν χρειάζεται απαραίτητα να υπάρχει φανταστικό στοιχείο, αριθμός στίχων επίσης ελεύθερος και, το πιο σημαντικό, να θυμάστε ότι δεν παίζουμε για το Νόμπελ αλλά για να διασκεδάσουμε, οπότε ας το ευχαριστηθούμε! Και τραγουδάκι για να ...χαλαρώσετε και να σκεφτείτε με την ησυχία σας. Αμ, πώς! Reveal hidden contents Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ... 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 24, 2018 Author Share Posted June 24, 2018 Ανεβάζω εδώ, όπως στο FFL. Reveal hidden contents Λαθρεπιβάτης Βράδυ Σταθμός του ηλεκτρικού Πάει μια ώρα που είσαι εκεί και περιμένεις Μια σκοτεινή μορφή, ξεπαγιασμένη Λαθρεπιβάτης στα όνειρα κάποιου άλλου Κανείς δεν σου μιλάει, είσαι μονάχα μια σκιά Σε βλέπουν λίγο, σε κοιτάνε Κι ύστερα στρέφουν το κεφάλι Και, ήσυχα, σε προσπερνάνε Κανείς δεν νοιάζεται ποιος είσαι Κανείς δεν σκέφτεται τι σ’έφερε εδώ Να περιμένεις με το βλέμμα στο κενό Και να κοιτάς ποιος ξέρει τι Τι βλέπουνε τα μάτια σου σ’αυτό το μίζερο σταθμό; Ίσως να υπάρχουν χρώματα στη νύχτα Κι ίσως μες στο σκοτάδι να χορεύουν πιγκουίνοι Στέκεσαι κάτω απ’τη βροχή Και μ’ένα τρυφερό χαμόγελο στα χείλη Βλέπεις τα τρένα να περνούν βαριανασαίνοντας Τους γνέφεις με μιαν αύρα νοσταλγίας Ποτέ, το ξέρεις, δεν θα σταματήσουνε για σένα Μα δε σε νοιάζει γιατί πέρα από τα τρένα Πέρα απ’τα όνειρα που επιβιβάζεσαι λαθραία Υπάρχει πάντα αυτή η σιωπή που σε χαϊδεύει Ενώ εσύ χάνεσαι στα μάτια σου που κλείνουν Γονατιστός, κάτω από φώτα που σε κρύβουν Πατάς μακριά Κι ο κόσμος όλος δεν μπορεί να σε κρατήσει Κοιτάς ψηλά Στη νύχτα που γελάει πριν σ’αφήσει. 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Προφταίνω, λέμε, τώρα; 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Πριν μισή ώρα το είδα, έμπλεξα, προσπαθώ να βγαλω κάτι αλλά δεν το βλέπω ? το παλεύω πάντως 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Ομοίως. Ε ας δώσει ο Σπυρέτος κανα μισαωράκι ακόμη, δεν έχει πλάκα μονάχα με έναν...Ε; Σπυρέτο; 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 On 6/24/2018 at 8:11 PM, Ιρμάντα said: Ομοίως. Ε ας δώσει ο Σπυρέτος κανα μισαωράκι ακόμη, δεν έχει πλάκα μονάχα με έναν...Ε; Σπυρέτο; Expand Εννοείται πως θα δώσω αν είναι να παίξετε. Μέχρι τις δώδεκα ακριβώς, λοιπόν. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 @MadnJim...καταλάβατε γιατί τον συμπαθούμε; Ευχαριστούμε σύντροφε, εγώ σκέφτομαι και γράφω. Μπου-χα-χα-χα! 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Ορίστε και το δικό μου. Έπαιξα τίμια (και εκ του ασφαλούς με την ιδέα που επέλεξα), δεν κάθισα να το σκεφτώ καθόλου πιο πριν, παρά μόνο μετά που έδωσα το θέμα. Reveal hidden contents Μια στιγμή είν' αρκετή Ζεστή τη μπύρα έπινε στου καπηλειού το βάθος μέσα στο μισοσκόταδο με το σπαθί του πλάι σκυφτός τον κόσμο κοίταζε κι έψαχνε για το λάθος κάτι που κάποια απειλή κάπως να μαρτυράει. Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά κι ο βάρδος σιωπαίνει και οι βοές του καπηλειού σιγά σιγά κοπάζουν περνούν απ' το κατώφλι της τρεις βαριαρματωμένοι σαν βλέπουνε τον βάρβαρο τα ξίφη τους αρπάζουν. Μα εκείνος ήδη τους ορμά σαν άγριο λιοντάρι και το βαρύ του το σπαθί συγχώρεση δεν ξέρει μ' απανωτά χτυπήματα ζωές ζητάει να πάρει και μια στιγμή ειν' αρκετή πολλά να καταφέρει. Στέκει μετά ακίνητος με το σπαθί να στάζει και πίσω του τρία κορμιά νεκρά πάνε στον Άδη πάνω από τον ώμο του ήρεμα τους κοιτάζει κι έπειτα βγαίνει χάνεται στης νύχτας το σκοτάδι. By MadnJim 24Ιουν2018 5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Έβγαλα κάτι, στο πόδι, στο χέρι, στον ώμο, δεν έχει σημασία. Το μισάωρο δε θα βοηθήσει ιδιαίτερα