Popular Post Cassandra Gotha Posted October 11, 2018 Popular Post Share Posted October 11, 2018 Η Βίλκα Συγγραφέας Άννα Μακρή Εκδόσεις mamaya, Σειρά Άρπη Η Ιουλία φεύγει. Φεύγει για να ξεφύγει από τη θλίψη της, από το παρελθόν της, από την ίδια της τη ζωή. Δεν τα καταφέρνει. Αυταπατάται, γιατί τρέχει προς μια ολοκαίνουργια ζωή για αυτήν, μια ζωή αναπάντεχα μαγική και τρομακτική, βίαιη και τρυφερή, γεμάτη μνήμες αρχαίες, αλλά όχι ξεχασμένες. Μια ζωή που είναι τόσο παλιά όσο και ο πόνος της μητρότητας. Έμεινα τελείως ακίνητη, έχοντας βγει η μισή από το χώμα, σαν ρίζα αιωνόβιας βελανιδιάς, και περίμενα. Ήμουν έτοιμη, όμως, να απαντήσω στην παραμικρή απειλή με επίθεση, με νύχια και με δόντια πάλι, όπως πριν μέσα στη γη, όπως θα έκανα πάντα από τότε και στο εξής. *** Φίλοι σουφουφίτες. Καταρχήν, ας σταθώ λίγο στο περίεργο της στιγμής: έχω ανοίξει πολλά τόπικ με ιστορίες μου στο φόρουμ, ε, άνοιξα ένα ακόμη. Τι; Δεν είναι το ίδιο; Ωραία. Και τώρα που έκανα αυτή την αξέχαστη εισαγωγή, ας περάσω στο θέμα μου: Θα σας πω για την εμπειρία του να διαβάζεις το πρώτο σου βιβλίο. Ε, λοιπόν, αυτό το πράγμα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι ήξερες μέχρι τώρα. Δηλαδή, παίρνεις ένα βιβλίο από το ράφι, έτσι; Το ανοίγεις κι αρχίζεις να διαβάζεις (εντάξει, μερικές φορές υπάρχουν προκαταρκτικά χάδια, αλλά ας τ' αφήσουμε και ας περάσουμε στο ζουμί). Δεν είναι σαν να γνωρίζεις ένα καινούργιο πρόσωπο; Κάποιος που τον ακούς να σου μιλάει και θέλεις να σε κερδίσει. Δεν σε έχει από την αρχή, πρέπει να σε κερδίσει. Ε, όταν διαβάζεις ένα δικό σου βιβλίο είναι σαν να τον ξέρεις αυτόν τον άνθρωπο χρόνια, τον έχεις φίλο, γείτονα, εχθρό, ίσως. Πάντως τον ξέρεις καλά. Και την ιστορία που λέει την έχεις ακούσει εκατοντάδες φορές, την ξέρεις απ' έξω κι ανακατωτά. Αλλά την έχεις ακούσει, μέχρι τώρα, κατ' ιδίαν. Τώρα, ο άνθρωπος αυτός, την αφηγείται σε κοινό. Και ξαφνικά, κάθεσαι κι εσύ και την παρακολουθείς από την αρχή, από τη μια λες "ε, ναι, πάλι αυτή είναι", αλλά από την άλλη αναρωτιέσαι "μα, είναι αυτή η ίδια που έχω ακούσει τόσες φορές;" Αυτό είναι το συναίσθημα, για 'μένα. Ούτε χαρά, ούτε ανακούφιση (ουφ, επιτέλους), αλλά μία καινούργια οπτική ώστε να ασκήσω φρέσκια κριτική στον εαυτό μου. 17 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 17, 2018 Share Posted October 17, 2018 Αντιγράφω αυτό που έγραψα στο goodreads: Επιτέλους, ένα σύγχρονο ελληνικό φάντασυ γραμμένο σε σωστά ελληνικά, χωρίς καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ αγγλισμούς, χωρίς το σύνδρομο των ωραίων φράσεων, χωρίς βαθυστόχαστες/μελό ατάκες, εντυπωσιακές-με-το-ζόρι παρομοιώσεις, χωρίς άγχος του συγγραφέα να πιάσει τον αναγνώστη από το λαιμό για να μην του φύγει, χωρίς το γράψιμο να τραβάει την προσοχή πάνω του γενικά. Ορίστε που γίνεται, αγαπητοί σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, να γράψετε καλά χωρίς να προσπαθείτε να μιμηθείτε ξένους. Επίσης επιτέλους ένα ελληνικό βιβλίο που διαδραματίζεται στην επαρχία (και μάλιστα ακολουθεί την καθόλου πρωτότυπη ιδέα φρικαρισμένος Αθηναίος-Αθηναία που πηγαίνει στο χωριό του για να κρυφτεί/να ηρεμήσει και η φύση κάτι του κάνει) χωρίς να χώνει με το έτσι θέλω λέξεις "χωριάτικες", ξένες στο συγγραφέα, για να κάνει την αφήγηση δήθεν πιο ζωντανή. Όχι, η "Βίλκα" είναι γραμμένη στη γλώσσα που μιλάμε, που μιλάει η συγγραφέας, που σε πείθει ότι κάποιος τη μιλάει πραγματικά και δεν είναι κατασκευασμένη επίτηδες για το βιβλίο. Αν πρέπει οπωσδήποτε να πω και κάτι αρνητικό, είναι η υποκειμενική μου γνώμη για το θέμα. Δε θα διάλεγα ποτέ να γράψω εγώ μια τέτοια ιστορία και αν μου την περιέγραφαν πριν τη διαβάσω θα φοβόμουν ότι θα τη βαρεθώ, με τόσο λίγους διαλόγους, τόσο λίγα γεγονότα και σχετικά αργό ρυθμό. Αλλά μου κράτησε το ενδιαφέρον, γιατί δεν έχει αφηρημένες περιγραφές, η ηρωίδα είναι σοβαρή, σκληρή όσο χρειάζεται, πατάει στο έδαφος και με τα δυο πόδια και η ιστορία της είναι "χωμάτινη", όπως λέει η συγγραφέας της, "γήινη", όπως λένε συνήθως, σκούρα πράσινη όπως ο κορμός του δέντρου στο εξώφυλλο, θα έλεγα εγώ. Διαβάστε το ακόμα κι αν δε σας τραβάει το θέμα, είναι από αυτά που αρκεί το γράψιμο για να σας αρέσει. