Χαρακτήρες & μυθιστόρημα

[Efi]

Καλησπέρα παιδιά, 

Μόλις χθες σας ανακάλυψα και ηδη εχω ανατρέξει σε πολλαπλά τοπικς, καθως είμαι σε διαδικασία συγγραφής και κάθε σχετική επιμόρφωση με βοηθάει. Δεν εχω παρακολουθησει μαθήματα συγγραφής και εχω την εξης απορία :Υπάρχει κάποιος "ιδανικός" αριθμός χαρακτηρων σε ένα μυθιστόρημα; Μιλώντας για μια πλοκή που ξετυλίγεται σιγά σιγά μέσα απο τα μάτια της ηρωίδας(γραμμένο σε πρωτο πρόσωπο) & που καθ'όλη την πορεία της έρχεται αντιμέτωπη με τα κακά της μοιρας της, έρχονται στο δρομο της αρκετοί χαρακτήρες, εκ των οποίων 3 υπάρχουν καπου, καπως στο μπακγκραουντ και επανεμφανιζονται λιγακι κατα τη διαρκεια της αφήγησης εως και το τελος του βιβλιου. Χωρις να εχουνε πρωταγωνιστικο ρολο δηλαδή, αν και η παρουσίαση τους συνδράμει θετικά στην αστατη πλοήγηση της ηρωιδας, στη ζωή. Αυτό μπορεί να είναι αρκετό ή θα είναι χρήσιμο να προσθέσω εναν συνοδοιπόρο ας το πουμε; Δεν γνωρίζω εαν εχετε σχετικο τοπικ καπου, αν ναι με χαρά να το δω εαν καποιος μου το γνωστοποιησει. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. 

[Silvertooth]

Ο αριθμός των χαρακτήρων άνα μυθιστόρημα εξαρτάται κυρίως από την πλοκή της ιστορίας και από το μέγεθος του κειμένου. Δεν μπορεί κανείς να σου δώσει "ιδανικό" αριθμό, αλλά από την άλλη, αν έχεις ένα διήγημα 4000 λέξεων, το να βάλεις πάνω από 5-7 (ονομαστικούς) χαρακτήρες είναι ρίσκο να μην προλάβει ο αναγνώστης να αφομοιώσει τα ονόματα.

Αν μιλάς για ένα κείμενο με μεγάλη έκταση, τότε έχεις την πολυτέλεια να εισάγεις περισσότερους - αλλά ακόμα και τότε καλό είναι να γίνει σταδιακά για να μη χαθεί ο αναγνώστης, και να υπάρχουν μοναδικά αναγνωριστικά στοιχεία που να βοηθούν στο να ξεχωρίζουν (πχ. ο κυρ. Μήτσος, ο δάσκαλος του χωριού, ή η Αναστασία με το κομμένο χέρι).

Για τους τρεις χαρακτήρες που λες ότι υπάρχουν μόνο στην αρχή και μετά ξανά εμφανίζονται στη μέση της αφήγησης, δε φαίνεται τραγικά μεγάλο νούμερο. Αλλά αν θεωρείς ότι φορτώνει το κείμενο μπορείς να τους εισάγεις αργότερα (αν το επιτρέπει η πλοκή). Τώρα το αν θα κάνεις κάποιον από αυτούς συνοδοιπόρο ή όχι, δεν μπορεί να στο απαντήσει κάποιος που δεν ξέρει την ιστορία που θέλεις να πεις.

[Alexz]

@Efi σχετικά με το ερώτημα σου για το μέγεθος του μυθιστορήματος: (Ανάλογα με την βιβλιογραφία) τεχνικά ένα μυθιστόρημα ξεκινά από τις 40.000 λέξεις. Βέβαια, το μέγεθος που θα έχει εξαρτάται από το είδος. π.χ. για τα βιογραφικά απομνημονεύματα είναι 40-90 χιλιάδες, ενώ τα βιβλία φαντασίας/επ. φαντασίας συνήθως είναι 90-140 χιλιάδες.

Αναφορικά με την πλοκή είναι λίγες οι πληροφορίες που δίνεις.

