Guest Minerboh Posted November 3, 2018 Share Posted November 3, 2018 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Μηνάς Τσαμπάνης Είδος: Φαντασίας (super hero) Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1988 (μαζί με το τίτλο και τη λέξη ''τέλος'') Αυτοτελής; Ναι. Σχόλια: Διακρίθηκε στο διαγωνισμό Larry Niven 2018 που διοργάνωσε ο εκδοτικός οίκος Συμπαντικές Διαδρομές στη κατηγορία Φαντασία. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μήνυμα κατά του στίγματος προς τα οροθετικά άτομα καθώς και τη παραπληροφόρηση που υπάρχει σχετικά με τη μετάδοση του ιού. Edited November 3, 2018 by Minerboh Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted November 3, 2018 Share Posted November 3, 2018 Γεια σου, Μηνά, καλώς μας ήρθες. Μπράβο σου που είχες το θάρρος να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία σου και συγχαρητήρια για τη διάκρισή σου. Είναι θετικό το γεγονός ότι θέλησες να περάσεις ένα μήνυμα μέσω του διηγήματός σου, αυτό από μόνο του είναι μια καλή αρχή και δείχνει μια πρόθεση που, εμένα τουλάχιστον, μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Αν εξαιρέσουμε, όμως, αυτήν τη συμπαθή πρόθεση, το διήγημα πάσχει τεχνικά τόσο από άποψη γραφής όσο και από άποψη χαρακτήρων, δομής, πλοκής, κτλ. Τελικά "ν" δεν βάζεις εκεί που πρέπει, αποσιωπητικά βάζεις εκεί που δεν πρέπει, ξεχνάς γράμματα, η σύνταξη και η στίξη σου έχουν προβλήματα. Γενικά, ο λόγος σου χρειάζεται πολλή, πάρα πολλή δουλειά. Έπειτα, χαρακτήρες δεν υπάρχουν. Η Κατερίνα είναι ανύπαρκτη, ανταλλάξιμη με οποιονδήποτε άλλο γυναικείο χαρακτήρα μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Η Marina στο "The Elite" που βλέπω στο Netflix κι είναι κι αυτή οροθετική θα μπορούσε να πετάξει την Κατερίνα σου απ' την ταράτσα και να πάρει τη θέση της και δεν θα καταλάβαινα καν τη διαφορά. Είναι άχρωμη, άοσμη και αδιάφορη, το μόνο που ουσιαστικά ξέρουμε γι' αυτήν είναι το όνομά της. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες του διηγήματος. Οι γονείς πουθενά, ο γκόμενος πουθενά, ο σούπερ ήρωας πουθενά. Δεν έχω ποιον να συμπαθήσω ή με ποιον να ταυτιστώ στην ιστορία αυτή και εδώ ακριβώς είναι που χάνεις τον αναγνώστη σου. Από τη στιγμή που κανένας χαρακτήρας δεν τον νοιάζει, τίποτα από όσα τους συμβαίνουν δεν τον νοιάζει επίσης. Η δομή και η ροή του διηγήματος είναι επίσης προβληματικές. Τα σημαντικά πράγματα συμβαίνουν off page κι εσύ απλώς μας τα αφηγείσαι, μας τα λες αντί να μας τα δείχνεις. Εν τέλει, καταλήγουμε να διαβάζουμε την περίληψη μιας νουβέλας αντί για ένα μεστό, άρτιο και ολοκληρωμένο διήγημα. Το γεγονός ακριβώς ότι τα σημαντικά γεγονότα (π.χ. αντίδραση γκόμενου, αντίδραση γονιών) δεν τα βλέπουμε ποτέ καθεαυτά, βλέπουμε μόνο τα αποτελέσματά τους (δηλαδή τις αυτοκτονικές σκέψεις της Κατερίνας), αφαιρεί το 90% της συναισθηματικής βαρύτητας από τα όσα συμβαίνουν. Όσον αφορά την πλοκή, ΟΚ, ούτε κατάλαβα ούτε πείστηκα για ποιο λόγο ο βιτζιλάντης σούπερ ήρωας έκατσε να ασχοληθεί με την τυχαία κοπέλα. Γενικά, είναι λίγο σαν να διαβάζουμε δύο διαφορετικά διηγήματα: ένα ρεαλιστικό διήγημα για μια οροθετική γυναίκα κι ένα διήγημα φαντασίας για έναν σούπερ ήρωα που βοηθάει μια κοπέλα που πάει να αυτοκτονήσει. Τι είναι ο Ντοκ δεν μας λες, τι του εξηγεί δεν μας λες, πώς δικαιολογείται ένας 15χρονος το 2018 να μην έχει καν ακουστά το AIDS δεν μας λες, γενικά μας αφήνει κάπως χάσκοντες το τέλος. Δεν θέλω να σε κουράσω άλλο ούτε να σε πάρω απ' τα μούτρα, είσαι και νέο μέλος. Ελπίζω να σε βοηθήσουν τα σχόλια έστω και λίγο. Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted November 3, 2018 Share Posted November 3, 2018 Που πήγε η ιστορία ρε παιδιά; Αχνοφαίνεται σ' αυτό το άσπρο, κενό background? 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Minerboh Posted November 3, 2018 Share Posted November 3, 2018 Την έσβησα εγώ. Και αν είναι δυνατό, θα ήθελα να σβηστεί και το θέμα. Ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted November 3, 2018 Share Posted November 3, 2018 Γιατί όμως; Για να την διαβάσουμε και να την σχολιάσουμε δεν την ανέβασες; 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
