lexis Posted May 14, 2005 Share Posted May 14, 2005 Κοσμοθωριά (με τον τρόπο τον παλιό) Ο στεναγμός ακάθαρτος μας έχει συνεπάρει Είναι οι στιγμές αμάλγαμα πόνου και ηδονής` Κρυμμένη η αθωότητα ποιος θα την πρωτοπάρει; Στην ένοχη μαρμαρυγή μένουμε αφανείς. Του κόσμου το τριαντάφυλλο το μάτωσαν και στάζει Μέσα στο μισοσκόταδο χαμένα ιδανικά Κι ο πόθος ο κατακλυσμός στα βράχια μας ξεβράζει Μας ψιθυρίζει στο αυτί της νύχτας μυστικά. Ολόλαμπρη η Άνοιξη μα τόσο ατιμασμένη Την βίασαν, της χάλασαν την Άγια παρθενιά, Την άφησαν στο σύθαμπο να κλαίει αλαλιασμένη Ζαρώνοντας, στον τρόμο της, σ’ απόμερη γωνιά. Και τα φιλιά δαγκώματα κατάντησαν και πάνε στου κόσμου το κρηπίδωμα, στην πρώρα της αυγής ανόητα τα πλάσματα δεν ξέρουν ν’ αγαπάνε και σιγομουρμουρίζουνε αλήθεια υποταγής. Στου κόσμου το μουρμούρισμα νύσταξαν τα τραγούδια Κ’ οι φίλοι αποτραβήχτηκαν, δεν κάνουν πια γιορτές. Μαράθηκαν, ξεθώριασαν στην γλάστρα τα λουλούδια Και τα παιδιά μεγάλωσαν με νύχτες και σιωπές. Βαγγέλης Κυριακός Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 14, 2005 Share Posted May 14, 2005 Γαμωτο τοσο σκατα ειναι ο κοσμος μας? Ισως .... πολυ καλο υφος, νοημα, και γενικοτερα εξαιρετικο !!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 15, 2005 Share Posted May 15, 2005 Σκληρό και έντονα περιγραφικό! Στις περισσότερες περιπτώσεις η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας προκαλεί πόνο και απόγνωση. Εδώ αφήνεται και το παραθυράκι της ελπίδας μέσα από το μεγάλωμα των παιδιών: μπορεί να μεγάλωσαν με νύχτες και σιωπές όμως μεγάλωσαν κι ίσως αλλάξουν τα δεδομένα... Όμορφο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 15, 2005 Share Posted May 15, 2005 Όντως σκληρό! Πάντως ομολογώ ότι μου άρεσε... Keep up the good work! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lexis Posted May 15, 2005 Author Share Posted May 15, 2005 Απαντώ και στους τρείς. Πολλές φορές η σκληρότητα είναι η μισή πραγματικότητα. Η άλλη μισή είαι οι ωραίες στιγμές που όντως υπάρχουν αλλά είναι τόσο σκορπισμένές. Ναι το ποίημα είναι σκληρό, δεν διαφωνω. Μα θεωρώ πως το κάθε ποίημα εκφράζει την στιγμή του, και την ψυχολογική διάθεση του δημιουργού. Έτσι κι αυτό το ποίημα γράφτηκε πρόσφατα, όταν η ψυχολογική διάθεση και η συγκεκριμένη στιγμή το υπαγόρευαν. Όλα είναι του κόσμου τούτου. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να τα κοιτάξουμε. Όσο σκληρα κι αν είναι...Σας ευχαριστώ για την κριτική και περιμένω κι άλλες όμορφες τοποθετήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 Σκληρό... Εγώ εισέπραξα κάτι πιο λυρικό... Μιλάς ίσως για σκληρές εικόνες με λυρικές φράσεις. Αν έβλεπα την Άνοιξη χλωμή, λυπόθυμη, θα έλεγα σκληρό, μα όταν βλέπω μεσ'απ'τα μάτια της τον κόσμο, μεσ'απ'τα κρυστάλλινα δάκρυά της, λέω λυρικό. [Πού είναι ο ευαγγελισμός που υπόσχεται η υπογραφή σου;] Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lexis Posted May 19, 2005 Author Share Posted May 19, 2005 Orpheus σ' ευχαριστώ. Τα λόγια σου αντιπροσωπεύουν επακριβώς. Όσο γι' αυτό που γράφεις στην παρένθεση, θα μου επιτρέψεις να μην απαντήσω, και να σ' αφήσω να το σκεφτείς όπως εσυ θες. Μου άρεσε πάντως το έυστοχο λογοπαίχνιο. Να 'σαι πάντα κάλά γεμάτος εμπνεύση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.