Nihilio Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 (edited) Είδος: φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1000+ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΩΝ Ο αέρας λυσσομανούσε γύρω της και όμως αυτή χόρευε. Οι καταρράκτες του ουρανού είχαν ανοίγει και όμως αυτή τις αγνοούσε. Κεραυνοί έπεφταν, γεμίζοντας τον αέρα με μυρωδιά θειαφιού, βροντές έκοβαν την ανάσα όσων τις άκουγαν, κι όμως η Άννα χόρευε στους ρυθμούς μιας μυστικής μελωδίας. Η Άννα ήταν μια νεαρή κοπέλα είκοσι Μαΐων. Τα μακριά ξανθά μαλλιά της ήταν μουσκεμένα από τη βροχή και είχαν κολλήσει πάνω της, το ίδιο και τα ρούχα της, ενώ το πρόσωπό της ήταν κατακόκκινο από τα χτυπήματα του δυνατού αέρα και τις καταρρακτώδους βροχής. Και χαλάζι να έπεφτε όμως δε θα σταματούσε. Εξάλλου δε φοβόταν ούτε τον Άρχοντα των Καταιγίδων. Ο μύθος το έλεγε καθαρά. Ο Άρχοντας ήταν ένα πλάσμα που ζούσε σε ένα κάστρο πάνω στα σύννεφα. Όταν ήταν χαρούμενος τα σύννεφα ήταν λευκά και ο ουρανός φωτεινός. Τότε έβλεπε τους ανθρώπους να κυκλοφορούν, να τρέχουν, να δουλεύουν και να χαίρονται μαζί του. Όταν ήταν στεναχωρημένος, τα σύννεφα γίνονταν μελανά και έκλαιγαν για αυτόν. Όταν όμως ήταν θυμωμένος, τότε βίαιες καταιγίδες συγκλόνιζαν τον κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να κρύβονται στα σπίτια τους και να φοβούνται την οργή του. Αλίμονο σε όποιον τολμούσε να αψηφήσει την οργή του. Ο ίδιος ο Άρχοντας, έλεγαν, κατέβαινε και έπαιρνε τον τρελό αυτό θνητό - γιατί μόνο τρελός θα μπορούσε να είναι - και τον πήγαινε στο παλάτι του. Η Άννα συνέχιζε να χορεύει το τρελό χορό της παρά τη παραφωνία του ανέμου γύρω της. Ώσπου ο άνεμος της ψιθύρισε στα αυτιά λόγια σαγηνευτικά και ταυτόχρονα οργισμένα. Μέσα από τη καταρρακτώδη βροχή και τη καταχνιά που έκρυβε σχεδόν τα πάντα ξεπρόβαλε μια φιγούρα. Ήταν ένας άντρας ψηλός, με κατάλευκο δέρμα και μια κάπα μαύρη, φτιαγμένη θαρρείς από τα σύννεφα που σκέπαζαν τον ουρανό. Ανάμεσα από τα σύννεφα αυτά φαίνονταν αραιά και που αστραπές, ενώ η βροχή φαινόταν να χωρίζει και να μη τον ακουμπάει. Το σώμα του είχε μια επιβλητική στάση, στάση που φανέρωνε εξουσία. Η Άννα άκουσε τον άνεμο να της μιλάει. "Πώς τολμάς να με αψηφάς θνητή," της σφύριξε οργισμένα. "Άρχοντά μου, δε σε αψηφάω," φώναξε εκείνη μέσα στον εκκωφαντικό βουητό της θύελλας. "Έρχομαι εδώ ταπεινά και σου ζητάω να με πάρεις μαζί σου, στα σύννεφα, στο κάστρο σου." Παρά το θόρυβο και τον αέρα που έπαιρνε μακριά τα λόγια της ήταν σίγουρη πως ο Άρχοντας την είχε ακούσει. "Και γιατί θέλεις να με ακολουθήσεις εκεί πάνω θνητή;" είπε ο Άρχοντας με ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπό του. "Άρχοντα μου, κάθε φορά που θυμώνεις οι συνάνθρωποί μου υποφέρουν," είπε η κοπέλα ταπεινά. "Αν είμαι κοντά σου θα σε ηρεμώ." Ο Άρχοντας γέλασε δυνατά, ενώ η βροχή είχε αρχίσει να κοπάζει γύρω του. "Με έκανες και γέλασα θνητή, " είπε με μια φωνή απαλή σα τη πρωινή αύρα. "Ας είναι, θα σε πάρω μαζί μου." Από τη μέρα εκείνη, πριν εξήντα κοντά χρόνια και