[Ιρμάντα]

Καλώς όρισες, Efi. Αναφορικά με τον αριθμό των χαρακτήρων, σαφώς και δεν υπάρχει συγκεκριμένο νούμερο. Πρέπει να φροντίσεις ώστε οι υπάρχοντες χαρακτήρες να εξυπηρετούν την πλοκή σου. Υπάρχουν μία σειρά από ερωτήματα που αν τα απαντήσεις θα σου φανεί ευκολότερο να αποφασίσεις πόσοι χαρακτήρες πρέπει να συμμετέχουν στην ιστορία σου.

α. Ποια είναι η οπτική σου γωνία; Αν αφηγείσαι σε πρώτο πρόσωπο μία ιστορία, πιθανώς οι χαρακτήρες σου θα είναι λιγότεροι. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να χωρέσει στην αντίληψή του έναν τεράστιο αριθμό προσώπων. Δεν μπορεί να βρίσκεται παντού και πάντα, δεν μπορεί να γνωρίζει τις σκέψεις και τα κίνητρα όλων των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, δεν μπορεί να έχει υπόψη τους και όλους όσους εκείνοι σχετίζοντα. Απεναντίας, αν χρησιμοποιήσεις τρίτο πρόσωπο στην αφήγησή σου, μπορείς να διαχειριστείς με περισσότερη άνεση παραπάνω από έναν ή δύο χαρακτήρες.

β. Είδος μυθιστορήματος. Όσο πιο εκτενές ένα μυθιστόρημα, συνήθως τόσο περισσότερα τα πρόσωπα. Επίσης αν γράφεις μία τριλογία με κοσμοπλασία, άρα χώρες, άρα φυλές, άρα το δικό σου σύμπαν, τότε ο αριθμός των χαρακτήρων αυτόματα θα ακολουθήσει τις ανάγκες μιας τόσο ευρείας αφήγησης. Αν γράφεις ιστορικό μυθιστόρημα θα πρέπει να υποταχτείς στις ανάγκες της ιστορίας που αφηγείσαι, αν για παράδειγμα θέλεις να γράψεις για τη δυναστεία των Τυδώρ το πιθανότερο είναι να συμπεριλάβεις, όπως καταλαβαίνεις, πολύ κόσμο. Αν γράψεις μυθιστόρημα -τοιχογραφία όπως τα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά του Κώστα Μουρσελά επίσης θα συμπεριλάβεις πολλούς χαρακτήρες. Σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να ετοιμάσεις ένα dramatis personae, ως αναγνωστική (αλλά και συγγραφική) πυξίδα.

γ. Τι προσφέρει ένας ήρωας; Τι έρχεται να μας πει, τι πληροφορία θα μας δώσει, ποιας ακριβώς δράσης είναι φορέας; Να έχεις υπόψη ότι, μολονότι δεν υπάρχουν στεγανά ως προς το πόσα πρέπει να κάνει ο κάθε χαρακτήρας, ένας ήρωας δεν μπορεί να δίνει κάθε φορά την κάθε λύση, να του συμβαίνουν κάθε φορά τα πιο τρομερά και τα πιο ευτράπελα και γενικώς να παίρνει επάνω του όλη την πλοκή. Αν γράφεις ένα μεγάλο μυθιστόρημα, πιθανώς θα έχει και αυτό που καλείται έξω subplots, δηλαδή μικρότερης σημασίας πλοκές. Κάθε μία από αυτές πρέπει να έχει όσους χαρακτήρες αρκούν για να τη στελεχώσουν και όχι παραπάνω. Γενικά, να ελέγχεις αν ο κάθε χαρακτήρας σου είναι απαραίτητος στο έργο σου. Αν μπορείς να κάνεις ή να πεις κάτι με μεγαλύτερη σαφήνεια χωρίς αυτόν, αν σου φάινεται ότι μοιάζει υπερβολικά πολύ με κάποιον από τους υπόλοιπους χαρακτήρες σου ή αν νιώθεις αμήχανα με την εξέλιξή τους, τότε είναι περιττός και καλά θα κάνεις να τον ξεφορτωθείς (πριν τον συμπαθήσεις και σου είναι δυσκολότερο).