Ιρμάντα Posted July 29, 2019 Author Share Posted July 29, 2019 Αύριο θα σας πω παιδάκια μου. Θετικό το ακούω όμως και το μικρή ιστορία.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted July 30, 2019 Share Posted July 30, 2019 Έξυπνο και διασκεδαστικό. Ωραία ιδέα να κερδίσει ο ιππότης προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες. Ναι, κι εγώ θα ήθελα λίγο παραπάνω σεξ, αλλά η ιστορία ήταν πολύ καλή κι έστεκε από μόνη της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted July 30, 2019 Share Posted July 30, 2019 Άντε Νίκη, μια μέρα έμεινε. Προλαβαίνουμε να γράψουμε ομοφυλόφιλη σκηνή; Η τύχη ευνοεί τις τολμηρές. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 30, 2019 Author Share Posted July 30, 2019 Εννοείται πως έχετε και μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Αφού βλέπει τέτοιο οίστρο καλοκαιριάτικα.... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted July 30, 2019 Share Posted July 30, 2019 13 hours ago, Νίκη said: διαβάζω και yaoi μάλιστα έχεις να προτείνεις κάτι καλό για ανάγνωση πάνω στο θέμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted July 30, 2019 Share Posted July 30, 2019 Θέλω να ελπίζω ότι θα γράψω μία συμμετοχή για την άσκηση (βέβαια, αυτό το θέλω από την αρχή του μήνα και ακόμα δε το έχω κάνει πράξη). Συνειδητοποιώ ότι όλες οι ετεροφυλόφυλες σεξουαλικές σκηνές που έχω γράψει είναι από την οπτική της γυναίκας. Η μόνη από αντρική οπτική είναι ομοφυλόφυλη μέχρι στιγμής. Άμα αποτύχω να γράψω μέχρι το τέλος της βδομάδας, πιθανόν να ανεβάσω αυτή. 2 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νίκη Posted July 30, 2019 Share Posted July 30, 2019 9 hours ago, Roubiliana said: έχεις να προτείνεις κάτι καλό για ανάγνωση πάνω στο θέμα; Τα ωραιότερα είναι το Kombini-kun της Junko (πάρα πολύ καλό μικρό manga που μιλάει και για το μπούλινγκ) και το αγαπημένο The tyrant who falls in love/Koisuru Boukun (αρχίζει κάπως άσχημα, αλλά η σχέση του ζευγαριού συνεχίζεται πολύ όμορφα και καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι όλη η υστερία του ενός μέλους του ζευγαριού δεν είναι τίποτε άλλο παρά εσωτερικευμένη ομοφοβία και είναι κρυπτο-ομοφιλόφιλος). Δεν νομίζω ότι μπορώ/προλαβαίνω να γράψω και κάτι άλλο. Μου βγήκε σαν μικρή ιστοριούλα επειδή, για να είναι χρήσιμη στην υπόθεση επρέπε να υπάρχει ένα μπάγκράουντ από πίσω, έτσι δεν είναι; Ήδη δεν επικεντρώθηκα αρκετά στην ερωτική σκηνή, πόσο μάλλον να συνδυάσω ερωτική σκηνή+ομοφυλοφιλία+χρησιμότητα σε υπόθεση... Μου άρεσε πάρα πολύ η (αρκετά αστεία) ιστορία στο νεραιδο-μπορντέλο! Θα γράψω κι άλλα σχόλια αυρίο γιατί πάλι δεν πρόλαβα! Συγνώμη... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted August 3, 2019 Author Share Posted August 3, 2019 @Νίκη συγνώμη για την καθυστέρηση να σχολιάσω. Το κείμενό σου μου άρεσε πολύ, ήταν εντός του θέματος 100% και αν ήταν να κάνω κάποια παρατήρηση θα ήταν ότι δεν θα με χαλούσε κάπως πιο πικάντικο. Σκοπός της άσκησης είναι να αποκτηθεί και κάποια άνεση με τέτοιες περιγραφές. Μου άρεσαν τα ονόματα, πρόσεξε γιατί Αργυρός υπάρχει και στο Κοράκι σε 'Αλικο Φόντο του Λευτέρη Κεραμιδα. Θα ήθελα να ξέρω περισσότερα για το πώς έπεσε μούρη με μούρη με τη Φύλακα ακριβώς τη στιγμή που την είχε ανάγκη, δηλαδή κάπως εύκολο ήταν αυτό. Μπαίνω σε παρατηρήσεις εκτός ερωτικής σκηνής, γιατί το κείμενό σου ήταν σαν απόσπασμα από κάτι μεγαλύτερο. Ενώ δηλαδή η ερωτική σκηνή εξυπηρετούσε το σκοπό της άσκησης το ίδιο το εύρημά σου,το plot twist που λέμε, θέλει δουλειά για να σταθεί. Πολύ εύκολα τη βρήκε αυτή, πολύ εύκολα του είπε αυτή το μυστικό της, (άρα έπρεπε να γίνεις πιο πικάντικη για να πούμε, βρε αδελφέ, καλώς του τα είπε η γυναίκα, με το δίκιο της), πολύ γρήγορα του κάθισε (θέλει κάποιο χτίσιμο αυτό) και τα λοιπά. Αν ήταν να γίνει διήγημα αυτό που διαβάσαμε μοιάζει περισσότερο για σημειώσεις σχετικές με το διήγημα, όχι για το καθαυτό κείμενο. Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted August 3, 2019 Author Share Posted August 3, 2019 Να πω ότι θα αφήσω ακόμη λίγο την άσκηση ανοιχτή, μήπως τυχόν θέλει να ανεβάσει κάτι κάποιος άλλος. Αύγουστος είναι, όλα επιτρέπονται...☺️ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted August 4, 2019 Share Posted August 4, 2019 12 hours ago, Ιρμάντα said: Να πω ότι θα αφήσω ακόμη λίγο την άσκηση ανοιχτή, μήπως τυχόν θέλει να ανεβάσει κάτι κάποιος άλλος. Αύγουστος είναι, όλα επιτρέπονται...☺️ Yes, please! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted August 4, 2019 Share Posted August 4, 2019 12 hours ago, Ιρμάντα said: Να πω ότι θα αφήσω ακόμη λίγο την άσκηση ανοιχτή, μήπως τυχόν θέλει να ανεβάσει κάτι κάποιος άλλος. Αύγουστος είναι, όλα επιτρέπονται...☺️ Ε ναι που ξέρεις, μπορεί να κάνουμε τίποτα εκεί που θα παμε διακοπές και να αποφασίσουμε να το αποδώσουμε λογοτεχνικά. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted August 5, 2019 Share Posted August 5, 2019 (edited) Το λοιπόν... Θ' αφήσω αυτό εδώ για τώρα, χωρίς περαιτέρω υποσχέσεις. Δεν είμαι πάντως σε θέση να το διορθώσω σε αυτή τη φάση, αλλά το ποστάρω να φύγει γιατί παλεύω να δω τι θα κάνω με την άσκηση απ' την αρχή του Ιουλίου και κουράστηκα ολίγον τι. Είχε λαχανιάσει από το τρέξιμο - όσο μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί τρέξιμο αυτό που έκανε, με όλο αυτό το χιόνι που τον