Jump to content

Μιχάλης Δαγκλής


Eric Draven

Recommended Posts

Το διάβασα και αντιγράφω από Goodreads:
Πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και αρκετά υποσχόμενο. Δεν αποφεύγει σε κάποια σημεία(2-3) να διαλέξει την εύκολη λύση, όπως επίσης 1-2 φορές, οι χαρακτήρες έκαναν κάποια πράγματα τα οποία μου φάνηκαν λίγο αψυχολόγητα. Ξεκίνησα με τα αρνητικά όπως βλέπετε, αλλά γενικά δεν βρήκα κάτι πολύ χοντρό. 
Το βιβλίο το διάβασα μέσα σε ένα βράδυ. Οι σελίδες φεύγουν νεράκι. Πέντε ωραίες ιστορίες που περιέχουν από φολκ horror, μέχρι βαμπίρ. Η αγαπημένη μου ήταν το "Ζητείται φαροφύλακας" και από κοντά οι δύο τελευταίες(Κρύα χνότα, Μία κρυμμένη αλήθεια).
4/5

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Σε ευχαριστω για την κριτική φίλε μου και χαίρομαι που σου άρεσαν οι ιστορίες.

Edited by Eric Draven
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Το βιβλίο είναι μια πολύ καλή επιλογή. Οι ιδέες οι οποίες είναι πίσω από τις ιστορίες είναι πολύ καλές. Καταπιάνεται όχι μόνο με τον υπερφυσικό τρόμο, αλλά και με τον τρόμο που βασίζεται καθαρά στην ανθρώπινη φύση και στις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Και το κάνει με τρόπο που να δείχνει ίσως πιο τρομακτικό από μια ιστορία μεταφυσικού ή υπερφυσικού τρόμου. Μέσα από την αναγνωση των ιστοριών φαίνεται η επιρροή και άλλων μέσων αφήγησης ιστοριών τρόμου στον συγγραφέα πέρα από την λογοτεχνία, κάτι που θεωρώ ότι αποτελεί πλεονέκτημα του βιβλίου μιας και σε πολλά σημεία υπάρχει μια αμεσότητα που ταιριάζει περισσότερο σε πολλούς αναγνώστες που έμαθαν για τον τρόμο από τα μέσα αυτά, κάτι που ενισχύει σε πολλά σημεία ο τρόπος της αφήγησης που είναι έντονος και γρήγορος. Στις ιστορίες φαίνεται, σε κάποιες περισσότερο και σε άλλες λιγότερο, η ένταση και η αγωνία για την τύχη του πρωταγωνιστή της ιστορίας κάτι που βοηθάει τον αναγνώστη να μείνει προσηλωμένος σε αυτήν. Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι πως οι ιδέες του προέρχονται σχεδόν όλες από την ελληνική παράδοση και ιστορία. Είναι αναζωογονητικό, μιας και πολλοί συγγραφείς τρόμου καταπιάνονται με θέματα ξένα ως προς το κοινό ενώ προωθείται έτσι και η ελληνική παράδοση. Δείχνει πως αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την συγγραφή και αφήγηση μιας ιστορίας, εν προκειμένου τρόμου, χωρίς να καταφεύγει κάποιος σε ξένη θεματολογία. 
Η ροή της αφήγησης είναι ρευστή και με το τρόπο που γίνεται κρατάει τον αναγνώστη προσηλωμένο στην εκάστοτε ιστορία. Η χρήση της ελληνικής γλώσσας είναι από τις καλύτερες που έχω δει με τις περιγραφές των εικόνων να δίνουν άμεση εικόνα. Αυτό δείχνει την ποιότητα της δουλειάς που έχει πέσει πάνω στο βιβλίο. Σε αρκετές ιστορίες ο συγγραφέας ξεφεύγει από διάφορα συγγραφικά κλισέ στα οποία πέφτουν άλλοι συγγραφείς. Δείχνει μέσα από αυτές συγκεκριμένα μηνύματα με έμμεσο τρόπο βάζοντας τον αναγνώστη να τα βρεί μόνος του εφόσον το θέλει και όχι με το να του τα δίνει με άμεσο και υποχρεωτικό τρόπο κουράζοντας τον. Ο '' κακός'' σε κάθε ιστορία δεν είναι εύκολο να νικηθεί, αυξάνοντας την αγωνία και την ένταση ενώ την ίδια στιγμή τον κάνει τρομακτικό όχι μόνο για τον πρωταγωνιστή αλλά και για τον αναγνώστη. Σε γενικές γραμμές, μέσα από το βιβλίο φαίνεται πως ο συγγραφέα σεβάστηκε τον εαυτό του και κατ'επέκταση τον αναγνώστη του. 
Αν υπάρχει ένα πρόβλημα αυτό είναι πως σε κάποιες ιστορίες υπάρχει μια φλυαρία σε καταστάσεις και σημεία όπου δεν χρειάζεται με αποτέλεσμα να καθυστερεί την ροή της αφήγησης ενώ σε κάποιες ιστορίες θεωρώ πως θα μπορούσε να τις τραβήξει περισσότερο . Πέρα από αυτό όμως τα υπόλοιπα είναι απλά κενά πλοκής και ιστορίας τα οποία δεν είναι πολύ σημαντικά και καλύπτονται μέσα από την αφήγηση της κάθε ιστορίας. Με λίγα λόγια θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο που αξίζει τα χρήματα και τον χρόνο ενός αναγνώστη και ειδικά ενός αναγνώστη ιστοριών τρόμου.