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 22, 2018 Share Posted October 22, 2018 Είναι στα άμεσα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 3, 2018 Author Share Posted November 3, 2018 Με τον RObiN_HoOd ετοιμάσαμε και μία κλήρωση. Θα τη βρείτε εδώ 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 4, 2018 Share Posted November 4, 2018 (edited) Η Βίλκα είναι ένα βιβλίο που ίσως δεν θα σκεφτόμουνα να διαβάσω αν δεν γνώριζα τη συγγραφέα του. Η θεματολογία του δεν ανήκει στα ενδιαφέροντά μου (ομολογώ φυσικά ότι είμαι άνθρωπος που δεν εγκαταλείπει εύκολα την αναγνωστική comfort zone του), αν και οπωσδήποτε θα του έριχνα μια δεύτερη και μια τρίτη ματιά, χάρη στο φοβερό του εξώφυλλο. (Mπράβο, παιδιά!) Δεν θα πω πολλά για την υπόθεση και την πλοκή α) για την μην κάνω spoilers και β) επειδή δεν θα είναι αντικειμενικά. Θα μιλήσω για τη γραφή όμως, η οποία είναι εξαιρετικά άμεση και ελκυστική. Χωρίς φανφάρες και με μια εκπληκτική και ωμή πολλές φορές αληθοφάνεια, η Άννα Μακρή μάς δίνει την ιστορία της Ιουλίας, με τις σκηνές από το παρελθόν της να πλέκονται άμεσα και δυνατά με το νήμα της τωρινής ιστορίας, μέσα από εξαιρετικά καλογραμμένα επεισόδια. Η σκηνή, στην αρχή σχετικά της ιστορίας, εκεί που η ηρωίδα προσπαθεί ν’ ανάψει το τζάκι –τι να πω; Ότι μπήκε στην καρδιά μου; Θα είναι λίγο. Έχοντας κι εγώ μεγαλώσει σε πόλη, μίζερη μην τυχόν λερώσω τα χέρια μου με χώματα και στάχτες και καπνιές, βασισμένη πάντα στο κουμπί της τεχνολογίας, ακόμα θυμάμαι εκείνο το καταστροφικό «ρομαντικό» βράδυ που προσπαθούσα ν’ ανάψω τζάκι για ατμόσφαιρα. Η Ιουλία αποτυγχάνει με τον ίδιο τρόπο που έχει αποτύχει κάθε άσχετος που πάει να το κάνει αυτό, και γι’ αυτό το λόγο ταυτίζομαι και την παρακολουθώ στενά. Με έχει κερδίσει με τη μία. Ταυτίζομαι επίσης στο αντικοινωνικό της κομμάτι. Ο τρόπος που αποφεύγει τους γείτονες είναι τόσο ειλικρινής αληθοφανής, που (εχμ...) μάς κάνει να παίρνουμε και μερικά χρήσιμα μαθήματα. ? Spoiler Πολύ καλή και δίχως βερμπαλιστική μαυρίλα η περιγραφή της κατάθλιψης της Ιουλίας –την οποία επίσης αντιλαμβανόμαστε βαθμιαία (Σιγά μη σκουπίσω – τσιγάρα – ατελείωτος ύπνος –σπασμένα γυαλιά μέρες ολόκληρες στο πάτωμα της κουζίνας) Κάτι ακόμα, πολύ ενδιαφέρον, είναι πως η συγγραφέας, ενώ γράφει σε πρώτο πρόσωπο, δεν κάνει τη γνωστή, κλασική προσπάθεια, να μας δείξει συμπαθή την ηρωίδα της. Κάθε άλλο μάλιστα. Με αυτοσαρκασμό και με κάμποσες στιγμές ειλικρίνειας που σπάνε κόκαλα, μας περνάει το μήνυμα ότι η Ιουλία είναι ένα ρεμάλι, που δεν ξεβολεύεται εύκολα, και που το γνωρίζει κιόλας. Νομίζω ότι αυτό θέλει κότσια. Αλλά, την Άννα την ξέρουμε. Έχει κότσια. Στο δια ταύτα: διάβασα το βιβλίο σε μιάμιση μέρα. Για άνθρωπο που δεν τρελαίνεται από τη θεματολογία, σαν καλά δεν είναι; (4/5 από μένα, όποτε δεήσω να μπω στο goodreads.) Edited November 4, 2018 by Tiessa 9 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted December 30, 2018 Share Posted December 30, 2018 Η Βίλκα Η Ιουλία μετά από μια τραυματική εμπειρία αφήνει τη ζωή της στην Αθήνα και καταφεύγει στο χωριό της ελπίζοντας να βρει την ηρεμία της και το χρόνο να σκεφτεί και να βάλει και πάλι τη ζωή της σε τάξη. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα σχεδίαζε. Είναι ταιριαστό να κλείνει ο χρόνος με το βιβλίο που άρχισε. Όχι δεν είμαι τόσο αργός αναγνώστης, απλά είχα την τιμή η συγγραφέας του να μου το εμπιστευτεί για να δώσω τη γνώμη μου όταν ήταν ακόμα στο στάδιο της επιμέλειας μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής. Όπως και όταν το πρωτοδιάβασα με συνεπαίρνει η άμεση γλώσσα, η αφήγηση που κυλάει, οι περιγραφές και το φανταστικό στοιχείο που αργά αλλά σταθερά εισέρχεται στην ιστορία και κάνει την παρουσία του ισχυρή και αισθητή. Μου αρέσει ακόμα το πώς δένει το βιβλίο, οι διορθώσεις και οι αλλαγές από το αρχικό κείμενο δεν διακρίνονται ακόμα και όταν ξέρεις ότι είναι εκεί. Ένα βιβλίο που δε θα απογοητεύσει τους φίλους του φανταστικού. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 13, 2019 Author Share Posted March 13, 2019 Ήθελα από καιρό να ευχαριστήσω όσους και όσες έχουν γράψει τη γνώμη τους για το βιβλίο μου. Σας ευχαριστώ πολύ. (Γιατί τα like κάτω από τις αναρτήσεις δεν αρκούν). 