καθυστερούσε. Τα πόδια του είχαν βραχεί και είχε φτάσει στο όριο να μη τα νιώθει. Βλέποντας το φως από τα παράθυρα, ένιωσε ξαφνικά αγωνία. Άραγε να ήταν όλοι ασφαλείς μέσα; Μήπως είχαν επιτεθεί και σ’ αυτούς; Εκείνος παρά τρίχα την είχε γλιτώσει. Έσφιξε το μαχαίρι του ξανά και πλησίασε αθόρυβα τα ξύλινα σκαλιά. Κόλλησε το αυτί του στην εξώπορτα, διατηρώντας ταυτόχρονα το βλέμμα του προς την αυλή, μη τυχόν και του επιτεθεί τίποτα. Άκουσε κάποιες αχνές ομιλίες, αλλά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει κάποια φωνή. Η γαϊδουροφωνάρα του ξαδέρφου του, που για κάποιο λόγο άρχισε να γελάει, αντήχησε και ο Γιόχαν αναστέναξε με ανακούφιση. Χτύπησε την πόρτα με τη γροθιά του τρεις φορές. Σιγή ξαφνικά από μέσα. Άκουσε κλειδαριές να ξεκλειδώνουν όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα και ψίθυρους που διαφωνούσαν για το τι έπρεπε να κάνουν. “Γιόχαν!” Τους έδωσε το όνομά του για να τους διευκολύνει. Οι ψίθυροι δυνάμωσαν από τα επιφωνήματα έκπληξης, αλλά μια προσποιητά βαθιά φωνή ακούστηκε. “Σύνθημα;” Ο Γιόχαν αναστέναξε κάπως εκνευρισμένος, αλλά προσπάθησε να θυμηθεί τη φράση που είχαν συμφωνήσει, “‘Ζόμπι, μόνο, ψάχνει’,” κατέληξε, για να ακούσει ένα νέο κύμα ψιθύρων που καταλάγιασε όμως σύντομα. “Δεν είναι αυτό το σύνθημα ξένε! Εκείνο ήταν το χιουμοριστικό! Το αλλάξαμε μετά!” συνέχισε η ψεύτικα βαριά φωνή, που ήταν πλέον σίγουρο ότι άνηκε στον Σεβαστιανό. Ο Γιόχαν τώρα εκνευρισμένος χτύπησε πιο δυνατά την πόρτα και φώναξε. “Γαμώτο σου Σεβαστιανέ, άνοιξε τώρα λέμε!” Κι άλλες κλειδαριές ακούστηκαν να ανοίγουν, οι ψίθυροι ανανεώθηκαν και σχεδόν άρχισαν να γίνονται φωνές. Ένα κύμα ευπρόσδεκτης ζέστης τον προϋπάντησε, καθώς και ο Τζιον, ο ξάδερφός του, που έπεσε πάνω του αγκαλιάζοντάς τον. “Το ήξερα ότι θα ερχόσουν πίσω!” και γυρνώντας στους άλλους συνέχισε, “Σας τα ‘λεγα ρε!” Ο Γιόχαν απομάκρυνε το χέρι του Τζιον από τον ώμο του και έριξε μια ματιά γύρω του. Ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί. Υπήρχαν πιάτα στο τραπεζάκι του καθιστικού, με εκείνα τα περίεργα μακαρόνια που έφτιαχνε ο Ισπανός μαθητής. Ο Γιόχαν άρχισε να βγάζει τις μπότες του, και οι συμμαθητές του άρχισαν τις ερωτήσεις. “Τι έγινε; Που είναι ο Κώστας;” “Νομίζαμε ότι δε θα σε ξαναβλέπαμε!” “Τι έκανες εκεί έξω δυο μέρες; Είχες εγκλωβιστεί;” Ο Γιόχαν στο μεταξύ ακούμπησε το σουγιά του στο τραπέζι, για να πάρει ένα μισοφαγωμένο πιάτο στην τύχη και να το καταβροχθίσει αγνοώντας τους. Οι ερωτήσεις πάγωσαν όταν το σπασικλάκι της τάξης αναφώνησε, “Αίμα είναι αυτό;” Ο Γιόχαν απόρησε πώς τους είχε πάρει τόση ώρα να δουν ότι το σκούρο δερμάτινό του μπουφάν, το παντελόνι του και πιθανώς το πρόσωπό του είχαν