Τζος Μάλερμαν (Josh Malerman)

[BladeRunner]

Ο Τζος Μάλερμαν είναι Αμερικανός συγγραφέας, καθώς επίσης και ένας από τους δυο τραγουδιστές και στιχογράφους του συγκροτήματος The High Strung. Όσον αφορά τη συγγραφική του καριέρα, έγινε πάρα πολύ γνωστός το 2014, χάρη στο Bird Box, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα μυθιστορήματα τρόμου των τελευταίων ετών, η ταινία του οποίου άρχισε να προβάλλεται στο Netflix πριν λίγους μήνες, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Άλλα βιβλία του συγγραφέα είναι τα A House at the Bottom of a Lake (2016), Black Mad Wheel (2017), Unbury Carol (2018) και Inspection (2019), ενώ στο τέλος της χρονιάς αναμένεται να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό και το σίκουελ του Bird Box, με τον τίτλο Malorie.

Δείτε τα βιβλία του, καθώς και κριτικές αναγνωστών, στο Goodreads.

Πριν έναν μήνα κυκλοφόρησε στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Οξύ, το πολυσυζητημένο Bird Box, ενώ από τις ίδιες εκδόσεις αναμένεται να κυκλοφορήσει και το πολύ ενδιαφέρον Unbury Carol.

[BladeRunner]

Το Bird Box μου κίνησε την προσοχή σχεδόν με το που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο εξωτερικό, πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια. Κάτι η περίληψη της πλοκής, κάτι οι θετικές κριτικές αριστερά και δεξιά, ήξερα ότι ήταν ένα βιβλίο που θα ήθελα πολύ να διαβάσω, όσο πιο σύντομα γινόταν. Τελικά κυκλοφόρησε στα ελληνικά φέτος τον Μάρτιο και έπρεπε να περάσει σχεδόν ένας μήνας για να το διαβάσω, αν και ήταν ένα βιβλίο που ανυπομονούσα σαν τρελός να πιάσω στα χέρια μου. Μάλλον περίμενα την κατάλληλη στιγμή, έτσι ώστε να το απολαύσω στον μέγιστο βαθμό.

Λοιπόν, θεωρώ ότι δίκαια επικρατεί όλη αυτή η φασαρία γύρω από το βιβλίο και βρίσκω απόλυτα λογικό το γεγονός ότι θεωρείται ως ένα από τα πιο δυνατά μυθιστορήματα τρόμου των τελευταίων ετών. Είναι ένα βιβλίο που κατάφερε από τις πρώτες κιόλας σελίδες να με καθηλώσει και να με μεταφέρει σ'έναν κόσμο τρομακτικό και κλειστοφοβικό. Ο συγγραφέας δεν χρειάστηκε καν να περιγράψει τρομακτικά τέρατα ή γραφικές σκηνές ωμής βίας, για να τρομάξει τον αναγνώστη. Άλλωστε, ποιος τρομάζει πλέον με ένα τερατάκι από το υπερπέραν ή με δυο κουβάδες αίμα; Εδώ ο τρόμος είναι αθέατος, άγνωστος, απροσδιόριστος. Οι χαρακτήρες του βιβλίου στην ιδέα και μόνο να ανοίξουν τα μάτια τους στον έξω κόσμο μπορεί και να πεθάνουν από τον φόβο τους, ενώ οι άγνωστοι ήχοι είναι ικανοί να τους τρελάνουν.

Η πλοκή είναι καλοδουλεμένη, με όλες τις απαραίτητες δόσεις τρόμου και ανατριχίλας, χωρίς ανούσιες υπερβολές και κουραστικές λεπτομέρειες, ενώ η όλη κοσμοπλασία του βιβλίου είναι δοσμένη με πειστικό και ρεαλιστικό τρόπο. Οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν έχουν ιδιαίτερο βάθος και απλώς κάνουν τη δουλειά τους, όμως ο χαρακτήρας της Μάλορι -η οποία είναι και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας-, μου φάνηκε πολύ καλά σκιαγραφημένος και πειστικός: Μπορώ να πω ότι δέθηκα με όλα αυτά τα τρομακτικά γεγονότα που έζησε. Όσον αφορά τη γραφή, είναι πολύ καλή, έντονη και άκρως εθιστική, με κάποιες εξαιρετικά δυνατές περιγραφές. Η ατμόσφαιρα, φυσικά, ανατριχιαστική και αρκούντως κλειστοφοβική.

Γενικά, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον, δυνατό και συναρπαστικό μυθιστόρημα, το οποίο καταφέρνει να προσφέρει ανατριχίλες στον αναγνώστη. Είναι τόσο καλογραμμένο και εθιστικό, που μπορεί να διαβαστεί άνετα και σε μια καθισιά, χωρίς να πάρεις ανάσα. Σας προτείνω να μην το ξεκινήσετε βράδυ με την επόμενη μέρα να είναι εργάσιμη, γιατί δύσκολα θα ξεκολλάτε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου λείψει ο κλειστοφοβικός κόσμος του βιβλίου, αλλά και αυτή η περίεργη αίσθηση που ένιωθα καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής του. Σε λίγες μέρες θα δω και την ταινία, γνωρίζοντας ότι διαφέρει αρκετά σε σχέση με το βιβλίο και ότι ίσως να μην είναι στο ίδιο επίπεδο ποιότητας.