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted March 17, 2019 Share Posted March 17, 2019 (edited) Η Ιουλια τρέχει να γλιτώσει από το παρελθόν και την ίδια της τη ζωή. Θα βρει καταφύγιο στο απομακρυσμένο χωριό της μητέρας της, που βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα βουνά της Ηπείρου. Θα ξεχάσει το σημαντικότερο ολων, ότι όπου και αν πας ότι και αν κάνεις, τον εαυτό σου τον κουβαλας πάντα μαζί σου, το ίδιο ισχύει και για τους προσωπικούς δαίμονες του καθενός απο εμάς. Ωραία η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί με δόσεις υπερφυσικού τρομου και αγωνίας. Εύκολο βιβλίο γιατί ο σκοπός του δεν είναι να διδάξει, γραφή πολυ καλή κι ο βασικός χαρακτήρας της Ιουλιας πολύ καλά δομημένος. Η λαογραφία της περιοχής επικρατεί καθώς και η αθάνατη ελληνική φύση. Ως άνθρωπος που ζει σε ορεινό χωριό της Ηπείρου, με υψόμετρο άνω των 1000 μ και με άμεση επαφή με τη φύση, βιωσα στο πετσί μου την ιστορία του βιβλίου. Ωραίο πράγμα να το διαβάζεις και να αντικρίζεις γύρω σου το σκηνικό του βιβλίου. Ενα μεγάλο μπράβο στην Αννα και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προτείνω το βιβλίο και θα το ξαναδιαβασω άμεσα. Edited March 17, 2019 by yanni 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted February 10, 2020 Share Posted February 10, 2020 Μετά από αρκετές περιπέτειες (έχασα το πρώτο αντίτυπο του βιβλίου μαζί με την αφιέρωση της συγγραφέως 😭), κατάφερα επιτέλους να τελειώσω τη Βίλκα - ένα βιβλίο που γλυκοκοιτούσα από τότε που η Άννα το δούλευε κατά το νανόριμο. Έχει ήδη σχολιαστεί πιο πάνω αναλυτικά ο χειρισμός της γλώσσας του βιβλίου. Ο λόγος είναι άμεσος, σύγχρονος, απέριττος και οι άγνωστες λέξεις επεξηγούνται λεπτομερώς στο κείμενο. Οι χαρακτήρες είναι τρισδιάστατοι, είτε εμφανίζονται σε κάνα δυο σκηνές όπως η θεία και ο θείος της Ιουλίας (που ήταν τόσο γλυκούληδες 💕), είτε καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο όπως ο Λάμπρος (νομίζω πως όλ@ έχουμε γνωρίσει κάποιο άτομο που δε σταματάει να μιλάει για τις γνώσεις του). Η Ιουλία πάλι, είναι αφοπλιστικά ειλικρινής, χωρίς να νοιάζεται για τη συμπάθεια των γύρω της - συμπεριλαμβανομένου και του αναγνώστη. Τα σχόλιά της είναι εύστοχα και καυστικά και σε συνδυασμό με το ότι είναι παιδί της πόλης, αποτελεί την ιδανική ξεναγό του αναγνώστη για το χωριό. Από άποψη τεχνικής, αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι το ότι ενώ ως αναγνώστ@ παρακολουθείς την ιστορία προσεκτικά, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι πλησιάζεις στο τέλος. Η πλοκή κινείται με τρόπο που δε την καταλαβαίνεις. Οι πληροφορίες που λαμβάνει η Ιουλία κάτα τη διάρκεια της ιστορίας δείχνουν 'αθώες'. Και όταν πια όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε έχουν πλέον ειπωθεί, όταν όλα τα κομμάτια του παζλ είναι στη θέση τους, ΤΣΟΥΠ, έρχεται και το φινάλε. Και καταλαβαίνεις ότι τελικά όλα οδηγούσαν εκεί, κι ας μη το έβλεπες από την αρχή. Συνολικά, ήταν ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα - παρότι πραγματεύεται δύσκολα θέματα - και εξερευνεί κομμάτια της ανθρώπινης ψυχολογίας που οι περισσότεροι - συγγραφείς και μη - αποφεύγουμε να τα σκεφτόμαστε στην έκτασή τους. Περιμένουμε λοιπόν το επόμενο! 😁 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted February 16, 2020 Share Posted February 16, 2020 Το διαβάζω τώρα ύστερα από τις προτροπές σας και μια που θα συζητηθεί στην Λέσχη. Δεν εχω φτασει ούτε στη μεση ακόμα, αλλά είναι ομορφα γραμμενο και με καλή απόδοση της ατμοσφαιρας. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Baldwin the Victorius Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 (edited) Έχοντας διαβάσει το βιβλίο μετά από 1,5 μήνα ανάγνωσης ( ναι, πήρε τόσο γιατί το βιβλίο δεν παλεύεται) μπορώ με ασφάλεια να πω και έχοντας πίσω μου τόσα βιβλία και τόσες αφηγήσεις που ανήκουν σε διαφορετικά είδη, πως το βιβλίο είναι ένα χάλι. Από τώρα θα πω πως εκτώς λίγων σημείων, δεν θα καταπιαστώ με τον τρόπο εκτέλεσης της όλης ιδέας. Κοντολογίς την συγγραφή.Το κείμενο δομικά μπορεί να στέκει, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν είμαι συγγραφέας και δεν ενδιαφερόμαι να γίνω. Είμαι αναγνώστης οπότε κοιτάω συγκεκριμένα πράγματα. Δεν με ενδιαφέρει ο τρόπος χρήσης της γλώσσας. Αν θελήσω να μάθω πως να την χρησιμοποιώ, θα διαβάσω τα εγχειρήδια του υπουργείου παιδείας. Θέλω να διαβάσω μία καλή ιστορία που να μου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Όχι να μου κάνουν μαθήματα. Το βιβλίο αποτυχαίνει σε δύο βασικά θέματα. Πρωτον στην ιστορία και δεύτερον στην αφήγηση. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το βιβλίο δεν είναι τρόμου, όπως πλασάρεται. Είναι κάτι άλλο. Μπορεί να έχει στοιχεία τρόμου εδώ και εκεί, αλλά αυτά από μόνα τους δεν φτάνουν. Πρέπει όλη η ιδέα και όλη η ιστορία να είναι τρόμου. Ο τρόμος, ο φόβος, η ένταση και η αγωνία πρέπει να είναι πάντα εκεί, έστω και έμμεσα, αδιόρατα. Όχι τα στοιχεία του να εμφανίζονται δύο φορές, μία στην μέση του βιβλίου για τρεις σελίδες και άλλη μία στις τελευταίες 30 σελίδες. Δεν φτιάχνεται έτσι ατμόσφαιρα τρόμου. Και για να προλάβω τυχόν έξυπνους στα σχόλια, δεν με νοιάζει τι λέει η συγγραφέας πως έχει γράψει, δεν με νοιάζει τι νομίζει πως έχει γράψει. Με νοιάζει τι έχει όντως γράψει και πως αυτό πλασάρεται. Και τα κριτήρια κατηγοροιοποίησης υπάρχουν. Ούτε είναι ιστορία fantasy για τους ίδιους λόγους που δεν είναι είναι ιστορία τρόμου. Αν απομονώσουμε αυτό από το βιβλίο, γίνεται η ιστορία καλύτερη; Όχι. Ο πρώτος λόγος είναι μία απίστευτη φλυαρία. Υπάρχουν πολλά σημεία στο βιβλίο όπου περιγράφεται η κάθε κίνηση της πρωταγωνίστριας. Η κάθε σωματική κίνηση, η κάθε σκέψη, η κάθε πρόθεση με απίστευτη λεπτομέρεια σε σημείο που να κουράζει και να προκαλεί βαρεμάρα και να πηδάς σελίδες μπας και πετύχεις κάποιο σημείο το οποίο θα προκαλέσει το ενδια΄φερον του αναγνώστη. Είναι υλικό το οποίο κυριολεκτικά δεν χρειάζεται και τρώει χρόνο και χώρο από υλικό που έχει όντως σημασία. Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο γιατί η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο. Τέτοιου είδους αφήγηση χρειάζεται προσοχή στην χρήση της ακριβώς επειδή συνήθως η δράση, η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται φανερή από την ματιά του πρωταγωνιστή. Που σημαίνει ότι πράγματα που γίνονται εκτός της παρουσίας του στο περιβάλλον του πρέπει να παρουσιάζονται από τα δικά του μάτια. Εδώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όχι επειδή δεν παρουσιάζονται αλλά επειδή δεν γίνονται. Αυτό κάνει την ιστορία βαρετή μιας και της στερούν πράγματα που θα μπορούσαν να της δώσουν ενδιαφέρον. Οι επιδρασεις στο ίδιο το περιβάλλον, πέρα από το ενδιαφέρον, δίνουν και την αίσθηση της ρεαλιστικότητας. Ότι αυτό που γίνεται εντός της ιστορίας είναι πραγματικό. Είναι εκείνο το αφηγηματικό εργαλείο που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ώστε εκτός των άλλων να ''κοροϊδέψει'' τον αναγνώστη και να τον παρασύρει μακριά από το γεγονός ότι διαβάζει ένα ψέμα. Είναι ένα από τα σημεία που το βιβλίο έχει αποτύχει οικτρά. Και όχι, οι περιγραφές του πως προσπάθούσε η πρωταγωνίστρια να οργανώσει τις πρώτες μέρες δεν αρκούν για να δώσουν ρεαλιστικότητα. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου δεν είναι τίποτα άλλο από περιγραφές της καθημερινότητας της πρωταγωνίστριας, από δουλειές στο σπίτι, από βόλτες στο δάσος, ένα απίστευτο exposition για το παρελθον της και την απίστευτη γκρίνια και μεμψιμοιρία της. Μερικοί θα πουν, ειδικά με τα τρία τελευταία, πως έτσι ο χαρακτήρας αποκτά βάθος και τις προσδίδουν ενδιαφέρον. Στην πραγματικότητα όχι. Την κάνουν απλά εκνευριστική. Όχι μόνο εντός της ιστορίας αλλά και δομικά. Και εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αφήγησης. Γιατί όταν φτάνει στο σημείο ο αναγνω΄στης να μην ενδιαφέρεται για την πρωταγωνίστρια τότε δεν θα ενδιαφερθεί και για την ιστορία, ειδικά αν αυτή περιστρέφεται γύρω από αυτήν. Και αν αναγνώστης πάψει να ενδιαφέρεται για αυτήν, τότε ο συγγραφέας τον έχει χάσει. Και για να προλάβω πάλι τους έξυπνους, όχι μκυριές και κύριοι. Δεν είναι ο αναγνώστης ανίκανος να αντιληφθεί το ''όραμα'' σας. Εσείς δεν είστε ικανοί να φτιάξετε μία ενδιαφέρουσα ιστορία και να την αφηγηθείτε. Και εννοώ ενδιαφέρουσα για τον αναγνω΄στη, όχι μόνο για τον συγγραφέα. Τέτοιου είδους δομή την έχω ξαναδεί και σε άλλες ιστορίες οι οποίες στην πραγματικότητα ανήκουν στο είδος του, ας πούμε δράματος, και μασκαρεύονται ως κάτι άλλο. Πέρα από το ότι αυτά είναι πιο καλογραμμένες ( λέμε τώρα) όλες τους πάσχουν από την ίδια ασθένεια και αυτή είναι ο λόγος που εγώ και πολλοί άλλοι μισούμε αυτά τα έργα. Αντί να επικεντρωθεί ο συγγραφέας στην πραγματική ιστορία και το lore που υπάρχει από πίσω τους, ασχολείται με τις σχέσεις των χαρακτήρων και τα ψυχολογικά τους. Πράγματα που δεν έχουν καμία επίδραση ή σχέση με την ιστορία. Εδώ το θέμα είναι το πως ένας πρωταγωνιστής όταν αυτός είναι στο κατώτερο σημείο της ύπαρξης του μαθαίνει τον κίνδυνο που τον απειλεί και πως προσπαθεί να αποτρεψει την μοίρα του. Πολύ ωραία θεματική. Εδω΄χρησιμοποιείται ελάχιστα και ακόμα λιγότερο αναπτύσσεται. Αυτό που έχουμε είναι μέχρι την