αίματα. Συνέχισε να τρώει κι εκείνοι τον κοιτούσαν πλέον με ανοιχτό το στόμα. Η Σοφία, που λίγο-πολύ έπαιρνε τις αποφάσεις εκεί μέσα, κάθισε πάνω στο τραπεζάκι μπροστά του. Αλλά ήταν σαν να τον είχαν φοβηθεί λίγο όλοι ξαφνικά. Δίπλα της, είχε πάρει θέση η Λυδία, που ενώ συνήθως ήταν μέσα στο νάζι και το παιχνίδισμα, τώρα είχε συνοφρυωθεί και δεν είχε αρθρώσει λέξη από την ώρα που είχε μπει αυτός μέσα. Ο Γιόχαν έμεινε να την κοιτάει μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι η Σοφία του απέσπασε την προσοχή μιλώντας με έναν απαλό τόνο, σα να προσπαθούσε να μη τον φοβίσει. “Αν θέλεις μπορείς να ξεκουραστείς λίγο… Αλλά να ξέρεις ότι κι εμείς εδώ… Είχαμε μια επίθεση.” Κατέληξε. “Πες μου μόνο αυτό· αν είναι ο Κώστας εκεί έξω και πρέπει να πάμε να τον βρούμε. Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα πούμε αργότερα.” Ο Γιόχαν κατάπιε τη μπουκιά του και τελικά απάντησε. “Όχι.” Σηκώθηκε όρθιος θέλοντας να βρει περιεκτικά λόγια να εξηγήσει αυτό που σαν εικόνα ήταν πολύ έντονο στο μυαλό του, μα όταν άκουσε λυγμούς ήταν πλέον προφανές ότι δε χρειαζόταν, και προτίμησε να φύγει. Ένα τσούρμο τον πήρε από πίσω, ζητώντας απανωτά διευκρινίσεις και περισσότερες λεπτομέρειες. Εκείνος επιτάχυνε προσπαθώντας να τους αγνοήσει. Άκουσε τη Λυδία να τους ξεχέζει και να τους λέει να του μιλήσουν μετά, και για τώρα να τον αφήσουν ήσυχο. Μπαίνοντας στο μπάνιο, πριν προλάβει να κλείσει την πόρτα εκείνη ήταν ήδη μέσα διατάζοντας τους άλλους πίσω της να ανάψουν το θερμοσίφωνο και να ξεκουμπιστούν. Ο Γιόχαν άρχισε να πετάει τα ρούχα του και άνοιξε τη βρύση. “Κάτσε να ζεστάνει το νερό…” Ξεκίνησε η Λυδία, μα αυτός έβαλε το κεφάλι του από κάτω, έβρισε γιατί ήταν μπούζι, και άρχισε να τρίβεται με μανία. Του φάνηκε ότι το αίμα βρωμοκοπούσε περισσότερο ξαφνικά. Έριξε στο κεφάλι του μια γενναία ποσότητα από το πρώτο σαπουνοειδές που πέτυχε και συνέχιζε να τρίβεται, να βρίζει το κρύο νερό και φτου ξανά απ’ την αρχή. Ένα άγγιγμα στο μπράτσο τον επανέφερε. “Τι είναι αυτό;” Ρώτησε η Λυδία δείχνοντας την πληγή που ξεκίναγε από τον ώμο και κατέληγε στο χέρι του. “Πώς στο διάολο…;” Συνέχισε σουφρώνοντας τα φρύδια της και επεξεργάζοντάς την προσεκτικά. “Νυχιά.” Της απάντησε κλείνοντας τη βρύση. Εκείνη τέντωσε τα χέρια της απλώνοντας μια πετσέτα να τον τυλίξει. Ο Γιόχαν χώθηκε αμέσως τουρτουρίζοντας. Έκλεισε τα μάτια όσο η Λυδία μουρμούριζε καταπραϋντικά λόγια και τον σκούπιζε με την πετσέτα μήπως και τον ζεστάνει. Του ήρθε μια έντονη ζαλάδα, και κάθισε κάτω στο χαλάκι παίρνοντας βαθιές ανάσες. Εκείνη τον συνέχισε να τον κρατάει, πλέον παρηγορώντας τον και με φιλιά και χάδια στα μαλλιά. Με το πρόσωπό του χωμένο στο