Nihilio Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 (edited) Είδος: τρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΣχόλια: Βασισμένο στο ποιήμα The Sleeper του Edgar Allan PoeΗ Άλις και ο Πήτερ κάπνιζαν από το ίδιο τσιγαριλίκι. Έπαιρναν από μια ρουφηξιά ο καθένας, πριν το δώσουν στον άλλο. Έπειτα προσπαθούσαν να φυσήξουν το καπνό σε κύκλους, ενώ ο καπνός από τη μαριχουάνα αποκοίμιζε στις αισθήσεις τους, κάνοντας δύσκολη τη προσπάθειά τους αυτή. Γύρω τους το νεκροταφείο της πόλης τους φιλοξενούσε στη σιωπηλή αγκαλιά του.Η Άλις από μικρή είχε μια εμμονή με τους νεκρούς. Για κάποιον ακατανόητο λόγο τα νεκροταφεία την έλκυαν. Και η έλξη αυτή είχε συνεχιστεί και τώρα στα δεκαέξι της, σε κάποια μικρή πόλη στην οποία είχαν μετακομίσει οι δικοί της, μακριά από τα σκοτεινά γοτθικά κλάμπ στα οποία σύχναζε και άτομα με παρόμοια μακάβρια ενδιαφέροντα.Αντίθετα ο Πήτερ δε συμμεριζόταν τις απόψεις της. Κι αυτός δεκαέξι, ζούσε μια βαρετή ζωή και μόνη του απόδραση ήταν το να καπνίζει φούντα. Το νεκροταφείο απλά ήταν το πιο ασφαλές μέρος για να το κάνει. Και το νεκροταφείο ήταν ο μόνος κοινός τους σύνδεσμος. Θα έρχονταν εδώ το βράδυ στα κρυφά, θα κάπνιζαν, θα μίλαγαν ή ακόμα και θα… βεβήλωναν το χώρο (άραγε οι νεκροί μας παίρνουν μάτι ήταν η σύνηθης απορία της Αλίς.)Τώρα είχαν τελειώσει με το τσιγαριλίκι και κάθονταν. Η Άλις ένιωθε το κεφάλι της βαρύ: δεν είχε συνηθίσει ακόμα, σε αντίθεση με τον Πήτερ. Και οι δύο ήταν σιωπηλοί και κοίταζαν ένα τάφο που βρισκόταν απέναντί τους, αποκομμένο σχεδόν από τους υπόλοιπους."Βλέπεις τον τάφο αυτό;" της ψιθύρισε ο Πήτερ στο αυτί, "αυτός είναι ο λόγος που ερχόμαστε εδώ. Ο γερο-Μπάρνευ, ο φύλακας, τον φοβάται. Ή μάλλον τη κάτοικό του την Αιρίν Μόντλεϋ."Η Άλις κοίταξε τον τάφο πιο προσεχτικά. Ήταν φτιαγμένος από μάρμαρο, κάποτε λευκό, αλλά είχε φθαρεί από το χρόνο και τώρα είχε ένα κιτρινωπό χρώμα. Πάνω στη ταφόπλακα ήταν σκαλισμένοι δύο άγγελοι να κοιτιούνται, και ανάμεσά τους μια επιγραφή. Έγραφε:Αιρίν Μόντλεϋ1854-1891Δεν είναι θάνατος, μόνο ένας ύπνοςΘα βλέπω όνειρα μακριά απ' το πλήθος"Ποια είναι αυτή;" ρώτησε η Άλις."Είναι μεγάλη ιστορία," απάντησε ο Πήτερ. "Πριν πολλά χρόνια ζούσε στη πόλη μας μια νεαρή κοπέλα, η Αϊρίν, της οποίας τα ποιήματα είχαν καταπλήξει τους πάντες. Πολλοί άντρες είχαν ζητήσει το χέρι της, αυτή όμως δεν ήθελε κανένα. Όλοι έλεγαν ότι θα έμενε γεροντοκόρη.""Μέχρι που στα μέρη μας ήρθε ο Πάρις Μόντλεϋ, ένας πλούσιος έμπορος. Ήταν νέος και όμορφος, αλλά οι φήμες τον ήθελαν γνώστη αρχαίων μυστικών και μαύρης μαγείας. Αυτό όμως δε πτόησε την Αϊρίν. Τον αγάπησε, την αγάπησε και σύντομα παντρεύτηκαν.""Πολλοί δε μπορούσαν να δεχτούν ότι η όμορφη ποιήτρια θα μπορούσε να προτιμήσει ένα ξένο, και τον κατηγορούσαν ότι τη μάγεψε. Και έφτασε και ο καιρός που κατηγορούσαν και την Αϊρίν για μαγεία. Το ζευγάρι όμως συνέχισε να ζει αδιαφορώντας για τα κουτσομπολιά. Μέχρι που η Αϊρίν αρρώστησε βαριά. Ο Πάρις ξόδεψε τη μισή του περιουσία σε φάρμακα και γιατρούς, κι όμως δε μπόρεσε να τη σώσει. Μετά το θάνατό της εξέδωσε ένα βιβλίο με τα ποιήματά της, πούλησε το σπίτι τους και έφυγε μακριά. Κανείς δε ξανάκουσε για αυτόν.""