Το χωριατόσπιτο με τους καθρέφτες

[John Ernst]

Όνομα Συγγραφέα: Νίκος Φερεντίνος
Είδος: Τρόμος
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3160
Αυτοτελής; Ναι

Το χωριατόσπιτο με τους καθρέφτες.pdf

[Nick V.]

Πολύ ωραία ιστορία.
Μου άρεσε πάρα πολύ και γι' αυτό ελπίζω να μου επιτρέψεις να είμαι λίγο αυστηρός μαζί σου σε δύο σημεία.
 

Spoiler

Το κείμενο είναι στρωτό και διαβάζεται εύκολα.

Ιστορία που ξεκινάει με τη φράση «μάνα, πού είσαι;» δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάτσω να την διαβάσω, με το που πέσει στα χέρια μου.

Στην πρώτη σελίδα περιγράφεις μια πολύ ωραία σχέση μητέρας-γιού. Χαρακτήρες ολοζώντανοι και καθημερινοί. Στην δεύτερη σελίδα, όταν έπαιρναν μαζί το πρωινό τους ήμουν κι εγώ στη σάλα, στο ισόγειο, καθισμένος δίπλα τους.

Η αναφορά σχετικά με τον καλύτερο τρόπο για να αποφύγει κανείς τις ακουστικές παραισθήσεις (σε συνδυασμό με την αιτιολόγηση που ακολούθησε) με έκανε στην κυριολεξία να σταματήσω την ανάγνωση και να γυρίσω να ψάξω στο internet να δω αν όντως ισχύει. Ενώ κρέμομαι από τα χείλη τις κυρά Θοδώρας να μάθω τι παίζει με τους καθρέφτες με αποσυντονίζεις δίνοντάς μου πληροφορίες που δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα να τις ακούσω όταν διαβάζω μια τέτοια ιστορία.

Η χρήση του κινητού για την ενεργοποίηση του φακού νομίζω πως δεν βοηθάει στην ανάδειξη τις ατμόσφαιρας που έχεις πετύχει. Ο αναγνώστης, στο σημείο που έχεις φτάσει τη διήγηση, κατά την γνώμη μου, θα έβλεπε καλύτερα από το φώς του φεγγαριού που θα πέρναγε μέσα από τις μικρές χαραμάδες. Απ’ την άλλη, αν ο Γιώργος είχε στο κινητό του την τελευταίας γενιάς εφαρμογή εντοπισμού παραφυσικής δραστηριότητας τότε δεν θα ήθελα απλά να έχει κινητό, θα ήθελα να είναι ένας τρελός γκατζετάκιας που βγάζει συσκευές από κάθε τσέπη. Θα εξυπηρετούσε όμως κάτι τέτοιο την συγκεκριμένη ιστορία; Όχι. Συνεπώς, θα προτιμούσα να είχε ξεχάσει απ' την τρομάρα του το κινητό του στο σπίτι και να πάλευε να βγάλει άκρη με τις αστραπές και τις βροντές στο σπίτι του καπετάν-Νικόλα.

Από τη στιγμή που είδε τον τοίχο και κατάλαβε τι συμβαίνει μέχρι το τέλος, εντάξει, ζωγραφίζεις.

Η εξέλιξη στον χαρακτήρα του Γιώργου που περίμενα να δω σαν αναγνώστης μέσα στην ιστορία ήταν το να βγει από την τετράγωνη λογική του και να έρθει λίγο πιο κοντά στην λογική της μητέρας του. Το πετυχαίνεις; Πιστεύω, ναι (ιδιαίτερα με την παράκληση που κάνει στην μάνα του στο τέλος όταν έχει πια καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει).

Τα συναισθήματα της κυρά Θοδώρας υπονοούνται μέσα στο κείμενο και είναι μοναδικά. Στο τέλος μπήκα κι εγώ μαζί της στην καταιγίδα.