Οι Γιοι της Στάχτης: Δρυς με Φύλλα Σμαράγδια - Ελευθέριος Κεραμίδας

[Δημήτρης]

''Δρυς με Φύλλα Σμαράγδια''. Το πολυαναμενόμενο τέλος της τριλογίας των Γιων της Στάχτης. Επειδή δεν ξεκινάω ποτέ σειρές που δεν έχουν τελειώσει, έκανα υπομονή όταν κυκλοφόρησε και το δεύτερο, αδημονώντας για το τέλος. Το οποίο ήταν πολύ καλό όπως και όλη η σειρά άλλωστε. Ανοδική από την αρχή ως την αυλαία. 

Σταθερά καλογραμμένο με ατελείωτες ίντριγκες και δολοπλοκίες. Και την σύρραξη με τους Κουβράτους που δεν αργούσε καθόλου να έρθει. Φοβερή μάχη συνεπικουρούμενη από διάφορες βεντέτες εδώ κι εκεί. Του Αργυρού με τον πατέρα του οπότε και

 

ψιλοχαλάστηκα που δεν έλαβε χώρα.

Του Μελέτιου με τον Μπας Βαχίρ με έκβαση που ομολογώ ότι δεν περίμενα. Και εδώ υπεισέρχεται ένα στοιχείο που μου αρέσει πολύ. Το να βλέπω να πεθαίνουν καλοί χαρακτήρες. Μπορεί να συμπάσχω, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται για κάτι που με πείθει. Προσδίδει ρεαλισμό και αληθοφάνεια. Δεν είναι της αρεσκείας μου να πεθαίνουν όλοι οι κακοί και από τους καλούς κανείς, όχι. Το θεωρώ σαν ευκολία που εξυπηρετεί υπερβολικά τις ανάγκες της ιστορίας. Περνάει λοιπόν αν μη τι άλλο στα συν. Όχι όμως και η μυστηριώδης Μεταξία. Που ακριβώς επειδή ήταν τέτοια, περίμενα να έχει πιο ενεργό ρόλο. Ενδεχομένως και ύπουλο. Η κατάσταση πάντως στην οποία περιήλθε προϊδεάζει για συνέχεια; Ίσως να πέφτω και έξω αυτή πάντως η εντύπωση μου δόθηκε. 

Υπάρχουν και πολλά άλλα καλούδια. Η ηθική σύγκρουση Υέτιου και Φιλάρετου ο οποίος ήταν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Μαζί με τον Μελέτιο και σε δεύτερο βαθμό τον Πολυκράτη με την δεινή θέση στην οποία περιήλθε. Τον ηγέτη των Κουβράτων και το Άνθος του. Μου άρεσε πολύ και το ήθελα περισσότερο στο προσκήνιο. Γενικά δεν θα έλεγα ότι θα με χαλούσε αν δινόταν περισσότερο βάρος στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και της άλλης πλευράς. Και ας προέκυπταν τσιμεντόλιθοι, δεν πειράζει. 

Υπάρχουν φυσικά και μειονεκτήματα. Η πολύ καλή κοσμοπλασία αποβαίνει εις βάρος της δράσης η οποία είναι ελάχιστη για το μέγεθος των βιβλίων. Στους πιο ''πολεμοχαρείς'' αναγνώστες είναι κάτι που θα ξενίσει. Και επίσης όπως έγραψα και σε fc, είναι χαοτικό. Πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες και αφήγηση μέσα σε αφήγηση με παράλληλες ιστορίες. Καλά, αυτό δεν το λες ντε και καλά μειονέκτημα, πλέον η συντριπτική πλειοψηφία του φάντασυ σήμερα είναι έτσι. Από το λίγο τουλάχιστον που έχω διαβάσει. Θέλει λοιπόν συγκέντρωση και προσοχή για να μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την πλοκή. Δεν είναι κάτι που θα προτείνει κανείς με ευκολία σε αρχάριο. Καλά κάνουν λοιπόν σε μερικά βιβλιοπωλεία και τα έχουν στα παιδικά τμήματα 

Συγχαρητήρια λοιπόν και από εμένα, πρέπει πραγματικά να είναι υπέροχο το συναίσθημα του να βλέπει κανείς τους κόπους του να ανταμείβονται. Το καταλαβαίνω και ας μην είμαι σε θέση να αρθρώσω έστω και μία αράδα. Εύχομαι να αποδειχθεί η αρχή για πολλά ωραία πράγματα από εδώ και πέρα  

Edited November 25, 2018 by Δημήτρης