μέση του βιβλίου την συγγραφέα να μας δείχνει την ψυχολογική κατάσταση της πρωταγωνίστριας και το πως έφτασε ως εκεί με την παραμικρή λεπτομέρεια και να το τραβάει επί σχεδόν 90 σελίδες. Μου θυμίζει την σκηνή μετά τον θανατο του Σούπερμαν στο Batman V Superman όπου όλοι ήταν σκυμμένοι πάνω από το πτώμα του και μετά στην κηδεία. Και ο τράβαγε ο σκηνοθέτης, και το τράβαγε και το τράβαγε σε σημείο που να τον ακούω σχεδόν να μου λέει ''Έλα ρε κλαψε. Πέθνανε ο Σούπερμαν. Κλάψε ρε, κλάψε.'' Το ίδιο και εδώ. Δεν έχει δείξει ότι υπήρχε πριν μία περίοδος της ζωής της που ήταν πραγματικα ευτυχισμένη ώστε να δείξει ότι πραγματικά έχει χάσει κάτι και κατ'επέκτση να νοιαστεί ο αναγνω΄στης για αυτήν. Για αυτό δομείς και χτίζεις προσεκτικά τους χαρακτήρες ώστε ο αναγνώστης πραγματικά να νοιαστεί για τον πρωταγωνιστή. Το story arc της είναι απίστευτα απότομο, όταν κάνει τον κόπο να υπάρχει. Η μεταβολή στον χαρακτήρα της σχεδόν στην μέση του βιβλίου ήρθε σχεδόν από το πουθενά. Και όχι, το0 αίσθημα της απελπίσιας δεν φτάνει για να το περιγράψει. Θα αρκούσε ως εξήγηση αν υπήρχε επιστροφή στην προηγούμενη δομή χαρακτήρα. Εδώ όμως η ''ανάπτυξη'' είναι μόνιμη. Ξαφνικά γεγονότα δεν αρκούν από μόνα τους για να το δικαιολογήσουν και σίγουρα όχι χωρίς τις αναγκαίες ψυχικές και νοητικές μεταβολές ώστε αυτές να μοιάζουν αληθοφανείς. Περισσότερο μου μοιάζει με ένα τρόπο να δει ο αναγνώστης την απειλη που υπάρχει γιατί δομικά πρέπει να μπει και αυτή. Και μετά την ξεχνάμε μέχρι ουσιαστικά στις τελευταίες 30 σελίδες του βιβλίου, όπου στο μεσοδιάστημα ασχολούμαστε με βόλτες στο δάσος και οικωλογικά μηνύματα. Συγνώμη, αλλά έτσι απειλή της προκοπής δεν χτίζεται. Είναι μία απειλή αδιάφορη και κάνει και την ιστορία αδίαφορη και βαρετή. Κάτι που πρέπει να πω, γιατί τόση ώρα με τρώει. Αγαπητοί ''συγγραφείς΄΄ της ελληνικής λογοτεχνίάς τρόμου, όταν κάνετε τον κόπο να γράψετε ιστορία τρόμου, κάντε τον κόπο να βάλετε περιβάλλοντα που να εμπνέουν το αντίστοιχο συναίσθημα. Το ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσας αναπολείτε τις διακοπές σας στο χωριό της ελληνικής υπαίθρου, αλλά εδώ υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η ελληνική ύπαιθρος επί το πλείστον είναι ηλιόλουστη. Λίγο δύσκολο κάποιος να νιώσει απειλή μέσα στο κατάφωτο. Μπορεί να γίνει αλλά θέλει προσεκτική δόμηση και χρήση του περιβάλλοντος ώστε το αίσθημα της απειλής να υπάρχει ανά πάσα στιγμή. Με λίγα λόγια θέλει ικάνοτητες που επί το πλέιστον είτε δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε είτε δεν κατέχετε. Από την στιγμή λοιπόν που δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φωτεινά περιβάλλοντα για τον τρόμο, βάλτε σκοτεινά περιβάλλοντα. Συννεφιά, ομίχλη, νύχτα, ορυχεία. Μην περιγράφετε τις διακοπές σας, γιατί δεν μας νοιάζουν. Θέλουμε να διαβάσουμε μία ιστορία, όχι ταξιδιωτικό οδηγό. Ούτε να κάνετε πως είστε καλύτεροι από ότι είστε στην παραγματικότητα. Δεν είστε και φαίνεται. Αποκτήστε τις ικανότητες, χρησιμοποιήστε τις σωστά και εδώ είμαστε. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα διάρθρωσης και δομής του βιβλίου. Οι πρώτες σχεδόν 90 σελίδες δεν είναι τίποτα άλλο από μία ατελείωτη αυτολύπησης της πρωταγωνίστριας που κατανταει εκνευριστική από μόνη της και κάνει και την πρωταγωνίστρια εκνευριστική, μετά μία σκηνή δράσης με απότοκο την εμφάνιση της απειλής και αλλαγή της ψυχικής κατάστασης της ηρωϊδας που είναι υπερβολικά απότομη, μετά κυρίως βόλτες στο δάσος και αλληλεπίδραση με άλλα άτομα όπου το βάρος ρίχνεται στις σχέσεις των χαρακτήρων μεςταξύ τους και τέλος την αποκάλυψη της απειλης. Μόνο που ως τότε δεν σε νοιάζει γιατί ως τότε έχεις δει κατι που μοιάζει με διασταύρωση ελληνικής δραματικής ταινίας του 50', σεναρίου του Φώσκολου και στοιχεία από τις πρωταγωνίστριες του Sex and the City. Το exposition που γίνεται στο τέλος περα από κακογραμμένο, δεν ανήκει και εκεί. Ανήκει το αργότερο στα 2/3 της ιστορίας. Όχι τριάντα σελίδες πριν το τέλος. Συν του ότι η μάχη στο τέλος είναι κακοφτιαγμένη. Την κερδίζει υπερβολικά εύκολα χωρίς να υπάρχει πραγματική απειλη. Από μόνη της αρκεί να μην σε νοιάζει ιδιαίτερα, αλλά αυτή είναι το αποκορύφωμα κακής αφήγησης. Το αντίστοιχο στο fantasy θα ήταν στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών να βλέπουμε τον Φρόντο για τρία βιβλία να ασχολείται με δουλειές του σπιτιού και του αγρού, στο τρίτο βιβλίο να πηγαίνει για κάποιο απροσδιόριστο λόγο στην Μόρντορ κουβαλώντας το Δαχτυλίδι και λίγο πριν περάσει τα βουνά της να εμφανίζεται ο Γκάνταλφ, να του εξηγεί για τον Σάουρον και το Δαχτυλίδι και μετά να έρχεται ένας αετός, να τον πιάνει και πετώντας ως το Βουνό του Χαμού να πετάει το Δαχτυλίδι μέσα από τον κρατήρα. Όποιος θέλει ας το σκ σελίδες και πιο μετά και εφτεί για λίγο και να πει αν του αρέσει έτσι. 