Εξόριστη Θεά - Μαρίνα Κλωνάρη

[Naroualis]

Εξόριστη Θεά

Μαρίνα Κλωνάρη

 

Εκδόσεις Πηγή, 2018
Σελ. 500
ISBN 978-960-626-031-5
Τιμή € 18,00

Από τη Βιβλονέτ: 

"Το νερό πηγάζει, κυλάει, ανεβαίνει, πλημμυρίζει, υποχωρεί και την τυλίγει, της δίνει δύναμη, την κάνει Θεά, λατρευτή και μισητή, ζωοδόχο και τιμωρό. Το νερό βρίσκεται παντού, όπως κι εκείνη που κυλάει μαζί του. Προσαρμόζεται σε κάθε πέρασμα, ταξιδεύει μακριά, αλλάζει μορφή αλλά εξακολουθεί να υπάρχει... Και το όνομα αυτής;"

Όταν ο νεότερος πρίγκιπας Αρές, παρακινούμενος από τον ετοιμοθάνατο πατέρα του, προκαλεί τον μεγαλύτερο αδερφό του για το θρόνο της Ιμούρ, εκείνος, προκειμένου να του τον παραχωρήσει, του αναθέτει ως αποστολή να βρει και να φέρει πίσω στην πόλη τους την ημίθεη Ιέρεια που ζούσε στον Αρχαίο Ναό της Ιμούρ πριν από πεντακόσια χρόνια.

Έτσι, κυνηγημένος από τους εχθρούς του, ξεκινάει την αναζήτηση της μυστηριώδους αυτής γυναίκας, ακολουθώντας βήμα προς βήμα το ταξίδι μιας εξόριστης Θεάς, ψάχνοντας τα ίχνη της, ερευνώντας παλιότερες δοξασίες, ξεχασμένες ή και αλλαγμένες στο πέρασμα των χρόνων. Στην αναζήτησή του αυτή θα περιπλανηθεί σε διαφορετικές πόλεις στον επάνω αλλά και στον κάτω κόσμο, όπου θα ξυπνήσει τρομερά μυθικά τέρατα και θα τα βάλει με πεισματάρηδες Θεούς.
"Πώς είναι δυνατό να βρεις μια Θεά στην οποία δεν πιστεύεις;"

 

==============================

 

Αυτό το βιβλίο θα γίνει η καταστροφή μου. 

Είχα αποφασίσει φέτος να παρατάω ένα βιβλίο αν, έχοντας διαβάσει τις πρώτες 100 σελίδες, εξακολουθεί να μη με ενδιαφέρει και πολύ (είτε επειδή δεν με ενδιαφέρει το θέμα του είτε επειδή είναι κακογραμμένο). Η Εξόριστη Θεά θα με κάνει να αναθεωρήσω, και δεν πρέπει.

Η αλήθεια είναι πως ξεκινάει αδύναμα, με αδύναμη πρόζα. Η ίδια η ιστορία φαίνεται ενδιαφέρουσα, αλλά αυτό δεν καλύπτει επαναλήψεις και αναμασήματα του ιδίου πράγματος επί 100 σελίδες.

Κι ύστερα... ύστερα δε σε νοιάζει, γιατί η ιστορία πηγαίνει εκεί που δεν περίμενες να πάει: σε μια ουσιαστική αναζήτηση του θείου και του εαυτού. Με τρόπο μαγικό (και άδικο για το δεύτερο μέρος του βιβλίου) η αφήγηση μιας αδελφικής διαμάχης για το θρόνο μετατρέπεται σε έπος αναζήτησης, που -παρά την παραδοχή ότι η συγγραφέας εμπνεύστηκε από το τραγούδι της Ινάννα- σε ξαφνιάζει με την αρχαϊκή του αίσθηση, με τον υπαινιγμό ότι εδώ που ήρθες τα πράγματα ξεκινούν από βαθιά. Η πρόζα εξακολουθεί να παραπατάει εδώ κι εκεί, όμως πλέον δε σε νοιάζει, γιατί το αρχαίο τραγούδι σε οδηγεί εκεί που πρέπει.

Τις τελευταίες 200 σελίδες τις διάβασα παραμελώντας υποχρεώσεις, για να σας δώσω να καταλάβετε. Και για όποιον αναρωτιέται, όχι δεν είναι άλλη μια ιστορία για το πόσο ανώτερες είναι οι γυναίκες από τους άντρες.