Δάκρυα από στάχτη

[Dimitra]

Όνομα Συγγραφέα: Δήμητρα Κουτουζή
Είδος ποιήματος: Σατυρικό, δραματικό
Αριθμός Στίχων: 31

Σχόλια: Το πρώτο που δημοσιεύω, οπότε δείξτε επιείκεια. 
 

Τα τσιγάρα του σε εκνεύριζαν. 
Ποτέ δεν έσβηναι ένα τσιγάρο, ό,τι και αν γινόταν. 
Στο τηλέφωνο, τον άκουγες να ξεφυσάει τον καπνό, 
σαν να μην υπήρχε μεγαλύτερη απόλαυση, 
και εσύ έσφιγγες με το χέρι σου ό,τι έβρισκες  μπροστά σου 
για να μην του πεις να το σβήσει, 
κατά προτίμηση πάνω στην γυναίκα που είχε δίπλα του, 
η οποία χαχάνιζε και στέναζε χωρίς καμία έννοια για εσένα, 
για το αν θα ακούσεις κάτι, 
για το αν θα αποτελέσει άλλο ένα πλήγμα στην μεριά σου. 
Την μεριά της κόρης, της κόρης που δεν πρέπει να τον κρίνει, 
την κόρη που πρέπει να ανέχεται τα πάντα με υπομονή, 
και να κάνει πως δεν τα βλέπει. 
Η κόρη που αν σταματήσει να του μιλάει θα δεχθεί αμέτρητες 
συμβουλές και κριτικές που δεν ζήτησε να της δώσουν. 
Αλλά θα τις δέχεται με χαμόγελο. 
Η κόρη που έχει συνηθίσει τόσο την απουσία του, όπου δεν έχει καμία επιθυμία 
να τον δεί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.  
Ή στο Πασχαλινό τραπέζι. 
Ή στα γενέθλια της. 
Τα οποία τόσο προβλέψιμα εκείνος ξέχασε. 
Τα τσιγάρα συνεχίζουν να σβήνουν στο τασάκι, 
και τα δάκρυα της κόρης του πέφτουν σαν τις στάχτες, 
και εκείνος δεν διακρίνει ούτε το τρέμουλο στη φωνή σου. 
Το μόνο που θέλει περισσότερο από όλα, 
είναι να φθάσει η στιγμή του αποχαιρετισμού, 
να κανονίσει έναν καφέ μαζί σου την Κυριακή, 
και να κλείσει το τηλέφωνο. 
 Του σπαταλάς τόσο πολύτιμο χρόνο. 
Έχει κάτι πιο σημαντικό δίπλα του. 
Κάτι για το οποίο αξίζει να σβήσει το τσιγάρο

 

Edited April 14, 2019 by Dimitra