'Ενα από τα πράγματα που σκεφτόμουν όταν το τελείωσα ήταν τι ακριβώς πρέπει εγώ να πάρω από αυτό. Κάθε ιστορία θέλει να σου πει κάποιο μήνυμα. Να σου δείξει πόσο σημαντική είναι μία αξία. Η φιλία, η δικαιοσύνη, η εντιμότητα, κάτι τέλος πάντων. Μετά από αρκετή περίσκεψη κατέληξα ότι το μόνο που μπορεί να πάρει κάποιος από εδώ είναι ένα εγκεφαλικό. Γιατί εκεί φτάσανε πλεόν τα βιβλία. Δεν προσπαθούν πλέον να σε διδάξουν κάτι, απλά να σε βραχυκυκλώσουν. Πέρα από αυτά, αν κάποιος αποδομήσει την ιστορία και κοιτάξει τον πυρήνα της αφήγησης αυτό που θα δει μοιάζει περισσότερο με ένα είδος ψυχανάλυσης και ''κοινωνικών'' μηνυματων. Ας πιάσουμε το πρώτο. Είναι άλλο πράγμα ένας συγγρα΄φεας να παίρνει περιστατικά από την ζωή του ή τον χαρακτήρα του και να δομεί έναν χαρακτήρα ο οποίος θα είναι μέρος ενός συνόλου και θα τον χρησιμοποιήσει για να αφηγηθεί μία ιστορία και είναι άλλο πράγμα ένας συγγραφέας να χρησιμοποιεί ένα χαρακτήρα για να αφηγηθεί τα ψυχολογικά του. Στην πρώτη περίπτωση αποτελεί μία ευκαιρία για την αφήγηση της κεντρικής ιστορίας και την ανα΄πτυξη του χαρακτήρα. Στην δεύτερη απλά εκνευρίζει γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ψυχική κατάσταση του συγγραφέα ούτε πληρώνει για να διαβασει την ψυχανάλυση του. Όσο για το δεύτερο. Αρχικά όποιος γνωρίζει τα ελάχιστα από την επιστήμη της οικολογίας καταλαβαίνει ότι αυτά που έχουν γραφτεί είναι ένας σωρός από ανοησίες που δεν στέκουν πουθενά παρά μόνο σε ιδεοληπτικές πεποιθήσεις. Τέλος, δεν μπόρεσα να μην προσέξω μέσα ένα στοιχείο του κινήματος που λέγεται ''οικοφεμινισμός''. Για όσους δεν ξέρουν, ο οικοφεμινισμός υποστηρίζει πως η καταστροφή του περιβάλλοντος έχει τα άιτια της στην ''πατριαρχία'' και στην παρόρμηση των ανδρών να ελέγχουν το περιβάλλον όπως και τις γυναίκες. Δεν θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω και να καταρρίψω αυτή την ιδεολογία που δεν βασίζεται σε κανένα στοιχείο και καμία πραγματικότητα. Θα πω μόνο ότι έχω κουραστεί να έρχεται ο κάθε ένας που νομίζει ότι έχει να πει κα΄τι σημαντικό (spoiler δεν έχει) και να το πετάει στην ιστορία χωρίς λόγο ύπαρξης. Είναι εκνευριστικό να βλέπεις συνέχεια την προώθηση μίας ιδεολογικής αντζέντας, ειδικά όταν σε χρεώνουν για αυτό. Τώρα το spoiler free review μου. Να το διαβάσει ο κόσμος ή όχι; Φυσικά όχι. Τα όποια ''ψυχολογικά μαθήματα'' μπορεί ο καθένας να τα πάρει αν μιλήσει με τους φίλους του και τους ζητήσει να του πουν την αλήθεια και όχι να του χαιδέψουν τα αυτιά και φυσικά με το να κάτσει να δουλέψει με τον εαυτό του. Από αυτή την άποψη το βιβλίο δεν έχει να δώσει κάτι. Ούτε από άποψη ιστορίας. Έχει μία ενδια΄φερουσα θεματική αλλά την πετάει στα σκουπίδια για να περάσει τα όποια μηνύματα θέλει, αν δεν είναι προσπάθεια αυτοψυχανάλυσης. Η ιστορία είναι πολύ μικρή και η πλοκή σε μεγάλο βαθμό ανύπαρκτη. Αν έλειπαν τα ανούσια κομμάτια στις πρώτες 90 σελίδες και τα μετέπειτα θα ήταν καπως καλύτερα γιατί θα υπήρχε ο χω΄ρο να αναπτυχθεί η πραγμτική ιστορία. Αλλά φευ. Αυτό που βλέπουμε είναι μία διακοσιοσέλιδη βαρετή πατάτα. Edited April 4, 2020 by Baldwin the Victorius Συμπλήρωση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 Τρεις ερωτήσεις: 1. Πόσων ετών είσαι; 2. Πόσα βιβλία έχεις διαβάσει; 3. Έχεις προσωπικά γράψει ποτέ; Και αν περιμένεις να μάθεις για τη γλώσσα από τα εγχειρίδια του υπουργείου ζήσε Μαύρε μου! 1 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Baldwin the Victorius Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 2 hours ago, WILLIAM said: Τρεις ερωτήσεις: 1. Πόσων ετών είσαι; 2. Πόσα βιβλία έχεις διαβάσει; 3. Έχεις προσωπικά γράψει ποτέ; Και αν περιμένεις να μάθεις για τη γλώσσα από τα εγχειρίδια του υπουργείου ζήσε Μαύρε μου! Αν έχεις να πεις κατι σημαντικό, κάτσε και αντεπειχειριματολόγησσε πάνσ εαυτά που λέω. Όχι να προσπαθείς να περάσεις την κριτική μου ως ανυπόσταστη πάνω στην ηλικία μου και το τι έχω διαβάσει και το τι έχω γράψει. Όταν μαθεις να επιχειριματολογείς σαν άνθρωπος τα ξαναλέμε. Ως τότε, τσάγια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 Η ερώτηση για την ηλικία ήταν για να δω αν φταίει για τον αγενή σου τρόπο που μόλις επιβεβαίωσες. Το πόσα βιβλία έχει να κάνει με το πόσο άσχετος είσαι, δεν είναι τρόμου, έχει εκδοθεί ως λογοτεχνία φαντασίας και δεν είδα κανείς εδώ να το ενέταξε στον τρόμο. Το περί του τι έχεις γράψει είναι γιατί δεν μπορώ να καταλάβω το πως κάποιος αδιαφορεί για τη γλώσσα. Είναι σαν να τρως και να αδιαφορείς για τη γεύση. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Baldwin the Victorius Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 2 hours ago, WILLIAM said: Η ερώτηση για την ηλικία ήταν για να δω αν φταίει για τον αγενή σου τρόπο που μόλις επιβεβαίωσες. Το πόσα βιβλία έχει να κάνει με το πόσο άσχετος είσαι, δεν είναι τρόμου, έχει εκδοθεί ως λογοτεχνία φαντασίας και δεν είδα κανείς εδώ να το ενέταξε στον τρόμο. Το περί του τι έχεις γράψει είναι γιατί δεν μπορώ να καταλάβω το πως κάποιος αδιαφορεί για τη γλώσσα. Είναι σαν να τρως και να αδιαφορείς για τη γεύση. Αντίλογο της προκοπής πάνω σε αυτά που έγραψα έχεις να πεις; Από ότι φαίνεται όχι. Και από ότι φαίνεται μάλλον δεν σε νοιάζει. Όταν αποφασίσεις να κάνεις σοβαρή συζήτηση έλα να τα ξαναπούμε. Μεχρι τότε, adios. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 Φυσικά αλλά αρχίζω από τα βασικά πριν πάω στις λεπτομέρειες και αυτά δεν τα απάντησες. έχω διαβάσει το βιβλίο δύο φορές και δεν βρήκα προβλήματα σαν αυτά που λες, μάλλον εσύ ψάχνεις να βρεις μηνύματα που δε σου αρέσουν. Α και κάτι για τα ηλιόλουστα που είπες. Κάτσε να βρεθείς απεναντι σε δύο λύκους μέρα μεσημέρι και κατακαλόκαιρο και πες μου αν είναι τρομακτικό ή όχι. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 (edited) Ντροπή σου Will, Τόσο ευγενικά, ανοιχτόμυαλα και καλοπροαίρετα (αφήνω εκτώς τα ορθογραφικά) δεν έχουν μιλήσει πολλοί εδώ μέσα. Δεν είναι πολλοί που έχουν έρθει με την καλή πρόθεση να μας διδάξουν τι είναι σωστό, τι λάθος και ότι όλοι δικαιούνται να έχουν προσωπική γνώμη αρκεί να συμφωνεί με την δικιά τους. Ούτε είναι πολλοί που έχουν αναφερθεί στον Φώσκολο. (Καινούργιος λογαριασμός;) 🤣 Edited April 4, 2020 by Old man & SiFi 2 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 4, 2020 Author Share Posted April 4, 2020 @Baldwin the Victorius Νομίζω δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για το ύφος με το οποίο ξεκινάς να γράφεις, σαν να σε έχει πιάσει κάποιος από τον λαιμό ( ηρέμησε, δεν θα σε σταυρώσει κανείς επειδή δεν σου άρεσε ένα βιβλίο). Θα ήθελα μόνο να σου απαντήσω στο παρακάτω (όχι σαν "συγγραφέας", αλλά σαν Ελληνίδα). Πες το φιλικό αντίλογο βρε αδελφέ: Quote Αγαπητοί ''συγγραφείς΄΄ της ελληνικής λογοτεχνίάς τρόμου, όταν κάνετε τον κόπο να γράψετε ιστορία τρόμου, κάντε τον κόπο να βάλετε περιβάλλοντα που να εμπνέουν το αντίστοιχο συναίσθημα. Το ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσας αναπολείτε τις διακοπές σας στο χωριό της ελληνικής υπαίθρου, αλλά εδώ υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η ελληνική ύπαιθρος επί το πλείστον είναι ηλιόλουστη. Έχεις ζήσει καθόλου στην Ήπειρο; 5 1 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 Στο μυαλό μου είσαι βρε Άννα, Αυτό ήταν το πιο αστείο, αλλά απέφυγα να μπω σε διάλογο μονόλογο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 28 minutes ago, Old man & SiFi said: (Καινούργιος λογαριασμός;) 🤣 Όχι. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Baldwin the Victorius Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 1 hour ago, WILLIAM said: Φυσικά αλλά αρχίζω από τα βασικά πριν πάω στις λεπτομέρειες και αυτά δεν τα απάντησες. έχω διαβάσει το βιβλίο δύο φορές και δεν βρήκα προβλήματα σαν αυτά που λες, μάλλον εσύ ψάχνεις να βρεις μηνύματα που δε σου αρέσουν. Α και κάτι για τα ηλιόλουστα που είπες. Κάτσε να βρεθείς απεναντι σε δύο λύκους μέρα μεσημέρι και κατακαλόκαιρο και πες μου αν είναι τρομακτικό ή όχι. Έχω βρεθεί απέναντι σε λύκους το σούρουπο. Και δεν φοβήθηκα. Ξέρεις γιατί; Γιατί φοβήθηκαν αυτοί πρώτοι. Οι λύκοι φοβούνται τον άνθρωπο πολύ περισσότερο από οτι ανθρωπος τον λύκο. Βασικές γνώσεις ζωολογίας που με λίγο ψάξιμο ο καθένας τα βρισκει, αρκεί να θέλει. Την επόμενη φορά, κάνε ένα κόπο και αποτέλεσε πρόκληση της προκοπής. Και κάνε και καμιά σοβαρή έρευνα. Επίσης, δεν απαντάω σε ανόητες ερωτήσεις που καμία σχέση δεν έχουν. Οπότε δεν