  • Like 4
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Στην πρώτη ιστορία είμαι μόλις (90 σελίδες) και δηλώνω ενθουσιασμένος! Εξαιρετική ιδέα και υλοποίηση! Μόλις το ολοκληρώσω θα γράψω τελικες εντυπώσεις!

Link to comment
Share on other sites

Αντιγράφω από το Goodreads:

Πρόκειται για μια εξαιρετική ανθολογία τρόμου. Ωραίες ιδέες (και αρκετά πρωτότυπες) μα πάνω απ' όλα τρομερή υλοποίηση. Κατ' αρχάς, θέλω να το τονίσω αυτό, οι περισσότερες είχαν το ιδανικό μέγεθος. Σε κάποια σημεία (ελάχιστα) η ροή σκόνταφτε από τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, όμως θα ήταν αμαρτία να μην πω πως δεν ένιωσα την αίσθηση της πληρότητας κάθε φορά που ολοκλήρωνα μια απ' αυτές.

Μέγιστο προσόν του συγγραφέα (κινδυνεύω ίσως να ακουστώ υπερβολικός, όμως θα διακινδυνέψω να πω την γνώμη μου) ο αγωνιώδης τρόπος γραφής. Απαράμιλλος για τα ελληνικά δεδομένα, σύμφωνα με τα όσα έχω διαβάσει μέχρι στιγμής.

Χτίζει ένταση τόσο μαεστρικά, που πραγματικά οι σελίδες δεν γυρνάνε απλώς, πετάνε. Ενδεικτικά να αναφέρω πως είμαι αργός και προσεκτικός αναγνώστης. Τα αναγνωστικά sessions που κάνω συνήθως διαρκούν 30-40 λεπτά τη φορά. Εδώ έπιασα τον εαυτό μου (για πρώτη φορά στη ζωή μου btw) να... πηδά κανα δυο τρεις γραμμές όχι γιατί βαριόμουν/ήθελα να τελειώνω, μα γιατί ηθελα να δω τι θα γινόταν παρακάτω. Φυσικά, χαλιναγώγησα αυτή την τάση (ποιο το νόημα να προσπερνάς κάτι που απολαμβάνεις, όπως είναι η ανάγνωση), όμως θεωρώ πως είναι τόσο ωραία στημένη η πλοκή και η πρόζα, που όφειλα να το αναφέρω.

