Nienna Posted May 11, 2005 Share Posted May 11, 2005 (edited) H Μάσκα κι ο Καθρέφτης Ήμουν κι εγω κάποτε σε κείνη την αγορά· κι ας μην μπορώ να φέρω καθαρή την εικόνα στο μυαλό μου... Η ζέστη είχε άρωμα, κι ο αέρας που ανάσαινα γεύση... Ήμουν κι εγώ εκεί μαζί με σένα! Δε γύρισες ούτε στιγμή να κοιτάξεις πίσω· είχες χαθεί στο πλήθος και σ' ακουμπούσα άφοβα - το μόνο που δεν μπορούσε να με προδώσει σε κείνο το πανηγύρι αισθήσεων ήταν το άγγιγμα... Φορούσες - θυμάμαι - ένα καταπράσινο, σμαραγδί μεταξένιο ύφασμα, πλούσιο... τυλιγμένο ολόγυρά σου· και καθώς σ΄ακουμπούσα γλιστρούσε στο άγγιγμα, ξέφευγε· όπως ο έρωτάς σου από μένα. Χίλιες φωνές, κι άλλες τόσες ακούγονταν τριγύρω... Πλέκονταν όλες μαζί σ' ένα ζωντανό καλάθι, δένονταν μεταξύ τους σαν κόμποι σε αράβικο χαλί... "Έχω και μάσκες, θέλεις μια; Έχω και καθρέφτες, τι λες; Μπορείς να δεις τον εαυτό σου! Μπορείτε να κοιτάζετε ο ένας τον άλλον... Μπορείς ακόμα να δεις και του Θεού το πρόσωπο..." -------------------------- Αφιέρωμα είπα παιδιά, όχι μετάφραση- απόδοση. Είναι... ό,τι εγώ κατάλαβα. Και μιας και ένα μεγαλειώωωωωωωδες κόλλημα με κατέκλυζε, να το αφιέρωμα. Είναι γραμμένο το 2003. Ε ρε Σιγμούνδος που μας χρειάζεται - μου χρειάζεται - βραδιάτικα... Edited June 22, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 11, 2005 Share Posted May 11, 2005 "...όμως μπορείς να χάσεις και την ψυχή σου!" Μπορεί να μην ήταν σμαραγδί το ύφασμα, να ήταν μαύρο! Μπορεί να μην ήταν καν αγορά, έχει σημασία; Μπορεί και να το αφιερώνω στοϊκά σε μια ψυχή! Μπορεί και όχι! Όμως θα μου επιτρέψεις Nienna να το βάλω στον τοίχο μου για να θυμάμαι όσα ο χρόνος τόσο έντονα προσπαθεί να σβήσει! Άλλωστε, για τις στιγμές της απώλειας δε ζουν οι άνθρωποι; αλλιώς πώς θα μελαγχολούν και με τι θα δημιουργούν; Δεν έχω λόγια...μόνο ένα αραβικό χαλί με πολλούς πολλούς κόμπους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 11, 2005 Author Share Posted May 11, 2005 (edited) Πάει θα γράφω ως άυριο... Να το κολλήσεις όπου θέλεις, είναι τιμή μου, και να το χαρίσεις όπου θέλεις, να το κάνεις ότι θέλεις, αρκεί να είναι από την ψυχή σου. Αυτό είναι το νόημα της ποίησης... Αυτό ακριβώς που περιγράφεις - δεν θα ήθελα τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από τον αναγνώστη μου. Ναι για κείνες τις στιγμές της απώλειας. Δες κάτω από το avatar μου... ο κόσμος νομίζει πως είναι απαισιόδοξος τίτλος... Γελάω. Edited May 11, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 12, 2005 Share Posted May 12, 2005 Κι ο Jonasz συμπληρώνει: "...Je voulais te dire que je t'attends Et tant pis si je perds mon temps. Je t'attends, je t'attends tout le temps ce soir, demain, n'importe quand... Comme quelqu'un qui n'a plus personne s'endort pres de son telephone, et qui te cherche a son reveil tout seul au soleil, j'attends..." (Michel Jonasz) ("...Ήθελα να ξέρεις πως σε περιμένω και κακό δικό μου αν έτσι αφήνω το χρόνο να περνάει... Σε περιμένω κάθε ώρα και λεπτό και σήμερα κι αύριο...όποτε να'ναι! Σα να'μαι κάποιος χωρίς όνομα που περιμένει πλάι στο τηλέφωνό του και σε αναζητά στα όνειρά του... Μόνος κάτω απ' το φώς της μέρας περιμένω..." Ελεύθερη μετάφραση) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 13, 2005 Share Posted May 13, 2005 Πολύ ωραίο! Και να φανταστείς πως χθες όλη μέρα αυτό το τραγούδι άκουγα! Καταπληκτικό (και το τραγούδι και το ποίημα και το συμβάν... ). Ήμουν κι εγω κάποτε σε κείνη την αγορά...