BladeRunner Posted December 17, 2018 Share Posted December 17, 2018 (edited) Ο Έιντριαν ΜακΚίντι γεννήθηκε το 1968 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας και σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα περισσότερα βιβλία που έχει γράψει είναι αστυνομικά θρίλερ και νουάρ, ενώ είναι κυρίως γνωστός για τη σειρά βιβλίων με ήρωα τον αστυνόμο Σον Ντάφι. Με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο έργο του είναι το The Cold Cold Ground. Μπείτε στο Goodreads για να δείτε τα βιβλία του και να διαβάσετε κριτικές. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα παρακάτω βιβλία του: Βιβλία της σειράς με ήρωα τον Σον Ντάφι: 1. The Cold Cold Ground - Κρύο χώμα (Οξύ, 2018) 2. I Hear the Sirens in the Street - Ακούω τις σειρήνες στον δρόμο (Οξύ, 2018) 3. In the Morning I'll be Gone - Το πρωί θα έχω φύγει (Οξύ, 2019) 4. Gun Street Girl - Το κορίτσι με τα όπλα (Οξύ, 2021) 5. Rain Dogs - Σκυλιά της βροχής (Οξύ, 2022) Άλλα: 1. The Chain - Η αλυσίδα (Ελληνικά Γράμματα, 2019) 2. The Island - Το νησί (Ελληνικά Γράμματα, 2022) Σκέφτηκα να φτιάξω ένα ξεχωριστό τόπικ για τον συγγραφέα, μιας και πιθανότατα θα δούμε αρκετά βιβλία του στα ελληνικά (τουλάχιστον αυτά της σειράς με ήρωα τον Σον Ντάφι). Παρακάτω η κριτική που είχα γράψει τον Ιούνιο για το Κρύο χώμα: Quote Άλλο ένα δυνατό και ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ της Βρετανικής Σχολής που συναντούσα συνεχώς μπροστά μου σε διάφορες λίστες με τα καλύτερα σύγχρονα αστυνομικά μυθιστορήματα, κυκλοφορεί επιτέλους και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Οξύ. Φυσικά δεν άργησα ούτε στιγμή να το αγοράσω, αλλά και να το διαβάσω. Εκτός όλων των άλλων, ήθελα να διαβάσω και μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Βόρεια Ιρλανδία της δεκαετίας του '80. Στο πρώτο αυτό βιβλίο της αστυνομικής σειράς του ΜακΚίντι, γνωρίζουμε τον νεαρό και αντισυμβατικό Καθολικό αστυνομικό Σον Ντάφι, ο οποίος καλείται να εξιχνιάσει τους φόνους δυο ομοφυλόφιλων αντρών, οι οποίοι κατά τα φαινόμενα έγιναν από κάποιον σίριαλ κίλερ, ταυτόχρονα όμως πρέπει να ανακαλύψει αν ο απαγχονισμός μιας κοπέλας βαθιά μέσα στο δάσος, είναι αποτέλεσμα αυτοκτονίας ή εγκληματικής ενέργειας. Επίσης, υπάρχουν στοιχεία που συνδέουν τις δυο υποθέσεις. Όλα αυτά, εν μέσω φοβερών ταραχών στο Μπέλφαστ, αρκετών τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και της συνεχιζόμενης απεργίας πείνας φυλακισμένων μελών του IRA... Ο συγγραφέας καταφέρνει με δυναμικό στιλ να μεταφέρει το κλίμα της εποχής, το όλο χάος που επικρατούσε εκείνα τα δύσκολα χρόνια στο Μπέλφαστ. Το μυστήριο, η δράση και οι αποκαλύψεις στην πλοκή είναι σε ικανοποιητικές ποσότητες, ο βασικός πρωταγωνιστής είναι αρκετά ικανοποιητικά σκιαγραφημένος και σίγουρα ενδιαφέρων και ιδιαίτερος, ενώ η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά εξαιρετική, κάπως μουντή και γκρίζα. Όσον αφορά τη γραφή, κατά τη γνώμη μου είναι φοβερή, με μπόλικο κυνισμό, αιχμηρούς διαλόγους και γλαφυρές περιγραφές των διαφόρων σκηνικών και καταστάσεων. Σίγουρα ο ΜακΚίντι έχει το δικό του ξεχωριστό στιλ γραφής. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ καλό, ψυχαγωγικό και άκρως ευκολοδιάβαστο αστυνομικό θρίλερ. Η πλοκή, βέβαια, μπορεί να κινείται με κάπως αργούς ρυθμούς και πιθανότατα η κατάληξη της υπόθεσης να μην ξαφνιάσει ορισμένους αναγνώστες, όμως βασικό προσόν του βιβλίου είναι σαφώς η ικανότητα του συγγραφέα να αποτυπώσει στο χαρτί την τεταμένη ιστορική περίοδο της σύγχρονης Βόρειας Ιρλανδίας, η φοβερή ατμόσφαιρα, ο πολύ ωραίος πρωταγωνιστής, αλλά και η πολύ δυνατή γραφή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από κάθε άποψη έμεινα ευχαριστημένος και θα ήθελα να διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα. 8.5/10 Edited October 25, 2022 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 19, 2018 Author Share Posted December 19, 2018 Ακούω τις σειρήνες στον δρόμο Τον Ιούνιο που μας πέρασε διάβασα και πραγματικά απόλαυσα το πρώτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον ντετέκτιβ Σον Ντάφι, τώρα διαβάζοντας και το δεύτερο, μπορώ να πω ότι το επίπεδο ποιότητας παραμένει υψηλό, τόσο από άποψη πλοκής όσο κυρίως από άποψη γραφής. Το καλό είναι ότι κατά τα φαινόμενα θα κυκλοφορήσουν και τα επόμενα βιβλία με ήρωα τον Σον Ντάφι, κάτι εξαιρετικά θετικό, μιας και καταλαβαίνω ότι είναι εξίσου καλά ή και ακόμα καλύτερα από τα δυο που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Μπέλφαστ, Απρίλιος του 1982, και μπορεί οι απεργίες πείνας των μελών του IRA να έχουν τελειώσει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το κλίμα είναι λιγότερο τεταμένο ή ότι έχουν σταματήσει οι τρομοκρατικές επιθέσεις και οι σκοτωμοί. Το τεμαχισμένο πτώμα ενός αγνώστου άντρα θα βρεθεί μέσα σε μια βαλίτσα, παραχωμένη σ'έναν κάδο σκουπιδιών σε κάποιο παρατημένο εργοστάσιο, και είναι μια υπόθεση που θα πονοκεφαλιάσει για τα καλά τον αντισυμβατικό Σον Ντάφι και τους συναδέλφους του. Πολλά εμπόδια θα βρεθούν για να ανακόψουν την πορεία των ερευνών, ενώ στο κάδρο θα μπουν αρκετοί άνθρωποι, από έναν ξεπεσμένο αριστοκράτη και μια νεαρή χήρα, μέχρι έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία. Αλλά ο Σον Ντάφι, σαν ξεροκέφαλος που είναι, θα την βγάλει την άκρη, έστω και αν βρεθεί αρκετές φορές κοντά στον θάνατο... Λοιπόν, πρόκειται για ένα πάρα, μα πάρα πολύ καλό αστυνομικό θρίλερ με νουάρ ατμόσφαιρα και μπόλικη ένταση, το οποίο προσφέρει δράση, μυστήριο και ανατροπές, όπως επίσης και κάποιες πολύ δυνατές εικόνες από την Βόρεια Ιρλανδία της δεκαετίας του '80. Η γραφή είναι εξαιρετική, κοφτή και αιχμηρή, με γλαφυρές περιγραφές και φοβερούς διαλόγους, με τον κυνισμό και το μαύρο χιούμορ να κάνουν έντονη την παρουσία τους. Όπως και να το κάνουμε, καλά αστυνομικά θρίλερ υπάρχουν πολλά, αλλά λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν χάρη στο στιλ γραφής και το ύφος του συγγραφέα: Ε, τα βιβλία της σειράς αυτής σίγουρα ξεχωρίζουν. Για λεπτομέρειες δεν έβαλα στο βιβλίο πέντε αστεράκια. Ποιος ξέρει όμως, μπορεί να βάλω στο επόμενο... 