Δανείζεται κυρίως στοιχεία από δοξασίες και γενικά αγγίζει το υπερφυσικό με σύνεση και επιφυλακτικότητα, κι αυτό είναι ένα στοιχείο που εκτίμησα επίσης. Αγαπημένες μου ιστορίες ήταν τα ''Αγαλήνευτα Βάθη'', τα ''Κρύα Χνότα'' και η ''Μια κρυμμένη αλήθεια''. Όλες ήταν πολύ καλές, πάραυτα.

Αρνητικά στοιχεία είναι ελάχιστα. Κάποιες παρομοιώσεις ίσως, το αχρείαστο πλάτιασμα σε 3-4 σημεία, και κανα δυο λύσεις που ήρθαν ως μάνα εξ ουρανού στην πρώτη ιστορία. Τίποτα σπουδαίο, τίποτα που να αναιρεί την ποιότητα του έργου.

Άποψή μου: οι λάτρεις του τρόμου δεν πρέπει να χάσουν αυτή την ανθολογία. Για μένα είναι ό,τι καλύτερο διάβασα από Έλληνα συγγραφέα ιστοριών τρόμου σε διηγηματική φόρμα (τουλάχιστον). Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο, πραγματικά!

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

262779883_.jpg.9ca1cc189ecb268949314caeaf1f66d7.jpg

Μιχάλης Δαγκλής - Ζωώδες ένστικτο (Ιδιωτική έκδοση, 2020)

Quote

 

Τρεις αιματοβαμμένες ιστορίες

Ο Μπιλ και ο Άλεξ είναι δυο πιστοί στρατιώτες, οι καλύτεροι που έχουν να επιδείξουν οι ΗΠΑ. Η τελευταία τους αποστολή τους οδηγεί στην Ρουμανία, όπου σε συνεργασία με μια ομάδα της CIA παραλαμβάνουν ένα μυστηριώδες ‘πακέτο’, με σκοπό να το μεταφέρουν αεροπορικώς στην Αμερική. Στα στενά όρια του αεροσκάφους θα έρθουν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη.

Μια γάτα που ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, βλέπει τα παιδιά της να απάγονται από δυο επικίνδυνους ανθρώπους. Αποφασισμένη να τα πάρει πίσω θα μπλεχτεί σε μια αιματηρή καταδίωξη.

Δυο μικρά αδέρφια στέλνονται στο χωριό για να περάσουν τα Χριστούγεννα με τον παππού και τη γιαγιά. Την ζεστή ατμόσφαιρα των γιορτών στο χωριό διαδέχεται μια φολκλόρ ιστορία η οποία παίρνει σάρκα και οστά, έπειτα από μια επίσκεψη των παιδιών στο γειτονικό δάσος.

 

 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Πρώτη επαφή με το έργο του Μιχάλη Δαγκλή, αν και από τον Οκτώβριο του 2018 έχω αγορασμένη τη συλλογή διηγημάτων "Αγαλήνευτα βάθη". Αλλά είπα να αγοράσω και να διαβάσω άμεσα τούτη τη συλλογή, μιας και είναι φετινή κυκλοφορία και μικρότερη σε μέγεθος, για να δω τι "παίζει" και με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Λοιπόν, αν μη τι άλλο πέρασα ωραία την ώρα μου. Το βιβλίο περιέχει τρεις ψυχαγωγικές και αρκετά αιματοβαμμένες ιστορίες που προσφέρουν δράση, αγωνία και, φυσικά, μπόλικο αίμα. Τα διηγήματα "Νυχτερέμι" και "Μαντρακούκος" ήταν αρκετά ικανοποιητικά και με διάφορα καλούδια, αλλά εντέλει δεν με εντυπωσίασαν ούτε ως προς τη γραφή ούτε ως προς τις ιδέες, ενώ κάποια πράγματα δεν με έπεισαν ιδιαίτερα. Όμως το αρκετά μεγάλο σε μέγεθος διήγημα "Εφτάψυχη" ήταν πραγματικά πάρα πολύ καλό και, θα έλεγα, αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα: Βλέπετε, πρωταγωνίστρια είναι μια... γάτα, που προσπαθεί να σώσει τα μικρά της από δυο διεστραμμένους τύπους. Η γραφή εδώ είναι έντονη, ο συγγραφέας κατάφερε να με κάνει ένα με την αγωνία και τον φόβο της γάτας, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της απέναντι στα δίποδα πλάσματα που προκαλούν καταστροφή. Οι περιγραφές είναι ρεαλιστικές και ιδιαίτερα γλαφυρές στις σκηνές βίας (που είναι πολλές), ενώ οι ρυθμοί είναι έντονοι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ειλικρινά, είναι από τα πολύ καλά διηγήματα τρόμου και αγωνίας που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό, γι'αυτό και την τελευταία στιγμή το βιβλίο τσιμπάει και τέταρτο αστεράκι. Τέλος, μιας και ουσιαστικά μιλάμε για αυτοέκδοση, υπάρχουν λαθάκια επιμέλειας: Τίποτα το φοβερό, βέβαια, απλώς το αναφέρω.