9/10
 

[Mictantecutli]

Μία πολύ δυνατή ιδέα από τον συγγραφέα, η οποία υλοποιείται σε ένα πάρα πάρα πολύ καλό βιβλίο!
Το σύνηθες στον μεταφυσικό τρόμο και αυτό που μας τρομάζει, είναι το άγνωστο. Αυτό που δεν βλέπουμε. Συνήθως ο πρωταγωνιστής(ο αναγνώστης) είναι αυτός που ψάχνει να βρει το "κακό", το οποίο θέλει να παραμείνει στις σκιές. Τι γίνεται όμως όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται; Όταν το "κακό" όχι μόνο θέλει να το δεις, αλλά το αποζητά κιόλας; Και εσύ είσαι αυτός που δεν πρέπει να το κοιτάξεις για κανένα λόγο; Τι γίνεται όταν εσύ είσαι αυτός που θέλει/πρέπει να παραμείνει στις σκιές; Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να το αντιμετωπίσεις;
Είχα καιρό να διαβασω κάτι τόσο καλό μεταφρασμένο. Όχι ότι βλέπουμε και πολλά βιβλία τρόμου να μεταφράζονται βέβαια. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα, που θα το μεταφράσουν κι αυτό οι ίδιες εκδόσεις!

9,5/10

[Spyrex]

Μόλις τελείωσα το Bird Box. Πρόκειται για μία πολύ καλή ιδέα, αλλά που χαλάει αρκετά κατά τη γνώμη μου στην εκτέλεσή της. Αλλά ας ξεκινήσω από τα θετικά.

Το Bird Box είναι ένα βιβλίο τρόμου και δράσης. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται αρκετά εύκολα και γρήγορα. Μέχρι τη μέση το βιβλίο δεν με είχε ενθουσιάσει, αλλά οι τελευταίες εκατό σελίδες με είχαν καθηλώσει τόσο, σε σημείο να χάσω την αίσθηση του χρόνου. Είναι μία ιστορία που δεν την έχουμε ξαναδεί. Πρόκειται για έναν post-apocalyptic κόσμο, αλλά ο συγγραφέας οδηγεί την ιστορία σε τέτοιο σημείο που με κάνει να πω ότι διάβασα κάτι πρωτότυπο. Επίσης, η αφήγηση έχει δύο μέτωπα. Το ένα είναι το παρόν και το άλλο το παρελθόν. Η αφήγηση του παρελθόντος έρχεται σιγά σιγα να δέσει χρονικά με το παρόν, κάτι το οποίο για μένα ο συγγραφέας το επιτυγχάνει αριστοτεχνικά! Η κατάσταση των ηρώων, όπως περιγράφονται στα γεγονότα που συμβαίνουν στο παρόν, δημιουργεί πολλά ερωτήματα και μία μυστηριακή ατμόσφαιρα. Η αφήγηση του παρελθόντος απαντάει στα ερωτήματα αυτά. 

Από την άλλη, αυτό που με ενόχλησε αρκετά σε αυτό το βιβλίο είναι το γράψιμο. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας πολλές φορές προσπαθούσε να δημιουργήσει ένταση και να κορυφώσει την αγωνία με έναν τρόπο που τις περισσότερες φορές, κατά τη γνώμη μου, ήταν ανεπιτυχής (όπως π.χ. επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές λέξεις ή φράσεις για να τονίσει τη σημασία τους και την ένταση της στιγμής). Επίσης, είχα ένα θεματάκι με τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας που πολλές φορές την έβρισκα να αντιφάσκει. Για παράδειγμα, τη μια μας λέει ότι 

Spoiler

την ιδέα του Don να δένει τα μάτια των νεογέννητων την βρήκε αρκετά καλή, κι έπειτα μας εξηγεί ότι τον Don μάλλον δεν θα μπορούσε να τον εμπιστευτεί - εδώ του είπε να δέσει τα μάτια των νεογέννητων!

Άλλο πρόβλημα που εντόπισα στο γράψιμο του συγγραφέα είναι ό τρόπος που προσπαθεί να αναπτύξει τις σχέσεις των μελών που ζούσαν μέσα στο σπίτι.

Spoiler

Την πρώτη μέρα που μπήκε στο σπίτι, ο Tom της λέει ένα -αρκετά χαζό- αστείο κι εκείνη γελάει. Φαντάζομαι πως σκοπός του συγγραφέα μέσω του γέλιου της γυναίκας ήταν να μας δείξει ότι άρχισαν να έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

Πέρα από το παράδειγμα που μόλις ανέφερα ήταν κι άλλοι διάλογοι πάντως που έκαναν να αισθανθώ άβολα και να κοιτάξω γύρω μου αναρωτώμενος τι διαβάζω.

Γενικά, πρόκειται για μία συμπαθητική απόπειρα και το γεγονός και μόνο ότι το έφτασα ως το τέλος με άνεση λέει αρκετά. Πέρασα καλά αλλά μέχρι εκεί.