8.5/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted April 24, 2019 Share Posted April 24, 2019 Διάβασα κι εγώ τις Σειρήνες. Αρχίζω και τον λατρεύω τον τύπο. Τρομερές ατάκες, θεϊκές παρομοιώσεις, διακριτικό και γαμάτο χιούμορ. Άντε να μεταφραστουν και τα άλλα 4 της σειράς 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 1, 2019 Author Share Posted August 1, 2019 (edited) Η Αλυσίδα Πέρυσι ήρθα σε επαφή με το έργο του Έιντριαν ΜακΚίντι, διαβάζοντας τα δυο πρώτα βιβλία της σειράς με ήρωα τον Σον Ντάφι, από τις εκδόσεις Οξύ. Φοβερά βιβλία, με νουάρ ατμόσφαιρα, μπόλικο κυνισμό, γλαφυρές περιγραφές και ένα πολύ ιδιαίτερο στιλ γραφής. Με βάση όλα αυτά, ανυπομονούσα να διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα. Μόνο που δεν ήξερα ότι το επόμενο βιβλίο του που θα διάβαζα, θα ήταν ένα αυτοτελές θρίλερ, που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό αρχές Ιουλίου! Μπράβο στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα για την τόσο γρήγορη κυκλοφορία του στη χώρα μας. Λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με τα βιβλία της σειράς με ήρωα τον Σον Ντάφι. Πρώτα-πρώτα, η πλοκή διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες του σήμερα, όχι στο ταραχώδες Μπέλφαστ της δεκαετίας του '80. Και δεύτερον, πρόκειται για ένα αγωνιώδες ψυχολογικό θρίλερ, σαν και αυτά που έχουν κατακλύσει την αγορά τα τελευταία χρόνια, όχι για ένα κυνικό νουάρ με πρωταγωνιστή έναν αστυνομικό ή έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ. Όπως και να'χει, είναι ένα βιβλίο που διαθέτει όλα τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται ένα καλό θρίλερ: Έντονη πλοκή που εξελίσσεται με φρενήρεις ρυθμούς, αγωνιώδη ατμόσφαιρα και εθιστική γραφή. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ιντριγκαδόρικη και συναρπαστική, ενώ η εκτέλεση είναι οπωσδήποτε ικανοποιητική, αν και ίσως με κάποια αναπόφευκτα προβλήματα αληθοφάνειας σε δυο-τρία σημεία της πλοκής. Όμως τα όποια μικρά προβληματάκια μπορεί να έχει η πλοκή, είναι σχεδόν ασήμαντα μπροστά στην ψυχαγωγία που προσφέρει το βιβλίο, αλλά και την ένταση και την αγωνία που χαρίζει απλόχερα ο συγγραφέας, ο οποίος συν τοις άλλοις μας δίνει να καταλάβουμε πώς μπορεί να αντιδράσει ένας γονέας (και ειδικά μια μητέρα), όταν βρίσκεται σε κίνδυνο το παιδί του. Η γραφή είναι πολύ καλή και άκρως εθιστική, περίπου στο ίδιο ύφος με τα βιβλία στα οποία πρωταγωνιστεί ο Σον Ντάφι. Γι'αυτό σας προτείνω να ξεκινήσετε το βιβλίο έχοντας αρκετή ελεύθερη ώρα μπροστά σας, γιατί είναι τόσο εθιστικό που δύσκολα το αφήνεις κάτω... 8/10 Edited August 1, 2019 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 6, 2019 Author Share Posted December 6, 2019 (edited) Το πρωί θα έχω φύγει Τέταρτο βιβλίο του Έιντριαν ΜακΚίντι που διαβάζω, τρίτο