7.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Η κριτική μου όπως δημοσιεύτηκε αρχικά στη lefalok.gr

Αν και δεν είμαι λάτρης των βιβλίων τρόμου και μυστηρίου, κάνω πάντα μία εξαίρεση σε βιβλία που έχουν το φανταστικό στοιχείο παρών. Για να πω την αλήθεια είχα πάρα πολλά χρόνια να διαβάσω ιστορία τρόμου και μυστηρίου. Δεν θα το κρύψω, θα είμαι ξεκάθαρος, πως ένας από τους κύριους λόγους που αποφάσισα να διαβάσω και να αξιολογήσω πρώτος αυτό το βιβλίο είναι επειδή εμπλέχθηκα στην διαδικασία έκδοσης του, κατευθύνοντας τον συγγραφέα ως ένα μικρό βαθμό. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και από δω και στο εξής σκοπεύω να διαβάζω περισσότερα βιβλία από 'Ελληνες συγγραφείς που γράφουν ιστορίες τρόμου. Στην κυριολεξία δεν είχα ιδέα ότι το ελληνικό φανταστικό σε αυτό τον τομέα έχει βελτιωθεί τόσο πολύ.

Γυρίζοντας πίσω στην αξιολόγηση μου τώρα για το συγκεκριμένο "πόνημα" μπορώ να πω ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένος στο σύνολο των ιστοριών. Η πρώτη ιστορία μου δίνει την αίσθηση πως δεν θα αρέσει σε κάποιους, ενώ κάποιοι άλλοι θα την αγαπήσουν για την cult-ίλα  που βγάζει. Σε γενικές γραμμές όμως πρόκειται για ένα πολύ ικανοποιητικό σύνολο ξεχωριστών ιστοριών τρόμου, με φανταστικά στοιχεία. Μου άρεσαν σε γενικές γραμμές οι περιγραφές, καθώς και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, ενώ η ροή κυλούσε άψογα σε όλες. Ως spoiler να αναφέρω πώς όλες οι ιστορίες συνδέονται ελαφρά με το άλλο βιβλίο του συγγραφέα, "Η Τελευταία Νύχτα της Αδέρας" το οποίο κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις Υδροπλάνο  και λειτουργούν ως easter eggs.

Κάποια ουδέτερα σχόλια που έχω να αναφέρω είναι πως θα μπορούσε να έχει γίνει λίγο καλύτερη επιμέλεια στο ίδιο το βιβλίο μιας και λείπουν κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα τα περιεχόμενα, ενώ υπάρχουν κάποια ορθογραφικά και συντακτικά λάθη τα οποία δεν μπορώ να πω ότι μου χάλασαν την ροή. Σε γενικές γραμμές, για αυτοέκδοση, είχε πολύ λιγότερα λάθη σε σχέση με άλλα που γίνονται από εκδοτικούς οίκους και υποτίθεται πως έχει γίνει έλεγχος…

Στα μειονεκτήματα να αναφέρω πως παρότι υπήρχαν κάποια easter eggs που συνδέουν πολύ ελαφρά τις ιστορίες αναμεταξύ τους, δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε κάτι άλλο.

