Ζωώδες ένστικτο - Μιχάλης Δαγκλής

[BladeRunner]

Μιχάλης Δαγκλής - Ζωώδες ένστικτο (Ιδιωτική έκδοση, 2020)

Quote

 

Τρεις αιματοβαμμένες ιστορίες

Ο Μπιλ και ο Άλεξ είναι δυο πιστοί στρατιώτες, οι καλύτεροι που έχουν να επιδείξουν οι ΗΠΑ. Η τελευταία τους αποστολή τους οδηγεί στην Ρουμανία, όπου σε συνεργασία με μια ομάδα της CIA παραλαμβάνουν ένα μυστηριώδες ‘πακέτο’, με σκοπό να το μεταφέρουν αεροπορικώς στην Αμερική. Στα στενά όρια του αεροσκάφους θα έρθουν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη.

Μια γάτα που ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, βλέπει τα παιδιά της να απάγονται από δυο επικίνδυνους ανθρώπους. Αποφασισμένη να τα πάρει πίσω θα μπλεχτεί σε μια αιματηρή καταδίωξη.

Δυο μικρά αδέρφια στέλνονται στο χωριό για να περάσουν τα Χριστούγεννα με τον παππού και τη γιαγιά. Την ζεστή ατμόσφαιρα των γιορτών στο χωριό διαδέχεται μια φολκλόρ ιστορία η οποία παίρνει σάρκα και οστά, έπειτα από μια επίσκεψη των παιδιών στο γειτονικό δάσος.

 

 

[BladeRunner]

Πρώτη επαφή με το έργο του Μιχάλη Δαγκλή, αν και από τον Οκτώβριο του 2018 έχω αγορασμένη τη συλλογή διηγημάτων "Αγαλήνευτα βάθη". Αλλά είπα να αγοράσω και να διαβάσω άμεσα τούτη τη συλλογή, μιας και είναι φετινή κυκλοφορία και μικρότερη σε μέγεθος, για να δω τι "παίζει" και με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Λοιπόν, αν μη τι άλλο πέρασα ωραία την ώρα μου. Το βιβλίο περιέχει τρεις ψυχαγωγικές και αρκετά αιματοβαμμένες ιστορίες που προσφέρουν δράση, αγωνία και, φυσικά, μπόλικο αίμα. Τα διηγήματα "Νυχτερέμι" και "Μαντρακούκος" ήταν αρκετά ικανοποιητικά και με διάφορα καλούδια, αλλά εντέλει δεν με εντυπωσίασαν ούτε ως προς τη γραφή ούτε ως προς τις ιδέες, ενώ κάποια πράγματα δεν με έπεισαν ιδιαίτερα. Όμως το αρκετά μεγάλο σε μέγεθος διήγημα "Εφτάψυχη" ήταν πραγματικά πάρα πολύ καλό και, θα έλεγα, αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα: Βλέπετε, πρωταγωνίστρια είναι μια... γάτα, που προσπαθεί να σώσει τα μικρά της από δυο διεστραμμένους τύπους. Η γραφή εδώ είναι έντονη, ο συγγραφέας κατάφερε να με κάνει ένα με την αγωνία και τον φόβο της γάτας, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της απέναντι στα δίποδα πλάσματα που προκαλούν καταστροφή. Οι περιγραφές είναι ρεαλιστικές και ιδιαίτερα γλαφυρές στις σκηνές βίας (που είναι πολλές), ενώ οι ρυθμοί είναι έντονοι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ειλικρινά, είναι από τα πολύ καλά διηγήματα τρόμου και αγωνίας που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό, γι'αυτό και την τελευταία στιγμή το βιβλίο τσιμπάει και τέταρτο αστεράκι. Τέλος, μιας και ουσιαστικά μιλάμε για αυτοέκδοση, υπάρχουν λαθάκια επιμέλειας: Τίποτα το φοβερό, βέβαια, απλώς το αναφέρω.

7.5/10

[Alexz]

Η κριτική μου όπως δημοσιεύτηκε αρχικά στη lefalok.gr

Αν και δεν είμαι λάτρης των βιβλίων τρόμου και μυστηρίου, κάνω πάντα μία εξαίρεση σε βιβλία που έχουν το φανταστικό στοιχείο παρών. Για να πω την αλήθεια είχα πάρα πολλά χρόνια να διαβάσω ιστορία τρόμου και μυστηρίου. Δεν θα το κρύψω, θα είμαι ξεκάθαρος, πως ένας από τους κύριους λόγους που αποφάσισα να διαβάσω και να αξιολογήσω πρώτος αυτό το βιβλίο είναι επειδή εμπλέχθηκα στην διαδικασία έκδοσης του, κατευθύνοντας τον συγγραφέα ως ένα μικρό βαθμό. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και από δω και στο εξής σκοπεύω να διαβάζω περισσότερα βιβλία από 'Ελληνες συγγραφείς που γράφουν ιστορίες τρόμου. Στην κυριολεξία δεν είχα ιδέα ότι το ελληνικό φανταστικό σε αυτό τον τομέα έχει βελτιωθεί τόσο πολύ.