που ανήκει στη σειρά με ήρωα τον εξαιρετικά συμπαθητικό αστυνόμο Σον Ντάφι. Τελευταία φορά που διάβασα ιστορία με τα κατορθώματά του ήταν πέρυσι τον Δεκέμβριο, αλλά όχι με δική μου ευθύνη, μιας και οι εκδόσεις Οξύ άργησαν λιγάκι να βγάλουν το τρίτο βιβλίο. Ελπίζω το επόμενο να μην αργήσει τόσο πολύ, μιας και έχω αρχίσει να εθίζομαι για τα καλά με τον Σον Ντάφι και τη Βόρεια Ιρλανδία της δεκαετίας του '80. Βρισκόμαστε στα τέλη του 1983 και ο Σον Ντάφι διώχνεται κακήν κακώς από την αστυνομία της Βόρειας Ιρλανδίας, μιας και τον είχαν στην μπούκα για τον τρόπο που έκανε τη δουλειά του. Όμως μια μέρα η MI5 του χτυπά την πόρτα και του δίνει πίσω τη δουλειά και τον βαθμό του, γιατί χρειάζονται τις ικανότητές του: Ο διαβόητος τρομοκράτης του IRA Ντέρμοτ ΜακΚαν απέδρασε από τις φυλακές του Μέιζ και πιθανότητα σχεδιάζει ένα μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα στην Αγγλία. Εκτός των άλλων, είναι παλιός γνώριμος του Σον Ντάφι. Οι έρευνες του Ντάφι σκοντάφτουν σ'έναν μυστηριώδη θάνατο μιας νέας κοπέλας που έγινε πριν τέσσερα χρόνια, με τη λύση της υπόθεσης να μοιάζει απαραίτητη για να βρεθεί εγκαίρως στα ίχνη του Ντέρμοτ ΜακΚαν. Με λίγα λόγια, δυο σε ένα, νοικοκυρεμένα. Για ασήμαντες λεπτομέρειες δεν έβαλα πέντε αστεράκια στα δυο προηγούμενα βιβλία της σειράς, όμως τώρα δεν θα διστάσω και θα βάλω πέντε αστεράκια σ'αυτό, γιατί πραγματικά με ενθουσίασε. Ουσιαστικά πρόκειται για δυο μυστήρια στην τιμή του ενός, με το ένα μυστήριο μάλιστα να είναι αυτό ενός κλειδωμένου δωματίου, που πάντα με ιντρίγκαρε (αν και οφείλω να πω ότι δεν έχω διαβάσει και τόσα πολλά). Η γραφή του ΜακΚίντι παραμένει σε υψηλά επίπεδα ποιότητας, δηλαδή εξακολουθεί να είναι κοφτή και κυνική, με γλαφυρές περιγραφές και ωραίους διαλόγους. Μιλάμε τώρα για βιβλία που έχουν όλο το πακέτο: Πλοκή, χαρακτήρες, ατμόσφαιρα και ξεχωριστή γραφή, οπότε η αναγνωστική απόλαυση είναι εγγυημένη. 9/10 Edited June 1, 2021 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted March 4, 2020 Share Posted March 4, 2020 Αύριο ο μαν θα είναι εδώ στο Οσλο όπου βρίσκομαι για δουλειές. Θέλετε να κάνω τον ανταποκριτή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 13, 2021 Author Share Posted February 13, 2021 (edited) Το κορίτσι με τα όπλα Πέμπτο βιβλίο του Έιντριαν ΜακΚίντι που περνάει στη λίστα με τα διαβασμένα, τέταρτο που ανήκει στην υπέροχη σειρά με τον εξαιρετικά συμπαθή Σον Ντάφι. Η αλήθεια είναι ο τυπάκος αυτός μου έλειψε πάρα πολύ, μιας και το προηγούμενο βιβλίο της σειράς το διάβασα τον Δεκέμβριο του 2019, ήτοι δεκατέσσερις μήνες πριν. Βέβαια, από τότε έχουν γίνει πολλά και μια κάποια καθυστέρηση δικαιολογείται απόλυτα, αλλά αυτή η σειρά είναι τόσο υπέροχη και εθιστική, που δεν γίνεται να μην έχεις λίγη αγωνία για το πότε και αν θα βγει το επόμενο βιβλίο. Βρισκόμαστε στα τέλη του 1985 και η επικείμενη υπογραφή της Αγγλοϊρλανδικής Συνθήκης εγγυάται έναν νέο γύρο ταραχών και επεισοδίων σε όλη τη Βόρεια