Χάνια Γιαναγκιχάρα (Hanya Yanagihara)

[BladeRunner]

Η Χάνια Γιαναγκιχάρα είναι Αμερικανίδα συγγραφέας, γεννημένη στις 20 Σεπτεμβρίου 1974, στο Λος Άντζελες. Μεγάλωσε στην Χαβάη, ενώ ο πατέρας της έχει Ιαπωνική καταγωγή. Έχει γίνει γνωστή στον λογοτεχνικό κόσμο, χάρη σε δυο μυθιστορήματα: Αρχικά με το "Οι άνθρωποι στα δέντρα" ("The People in The Trees, 2013) και μετέπειτα με το "Λίγη ζωή" ("A Little Life", 2015), το οποίο είναι και το πλέον πολυδιαβασμένο και πολυσυζητημένο έργο της.

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα παρακάτω βιβλία της:

*A Little Life - Λίγη ζωή (Μεταίχμιο, 2016)
*The People In The Trees - Οι άνθρωποι στα δέντρα (Μεταίχμιο, 2018)

[BladeRunner]

Οι άνθρωποι στα δέντρα

Νομίζω καιρός ήταν να διαβάσω και εγώ ένα βιβλίο της Χάνια Γιαναγκιχάρα, γι'αυτό και επέλεξα το συγκεκριμένο και όχι το "Λίγη ζωή" -που είναι με διαφορά το πιο πολυδιαβασμένο έργο της-, γιατί είναι μικρότερο σε μέγεθος (αν και μια χαρά τουβλάκι), αλλά και θεματολογικά λίγο πιο κοντά στα αναγνωστικά μου γούστα, σε σχέση με το άλλο. Επίσης είναι και το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε η συγγραφέας, οπότε γιατί να μην πάρω το έργο της από την αρχή;

Η αλήθεια είναι ότι κρατούσα σχετικά μικρό καλάθι για το βιβλίο, λόγω κάποιων αντικρουόμενων κριτικών από δω και από κει, τελικά όμως τσάμπα ανησυχούσα, μιας και το βιβλίο με άφησε σχεδόν απόλυτα ικανοποιημένο, τόσο από άποψη πλοκής, όσο κυρίως από άποψη γραφής. Πρώτα-πρώτα δεν ήξερα ότι η όλη ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, έστω και με όλες τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις και αλλαγές σε ονόματα και καταστάσεις. Νομίζω ότι αυτό το στοιχείο κάνει ακόμα πιο... τρομακτική την ιστορία, γιατί, φυσικά, τι πιο τρομακτικό από την πραγματικότητα, ε;

Από κει και πέρα, η Γιαναγκιχάρα κατάφερε να με κρατήσει στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος, χάρη στην εθιστική και κατά τη γνώμη μου απόλυτα καθηλωτική αφήγηση: Ειλικρινά σας το λέω, θα μπορούσα ακόμα και να το διαβάσω μονορούφι, δίχως σταματημό, αν δεν είχα και άλλα πράγματα να κάνω στο μεταξύ. Η γραφή είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ καλή, οξυδερκής και με περιγραφές που δημιουργούν κάθε είδους εικόνες και συναισθήματα. Και επίσης κατάφερε να με κάνει να συμπαθήσω τον αφηγητή, έστω και αν στο τέλος τον σιχάθηκα τελικά και κατάλαβα τι εστί παρανοϊκός νους. Τέλος, εννοείται πως η όλη ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά υποβλητική.

Γενικά, πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και σχετικά ιδιόρρυθμο μυθιστόρημα, μπορεί να πει κανείς ένα βιβλίο μέσα σ'ένα βιβλίο, το οποίο όμως δύσκολα είναι για όλα τα γούστα, χάρη στις ιδιαιτερότητες και την όλη δομή της ιστορίας. Επίσης υπάρχουν κάποια κουραστικά κομμάτια (ίσως περισσότερο στην αρχή), άρα ούτε εγώ που το απόλαυσα δεν μπορώ να πω ότι είναι τέλειο σαν μυθιστόρημα. Όμως τα θέματα που αγγίζει άμεσα ή έμμεσα (π.χ. η ιατρική ηθική), τα μηνύματα που περνάει, αλλά και τους προβληματισμούς που φέρνει στο προσκήνιο, κάνουν το βιβλίο να διαφέρει κάπως από τα υπόλοιπα. Και, φυσικά, αυτή η υπέροχη γραφή... Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αγοράσω κάποια στιγμή και το "Λίγη ζωή", αν και δεν ξέρω πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να το διαβάσω...

9/10