Unicron Posted June 29, 2019 Share Posted June 29, 2019 (edited) Πριν λίγο καιρό είδα στην ΕΡΤ για πρώτη φορά την τελευταία ταινία του 007. Από το Casino Royal ήξερα ότι το πράγμα είχε στραβώσει για τα καλά, όμως πραγματικά δεν πίστευα πως θα έφτανα στο σημείο να απογοητευτώ τόσο πολύ. Για να ξεκαθαρίσω κάτι, η ταινία ως ταινία δράσης είναι σχετικά καλή. Όμως έχει ξεφύγει εντελώς από το πνεύμα των ταινιών του 007. Θα αναφέρω μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Εδώ έχουμε τη σκηνή που ο Blofeld ξεναγεί τον 007 στο κέντρο επιχειρήσεων. Και τι κέντρο ε! Ένα δωμάτιο 10 επί 4 με ένα σωρό μόνιτορ στους τοίχους, λες και μπήκαμε στο Πλαίσιο ή στον Κωτσόβολο! Εν έτη 2000 και 15 αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσαν να σκεφτούν για το βασικό κέντρο επιχειρήσεων του Blofeld; Ήμαρτον, που λέει και ο Γεωργίου. Ίσως γι’ αυτό πέθανε ένα χρόνο αργότερα ο Ken Adam. Δεν άντεξε την ντροπή. Πού είναι τα μεγαλεπήβολα σκηνικά που κάλυπταν ολόκληρα στρέμματα και επιστράτευαν μίνι σιδηρόδρομους για να κυκλοφορούν μέσα σε αυτά; Το άλλο σημείο που θέλω να σταθώ είναι φυσικά η μουσική. Σε ολόκληρη την ταινία δεν ακούγεται κανένα από τα κλασσικά soundtrack της σειράς, ούτε καν το main theme του 007. Γιατί άραγε; Είναι σαν όλη η ταινία να θέλει να μην φαίνεται σαν κλασσική ταινία 007. Έβλεπα χθες βράδυ για πολλοστή φορά το Moonraker και σκεφτόμουν πως ακόμα και κάθε βράδυ να έπαιζε την ίδια ταινία δεν θα την βαριόσουν ποτέ. Δείτε για παράδειγμα στο παρακάτω κλιπ από το 0:30 και μετά πως μπαίνει η αριστουργηματική και επιβλητική μουσική και δημιουργεί έναν τέλειο συνδυασμό εικόνας και ήχου. Φυσικά τέτοια στοιχεία δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια σε καμία σύγχρονη ταινία 007. Ας θέσω και μερικές ακόμα σκέψεις. Από τα μέσα του 90 και τις ταινίες με τον Brosnan το ύφος ξέφυγε τελείως από τα βιβλία του Fleming. Πρώτα τοποθέτησαν γυναίκα στο ρόλο του Μ, ενώ στην τελευταία ταινία για την Miss Moneypenny επέλεξαν μαύρη ηθοποιό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχα διαβάσει πως οι παραγωγοί σκέφτονται σοβαρά ο επόμενος ηθοποιός που θα ενσαρκώσει τον 007 να μην είναι λευκός! Απορώ πως δεν έχει σηκωθεί ακόμα από τον τάφο του ο Fleming και να τους πάρει στο κυνήγι... Και όχι, δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο 007 πρέπει να ακολουθεί το ρεύμα της εποχής. Αν ήταν στο χέρι μου, όλες οι επόμενες ταινίες θα ήταν ταινίες εποχής, τοποθετημένες στη χρονική περίοδο 1965-1985. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο 007 ζει και αναπνέει μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο. Edited June 29, 2019 by Unicron 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 29, 2019 Share Posted June 29, 2019 (edited) Ξεκίνησα να τις βλέπω όλες από τότε που άρχισε να τις βάζει η ΕΡΤ πριν κάνα δίμηνο περίπου. Του Σον Κόνερι καλούτσικες. Δύο του Πιρς Μπρόσναν ωραίες. Του Ντάνιελ Γρεγκ χμμ. Ωραίες και αυτές μόνο όμως αν τις δει κανείς γενικά σαν περιπέτειες. Έξω από τα