Συνέντευξη με την Αγνή Σιούλα

[Nargathrod]

Η ακόλουθη συνέντευξη δόθηκε από τη συγγραφέα με αφορμή την 53η συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Φανταστικού του sff.gr όπου διαβάστηκε το βιβλίο τα Μαύρα Λιβάδια και την ευχαριστούμε πολύ.

 

1. Πόσο κράτησε η έρευνα για το βιβλίο σου «Μαύρα Λιβάδια»;

Η συστηματική έρευνα και μελέτη κράτησε περίπου εφτά μήνες και έγινε πριν το ξεκίνημα της συγγραφής του. Ωστόσο, καθώς το έγραφα χρειάστηκε να ανατρέξω ξανά σε κάποιες πηγές για να στηρίξω ιδέες ή μικρές εικόνες της κοινωνίας ή του στρατού. Ήδη θα καταλάβατε ότι δεν υπήρξα πιστή σε καμία ιστορική δομή, είτε στρατιωτική, είτε κοινωνική. Πάτησα πάνω σε μερικά ιστορικά δεδομένα και φαντάστηκα πώς θα είχε εξελιχθεί –μετά από εννιακόσια χρόνια-μια τέτοια κοινωνία που ξεκίνησε από την εποχή των Κομνηνών και δομήθηκε γύρω από τον στρατό που της εξασφαλίζει την επιβίωση και τη συνέχειά της.

 

2. Σε πόσες  πηγές χρειάστηκε να ανατρέξεις, σε βοήθησε το internet;

Ως βιβλιοθηκονόμος δε βασίζομαι σε μη αξιολογημένες πηγές του διαδικτύου. Το internet το χρησιμοποίησα μόνο για να μπω σε επίσημα site του ελληνικού και του αμερικανικού στρατού και να διαβάσω για τη δομή τους, αλλά και τους κανονισμούς και το πειθαρχικό τους δίκαιο, ώστε να τα αναμείξω με τα στοιχεία που κράτησα από τη βυζαντινή στρατιωτική δομή.

Οι βασικές πηγές μου ήταν βιβλία και άρθρα περιοδικών (έντυπα και ηλεκτρονικά) και δεν ξέρω πόσες χρησιμοποίησα. Από κάποια στιγμή και μετά έχασα το μέτρημα, γιατί πολλές από αυτές είχαν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Αν και πρέπει να ομολογήσω πως δε διάβαζα εξαντλητικά, αλλά τις περισσότερες φορές εστιασμένα στη χρονική περίοδο μεταξύ του 1000 με 1100 μ.Χ. που με ενδιέφερε. Χρησιμοποίησα τα βιβλία βυζαντινής ιστορίας που έχει η βιβλιοθήκη που εργάζομαι και η δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης μου, αλλά και βιβλία που δε θεωρούνται αμιγώς ιστορικά, όπως είναι η «Αλεξιάδα» της Άννας Κομνηνής.  Επίσης, κατέβασα πολλά άρθρα, αλλά και βιβλία από γνωστούς ξένους εκδοτικούς οίκους μέσω της πρόσβασης που προσφέρει η κοινοπραξία των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών.

Τα βρήκα σκούρα, όμως, όταν έψαχνα για τη μορφή, το μέγεθος, το βάρος, την κατασκευή και τη χρήση των αρχαίων όπλων. Η βιβλιογραφία είναι μικρή και δυσεύρετη και κάποιες σελίδες του internet έχουν λάθη ή είναι αναξιόπιστες. Γι’ αυτό, αφού διάβασα ό,τι μπόρεσα να βρω,  αυτοσχεδίασα αναφορικά με το τόξο της ηρωίδας και της πολεμικής συντρόφου της. Τέτοιο τόξο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

 

3. Πες μας κάτι παράξενο που ανακάλυψες στην έρευνά σου, ακόμα κι αν δεν το συμπεριέλαβες στο βιβλίο.