θα σου κάνω την χάρη να παώ την κουβέντα εκεί που θες. Κάτσε και κάνε αντίλογο σε αυτά που γράφω και δείξε πως αυτά που γράφω δεν ισχύουν. Αλλά που είσαι. Με βάση αντικειμενική γνωση. Όχι με τεχνικές που θα κατεβάσεις από το κεφάλι σου. Και όχι με τα προσωπικά σου γούστα. Αυτά δεν αποτελούν αντικειμενικά κριτήρια. Και τα υποκειμενικά κριτήρια δεν στήνουν επιχειρηματολογία της προκοπής. Άλλωστε δεν ε΄χει νόημα να μπεις σε μανούρα με 15χρονα. Και δη ψωνισμένα. Τώρα αν όντως το διάβασες το βιβλίο και σου άρεσε, μπράβο σου. Έχεις δικαίωμα να σου αρέσει η Βίλκα και η κάθε Βίλκα. Έχω όμως να κάνω την εξής ερώτηση. Δεν μπορείς απλά να αρκεστείς σε αυτό; ''Διαβάζω την Βίλκα και μου άρεσε απλά και πάω σπίτι μου.'' Πρέπει ντε και καλά να αρέσει σε όλους το σκουπίδι που εσύ διάβασες; Για να επιβεβαιώσεις τα γούστα σου; ''Ξερεις κάτι, δεν μου αρεσουν μαλακίες, μου αρέσουν μόνο σοβαρά πράγματα, άρα είσαι υποχρεωμένος τάδε να σου αρέσει και εσένα''. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Baldwin the Victorius Posted April 4, 2020 Share Posted April 4, 2020 (edited) 1 hour ago, Cassandra Gotha said: @Baldwin the Victorius Νομίζω δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για το ύφος με το οποίο ξεκινάς να γράφεις, σαν να σε έχει πιάσει κάποιος από τον λαιμό ( ηρέμησε, δεν θα σε σταυρώσει κανείς επειδή δεν σου άρεσε ένα βιβλίο). Θα ήθελα μόνο να σου απαντήσω στο παρακάτω (όχι σαν "συγγραφέας", αλλά σαν Ελληνίδα). Πες το φιλικό αντίλογο βρε αδελφέ: Έχεις ζήσει καθόλου στην Ήπειρο; Όταν δίνω τα λεφτά μου και τον χρόνο μου για ένα βιβλίο που αλλιώς το παρουσιάζουν και τελικά άλλο αποδεικνύεται, και με κακή εκτέλεση κιόλας, νομίζω πως έχω κάθε δικαίωμα να το κρίνω και να νιώθω εξαπατημένος. Και ναι, είναι κριτική και όχι κράξιμο, όπως θα θέλατε ίσως να πιστεύατε. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι πολύ συγκεκριμένες. Στο προκείμενο όμως. Έχω ζήσει για ένα διάστημα στην Ήπειρο. Αρκετό για να ξέρω πως είναι η τοπογραφία, η γεωγραφία, ο καιρός και πως αυτά αλληλεπιδρούν σε ένα σύστημα. Μπορεί οι χειμώνες να είναι κάπως πιο μουντοί από την νότια Ελλάδα, αλλά σίγουρα δεν είναι Σουηδία που όλα είναι καταθλιπτικά και γκρίζα. Και ο καιρός που απεικονίζεται μέσα μόνο χειμώνας δεν είναι. Ξέρω λοιπόν πως είναι η Ήπειρος. Οπότε μην το πάτε εκεί που προσπαθείτε να το πάτε. Βγάζει μάτι από μακριά. Δεν θα ακολουθήσω. Αντίθετα θα αποδείξω ότι αυτό δείχνει πως δεν έχετε σοβαρό αντίλογο. Αν θέλετε λοιπόν να έχουμε μία σοβαρή κουβέντα κάντε το πάνω σε αυτά που έγραψα, ΣΥΝΟΛΙΚΑ. Όχι πάνω σε λεπτομέρεια. Edited April 4, 2020 by Baldwin the Victorius Διόρθωση στοιχείων βιβλίου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Popular Post elgalla Posted April 4, 2020 Popular Post Share Posted April 4, 2020 Είμαι ο πρώτος άνθρωπος που θα υποστηρίξει πως πρέπει να λέμε την ειλικρινή μας γνώμη για αυτά που διαβάζουμε, ειδικά στον χώρο του ελληνικού βιβλίου που οι πεντάστερες κριτικές πέφτουν βροχή και χαριστικά. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι τόση επιθετικότητα βοηθάει κανέναν - είτε τους επίδοξους αναγνώστες, είτε τη συγγραφέα. Ίσως βοήθησε εσένα να τα βγάλεις από μέσα σου, αν και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την τόση έκρηξη για ένα βιβλίο που απλώς δεν σου άρεσε. Εμένα με πιάνει τέτοιο μένος μόνο με πραγματικά σκατόψυχα κείμενα που, ξέρω γω, ρομαντικοποιούν τις κακοποιητικές σχέσεις και την αποπλάνηση ανηλίκων. Αλλά ΟΚ, θα είχες τους λόγους σου. Εγώ προσωπικά ένιωσα άβολα διαβάζοντας τα όσα έγραψες, ακριβώς λόγω του ύφους με το οποίο τα έγραψες. Δεν χρειάζεται να είναι όλα πεδίο μάχης. Εσύ ξεκίνησες να απαντάς σε φανταστικό αντίλογο ήδη από το ίδιο το review που έγραφες. Νταξ, χαλάρωσε, πραγματικά δεν θα σε σταυρώσει κανείς επειδή δεν σου άρεσε ένα βιβλίο. Αυτό ήθελα να πω μόνο και πάω πάλι πίσω στο λαγούμι μου. 10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted April 5, 2020 Share Posted April 5, 2020 Τα πρώτα συμπτώματα του περιορισμού των μετακινήσεων λόγω του Covid-19, έκαναν την εμφάνιση τους στη σελίδα. Μείνετε ψύχραιμοι, τα έχουμε διαβάσει αυτά, χρόνια πριν. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted April 5, 2020 Share Posted April 5, 2020 10 hours ago, Old man & SiFi said: (Καινούργιος λογαριασμός;) 🤣 Ο άλλος λατρεύει τον Φώσκολο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.