Λένε όμως και μια άλλη ιστορία. Λένε ότι όταν οι γιατροί δε μπορούσαν πλέον να κάνουν τίποτα, ο άντρας της στράφηκε σε δαιμονικές δυνάμεις. Έκανε πάνω της ένα ξόρκι που την έριξε σε ένα ύπνο βαθύ, βαθύ σα θάνατο. Όταν ο καιρός θα ερχόταν θα επέστρεφε και θα την ξυπνούσε από τα νεκρικά όνειρά της και θα ξαναζούσαν ευτυχισμένοι."Η Άλις, ακόμα και μέσα στη γλυκιά ζάλη της, ένιωσε μια ανατριχίλα να τη διαπερνά. Η ιστορία αυτή ήταν αρκετά μακάβρια και μπορούσε να καταλάβει το λόγο που ο γέρος φύλακας δε θα πλησίαζε το μέρος αυτό. Μια γυναίκα, θαμμένη ζωντανή να ονειρεύεται αιώνια. Σίγουρα δε θα ήθελε να βρισκόταν στη θέση της.***Την άλλη μέρα η Άλις και ο Πήτερ βρέθηκαν μετά το σχολείο. "Κοίτα τι έχω εδώ!" του είπε η Άλις, δείχνοντας ένα βιβλίο."Τι είναι αυτό;" ρώτησε ο Πήτερ. "Όνειρα, μια ποιητική συλλογή της Αϊρίν Μόντλεϋ" διάβασε απορημένος. "Ποια είναι αυτή; Και δεν είμαι καμιά αδερφάρα να διαβάζω ποιήματα. Τι μου δείχνεις το βιβλίο;""Μα χθες βράδυ μου έλεγες την ιστορία της" διαμαρτυρήθηκε η Άλις."Χθες βράδυ κοιμόσουν" της απάντησε ο Πήτερ. "Θα το είδες στον ύπνο σου."Η Άλις είχε παραξενευτεί από όλα αυτά. Για όνειρο της φαινόταν πάρα πολύ αληθινό. Τουλάχιστον για όνειρο βγαλμένο από καπνό μαριχουάνας.Παραξενεμένη ξεφύλλισε το βιβλίο.Και το έκλεισε.Και έβγαλε από τη τσέπη της τα τσιγαριλίκια που είχε.Και τα πέταξε στα σκουπίδια.Και ορκίστηκε στον εαυτό της να μη ξαναπατήσει στο νεκροταφείο.Και κυρίως όχι κοντά στο μοναχικό τάφο της Αϊρίν Μόντλεϋ.Και να ξεχάσει το τετράστιχο στο οποίο είχε πέσει το μάτι της λίγο πριν κλείσει το βιβλίο.Ονομαζόταν "Ο ονειρευτής"Και οι στίχοι του ήταν:Δεν είναι θάνατος, μόνο ένας ύπνοςΘα βλέπω όνειρα μακριά απ' το πλήθοςΑιώνια κείτομαι δε θα ξυπνήσωΜόνο στα όνειρα θα σου μιλήσω. Edited February 15, 2016 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 Ένα όνειρο ατμοσφαιρικό μέσα στην αγωνία που δημιουργεί! Μια πολύ ωραία ιστορία και ένας ακόμα ωραιότερος μύθος... Θα'θελα να το δω να γίνεται μεγαλύτερη ιστορία! Βιβλίο even! Να εξερευνηθεί το μυστήριο! Μην το αφήσεις έτσι...αυτή η ιστορία ήταν η αρχή ή έστω ένα σημείο κάπου στη μέση! Δεν τελείωσε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 16, 2005 Author Share Posted May 16, 2005 Όταν στο μυαλό του συγγραφέα μια ιστορία τελειώνει, οποιαδήποτε συνέχεια μοιάζει ψεύτικη. Και στο μυαλό μου η ιστορία είναι τελειωμένη (κάτι τέτοια για συνέχειες μου λέτε πάντα και έχω καταλήξει με 4 βιβλία στα σκαριά...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 16, 2005 Share Posted May 16, 2005 κάτι τέτοια για συνέχειες μου λέτε πάντα... <{POST_SNAPBACK}> Αυτό θα έπρεπε να σε προβληματίσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 18, 2005 Share Posted May 18, 2005 Αυτό μάλιστα... Καλό! Υποκλίνομαι... Κάτι τελευταίο, που ξέρεις τόσα πολλά για τη μαριχουάνα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Ήταν από τα καλύτερα εκείνου του έντυπου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 13, 2011 Share Posted January 13, 2011 (edited) Όταν στο μυαλό του συγγραφέα μια ιστορία τελειώνει, οποιαδήποτε συνέχεια μοιάζει ψεύτικη. Και στο μυαλό μου η ιστορία είναι τελειωμένη (κάτι τέτοια για συνέχειες μου λέτε πάντα και έχω καταλήξει με 4 βιβλία στα σκαριά...) Respect για το bold σημείο, αλλά έχουν δίκιο. Δεν είναι καν θέμα sequel. Η ιστορία ΔΕΝ τέλειωσε, την άφησες μισή χωρίς έστω ένα κλισέ φινάλε που απαιτείται. Οι νεκροί (η νεκρή) πρέπει να επιστρέψουν. [Εξερευνάτε τη βιβλιοθήκη