Γυρίζοντας πίσω στην αξιολόγηση μου τώρα για το συγκεκριμένο "πόνημα" μπορώ να πω ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένος στο σύνολο των ιστοριών. Η πρώτη ιστορία μου δίνει την αίσθηση πως δεν θα αρέσει σε κάποιους, ενώ κάποιοι άλλοι θα την αγαπήσουν για την cult-ίλα  που βγάζει. Σε γενικές γραμμές όμως πρόκειται για ένα πολύ ικανοποιητικό σύνολο ξεχωριστών ιστοριών τρόμου, με φανταστικά στοιχεία. Μου άρεσαν σε γενικές γραμμές οι περιγραφές, καθώς και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, ενώ η ροή κυλούσε άψογα σε όλες. Ως spoiler να αναφέρω πώς όλες οι ιστορίες συνδέονται ελαφρά με το άλλο βιβλίο του συγγραφέα, "Η Τελευταία Νύχτα της Αδέρας" το οποίο κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις Υδροπλάνο  και λειτουργούν ως easter eggs.

Κάποια ουδέτερα σχόλια που έχω να αναφέρω είναι πως θα μπορούσε να έχει γίνει λίγο καλύτερη επιμέλεια στο ίδιο το βιβλίο μιας και λείπουν κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα τα περιεχόμενα, ενώ υπάρχουν κάποια ορθογραφικά και συντακτικά λάθη τα οποία δεν μπορώ να πω ότι μου χάλασαν την ροή. Σε γενικές γραμμές, για αυτοέκδοση, είχε πολύ λιγότερα λάθη σε σχέση με άλλα που γίνονται από εκδοτικούς οίκους και υποτίθεται πως έχει γίνει έλεγχος…

Στα μειονεκτήματα να αναφέρω πως παρότι υπήρχαν κάποια easter eggs που συνδέουν πολύ ελαφρά τις ιστορίες αναμεταξύ τους, δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε κάτι άλλο.

Ας δούμε όμως τώρα -μία προς μία- όλες τις ιστορίες μιας και σε κάθε συλλογή που διαβάζω, συνηθίζω να τις αξιολογώ ξεχωριστά σαν να ήταν βιβλίο από μόνες τους.

"Νυχτερέμι" - Η πρώτη ιστορία μου έκανε για κλασικό pulp fiction της παλιάς καλής εποχής με στοιχεία σπλάτερ και σενάριο b-movie. Παρά το τρελό και σε κάποια σημεία άκυρο σενάριο της, η ροή κυλά όμορφα καθώς και οι χαρακτήρες. Ο ένας από τους πρωταγωνιστές παρουσιάζεται και ως comfort character και βελτιώνει ή για την ακρίβεια δίνει αστείες νότες σε όλη την ιστορία. Με τους χαρακτήρες δεν μπορώ να πω πως δέθηκα ιδιαίτερα και για αυτό το λόγο δεν μου δημιούργησε κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα το τέλος. Αν λοιπόν είσαι fan των παλιών cult ταινιών, θα την βρεις αρκετά διασκεδαστική. Από την άλλη, είναι μια ιστορία που δεν θα είναι είναι για όλους.

"Εφτάψυχη" - Αυτή η ιστορία με συγκλόνισε περισσότερο από τις άλλες και είναι αρκετά μεγάλη, σε μέγεθος νουβέλας. Αν και δεν συνηθίζω spoiler σε βιβλία, η ιστορία αφορά μια γάτα και τα μικρά της, από την δική της οπτική. Η ιστορία έχει από την αρχή την αίσθηση του μυστηρίου, που σταδιακά διαδέχεται η ένταση και η αγωνία. Οι σκηνές μου έκοβαν την ανάσα και "ίδρωσα" αρκετά για να την τελειώσω. Είχα καιρό να διαβάσω τόσο δυνατή ιστορία. Περιέχονται αρκετές δόσεις γραφικής βίας, οπότε απευθύνεται για άτομα 18+ αυστηρά! Σε συζήτηση που είχα με τον συγγραφέα του βιβλίου, μου ανέφερε πως όταν το έστειλε σε εκδοτικό οίκο για αξιολόγηση/έκδοση, του το απέρριψαν λόγω υπερβολικής βίας και αυτή που το αξιολόγησε έβαλε τα κλάματα. Εγώ αυτό θα το έβαζα στο οπισθόφυλλο... για διαφήμιση, μιας και τέτοια βιβλία πρέπει να διαβάζονται. Πέρα από την πλάκα, μιλάμε για δυνατή ιστορία που θα σας συγ(κλονίσει).