Ας δούμε όμως τώρα -μία προς μία- όλες τις ιστορίες μιας και σε κάθε συλλογή που διαβάζω, συνηθίζω να τις αξιολογώ ξεχωριστά σαν να ήταν βιβλίο από μόνες τους.

"Νυχτερέμι" - Η πρώτη ιστορία μου έκανε για κλασικό pulp fiction της παλιάς καλής εποχής με στοιχεία σπλάτερ και σενάριο b-movie. Παρά το τρελό και σε κάποια σημεία άκυρο σενάριο της, η ροή κυλά όμορφα καθώς και οι χαρακτήρες. Ο ένας από τους πρωταγωνιστές παρουσιάζεται και ως comfort character και βελτιώνει ή για την ακρίβεια δίνει αστείες νότες σε όλη την ιστορία. Με τους χαρακτήρες δεν μπορώ να πω πως δέθηκα ιδιαίτερα και για αυτό το λόγο δεν μου δημιούργησε κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα το τέλος. Αν λοιπόν είσαι fan των παλιών cult ταινιών, θα την βρεις αρκετά διασκεδαστική. Από την άλλη, είναι μια ιστορία που δεν θα είναι είναι για όλους.

"Εφτάψυχη" - Αυτή η ιστορία με συγκλόνισε περισσότερο από τις άλλες και είναι αρκετά μεγάλη, σε μέγεθος νουβέλας. Αν και δεν συνηθίζω spoiler σε βιβλία, η ιστορία αφορά μια γάτα και τα μικρά της, από την δική της οπτική. Η ιστορία έχει από την αρχή την αίσθηση του μυστηρίου, που σταδιακά διαδέχεται η ένταση και η αγωνία. Οι σκηνές μου έκοβαν την ανάσα και "ίδρωσα" αρκετά για να την τελειώσω. Είχα καιρό να διαβάσω τόσο δυνατή ιστορία. Περιέχονται αρκετές δόσεις γραφικής βίας, οπότε απευθύνεται για άτομα 18+ αυστηρά! Σε συζήτηση που είχα με τον συγγραφέα του βιβλίου, μου ανέφερε πως όταν το έστειλε σε εκδοτικό οίκο για αξιολόγηση/έκδοση, του το απέρριψαν λόγω υπερβολικής βίας και αυτή που το αξιολόγησε έβαλε τα κλάματα. Εγώ αυτό θα το έβαζα στο οπισθόφυλλο... για διαφήμιση, μιας και τέτοια βιβλία πρέπει να διαβάζονται. Πέρα από την πλάκα, μιλάμε για δυνατή ιστορία που θα σας συγ(κλονίσει).

"Μαντρακούκος" - Η τρίτη και τελευταία ιστορία είναι πιο ήπια σε σχέση με την  προηγούμενη, αλλά δεν αποτυγχάνει να σε "τρομάξει". Έχει ένα ύφος χαρούμενης Χριστουγεννιάτικης ιστορίας  πού καταλήγει στον απόλυτο όλεθρο. Περιέχει αρκετά κλασικά τρόπαια τα οποία μου αρέσει να βλέπω σε ιστορίες και τα περιμένω. Για αυτό το λόγο κιόλας δεν μπορώ να πω ότι συνέβη κάτι το οποίο δεν το περίμενα από πλευράς πλοκής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε αρκετά σημεία δεν κράτησα την αναπνοή μου μέχρι να τελειώσει η σελίδα, περιμένοντας με αγωνία να δω τι θα γίνει στους πρωταγωνιστές. Το μόνο αρνητικό της συγκεκριμένης ιστορίας είναι πως ήθελε παραπάνω επιμέλεια από τον συγγραφέα μιας και κάποια λάθη με ανάγκασαν διαβάσω κάποια στιγμή από την αρχή για να καταλάβω τι εννοούσε ή ότι εννοούσε ακριβώς το αντίθετο, έτσι έχασα λίγο τον μπούσουλα και την ροή κάποιες φορές.