Κι ας μην μπορώ να φέρω καθαρή την εικόνα στο μυαλό μου... Η ζέστη είχε άρωμα κι ο αέρας που ανάσαινα γεύση... Ήμουν κι εγώ εκεί μαζί με σένα! Δε γύρισες ούτε στιγμή να κοιτάξεις πίσω... Είχες χαθεί στο πλήθος και σ' ακουμπούσα άφοβα - το μόνο που δεν μπορούσε να με προδώσει σε κείνο το πανηγύρι αισθήσεων ήταν το άγγιγμα... Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτοί οι στίχοι μου άρεσαν πάααααρα πολύ! Μάλλον τώρα που το σκέφτομαι, όλο μου άρεσε το ίδιο πολύ! ---------- ^%*&@#$ Πάλι νιώθω σαν ηλίθιος γιατί δεν έχω κάτι ουσιαστικό να πω... Τέλος πάντων... ---------- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 13, 2005 Author Share Posted May 13, 2005 Να σαι καλά, πάντα χαζοχαίρομαι όταν ένα ποίημά μου αποκτάει κοινό που το αγαπά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anomanter Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 Το τραγούδι αυτό έχει κάτι το μεταφυσικό τόσο στο άκουσμα όσο και στο στίχο. Πάντα ήθελα να γράψω μια διασκευή του στα ελληνικά, αλλά τώρα δεν έχει σημασία. Χαίρομαι ιδιαίτερα που η μαγεία βρήκε το δικό της τρόπο να μιλήσει... Δε νομίζω ότι μια οποιαδήποτε κριτική θα μπορούσε να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι από τούτο το ποίημα. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν με λέξεις κι αυτό είναι ανθρώπινο, υπάρχουν όμως και κάποιοι που μιλούν με εικόνες κι αυτό είναι η μαγεία... Ειλικρινά, χαίρω πολύ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted July 21, 2005 Author Share Posted July 21, 2005 Σ' ευχαριστώ, και χαίρω πολύ - ναι κι εγώ - που τα ποιήματά μου φτάνουν σε αυτιά ( ή μάτια ) που τ' αγγίζουν. Η Μουσική είναι μαγική... θεική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 15, 2005 Share Posted August 15, 2005 !!! Εκτός του το είχα πάθει αμόκ με το τραγούδι έπαθα και αμόκ με το ποιήμα σου νίεννα! Είναι αυτό που περιμένω να βλέπω απο εμπνευσμένα κόμματια απο άλλους! Μια ακόμα δυνατότερη έμπνευση, που εξελίσσεται με διαφορετικό δρόμο αλλά κρατά την αρχική ρίζα-καταγωγή της χωρίς να χάνει τίποτα απο τα δύο και χωρίς να είναι μόνο το ένα απο τα δύο Μερικοί στίχοι είναι κα-τα-πλη-κτι-κοί! "Η ζέστη είχε άρωμα κι ο αέρας που ανάσαινα γεύση" "Είχες χαθεί στο πλήθος και σ' ακουμπούσα άφοβα - το μόνο που δεν μπορούσε να με προδώσει σε κείνο το πανηγύρι αισθήσεων ήταν το άγγιγμα..." "Φορούσες - θυμάμαι - ένα καταπράσινο, σμαραγδί, μεταξένιο ύφασμα... πλούσιο... τυλιγμένο ολόγυρά σου' και καθώς σ΄ακουμπούσα γλιστρούσε στο άγγιγμα... ξέφευγε... όπως ο έρωτάς σου από μένα." Πω πω... ειδικά αυτοί οι στίχοι με άφησαν άναυδη... πόσο σωστοί μου φαίνονται!! Με κατάφερες να συγκινηθώ παλιοκόριτσο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 15, 2005 Author Share Posted August 15, 2005 Αυτός είναι ο προορισμός της ποίησης, να συγκινεί. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που αυτά που γράφω καταφέρνουν καμιά φορά να συγκινήσουν... Σ' ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted August 15, 2005 Share Posted August 15, 2005 I had forgot about this poem... I remember when and where. And I do remember why. My Queen as I've said sometime ago ... This touch of fire. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.