εμένα ας βοηθήσει την Ιρμαντα Το ανεβάζω εδώ, μην περιμένετε τώρα να είναι κι εντός θέματος, πολλά ζητάτε ? Reveal hidden contents Χρόνος, πόνος, με λακκούβες ο δρόμος. Περνάω, μιλάω, τα φανάρια κοιτάω. Αμάξια τριγύρω, καπνό ξερνανε. Κι εγώ χαζεύω τις ροδες που γυρνάνε. Εκεί, στο τέλος, σ' ένα αδιέξοδο. Έπεσα, λύγισα, χωρίς να βρω την έξοδο. Μεθάω, γλεντάω, μα δε χαμογελάω. Για τη χαμένη νιότη μου, εγώ δε το γλεντάω. Αμάξια περνάνε, ροδες γυρνάνε. Σκέφτομαι με λυγμό, κόκαλα να σπάνε. Να τρέξω, να πέσω, να σπάσω τον κύκλο. Πού όσο κυλάει, ησυχία δεν βρίσκω. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Τελευταία δέκα λεπτά, δεν θέλω να αγχώσω κανέναν, τικ τακ τικ τακ... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 Ε καλά το ανεβάζω κι εγώ Εσείς φταίτε. Εσείς φταίτε για όλα. Το πόνημά μου τιτλοφορείται Το Περιδέραιο, και υπολογίζω πως είναι τουλάχιστον εντός θέματος. Reveal hidden contents Το περιδέραιο Η γυναίκα, Η φιγούρα που στέκει, γυναικεία οπωσδήποτε- Όχι από τις καμπύλες, τούτες τις κρύβει το αρχαίο άμφιο Ούτε από τα μαλλιά, γιατί έχει το κεφάλι κουρεμένο, σαν σε πένθος- Αλλά επειδή στολίζει το λαιμό της Αυτάρεσκα ένα περιδέραιο Που λέει κανείς πως λάμπει με το κάθε χρώμα Από όσα υπάρχουν. Πλήθος πετράδια, ένας θησυαρός, Σε μια μορφή τυλιγμένη σκοτάδι, σεμνοπρέπεια και απεραντοσύνη, Σε μια μορφή που βρέθηκε στην ύπαρξη για να έχει το κόσμημα έναν τόπο να σταθεί. Με χρώματα που φαντάζουν βλάσφημα και ανατριχιαστικά Γιατί είναι άλλη η παρουσία τους από την απουσία της γυναίκας. Όσο υπομονετικά και αν την παραφυλάξεις λοιπόν, Μην ελπίσεις να διακρίνεις ένα βήμα της, ένα νεύμα. Δεν θα δεις να ανασαίνει, δεν θα ‘χει η επίμονή σου παρατήρηση τέτοιες ανταμοιβές. Αν πας κοντά δεν θα βλεφαρίσουν τα μάτια της, μάτια βουβά, ακύμαντα, σαν ουρανός χωρίς ενδιαφέρον. Αλλά το περιδέραιο, η κάθε του πέτρα, θα δεις πως κρύβει μέσα του μια ολάκερη στιγμή. Έχει η γητεύτρα ως φαίνεται υφάνει κάποιο ξόρκι -ή της δόθηκε η χάρη αυτή, δεν ξέρω να στο πω- Κι αρπάζει απ’ τους θνητούς μια κάποια θύμηση Που κάπως αξιόλογη της φάνηκε. Αν παραγέλασες ή παραχάρηκες, αν έκλαψες πικρά κι αν απελπίστηκες, Η στιγμή αυτή που ξεχωρίζει Σαν οδοδείκτης Σε μία ύπαρξη ευθεία και χωρίς στροφές Την κάθε ξεχωριστή ανάμνηση, το απόσταγμα που στην καθεμιά ζωή ωριμάζει και κυοφορείται σε πιέσεις παρόμοιες με κείνες της γέννησης ενός διαμαντιού -έχει η κυρά τον τρόπο και στην παίρνει. Μέσα στα πετράδια της φυλάει τις στιγμές μας Ένα γιορντάνι κλεμμένες ζωές, Κι ίσως για αυτό δεν έχει ανάγκη να κινηθεί και να μιλήσει- Είναι γεμάτη, φορτωμένη, ίσως και να απόκαμε. Ένα γιορντάνι από αναμνήσεις φυλακισμένες μέσα στα πετράδια, Όπως ο σκορπιός στο κεχριμπάρι Γεμάτες όμοιο φαρμάκι, πιθανώς- Και θα νιώσεις οργή, αν σκεφτείς ετούτη την κλοπή. Δεν έχουμε πολλά ωραία να θυμόμαστε Ένα θαμπό ποτάμι η ζωή μας Ανούσιο, με βέβαιο τέρμα Και βρίσκεται ένα χέρι να τα θερίσει Τα λίγα που τυχαίνει να ανθίσουν Αλλά σαν το ξανασκεφτείς Θα τη λυπηθείς ετούτη τη γυναίκα Που δεν έχει δύναμη -όχι, που δεν έχει αιτία- Να κάνει ένα βήμα, να βλεφαρίσει, να νεύσει αν κάποιος την κοιτάξει. Θα καταλάβεις γιατί φοράει ρούχο αρχαίο Κι έχει το κεφάλι κουρεμένο σαν σε πένθος. Όλα έχουν συντελεστεί για αυτήν και όλα τα ξέρει, -ένας καιρός χωρίς εδιαφέρον- Ίσως κάποτε ακόμη να αγκομαχούσε και να πάλευε μα τώρα πια, σώνει -υπάρχει απλώς, αλύγιστη, σαν κάποιος να την ξέχασε Θαμμένη κάτω από ανήλεο βάρος. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 24, 2018 Share Posted June 24, 2018 (ουφ-ουφ, στο παρά δύο) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.