Ιρλανδία, και ιδιαίτερα στο πολυτάραχο Μπέλφαστ. Η διπλή δολοφονία ενός μεσήλικου ζευγαριού και η εξαφάνιση του άσωτου υιού τους, αρχικά δεν εντυπωσιάζει τον Σον Ντάφι, όμως κατά την εξέλιξη των ερευνών αυτός και οι συνεργάτες του θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια ιδιαίτερα περίπλοκη υπόθεση, που θα τους οδηγήσει ακόμα και στην Οξφόρδη και το Λονδίνο, ενώ στη συνέχεια θα βρεθούν μπροστά σε ένα μεγάλο σκάνδαλο και μια σκοτεινή και επικίνδυνη συνωμοσία, στην οποία είναι μπλεγμένοι ορισμένοι πολύ περίεργοι τύποι... Λοιπόν, τολμώ να πω ότι τούτο το βιβλίο είναι το καλύτερο της σειράς, καλύτερο ακόμα και από το τρίτο με τον τίτλο "Το πρωί θα έχω φύγει", στο οποίο έβαλα πέντε αστεράκια (κανονικά τεσσεράμισι). Εννοείται πως από τις πρώτες κιόλας σελίδες κατάλαβα ότι θα διάβαζα ένα σκληροτράχηλο, κυνικό και μαύρο αστυνομικό μυθιστόρημα με όλα αυτά τα καλούδια που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, όμως η συνέχεια αποδείχτηκε ακόμα πιο φοβερή και τρομερή. Είναι σπάνιο ταλέντο να φτιάχνεις μια πλοκή γεμάτη μυστήριο, δράση και ιντριγκαδόρικες αποκαλύψεις, όπως είναι αυτή του συγκεκριμένου βιβλίου, και παράλληλα η γραφή να είναι τόσο γαμάτη, τόσο υπέροχη, σκληρή, κοφτή και βουτηγμένη στον κυνισμό και το κατάμαυρο χιούμορ -και με λίγες δόσεις λυρισμού-, όπως είναι η γραφή του ΜακΚίντι... Απλά υποκλίνομαι! Υ.Γ. Αγαπητές εκδόσεις Οξύ, μπράβο για την ποιότητα της μετάφρασης και της επιμέλειας, αλλά μην αργήσετε πολύ με το επόμενο βιβλίο, ε; 9.5/10 Edited June 1, 2021 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 25, 2022 Author Share Posted May 25, 2022 Σκυλιά της βροχής Έκτο βιβλίο του Έιντριαν ΜακΚίντι που διαβάζω, πέμπτο που ανήκει στην υπέροχη σειρά με ήρωα τον τρομερό τύπο ονόματι Σον Ντάφι. Τελευταία φορά που διάβασα ιστορία με τον Ντάφι ήταν πέρυσι τον Φεβρουάριο, δηλαδή πριν από δεκατέσσερις και βάλε μήνες. Σίγουρα μου έλειψε ο μάγκας, δεν χρειάζεται να λέω (εν προκειμένω, να γράφω) τα ίδια κάθε φορά. Άλλωστε, οι εκδόσεις Οξύ δεν με ακούνε, μπορεί να τα βγάζουν τα βιβλία, αλλά κάθε φορά με το πάσο τους, εμάς τους εθισμένους δεν μας σκέφτονται και τόσο! Λοιπόν, βρισκόμαστε στον Φεβρουάριο του 1987, τα πράγματα στο Μπέλφαστ είναι όπως συνήθως, με τον Σον Ντάφι όμως να αντιμετωπίζει εκτός όλων των άλλων και έναν επώδυνο χωρισμό. Αλλά τι να κάνεις... Τέλος πάντων, ένα κρύο πρωινό μια Αγγλίδα δημοσιογράφος, νεαρή και όμορφη που δυστυχώς ο αγαπητός Σον δεν πρόλαβε να γνωρίσει καλύτερα, βρίσκεται νεκρή στο γραφικό Κάστρο του Καρικφέργκους. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για αυτοκτονία... ή σχεδόν όλα. Όμως πώς κατάφερε να μπει στο κάστρο, με όλες τις πύλες κατεβασμένες και κλειδωμένες; Και γιατί μπήκε σε τόσο κόπο, ενώ μπορούσε κάλλιστα να χαπακωθεί; Προφανώς το μυαλό του Σον Ντάφι δεν δέχεται τις απλές εξηγήσεις και θα πάει την υπόθεση μέχρι το τέρμα... όπου κι αν είναι αυτό. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, και ο Έιντριαν ΜακΚίντι φαίνεται να είναι πιστός σε αυτό το ρητό, αφού όλα αυτά τα καλούδια που μας έχει προσφέρει στα τέσσερα προηγούμενα βιβλία της σειράς, τα προσφέρει κι εδώ. Η γραφή παραμένει υπέροχη, στακάτη, κοφτή, με ωραίο χιούμορ και κάμποσο κυνισμό, ενώ επίσης η πλοκή σε κρατάει στην τσίτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, με το μυστήριο, την αγωνία και τη δράση της. Βέβαια, οφείλω να πω ότι για μένα είναι ένα σκαλοπατάκι πιο κάτω από το αμέσως προηγούμενο βιβλίο, το "Το κορίτσι με τα όπλα" -το οποίο πιστεύω ότι είναι και το κορυφαίο της σειράς-, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα, το "Σκυλιά της βροχής" δεν παύει να είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, απολαυστικό και εθιστικό θρίλερ. Ορμήστε! Υ.Γ. Υποθέτω ότι το έκτο και τελευταίο (;) βιβλίο της σειράς θα το δούμε στα ελληνικά μέσα στο 2023. Ελπίζω και νωρίτερα, αν και δεν το βλέπω πολύ πιθανό. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ! 9/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 8, 2022 Author Share Posted November 8, 2022 Το νησί Έβδομο βιβλίο του Έιντριαν ΜακΚίντι που διαβάζω, δεύτερο μετά το "Η αλυσίδα" που δεν ανήκει στην υπέροχη σειρά με ήρωα τον φοβερό Σον Ντάφι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αμιγώς αυτοτελές μυθιστόρημα, με ένα θρίλερ γεμάτο δράση, αγωνία και ένταση, παντελώς διαφορετικό σε σχέση με τα βιβλία της σειράς με τον Σον Ντάφι, τόσο από άποψη γραφής όσο και από άποψη πλοκής. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ένα ατμοσφαιρικό νουάρ με πρωταγωνιστή έναν κυνικό αστυνομικό, αλλά μια περιπέτεια όπου πρωταγωνιστούν μια νεαρή γυναίκα και δυο παιδιά στην εφηβεία, που όσο να 'ναι μπορεί να εκνευρίσουν τους αναγνώστες με αυτά που κάνουν και αυτά που λένε. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να καταλάβω όσους απογοητευτούν από το βιβλίο, έχοντας στο μυαλό τους τον άλλο Έιντριαν ΜακΚίντι, αυτόν που έχει γράψει τα βιβλία της σειράς με τον Σον Ντάφι, από την άλλη όμως όσοι ψάχνουν ένα εθιστικό περιπετειώδες θρίλερ με δράση και ένταση (και που δεν απαιτεί και ιδιαίτερη σκέψη), τότε νομίζω ότι θα κάνουν μια αρκετά καλή επιλογή διαβάζοντας το συγκεκριμένο. Σίγουρα, κάποια πράγματα στην πλοκή είναι βολικά, ίσως όχι τόσο πιστευτά, ενώ και οι χαρακτήρες έχουν τα θέματα τους και είναι γεμάτοι κλισέ (σαν κι αυτά που συναντάς σε αμερικάνικες ταινίες του είδους), όμως... τι να σας πω, εγώ πέρασα πολύ ωραία διαβάζοντάς το. Διάολε, το βρήκα ιδιαίτερα εθιστικό και ψυχαγωγικό, και ούτε που κατάλαβα πότε το άρχισα και πότε το τελείωσα. Άναψαν και λίγο τα αίματα, απόλαυσα και τα σκηνικά που μου έφεραν στο μυαλό διάφορες ωραίες ταινίες που έχω δει, οπότε το πρόσημο για μένα είναι θετικό. Σίγουρα προτιμώ τον Έιντριαν ΜακΚίντι του Σον Ντάφι, αλλά και αυτά τα θρίλερ ("Η αλυσίδα" και "Το νησί") καθόλου δεν με χαλάνε. 8/10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.