μέχρι και τη προηγούμενη βδομάδα, δε ξανάχαμε καταιγίδα στα μέρη μας. Και σίγουρα όλη αυτοί οι "επιστήμονες" δε θα πιστέψουν στα λόγια ενός τρελού γέρου στα τελευταία του. Αλλά όμως είμαι σίγουρος, όχι, είμαι πεπεισμένος, ότι η κοπέλα που βρήκαν νεκρή μετά τη καταιγίδα ήταν η Άννα, η κοπέλα εκείνη που χάθηκε τότε, στη τελευταία καταιγίδα πριν εξήντα χρόνια. Δε θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω τη θωριά της και η κοπέλα που βρέθηκε ήταν ολόιδια αυτή… Edited September 15, 2005 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 χωρίς δομή και υπέροχο. Μου έκανε αστείρευτη και ασταμάτητη έμπνευση και καλλιτεχνικό οίστρο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά με κάνει να θέλω να γράψω κείμενο πάνω στο ίδιο θέμα, ή ίσως στην ίδια ατμόσφαιρα. Ίσως το κάνω κάποτε, μπορώ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 16, 2005 Author Share Posted May 16, 2005 Ελεύθερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 Κομμάτια από ιστορίες χωρίς αρχή και τέλος: ξεκινούν και τελειώνουν σε απροσδιόριστο χρόνο και τα απαρτίζουν αόριστες παρουσίες! Γράψε κάτι μεγαλύτερο ή μην το τελειώνεις τόσο γρήγορα! Ένα είναι σίγουρο: ότι γράφεις μου κινεί την περιέργεια γιατί κρύβει μέσα του ένα μικρό μυστικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 Όχι ιδιαίτερα καλό, αλλά καλογραμμένο... Είναι πολύ απλοϊκό αλλά εδώ παίρνεις ένα ελαφρυντικό διότι δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί και διαφορετικά. Πιστεύω πως το κεντρικό θέμα που πραγματεύεσαι θα παρουσιαζόταν καλύτερα σε ένα ποίημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 16, 2005 Author Share Posted May 16, 2005 Ίσιδα, έχω γράψει και νουβέλα 50.000 λέξεων, και μάλιστα έτσι ξεκίνησα τη συγγραφή. Δυστυχώς όμως τα μεγάλα κείμενα θέλουν πολύ χρόνο να τελειώσουν και έτσι τα σηκώνω κεφάλαιο κεφάλαιο. Οι μικρές ιστορίες μου υπάρχουν είτε ως αυτοτελείς εμπνεύσεις είτε ως πειράματα είτε ως αφορμές για εξάσκηση είτε για να ξεβαρεθώ τα μεγαλύτερα. Πολλές δε από τις ασκήσεις του εργαστηρίου είναι αποσπάσματα μεγαλύτερων ιστοριών. Illidan, είμαι πολύ πιο χαρούμενος όταν λαμβάνω μια αρνητική κριτική παρά όταν λαμβάνω δέκα θετικές, αρκεί να είναι σωστά αιτιολογημένη. Η δική σου είναι και σε ευχαριστώ πολύ για αυτή (άσχετο αν θα επιλέξω να μη την ακούσω επειδή είμαι καλύτερος πεζογράφος από ποιητής ;)) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
drowvarius Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Τιποτένιε, η ιστορία σου είναι ωραία. Ένας μύθος δωσμένα πολύ απλοϊκά, αλλά ωραία στημένος. Για να μπορεί κάποιος να σε "θάψει" θα πρέπει να έχει να διαβάσει κάτι περισσότερο, καθώς απ'ότι κατάλαβα, είναι κομμάτι ενός μεγαλύτερου έργου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 17, 2005 Author Share Posted November 17, 2005 Και ο προβολέας πέφτει αυτή τη βδομάδα εδώ. Τα σχόλια δικά σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 Λοιπόν δεν ξέρω γιατί ο περισσότερος κόσμος όταν ένα