του φόρουμ.];) Edited January 13, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 13, 2011 Author Share Posted January 13, 2011 Respect για το bold σημείο, αλλά έχουν δίκιο. Δεν είναι καν θέμα sequel. Η ιστορία ΔΕΝ τέλειωσε, την άφησες μισή χωρίς έστω ένα κλισέ φινάλε που απαιτείται. Οι νεκροί (η νεκρή) πρέπει να επιστρέψουν. [Εξερευνάτε τη βιβλιοθήκη του φόρουμ.];) Τι ακριβώς δεν πρόσεξες στο (ποε-ικό) τέλος; Ο τρόμος δεν είναι πάντα στον ζωντανό νεκρό που θα βγει από τον τάφο, αλλά στο πόσο εύθραυστα είναι μερικές φορές τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης Να υπενθυμίσω εδώ ότι το κείμενο είχε γραφτεί εμπνευσμένο από το ποιήμα "The Sleeper" του Edgar Allan Poe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 13, 2011 Share Posted January 13, 2011 Τι ακριβώς δεν πρόσεξες στο (ποε-ικό) τέλος; Ο τρόμος δεν είναι πάντα στον ζωντανό νεκρό που θα βγει από τον τάφο, αλλά στο πόσο εύθραυστα είναι μερικές φορές τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης Μου θύμησε λίγο εκείνο το "κωμικό" φλασάκι φάντασυ που είχα γράψει, όπου ο ήρωας αποφεύγει το επικίνδυνο δάσος και γι αυτό καταφέρνει να ζήσει ως τα βαθιά γεράματα. Το συμπέρασμα της ηρωίδας σου δεν μου έδωσε ανατριχίλες. Ενώ την περίμενα να πράξει αλλιώς, εκείνη "ορκίστηκε στον εαυτό της να μη ξαναπατήσει στο νεκροταφείο" και the end. Εγώ είναι που έμεινα με το huh [ ]. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 13, 2011 Author Share Posted January 13, 2011 Τι ακριβώς δεν πρόσεξες στο (ποε-ικό) τέλος; Ο τρόμος δεν είναι πάντα στον ζωντανό νεκρό που θα βγει από τον τάφο, αλλά στο πόσο εύθραυστα είναι μερικές φορές τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης Μου θύμησε λίγο εκείνο το "κωμικό" φλασάκι φάντασυ που είχα γράψει, όπου ο ήρωας αποφεύγει το επικίνδυνο δάσος και γι αυτό καταφέρνει να ζήσει ως τα βαθιά γεράματα. Το συμπέρασμα της ηρωίδας σου δεν μου έδωσε ανατριχίλες. Ενώ την περίμενα να πράξει αλλιώς, εκείνη "ορκίστηκε στον εαυτό της να μη ξαναπατήσει στο νεκροταφείο" και the end. Εγώ είναι που έμεινα με το huh [ ]. Ναι. Το τρομαχτικό κομμάτι υποτίθεται ότι είναι αμέσως πριν. Στο ότι ο φίλος της δεν της είχε διηγηθεί ποτέ την ιστορία που είχε ακούσει και όλα έδειχναν ότι δεν ήταν μόνο όνειρο Και επίσης είναι από τις αρχαίες και όχι τόσο καλές μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 13, 2011 Share Posted January 13, 2011 Το τρομαχτικό κομμάτι υποτίθεται ότι είναι αμέσως πριν. Στο ότι ο φίλος της δεν της είχε διηγηθεί ποτέ την ιστορία που είχε ακούσει και όλα έδειχναν ότι δεν ήταν μόνο όνειρο Σχετικά με αυτό... Μόνο στο συμπέρασμα της μου βγήκε if you say so. Όπως ήταν έμοιαζε να κομπλάρει να παραδεχτεί στο φως της ημέρας αυτά που έλεγε μαστουρωμένος. Πάντως είναι ενδιαφέρον σκηνικό και μύθος, και ίσως προσαρμοσμένο με ελληνικά ονόματα, ή στα αγγλικά όλο, να έχει ψωμί ακόμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 13, 2011 Share Posted January 13, 2011 Μου άρεσε πάρα πολύ. Πιστεύω πως το κύριο στοιχείο σε αυτές τις ιστορίες είναι το κλίμα, και αυτή έχει μια πανέμορφη ατμόσφαιρα που σε τυλίγει διακριτικά και σε συνεπαίρνει. Το ότι αντάλλαξαν αυτά τα λόγια την άλλη μέρα, δεν μείωσε καθόλου την αίσθηση της προηγούμενης βραδιάς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.