Κλείνοντας, θέλω να αναφέρω πως η συγκεκριμένη συλλογή περιέχει κάποιες πολύ δυνατές ιστορίες που θα σας συγκινήσουν και θα σας κάνουν να ριγήσετε. Εμένα πάντως το συγκεκριμένο βιβλίο  ξύπνησε το "ζωώδες ένστικτο" μου  και θα ήθελα να διαβάσω περισσότερες ιστορίες τρόμου με φανταστικά στοιχεία όπως αυτό.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 5 weeks later...

4,5/5
Τρεις πολυ δυνατες ιστοριες τρομου, οι οποιες πανε προς ενα στυλ που δεν συνανταμε συχνα, απο Ελληνες. Εχουν αρκετη δοση καφριλας μεσα τους.
Η δευτερη νουβελετα, με τιτλο "Εφταψυχη", ειναι η αγαπημενη μου. Και οι αλλες δυο, ειναι πολυ δυνατες. Αλλα ειδικα αυτη, μου αρεσε πολυ. Εφτανα σε σημεια που ολο ελεγα "εδω τελειωνει", αλλα συνεχεια με διεψευδε και συνεχισε για πολυ ακομα. Πολυ ωραια και πρωτότυπη.

Εξτρα ποντοι για:
*Το εξωφυλλο-tribute στο Texas chainsaw massacre
*Την (πολυ συντομη) εμφανιση του dr. Tongue
*Τις αναφορες στα αλλα δυο βιβλια του. Παντα μου αρεσει οταν γινεται αυτο.

Πραγματα που δεν θεωρω ιδιαιτερα αξια αναφορας, αλλα θα τα αναφερω για οσους το ψειριζουν:
*Στο "Εφταψυχη" εχει μεγαλη δοση υπερβολης. Το ειδος το σηκωνει αυτο, απλα μπορει να ξενισει καποιους που δεν ειναι εξοικειωμενοι.
* Εχει καποια (λιγα)λαθη στην επιμελεια, αλλα στην συγκεκριμενη περιπτωση(σε αντιθεση με αλλες, που κραζω αβερτα), δεν αξιζει να σταθει κανεις εκει. Γιατι προκειται για μια 100% αυτοεκδοση, οπου για τα παντα ειναι υπευθυνος ο συγγραφεας και οχι καποιος εκδοτικος/επιμελητης(ονοματα δεν λεμε). Φυσιολογικο να ξεφυγουν καποια πραγματα.

Πιστευω αξιζει 100% την στηριξη και τον αναγνωστικο σας χρονο.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Μια εξαιρετικά τίμια συλλογή αιματοβαμμένων διηγημάτων τρόμου. Τα 2/3 διηγήματα σε κρατούν σε διαρκή αγωνία, με τις σελίδες να πετούν και κυριολεκτικά να μην μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση μέχρι να φτάσεις στο τέλος. Σασπενς, τρόμος και σκληρές σκηνές βιας χαρακτηρίζουν το σύνολο των ιστοριών. Η νουβέλα Εφτάψυχη είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και καλογραμμένη, μα θα συνιστούσα προσοχή στην ανάγνωσή της σε όσους είναι ευαισθητοι σχετικα με τα ζώα. Το διήγημα Μαντρακούκος ηταν εκείνη η ιστορία που θύμισε πολύ τα Αγαλήνευτα Βάθη. Φολκλορ τρομος και απιστευτα κυνηγητά για τους ήρωες. Το Νυχτερεμι δεν με ενθουσίασε, όμως κάτι μου λέει πως πολλοί θα το εκτιμήσουν διότι αποτελεί φόρο τιμής για τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Οι λατρεις των παλιών κλασικών θρίλερ θεωρώ θα απολαύσουν 100% το βιβλίο.