πλαίσια του Τζέιμς Μποντ. Αν και δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο, θα συμφωνήσω ωστόσο ότι είναι μακρυά από το πνεύμα τους. Με την συμφωνία να έγκειται παρ' όλη την άγνοια μου ότι μου φαίνονται -πως να το πω;- υπερβολικά σημερινές. Με περισσότερο βάρος στα εφέ και λιγότερο στο ψυχρό, κατασκοπευτικό κλίμα των βιβλίων. Επαναλαμβάνω όμως ότι δεν έχω διαβάσει οπότε και μπορεί να κάνω λάθος. Θα συμφωνήσω όμως με βεβαιότητα για τις επιλογές στις διάφορες θέσεις. Αν ήταν εξαρχής οι Μάνιπένι και Μποντ μαύροι, τέτοιοι θα ήθελα να παραμείνουν μέχρι τέλους. Θα με χαλούσε αν έβαζαν λευκούς. Ενώ με ξένισε όταν η Μ συμμετείχε σε πιστολίδι, δεν με έπεισε. Πάλι καλά που δεν την έβαλαν να χορέψει και κάνα τσάμικο. Τες πάντων όμως. Εδώ και λίγο καιρό ξεκίνησε ο αγαπημένος μου Ρότζερ Μουρ οπότε και αρχίζουν τα ωραία. Συνεπικουρούμενος φυσικά και από πανμέγιστο Σαγόνια Edited June 29, 2019 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Unicron Posted June 29, 2019 Author Share Posted June 29, 2019 Το πρόβλημα είναι πως μετά τον Brosnan οι ταινίες του 007 έγιναν πολύ σοβαρές και σκοτεινές. Όπως άλλωστε και πολλές άλλες. Για παράδειγμα η τριλογία του Μπάτμαν έχει τελείως διαφορετικό ύφος από τις παλιές ταινίες. Αυτό όμως ξενίζει πολύ τον θεατή και φυσικά περισσότερο εκείνους που έχουν μεγαλώσει με τις κλασσικές ταινίες. Επίσης σε όλες τις καινούριες ταινίες του 007 υπάρχει σε υπερβολικό βαθμό μάχη σώμα με σώμα (και μάλιστα με κουνημένα πλάνα που δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται), ενώ στις παλιές ταινίες υπήρχε πολύ πιο κομψό στυλ με καθαρά πλάνα. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως αλλοιώθηκε η ταυτότητα των ταινιών. Σε μια συνέντευξή του ο Ίαν Φλέμινγκ είχε πει πως δεν γράφει υψηλή λογοτεχνία αλλά ανάλαφρες περιπέτειες που θα διαβάσει κάποιος ενώ ταξιδεύει με το τρένο ή το αεροπλάνο. Έτσι και οι ταινίες ήταν πολύ χαλαρές, αυτό που λέμε pop-corn movies. Αντιθέτως σήμερα προσπαθούν να δημιουργήσουν σοβαρές οσκαρικές ταινίες, αδιαφορώντας πλήρως για την προϊστορία και το legacy της σειράς. 1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 30, 2019 Share Posted June 30, 2019 (edited) Μάλλον στοχεύουν να προσεγγίσουν νέο κοινό μαθημένο σε σημερινά τηλεοπτικά δρώμενα. Σβαρτζενέγκερ, Σταλόνε, Στέιθαμ κλπ. Αναμενόμενο θα έλεγα μιας και οι παλιάς κοπής δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαν να τραβήξουν την προσοχή. Μέχρι στιγμής ξεχώρισα Golden eye, The spy who loved me και Moonraker. Edited June 30, 2019 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted June 30, 2019 Share Posted June 30, 2019 (edited) Το Casino Royale ήταν το reboot του franchise, ουσιαστικά, και με αυτή άλλαξε και το κλασικό, κατασκοπευτικό στυλ που είχαν οι προηγούμενες ταινίες. Προσωπικά, αν και λάτρης των παλαιών ηθοποιών, οι πρώτες δύο με τον Daniel Craig μου άρεσαν αρκετά. Οι επόμενες, όμως, καθόλου. Edited June 30, 2019 by Blacksword Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.