λαιμό της, άρχισε να τη φιλάει κι αυτός. Αργά. Απαλά. Μέχρι που ανασηκώθηκε και την έπιασε από τη μέση, σκύβοντας να φτάσει στην κοιλιά της. Το ανέβασμα στο στήθος της την έκανε να αναστενάξει ελαφρά. “Είσαι… Σίγουρος;” Τον ρώτησε μόλις της έβγαλε την μπλούζα. “Δε θέλεις λίγο να συνέλθεις πρώτα; Έχεις και τη νυχιά…” Μα αυτός κόλλησε τα χείλη του στα δικά της και δε της πήρε πολύ για να του τραβήξει την πετσέτα και να τον χουφτώσει στα αχαμνά. Δυσκολευόντουσαν όμως να συγχρονιστούν χωρίς εκείνη να ακουμπά την πληγή του και μέχρι να ζεσταθούν αυτουνού τα χέρια που ήταν παγάκια ώστε να την αγγίζει ελεύθερα. Οπότε ο Γιόχαν κατέληξε στην εναλλακτική λύση να της ανοίξει τα πόδια και να βάλει τη γλώσσα του με συνοπτικές διαδικασίες στην κλειτορίδα της. Τα αγκομαχητά όμως ξεκίνησαν για τα καλά μετά το δεύτερο δάχτυλο και ο Γιόχαν κάγχασε λίγο, καθώς του ‘ρθε να γελάσει. “Τι γελάς ρε;” Ψιλογέλασε κι αυτή. Σηκώθηκε από κει που ήταν για να έρθει πάνω της. “Τέρμα η μυστικότητα βλέπω,” Σχολίασε, καθώς μέχρι σήμερα, εκείνη επέμενε να κάθονται σε τουλάχιστον δυο μέτρα απόσταση ο ένας από τον άλλον μη τυχόν και υποπτευθεί κανείς ότι κάτι παίζει μεταξύ τους, ενώ τώρα είχαν κλειστεί στο μπάνιο παρέα βγάζοντας όχι και τόσο διακριτικούς ήχους. Η Λυδία πιάνοντάς τον από τα μαλλιά, τον έβαλε να φιλήσει το λαιμό της και άφησε ένα εντονότερο βογγητό απ’ ότι πριν - προφανώς επίτηδες. “Ας τολμήσουν τα μαλακισμένα να πουν κάτι, και θα τα κανονίσω πριν προλάβουν τα ζόμπι.” Ήταν ιδιαίτερα διεγερτική η ξαφνική αποφασιστικότητά της. Μέχρι τώρα ήταν τολμηρή μόνο όταν δεν την ήξερε κανένας τριγύρω και ήταν ελεύθερη να εκφραστεί. Ο Γιόχαν κατεύθυνε το πέος του στο άνοιγμά της, αλλά μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να το βάλει, ανέλαβε εκείνη τον προσανατολισμό. Για αρκετή ώρα δε μιλούσαν. Εκείνος την έσφιγγε καθώς μπαινόβγαινε ρυθμικά, κι αυτή ψηλάφιζε κατά μήκος του κορμιού του, με μια προτίμηση στον κώλο. Είχε όμως αρχίσει να ζαλίζεται ξανά, και λαχανιασμένος κατέρευσε πάνω της χωρίς να έχει τελειώσει και με τη στύση του να τον προδίδει μαλακώνοντας. Τον ξάπλωσε μαλακά στο πλάι, σκεπάζοντάς τον. “Ας δέσουμε την πληγή σου πριν λιποθυμίσεις τώρα, τι λες;” Σηκώθηκε έτσι, τσίτσιδη, να βρει το φαρμακείο στο ντουλάπι κάτω απ’ το νιπτήρα, και βγάζοντας το ιώδιο εξέτασε την πληγή. “Θα χρειαστεί ράμματα.” Κατέληξε. “Έχω δει πιο απλά κοψίματα απ’ αυτό να χρειάζονται δυο-τρία.” Αφού πότισε τα σημεία με το αντισυπτικό, τύλιξε σφιχτά το μπράτσο του με τη μοναδική γάζα του φαρμακείου. “Να δούμε τι θα κάνουμε όταν η γάζα θα χρειάζεται αλλαγή.” Σχολίασε συνοφρυωμένη και έπιασε τα ρούχα της από το πάτωμα να τα φορέσει. “Θες