Edited by Mournblade
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

522527205_.jpg.0bd556171655a5c6ca2d5ca5f9d5996e.jpg

Μιχάλης Δαγκλής - Η τελευταία νύχτα της Αδέρας (Εκδόσεις Υδροπλάνο, 2020)

Quote

 

Ο Σίμος Σουλιώτης, είναι ένας άντρας ποτισμένος με κυνισμό, που στα 35 του χρόνια ξοδεύει τη ζωή του σε αλκοόλ και τσιγάρα στα σκοτεινά μπαρ της Αθήνας, ενώ – περιστασιακά – εργάζεται στο γραφείο ερευνών ενός παλαίμαχου ιδιωτικού ντετέκτιβ.

Η ζωή του θα ανατραπεί και θα απειληθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν θα βρεθεί, στην καρδιά του χειμώνα, αποκλεισμένος στην Αδέρα, ένα ορεινό χωριό, κάπου στην ανατολική Πελοπόννησο, για την – φαινομενικά εύκολη – υπόθεση εξαφάνισης μιας έφηβης κοπέλας.

Τίποτα όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται… Κι όσο οι κάτοικοί της δείχνουν φιλικοί στο πρόσωπό του, τόσο περισσότερο κρύβουν ένα θανατερό κι επικίνδυνο μυστικό που θα οδηγήσουν τον Σίμο σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό θέτοντας τη ζωή του – και όχι μόνο – σε κίνδυνο.

Καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς του δαίμονες και τα βαθιά του σκοτάδια όσο οι μνήμες του παρελθόντος ξυπνάνε σε κάθε του βήμα, ανακαλύπτει ότι τα σκοτάδια και οι δαίμονες στην Αδέρα είναι πολύ πιο επικίνδυνα, απειλητικά και πέρα από κάθε λογική…

Κι όσο το χιόνι πέφτει βαρύ πάνω από το μυστηριώδες χωριό, τόσο ο Σίμος εγκλωβίζεται σε αυτό και τους παράξενους κατοίκους του, μην μπορώντας να διαφύγει με κανέναν τρόπο, βυθιζόμενος όλο και περισσότερο στα δίχτυα μιας ανατριχιαστικής υπόθεσης που θα τον φέρει σε αδιέξοδο.

Ένα ανατριχιαστικό θρίλερ που κόβει την ανάσα…

 

 

Link to comment
Share on other sites

Δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω φέτος (αλλά και γενικά), μετά τη δυνατή συλλογή διηγημάτων "Ζωώδες ένστικτο" που διάβασα τον Ιούλιο. Το διήγημα "Εφτάψυχη" της προαναφερθείσας συλλογής μου έδειξε ότι ο συγγραφέας έχει μεράκι για το είδος του τρόμου, καθώς και μια αρκετά δυνατή πένα, έτσι ήλπιζα το μυθιστόρημα να είναι παρόμοιας δυναμικής και λογικής. Και, ναι, κυρίες και κύριοι, το "Η τελευταία νύχτα της Αδέρας" είναι ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό, δυνατό και συγκλονιστικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου, που σε αρπάζει από τον γιακά, σε ταρακουνάει και δεν σε αφήνει σε ησυχία. Εντάξει, θέλει τον χρόνο του μέχρι να πάρει μπρος, μέχρι να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες και να δούμε το περιβάλλον στο οποίο κινούνται, αλλά μετά γίνεται της ιεροδούλου το κιγκλίδωμα (το λέω όσο πιο κόσμια μπορώ). Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα πραγματικά συγκλονιστικό και σκοτεινό θρίλερ που να με αγχώσει και να με κρατήσει σε αγωνία μέχρι και την τελευταία πρόταση, γι'αυτό και το συγκεκριμένο το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό. Μέχρι λίγο παραπάνω από τα μισά της ιστορίας γίνονται ενδιαφέροντα πραγματάκια, υπάρχει λίγο μυστήριο και η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, τίποτα το φοβερό και το τρομερό όμως. Αλλά από ένα σημείο και μετά ξαφνικά ανάβουν τα αίματα και η μια σκηνή βίας και τρόμου διαδέχεται την άλλη, με τον συγγραφέα να μην δείχνει κανένα έλεος σε κανέναν, να μην κωλώνει να ταλαιπωρεί όσο μπορεί τους βασικούς ήρωες της ιστορίας, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, δυνατή και έντονη, με γλαφυρές περιγραφές των διαφόρων σκηνών βίας και με φυσικότατους διαλόγους, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα θρίλερ της προκοπής. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες κατάλαβα ότι αν μη τι άλλο θα διάβαζα ένα γλαφυρό και κυνικό θρίλερ, χωρίς φρου-φρου και αρώματα, τόσο εθιστικό όσο τα τσιγάρα ή τα ναρκωτικά. 