κείμενο είναι μικρό θέλει να το κάνει μεγαλύτερο. Σε αυτό το μέγεθος πετυχαίνεις να δώσεις πολύ όμορφα την ατμόσφαιρα, και ταυτόχρονα να το κάνεις να μοιάζει κομμάτι των παραδόσεων ενός τόπου, σαν παραμύθι που περνάει από στόμα σε στόμα, που κάποιος αποφάσισε να γράψει. Είχα ένα βιβλίο όταν ήμουν με πολλά παραμύθια τέτοιου μεγέθους, μου άρεζε ιδιαίτερα. Μπορεί να είναι απλή η πλοκή, αλλά έτσι δεν είναι συνήθως τα παραμύθια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 Για αυτό που λες Νιέννα δεν ισχύει πάντα. Βέβαια σε εμένα όλοι μου λένε να γράφω περισσότερο. Μάλλον δε χορταίνουν και θέλουν κι άλλο ΥΓ: Τώρα πρόσεξα ότι τόσον καιρό δεν έχω αλλάξει spotlight. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 Χμμμ...ούτε κι εγώ πιστεύω πως θέλει περισσότερη ανάπτυξη το συγκεκριμένο. Αν και γενικώς έχεις την τάση να είσαι λυτός, αρκετά, και να αφήνεις πολλά για τη φαντασία μας. Όμως αυτό εδώ είναι ολοκληρωμένο. Μου άρεσε πολύ (αναρωτιέμαι αν έχω διαβάσει κάτι δικό σου που να μη μου άρεσε μέχρι στιγμής) και είναι μάλιστα πολύ "μαγικό" και καθόλου φρικαλαίο. Απορώ... Η μόνη ένσταση που έχω είναι ο λόγος. Το ότι είναι η αφήγηση ενός παππού, το ξέρουμε μονάχα επειδή μας το λες. Δεν το υποστηρίζεις καθόλου με τον ίδιο το λόγο και τις φράσεις και όταν το λες στο τέλος, είναι λίγο ξεκάρφωτο, χωρίς όμως να έχει σημασία για την ίδια την ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Helianna Posted December 12, 2005 Share Posted December 12, 2005 (edited) Μου αρέσει που είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα και ο τρόπος που περιγράφεις την ʼννα και όλο το σκηνικό της ιστορίας. Όμως στις δύο τελευταίες παραγράφους μου δίνεις την εντύπωση πως έχεις πάρει ένα απόσπασμα από κάποια μεγαλύτερη ιστορία. Δεν "δένει" πολύ αρμονικά με τα προηγούμενα. Ίσως χρειάζεται να κάνεις μια μικρή αναφορά στην αρχή για τον γέρο και σε ποιους αφηγήται τον μύθο. Edited December 12, 2005 by Helianna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 18, 2005 Author Share Posted December 18, 2005 Οι κυρίες μάλλον έχουν δίκιο και το τέλος είναι λίγο "ξεκάρφωτο", αλλά ο γέρος ήταν μια έμπνευση της τελευταίας στιγμής. Υποθέτω ότι θα μπορούσε να κάνει και χωρίς αυτόν το κείμενο, απλά δεν έχω σκεφτεί κάποια εναλλακτική κατάληξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 19, 2005 Share Posted December 19, 2005 Εμένα μ'αρέσει πολύ που την απέδωσες σε παπού την αφήγηση τελικά. Όντως κάνει και χωρίς αυτόν αλλά μ'αρέσει όπως συμπληρώνει την ιστορία, είναι κομμάτι της εκτός από το ύφος, δραματουργικά είναι κομμάτι της. Και άμα εσύ έχεις ασχοληθεί με την ουσία, οι λεπτομέρειες της τελευταίες στιγμής κάθονται όμορφα. Κάτι τέτοιο έχει γίνει μάλλον κι εδώ, απλά μετά δεν το γύρισες το κείμενο πάνω του. Έμεινε ως είχε πριν από τον παππού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Posted April 23 Share Posted April 23 Ημερήσια Ανασκαφή #3 λοιπόν! Πολύ ατμοσφαιρικό!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.