να βρακωθείς; Ή να φωνάξω το Σεβαστιανό και τον ξάδερφό σου να σε μεταφέρουν στο κρεβάτι σου έτσι;” Τον ρώτησε. Ο Γιόχαν ανασηκώθηκε από τη θέση του. “Θα πάω μόνος μου,” Δήλωσε, και στάθηκε στα πόδια του, για μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι να προσγειωθεί στον μπιντέ. “Κάτσε ντε! Περίμενε! Τόσες μέρες υπάρχουν! Μη γίνεις καταδύτης σήμερα!” Αναφώνησε στηρίζοντάς τον στον ώμο της. Ξεκλείδωσαν την πόρτα του μπάνιου, και περπατούσαν αργά στο διάδρομο. Ακόμα κι αν τους άκουσαν οι άλλοι, κανείς δεν ήρθε να ανακατευτεί, μέχρι που η Λυδία τον ξάπλωσε στο πρώτο άδειο δωμάτιο με κρεβάτι που ήταν μπροστά τους, και πλάγιασε δίπλα του. “Δεν κοιμούνται πλέον όλοι στο σαλόνι; Για ασφάλεια;” Τη ρώτησε. Αυτό είχαν αποφασίσει όλοι από κοινού με το που συνειδητοποίησαν είχαν αποκλειστεί σ’ αυτό το έρημο χειμερινό θέρετρο με τα τέρατα τριγύρω. “Ναι…” Του απάντησε. “Θες να πάμε;” Ο Γιόχαν το σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα. “Καλά είμαστε εδώ…” Κατέληξε και την αγκάλιασε. Edited August 5, 2019 by Silvertooth 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted August 11, 2019 Author Share Posted August 11, 2019 @Silvertooth δεν μοιάζει με απόσπασμα από κάτι μεγαλύτερο, μοιάζει να το ξεκίνησες για άσκηση και να προέκυψε κάτι μεγαλύτερο. Μου άρεσε η καθαυτό σκηνή, επειδή δεν φοβήθηκες να πεις και δυο κουβέντες παραπάνω. Μου έδειξες ότι δεν υπάρχουν ταμπού και καθωσπρεπισμοί στο γράψιμό σου και συνάμα οτι δεν προκαλείς για να προκαλέσεις, δηλαδή μου φάνηκε ισορροπημένο αυτό που διάβασα. Μεγάλο θέμα αυτό, η ισορροπία, το τόσο-όσο, να έχεις θάρρος στο γραπτό σου αλλά όχι θράσος. Μου άρεσε η μίξη εθνικοτήτων και ονομάτων, εφόσον έχουμε να κάνουμε με μια φούχτα ανθρώπους που επιβιώνουν την επέλαση των ζόμπι. Γενικώς τα ζόμπι, αν και δεν φαίνονται κάπου ουσιαστικά, δεν τα συμπαθώ (όχι στο κείμενό σου, γενικά δεν τα συμπαθώ, τα βρίσκω τελείως αντιπρακτικά σαν πλάσματα.) Αλλά εδώ είναι πετυχημένη η ατμόσφαιρα του γενικότερου κινδύνου και του τώρα βρισκόμαστε στο καταφύγιο. Δεν βρίσκω να σχολιάσω πολλά γιατί το βρίσκω καλό, αλλά έχω την απορία αν ήταν μονάχα για την άσκηση αυτό το κείμενο ή αν αποτελεί κάτι βασισμένο σε μεγαλύτερη ιστορία ή κάποιο σύμπαν που έχεις φτιάξει από πριν. Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted August 11, 2019 Share Posted August 11, 2019 Κι εγώ βρήκα πολύ ζωντανή κ ρεαλιστική τη σκηνή σεξ. Κ συμπαθώ τα ζόμπι. Το μόνο που με προβλημάτισε ήταν η πληγή. Αιμορραγούσε ο ήρωας, ήθελε ράμματα αλλά πρώτα έφαγε, μετά έκανε σεξ κ μετά ασχολήθηκε με πληγή. Λίγο με αγχωσε αυτό. Φαντάζομαι τώρα ένα καταφύγιο γεμάτο πιτσιλιες από αίμα. