Κάπου αλλού - Νατάσα Παυλίτσεβιτς

[BladeRunner]

Τίτλος: Κάπου αλλού
Συγγραφέας: Νατάσα Παυλίτσεβιτς
Εκδόσεις: Bell
Σελίδες: 304
Έτος έκδοσης: 2020 

Quote

 

Ο κόσμος όλος απομακρύνεται. Κι εσύ μένεις… Κάπου Aλλού
Το τοπίο τριγύρω απομακρύνεται. Η πινακίδα που μέχρι χτες φαινόταν ξεκάθαρα τώρα έχει γίνει μια ασαφής, γαλάζια κουκίδα σ’ έναν άδειο ορίζοντα.

Δυο γυναίκες σ’ ένα απομονωμένο σπίτι βρίσκονται αντιμέτωπες με μια αλλόκοτη πραγματικότητα. Την ώρα που τα προβλήματα μεταξύ τους πληθαίνουν και η σχέση τους δείχνει να αποσυντίθεται, τα δέντρα, τα χωράφια, τα σπίτια του διπλανού χωριού όλο και αποτραβιούνται. Ο κόσμος μοιάζει να συνεχίζει δίχως εκείνες, αφήνοντάς την Εύα και τη Δάφνη παγιδευμένες… κάπου αλλού.

Το μυθιστορηματικό ντεμπούτο της Νατάσας Παυλίτσεβιτς θολώνει τα όρια μεταξύ αλήθειας και ονείρου. Η καταιγιστική γραφή της μας ρίχνει στα πιο σκοτεινά νερά της λογοτεχνίας του φανταστικού και μας συμπαρασύρει με μια πλοκή χτισμένη επάνω σε ερωτικές σχέσεις, το πιο εύθραυστο υλικό στον κόσμο.

 

 

[BladeRunner]

Το "Κάπου αλλού" ήταν ένα από τα (πολλά) βιβλία που περίμενα να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 με σκοπό να τα αγοράσω με το που σκάσουν μύτη στα βιβλιοπωλεία, όμως όταν τελικά κυκλοφόρησε στα μέσα Ιανουαρίου, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δίστασα και το άφησα στην άκρη για αργότερα. Σαράντα και πλέον μέρες από την κυκλοφορία του το αγόρασα και μια εβδομάδα μετά την αγορά του, αποφάσισα να το διαβάσω, γιατί στη βράση κολλάει το σίδερο.

Λοιπόν, ευτυχώς που το αγόρασα, γιατί αλλιώς θα έχανα ένα πολύ ιδιαίτερο, ενδιαφέρον και εθιστικό μυθιστόρημα, που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό, τον τρόμο και τη φαντασία! Γενικά είναι δύσκολο να βάλεις σε μια κατηγορία το βιβλίο αυτό, μιας και διαθέτει στοιχεία από διαφορετικά είδη, αλλά θα έλεγα ότι το είδος του Weird του ταιριάζει περισσότερο απ'όλα. Όπως και να'χει, είναι ένα βιβλίο που κινεί την προσοχή του αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας προτάσεις και ουσιαστικά δεν τον αφήνει να πάρει μια ανάσα, παρά μέχρι να φτάσει στο συγκλονιστικό φινάλε. Τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου είναι η υποβλητική και κάπως κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, οι γρήγοροι και ολίγον τι κινηματογραφικοί ρυθμοί της πλοκής, οι ολοζώντανες περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων (πραγματικά, σε μερικά σημεία περισσότερο ένιωσα ότι έβλεπα ταινία, παρά ότι διάβαζα βιβλίο), καθώς επίσης και η διαφορετική ματιά σε μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή ερωτική σχέση. Η γραφή μου άρεσε πολύ και τη βρήκα εξαιρετικά κοντά στα αναγνωστικά μου γούστα, τουλάχιστον όσον αφορά το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος: Αρκετά σίγουρη για μυθιστορηματικό ντεμπούτο, σε πολλά σημεία λυρική και σε μερικά άλλα κάπως πιο ωμή, συνολικά πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική.

Δεν το συζητάω, για πρώτη δουλειά στο χώρο του μυθιστορήματος η Νατάσα Παυλίτσεβιτς έκανε μια πολύ ικανοποιητική προσπάθεια. Και σίγουρα πήρε αρκετά ρίσκα, τόσο με την όλη ιστορία, όσο και με τους χαρακτήρες της. Και, εντάξει, νομίζω ότι έχει κάποια περιθώρια βελτίωσης όσον αφορά την πλοκή, τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων ή τη γραφή της, όμως είναι φανερό ότι έχει ιδέες και ότι έχει μια πένα που μπορεί να καθηλώσει τους αναγνώστες για ώρες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είμαι... αλλού, όταν κυκλοφορήσει κάποιο επόμενο βιβλίο της (μυθιστόρημα, νουβέλα ή συλλογή διηγημάτων).

8.5/10

Edited March 9, 2020 by BladeRunner