Ναι, υπάρχουν πράγματα που δεν τα ήξερα και τα ανακάλυψα ψάχνοντας. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα χρησιμοποίησα για να μη βαρύνουν τη διήγηση. Δε θα σας μιλήσω για την πονεμένη ιστορία της καταγωγής των βυζαντινών αυτοκρατόρων και την αμφισβήτηση που υπάρχει από τους σύγχρονους ιστορικούς για τα κείμενα των χρονικογράφων εκείνης της εποχής, γιατί όλοι λίγο πολύ τα γνωρίζουμε αυτά. Αλλά για κάτι πιο ανώδυνο, μα εξίσου ενδιαφέρον. Γνώριζα για παράδειγμα ότι, οι Βυζαντινοί ονόμαζαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους και η ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα του κράτους και της εκκλησίας. Αλλά δε γνώριζα ότι το κράτος τους ονομαζόταν Ρωμανία, Ρωμαΐς, Ρωμαίων κράτος ή Ρωμαίων πολιτεία. Ο όρος «βυζαντινός» χρησιμοποιείτο σποραδικά και παγιώθηκε μόλις το 1562, από τον ιστορικό και βιβλιοθηκάριο Hieronymus Wolf και το έργο του  «Corpus Historiae Byzantinae».

 

4. Πόσα είναι τα πρόσωπα που περιέχονται στο μυθιστόρημα;

Περιγράφω μια κοινωνία, οπότε τα πρόσωπα είναι πάρα πολλά και γι’ αυτό και έφτιαξα ένα ευρετήριο δευτερευόντων χαρακτήρων, ονομάτων και όρων για να διευκολύνω τους αναγνώστες.

Αυτοί όμως που είναι σημαντικοί, συμμετέχουν έντονα στην πλοκή και που τους έχτισα ένα «εκτενές βιογραφικό» πριν τους περιγράψω είναι: Η Αλεξάνδρα Βάγια, ο πατέρας της, ο Ιερόθεος, ο ταγματάρχης Μετέ Μπατούρ, η Άνια Σίγκιουρντσον, η λοχίας Σοφία Κανταρέλι και ο στρατιωτικός ηγέτης των απιέν Αμενάι, που φαντάζομαι ότι έχετε προχωρήσει στην ανάγνωση και ξέρετε ποιος είναι.

Επίσης, είχα φτιάξει και από ένα μικρό βιογραφικό για τον Δημήτρη Βάγια, τον πατέρα της Αλεξάνδρας, τον Νικόδημο, τον πρώην μέγα λογοθέτη Τραϊανό Βρανά και τον Χριστόφορο ποτένς.

 

5. Έχεις βασίσει τους χαρακτήρες σου σε οικεία πρόσωπα ή σε αναμνήσεις;

Όχι, αλλά ξεσήκωνα συμπεριφορές και χαρακτήρες για πολύ καιρό, παρατηρώντας τους γύρω μου, αλλά και κάποια δημόσια πρόσωπα. Όταν περιέγραφα τον Ιερόθεο με τα καλά και τα κακά του, αλλά και τους ακροδεξιούς Χριστόφορο ποτένς και Τραϊανό Βρανά είχα στο μυαλό μου πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους.

 

6. Είναι πολύ ενδιαφέρον που χρησιμοποίησες την ορθοδοξία στον καμβά του μυθιστορήματος. Όμως απέρριψες την εύκολη λύση της μαγείας. Γιατί;

Δεν ήθελα να το φορτώσω με πολλά φανταστικά δομικά στοιχεία, γιατί θα με αποπροσανατόλιζαν από τον αρχικό σκοπό μου. Θεώρησα ότι αρκούν η άλλη διάσταση και ο πλανήτης, οι σκεπτομορφίτες και οι ψυχοφάγοι, οι απιέν και οι ιδιότητες των ποτέντες. Θεωρώ ότι, η λογοτεχνία του φανταστικού είναι το σπουδαιότερο όχημα για κάθε μορφής αλληγορία και δεν ήθελα να χαθώ μες στην ιστορία. Στα «Μαύρα λιβάδια»με ενδιέφερε εκτός από την ίδια τη μυθοπλασία,  να κάνω μικρά σχόλια πάνω στη φιλία, την οικογένεια, τον έρωτα, τις αντιδράσεις των ανθρώπων σε καταστάσεις πίεσης, αλλά να σχολιάσω επίσης την εν δυνάμει ικανότητα που έχουμε να αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο συλλογικά.

 

7. Έχεις κάτι άλλο να προθέσεις;

Μόνο ότι, σας ευχαριστώ όλους πολύ που διαβάζετε τα «Μαύρα λιβάδια».

Edited August 23, 2021 by Spark
Αλλαγή σε προεπιλεγμένο μέγεθος γραμματοσειράς.