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted August 11, 2019 Author Share Posted August 11, 2019 1 minute ago, Roubiliana said: Κι εγώ βρήκα πολύ ζωντανή κ ρεαλιστική τη σκηνή σεξ. Κ συμπαθώ τα ζόμπι. Το μόνο που με προβλημάτισε ήταν η πληγή. Αιμορραγούσε ο ήρωας, ήθελε ράμματα αλλά πρώτα έφαγε, μετά έκανε σεξ κ μετά ασχολήθηκε με πληγή. Λίγο με αγχωσε αυτό. Φαντάζομαι τώρα ένα καταφύγιο γεμάτο πιτσιλιες από αίμα. Χμ, εγώ το οπτικοποίησα σαν σκηνή ταινίας όλο αυτό. Και συμβαίνει στις ταινίες συχνότατα. Κάνουμε σεξ αλλά μορφάζουμε από πόνο μέχρι να μας περιποιηθεί η καλή μας τα τραύματα. Δεν σημαίνει πως είναι σωστό, απλώς δεν με ενόχλησε, δεν μου "κλώτσησε". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted August 11, 2019 Share Posted August 11, 2019 5 hours ago, Ιρμάντα said: ...αλλά έχω την απορία αν ήταν μονάχα για την άσκηση αυτό το κείμενο ή αν αποτελεί κάτι βασισμένο σε μεγαλύτερη ιστορία ή κάποιο σύμπαν που έχεις φτιάξει από πριν. Πριν από κάποιο καιρό είχα ξεκινήσει με μία ομάδα παιδιών ένα ψιλο-horror, γραπτό roleplay, όπου μια ομάδα από teenagers αποκλείονται σε ένα χειμερινό θέρετρο με ένα δολοφόνο στην περιοχή, και σταδιακά ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν και κάποια τέρατα. Είχα χτίσει τότε τον χαρακτήρα του Γιόχαν και μίας άλλης κοπελιάς (το "σπασικλάκι" του κειμένου που αναφέρθηκε μόνο σε μία πρόταση). Με μία άλλη roleplayer, είχαμε συμφωνήσει ο Γιόχαν να έχει μία σχέση friends with benefits με το δικό της χαρακτήρα - τη Λυδία. Το θέμα με το roleplay είναι ότι σταμάτησε αρκετά γρήγορα και μου άφησε ένα άχτι, οπότε θα ήθελα να ξαναεπισκεφτώ αυτούς τους χαρακτήρες κάποια στιγμή - πιθανόν για ένα short story. Τώρα, σχετικά με την παρατήρηση για το τραύμα που δε το φρόντισε μέχρι να φάει/κάνει-μπάνιο-και-σεξ, ε ναι ντάξει έχετε δίκιο 😜ήταν λίγο cheesy και όχι τόσο ρεαλιστικό. Κυρίως υπέθεσα όμως ότι ήταν 'μικρό' τραύμα. Ίσως λίγο βαθύ (που θα εξηγούσε την ανάγκη να γίνουν ράμματα) αλλά όχι κάτι που θα αιμορραγούσε τρελά. Επίσης, κάτι που ξέχασα να αναφέρω στο κείμενο είναι ότι το αίμα που είχε ο Γιόχαν πάνω του δεν ήταν δικό του. Anyways! Ευχαριστώ για το χρόνο να το διαβάσετε! Σας έχω διαβάσει όλους κι εγώ, παρότι δεν έχω καταφέρει να σας σχολιάσω 😤 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted August 12, 2019 Share Posted August 12, 2019 Είναι μια καλή ιδέα για ιστορία, θα έλεγα να την κάνεις. Η σκηνή ήταν αστεία σε μερικά ση,μεία (τα αλλάζεις αν θες να δώσεις πιο δραματικό ή πιο ερωτικό τόνο) και διασκέδασα που έμεινε μισή η ερτική επαφή, Με τον καημό θα πάνε αμα τους φάνε τα ζόμπι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.