Lenore Corpse- Γιώργος Μπελαούρης

[Mictantecutli]

 

«…Αν μπορούσες να ζωγραφίσεις την ουτοπία σου και να χαθείς μέσα στο καμβά, θα το έκανες; Αν εκεί έβρισκες το άλλο σου μισό και απόλυτη γαλήνη, θα τα άφηνες όλα πίσω σου; Αν τα έχανες όλα, πώς θα αντιδρούσες;

Αυτή επέστρεψε στην πραγματικότητα ορκισμένη για εκδίκηση και διψασμένη για καταστροφή!...»

Το όνομα της είναι Lenore Corpse και σας περιμένει να την γνωρίσετε από κοντά!

Δεν θα το έλεγες ακριβώς τρόμου, σκοτεινή φαντασία περισσότερο, αλλά ίσως ταιριάζει εδώ περισσότερο. Αν διαφωνείτε, μπορείτε να το μεταφέρετε ελεύθερα

Και λίγα λόγια που έγραψα στο Goodreads:
9/10
Οργιώδης φαντασία. Ώρες ώρες μου ερχόταν στο μυαλό ο Barker. Και να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Γιατί όταν διαβάζω φράσεις του στυλ "ο Κινγκ της Ελλάδας" κλπ, γελάω. Όχι δεν είναι ο Μπάρκερ της Ελλάδας, ούτε γράφει όπως ο Μπάρκερ. Αλλά όμως, όλος αυτός ο κόσμος που έπλασε, μου έφερε λίγο σε στυλ τον Βρετανό. Ένας κόσμος, μία μυθολογια ψυχοπλάνης χαοτική και ενώνει περιόδους με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να αναφωνείς "ΤΙ ΣΤΟ ΠΟΥΤΣΟ"(απόσπασμα από το βιβλίο ).
Άλλο ένα πράγμα που λάτρεψα(αν και το είχα διακρίνει από τον Ερεβώδη λειμώνα) είναι το χιούμορ του. Σκοτεινό, μάυρο και κάφρικο(όπως πρέπει να είναι δηλαδή). Υπήρξαν στιγμές που γέλασα δυνατά.
Πάμε στα μειονεκτήματα τώρα. Υπάρχουν.
Πρώτον. Οι αγγλισμοί. Υπερβολικά πολλοί και αχρείαστοι. Ειδικά αυτό το "έχανε το κουλ του", ήθελα να αρπάξω ένα ψαλίδι και να το ξεριζώσω από το βιβλίο. Οπότε αη γουις(pun intended) στο επόμενο να εξαλειφθούν.
Δεύτερον και κυριότερον. Η έλλειψη επιμέλειας. Και δεν μιλάω μόνο για τα ορθογραφικά. Η φαντασία του συγγραφέα, όπως έγραψα και πριν, οργιάζει. Αλλά χρειάζεται να την ελέγξει λίγο. Προσοχή, όχι να την μαζέψει. Να την ελέγξει. Να πει ότι είναι να πει, αλλά να διοχετευτεί με σωστό τρόπο και σε σωστές δόσεις. Τώρα είναι σαν ένα πανέμορφο ποτάμι, το οποίο όμως όταν πιάνει μπόρα, ξεχειλίζει και πλημμυρίζει ο τόπος. Μπορέι να είναι και λίγο ατυχές το παράδειγμα, δεν ξέρω, είναι αργά και νυστάζω. Ειλικρινά πάντως, πιστεύω ότι με έναν σωστό επιμελητή, το έργο του θα εκτοξευτεί.
Περιμένουμε το επόμενο τώρα! Και κάτι μου λέει ότι δεν θα αργήσει να έρθει.