John Ernst Posted November 4, 2018 Share Posted November 4, 2018 Αγαπητή @elgalla θα σου συνιστούσα να είσαι πιο ήρεμη στις κριτικές σου. Σκοπός μας δεν είναι να τα πούμε, αλλά ανθρώπους που χαρίζουν στο forum κάποιο διηγημα τους να παροτρύνουμε να δώσουν κάτι καλύτερο την επόμενη φορά 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted November 4, 2018 Share Posted November 4, 2018 2 minutes ago, John Ernst said: Αγαπητή @elgalla θα σου συνιστούσα να είσαι πιο ήρεμη στις κριτικές σου. Σκοπός μας δεν είναι να τα πούμε, αλλά ανθρώπους που χαρίζουν στο forum κάποιο διηγημα τους να παροτρύνουμε να δώσουν κάτι καλύτερο την επόμενη φορά @John Ernst ο δικός μου σκοπός όταν κάνω σχόλια σε κάποιον άλλο συγγραφέα είναι να τον βοηθήσω να βελτιώσει το έργο του. Δεν είμαι cheerleader, είμαι κάποια που αφιερώνει χρόνο και κόπο να διαβάσει ένα διήγημα και να γράψει πέντε πράγματα που ίσως βοηθήσουν τον άλλο να δει τι κάνει καλά και τι όχι. Τίποτε από όσα έγραψα δεν ήταν προσβλητικό, τίποτα δεν ήταν κακοπροαίρετο, τον άνθρωπο δεν τον ξέρω καν. Κάτι που του εξήγησα κιόλας μέσω pm και απολογήθηκα αν τον στεναχωρησα. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ όσα έγραψα λάθος ή άτοπα ούτε και φυσικά θα απολογηθώ επειδή κάποιος δεν μπορούσε να αντέξει ένα αρνητικό σχόλιο και θέλησε να κατεβάσει την ιστορία του (πόσο μάλλον να διαγραφεί). Θα ήθελα επίσης να σου θυμίσω ότι παρόμοιο σκηνικό υπήρξε και στον τελευταίο διαγωνισμό τρόμου, όπου χρήστης έλαβε αρνητικές κριτικές και αποφάσισε να αποσύρει την ιστορία του. Δεν θυμάμαι να άρχισες τις συστάσεις τότε, ίσως επειδή ανάμεσα στις επίμαχες αρνητικές κριτικές ήταν και η δική σου. Σε κάθε περίπτωση, για εμένα το θέμα τελειώνει εδώ και δεν θα το συνεχίσω, απάντησα μόνο επειδή μου απηύθηνες δημόσιο κατηγορώ. Λυπάμαι για τις αποφάσεις του μέλους, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε φταίω, ούτε εκτιμώ το πατρονάρισμα. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Popular Post Elli Sketo Posted November 4, 2018 Popular Post Share Posted November 4, 2018 Φίλε Γκεστ Minerboh, φέρε πάλι την ιστορία σου στο φως. Άσε μας να τη διαβάσουμε και να σε στεναχωρέσουμε. Ύστερα πάρε μερικές βαθιές αναπνοές, φιλτράρισε τα σχόλια που θα εισπράξεις, man the f*ck up και δοκίμαστε ξανά. Ύστερα θα σε στεναχωρέσουμε ξανά και ξανά και ξανά όμως κάθε φορά θα σου λέμε: "Βλέπω όμως ότι εδώ και εδώ και εδώ βελτιώθηκες, μπράβο" και κάποια μέρα θα ανεβάσεις κάτι και θα περιμένεις την ορδή από κακά σχόλια και συστάσεις αλλά το μόνο που θα εισπράξεις θα είναι: "Επιτέλους, αυτό ήταν το διήγημα που ήθελα πάντα να διαβάσω από εσένα" και θα κάτσεις πίσω στην καρέκλα σου και θα αναστενάξεις χαρούμενος. Ύστερα θα χτυπήσεις τον εαυτό σου φιλικά στην πλάτη και θα γράψεις ξανά κάτι, λίγο καλύτερο, ίσως λίγο χειρότερο αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ότι θα έχεις μάθει ότι το πιο σημαντικό πράγμα στον χώρο της τέχνης είναι να δέχεσαι την κριτική με χαρά, να φιλτράρεις τα πάντα και να βελτιώνεσαι κάθε φορά που προσπαθείς. Το τρελό είναι πως όλα αυτά δεν πρέπει να τα κάνεις για αυτό το τελευταίο σχόλιο - όμως αναζητούμε την επιβεβαίωση ακριβώς επειδή δεν είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Πάντα ευγνώμων για όσους διάβασαν κάτι δικό μου, αναστέναξαν και μου τα είπαν έξω από τα δόντια. Ανέβασε πάλι την ιστορία σου και no worries. Η μισή χαρά τη συγγραφής είναι η συνεχής βελτίωση. 11 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.