Μέσα απ' το Γυαλί - Ευθυμία Δεσποτάκη (1 από 3)

[Cassandra Gotha]

Μέσα απ' το Γυαλί

και άλλες ιστορίες από ημιτελείς Στροφές

Συγγραφέας Ευθυμία Δεσποτάκη

Εκδόσεις mamaya, Σειρά Άρπη

Είκοσι τρεις ιστορίες φαντασίας. Τρεις πρόλογοι.
Έξι εισαγωγές. Έξι χάρτες. Ένα επίμετρο.
Εφτά Στροφές.

Ψηφίδες μιας μεγάλης εικόνας, εικόνας συμπαντικής, που χτίζει μια συγγραφέας στο μυαλό της. Κάποιες φορές, καταφέρνει να παρουσιάσει ένα μέρος της εικόνας, πλήρες και κατανοητό. ʼλλες φορές, έχει μόνο μικρά κομμάτια, αποσπάσματα και σπαράγματα, λαμπρά κοσμημένα με χρυσό και λάπις λάζουλι. Στο τέλος, είτε δεις το σύνολο και το κατανοήσεις είτε μείνεις στα επιμέρους θαύματά του, ένα θα είναι το σίγουρο, το σαφές συμπέρασμα:

Οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν αυτό που θα τους χαρίσει γαλήνη. Κάποιες φορές το βρίσκουν. Κάποιες άλλες όχι. Κι ούτε το ένα ούτε το άλλο τούς εμποδίζει να ζουν.

***

Αυτό το βιβλίο ήθελα να το διαβάσω από τότε που γνώρισα την Ευθυμία, δηλαδή, περίπου δέκα χρόνια τώρα. Που τη γνώρισα και ως συγγραφέα, μέσα από το sff, αλλά και ως άνθρωπο. Η παλιά έκδοση είχε εξαντληθεί, όμως. Ευτυχώς, η Ευθυμία αποφάσισε να το ξαναβγάλει στον κόσμο, ανανεωμένο, εμπλουτισμένο, μεγαλωμένο, πιο έμπειρο. Το διάβασα τον κατάλληλο μήνα για τέτοιου είδους βιβλία: Αύγουστο (και της Κιάρας τις Λουάνες Αύγουστο τις είχα διαβάσει).

Επειδή κυκλοφορεί πολύ η έκφραση "για ελληνικό ήταν πολύ καλό" και άλλες, παρεμφερείς, θέλω να τονίσω ότι, όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι, συνήθως είμαι πιο απαιτητική με τους δικούς μας, τους σφφίτες, από ό,τι με οποιονδήποτε άλλον συγγραφέα. Έτσι, πιστέψτε με όταν λέω πως, όσο διάβαζα αυτό το βιβλίο, μου ερχόταν στο μυαλό ο τεράστιος Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Καμία σχέση το στυλ, αλλά... δεν μπορώ να το εξηγήσω: έχει να κάνει με την αίσθηση που μου άφησε το Γυαλί.

Το βιβλίο όσο προχωρούσε ανέβαινε, βάθαινε, απλωνόταν. Πόσο ταξίδεψα μέσα στον χρόνο, στον κόσμο, (σε κόσμους), στη φαντασία, με αυτά τα διηγήματα! Πόσα χρώματα και πετράδια γυαλιστερά είδα, πόσες γεύσεις πικάντικες και πικρές δοκίμασα, πόσα αρώματα γαργάλησαν τη μύτη μου (αυτό το βιβλίο ευωδιάζει θάλασσα, αχινούς, παστρικές κουζίνες, ερωτικές αγκαλιές και λαιμούς για φίλημα, ευωδιάζει σεντόνι απλωμένο στην ανοιξιάτικη λιακάδα), πόσα σκοτάδια εξερεύνησα και τι πόνους άφησα να μου μαλακώσουν την καρδιά; Ένα από τα σπάνια βιβλία, από αυτά που μας κάνουν, αν όχι καλύτερους, τότε σίγουρα πιο αληθινούς ανθρώπους.

 

Edited August 27, 2018 by Cassandra Gotha

[Ballerond]

Η γνώμη μου για το βιβλίο από το goodreads:

Μερικά πράγματα είναι κλασικά.
Το παλιό καλό κρασί, το φρεσκοψημένο κρέας, το αφράτο γλυκό.
Αυτά τα πράγματα είναι κλασικά. Και ξέρετε τι άλλο είναι επίσης; Το γράψιμο της Ευθυμίας.
Ξέρεις με το που δεις το όνομα της να κοσμεί ένα γραπτό ότι οι λέξεις θα αποκτήσουν άλλο νόημα, άλλο χρώμα, άλλη υφή. Ότι ακόμα κι αν οι ίδιες οι ιστορίες σε μπερδέψουν, σε αφήσουν κάπου μετέωρο ή ανολοκλήρωτο, η γραφή, η ατμόσφαιρα, η πρόζα θα σε ανταμείψουν.
Έτσι ένιωσα και στο Γυαλί. Είχα γνωρίσει την Ευθυμία μέσα από τα Πνεύματα κι άλλα κείμενα που έβρισκα στο Διαδίκτυο κι ήξερα τι να περιμένω - κι ευτυχώς, δεν απογοητεύτηκα. Μπορεί κάποιες ιστορίες να μη με κέρδισαν τόσο, μπορεί άλλες να με άφησαν λίγο προβληματισμένο αλλά σίγουρα, όλος ο κόσμος, όλες οι Στροφές, όλοι οι ήρωες και ηρωίδες της, μου άφησαν μία γλύκα στο τέλος.
Ένα χαμόγελο.
Μία χαρά.
Σαν το παλιό καλό κρασί, το φρεσκοφημένο κρέας, το αφράτο γλυκό.

Και την ευχαριστώ γι' αυτό.