8.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ο Μιχάλης εξελίσσεται σ' έναν από τους πλέον αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς τρόμου & θρίλερ.

Η τελευταία νύχτα της Αδέρας είναι ενα σκοτεινό (και σκληρο σε σημεία) θρίλερ που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική ατμόσφαιρα και γερές δόσεις σασπένς. Το προτείνω με κλειστά τα μάτια.

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει ολόκληρη την άποψή μου έτσι όπως αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας: https://www.lefalok.gr/Βιβλιοκριτική-Η-τελευταία-νύχτα-της-Αδέρας

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Μιχάλης Δαγκλής

388578709_.thumb.jpg.503ed17c2eefa00a55d7594d103a7752.jpg

Μίνι καύσωνας

Τρίτο βιβλίο του Μιχάλη Δαγκλή που διαβάζω μετά την καλή συλλογή διηγημάτων "Ζωώδες ένστικτο" και το πάρα πολύ καλό και δυνατό μυθιστόρημα "Η τελευταία νύχτα της Αδέρας" που διάβασα αμφότερα το 2020, και μπορώ να πω ότι ήταν άλλη μια πολύ χορταστική και απολαυστική αναγνωστική εμπειρία. Πρόκειται για μια πραγματικά εξωφρενική περιπέτεια, στην οποία γίνεται της ...τάνας το κάγκελο. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν φόρο τιμής σε όλες αυτές τις τρελές περιπέτειες της δεκαετίας του '80, ίσως και της δεκαετίας του '90, χωρίς υπερβολή ήταν σαν να έβλεπα τη δράση πέντε τέτοιων ταινιών σε ένα μονάχα βιβλίο: Μιλάμε, γίνεται ο κακός χαμός. Και όλα αυτά που γίνονται ο συγγραφέας τα περιγράφει με ζωντανό και γλαφυρό τρόπο, με ιδιαίτερη δυναμική, κάνοντάς με να νομίζω ότι βλέπω ταινία και όχι ότι διαβάζω βιβλίο. Να, τώρα που το έχω τελειώσει, νιώθω ότι μόλις είδα ταινία (ή πέντε ταινίες μαζί), γιατί έχω στο μυαλό μου όλες αυτές τις τρελές σκηνές σαν να τις είδα με τα μάτια μου στην οθόνη και όχι σαν να διάβασα τις περιγραφές τους στο χαρτί. Αυτό σίγουρα είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο για τέτοιου είδους βιβλία. Από την άλλη, φυσικά υπάρχουν και υπερβολές και μη πειστικά σημεία (αλίμονο!), αλλά τι στο καλό, ποιος νοιάζεται όταν τα αίματα ανάβουν τόσο πολύ και η ένταση βαράει κόκκινο; Ναι, είναι μια συναρπαστική, ψυχαγωγική και αρκετά κάφρικη περιπέτεια με τρέλα και μπόλικο χιούμορ, οπότε οι όποιες ατέλειες σε πλοκή και χαρακτήρες δεν έχουν και τόση σημασία στη συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά όσοι έχουν λίγη καφρίλα μέσα τους και απολαμβάνουν τρελές περιπέτειες, νομίζω ότι θα περάσουν καλά. Υ.Γ. Ξέφυγαν αρκετά λαθάκια εδώ κι εκεί, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

7.5/10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..