Φωνές από την άβυσσο - Μάριος Δημητριάδης

[BladeRunner]

Τίτλος: Φωνές από την άβυσσο
Συγγραφέας: Μάριος Δημητριάδης
Εκδόσεις: Bell
Σελίδες: 344
Έτος έκδοσης: 2020 

Quote

Πόσο σκοτάδι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου;
Ο Ανδρέας θα αναγκαστεί να το ανακαλύψει όταν ο εφιάλτης με τον οποίο είχε συμφιλιωθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια θα εισβάλει στην πραγματικότητά του. Η ίδια γυναίκα μπροστά σε ένα σπίτι στοίχειωνε χωρίς νόημα τα όνειρά του. Τα λόγια της επαναλαμβάνονταν. Ξανά και ξανά.
Γύρνα, εξιλέωση, το σπίτι μας, εκδίκηση…
Παράνοια και φόβος τον κατακλύζουν όταν νιώθει την παρουσία της στον κόσμο του. Η ζωή του χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και ο ίδιος οδηγείται σε αδιέξοδο. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει μια απάντηση για τα ολοζώντανα όνειρα που τον βασανίζουν, ο Ανδρέας θα φτάσει σε ένα απομακρυσμένο χωριό.
Ένας τόπος άγνωστος.
Ένας τόπος που θα φέρει στην επιφάνεια όσα ήταν καλά κρυμμένα μέσα του. Ένας τόπος τον οποίο εκείνη εξουσιάζει. Η αλήθεια θα αναδυθεί μέσα από τον τρόμο του απόκοσμου… Μέσα από τις φωνές της αβύσσου…

 

[BladeRunner]

Τέταρτο βιβλίο του Μάριου Δημητριάδη που πέφτει στα χέρια μου, μετά το κλειστοφοβικό "Σκοτεινές μέρες" που διάβασα το 2015, την πολύ καλή συλλογή διηγημάτων "Αγκαλιάζοντας το Έρεβος" που διάβασα το 2017 και το πολύ δυνατό και ατμοσφαιρικό "Οι Μακάριοι" που διάβασα το 2018, και δηλώνω για ακόμα μια φορά πολύ ευχαριστημένος, όχι μόνο από την πλοκή, αλλά φυσικά και από τη γραφή.

Βέβαια, οφείλω να παραδεχτώ ότι το προηγούμενο μυθιστόρημά του, το "Οι Μακάριοι", μου άρεσε περισσότερο από το "Φωνές από την άβυσσο", μιας και μου είχε φανεί γενικά πιο μεγαλεπήβολο και χορταστικό, και μετανιώνω που συγκρατήθηκα και δεν του έβαλα πέντε αστεράκια. Όπως και να΄χει, τούτο το βιβλίο έχει με τη σειρά του πολλά καλούδια να προσφέρει, όπως αγωνία, άγχος, ανατριχίλες, δυνατές εικόνες και κάποια έντονα συναισθήματα, με τον συγγραφέα να καταφέρνει να μου κρατήσει το ενδιαφέρον από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Γενικά, τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου είναι η όλη ατμόσφαιρα, τα διάφορα σκηνικά τρόμου/σκοτεινής φαντασίας (μεγάλο μέρος της ιστορίας εκτυλίσσεται σε χωριό, και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ!), καθώς επίσης και η εθιστική γραφή, που κυλάει σαν γάργαρο νερό. Επιπρόσθετα, μου άρεσαν και με ιντρίγκαραν τα διάφορα... εφέ του κειμένου (λίγο να ξεφυλλίσετε το βιβλίο θα καταλάβετε τι εννοώ), που η αλήθεια είναι ότι κατάφεραν να μου δημιουργήσουν μια περίεργη αίσθηση, όπως κάνουν συνήθως οι τρομακτικοί και παράξενοι ήχοι στις ταινίες τρόμου.

Σίγουρα κάποια πράγματα στην πλοκή και τους χαρακτήρες δεν με έπεισαν απόλυτα, όμως γενικά πρόκειται για ένα άρτιο βιβλίο τρόμου/σκοτεινής φαντασίας, που αν μη τι άλλο θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους και θα τους κρατήσει σε εγρήγορση και αγωνία για αρκετές ώρες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πέρασα απολαυστικά την ώρα μου και ήδη ανυπομονώ να διαβάσω επόμενα βιβλία του Μάριου, μιας και σαν συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στο είδος.

8/10