"Μαντρακούκος" - Η τρίτη και τελευταία ιστορία είναι πιο ήπια σε σχέση με την  προηγούμενη, αλλά δεν αποτυγχάνει να σε "τρομάξει". Έχει ένα ύφος χαρούμενης Χριστουγεννιάτικης ιστορίας  πού καταλήγει στον απόλυτο όλεθρο. Περιέχει αρκετά κλασικά τρόπαια τα οποία μου αρέσει να βλέπω σε ιστορίες και τα περιμένω. Για αυτό το λόγο κιόλας δεν μπορώ να πω ότι συνέβη κάτι το οποίο δεν το περίμενα από πλευράς πλοκής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε αρκετά σημεία δεν κράτησα την αναπνοή μου μέχρι να τελειώσει η σελίδα, περιμένοντας με αγωνία να δω τι θα γίνει στους πρωταγωνιστές. Το μόνο αρνητικό της συγκεκριμένης ιστορίας είναι πως ήθελε παραπάνω επιμέλεια από τον συγγραφέα μιας και κάποια λάθη με ανάγκασαν διαβάσω κάποια στιγμή από την αρχή για να καταλάβω τι εννοούσε ή ότι εννοούσε ακριβώς το αντίθετο, έτσι έχασα λίγο τον μπούσουλα και την ροή κάποιες φορές.

Κλείνοντας, θέλω να αναφέρω πως η συγκεκριμένη συλλογή περιέχει κάποιες πολύ δυνατές ιστορίες που θα σας συγκινήσουν και θα σας κάνουν να ριγήσετε. Εμένα πάντως το συγκεκριμένο βιβλίο  ξύπνησε το "ζωώδες ένστικτο" μου  και θα ήθελα να διαβάσω περισσότερες ιστορίες τρόμου με φανταστικά στοιχεία όπως αυτό.

[Mictantecutli]

4,5/5
Τρεις πολυ δυνατες ιστοριες τρομου, οι οποιες πανε προς ενα στυλ που δεν συνανταμε συχνα, απο Ελληνες. Εχουν αρκετη δοση καφριλας μεσα τους.
Η δευτερη νουβελετα, με τιτλο "Εφταψυχη", ειναι η αγαπημενη μου. Και οι αλλες δυο, ειναι πολυ δυνατες. Αλλα ειδικα αυτη, μου αρεσε πολυ. Εφτανα σε σημεια που ολο ελεγα "εδω τελειωνει", αλλα συνεχεια με διεψευδε και συνεχισε για πολυ ακομα. Πολυ ωραια και πρωτότυπη.

Εξτρα ποντοι για:
*Το εξωφυλλο-tribute στο Texas chainsaw massacre
*Την (πολυ συντομη) εμφανιση του dr. Tongue
*Τις αναφορες στα αλλα δυο βιβλια του. Παντα μου αρεσει οταν γινεται αυτο.

Πραγματα που δεν θεωρω ιδιαιτερα αξια αναφορας, αλλα θα τα αναφερω για οσους το ψειριζουν:
*Στο "Εφταψυχη" εχει μεγαλη δοση υπερβολης. Το ειδος το σηκωνει αυτο, απλα μπορει να ξενισει καποιους που δεν ειναι εξοικειωμενοι.
* Εχει καποια (λιγα)λαθη στην επιμελεια, αλλα στην συγκεκριμενη περιπτωση(σε αντιθεση με αλλες, που κραζω αβερτα), δεν αξιζει να σταθει κανεις εκει. Γιατι προκειται για μια 100% αυτοεκδοση, οπου για τα παντα ειναι υπευθυνος ο συγγραφεας και οχι καποιος εκδοτικος/επιμελητης(ονοματα δεν λεμε). Φυσιολογικο να ξεφυγουν καποια πραγματα.

Πιστευω αξιζει 100% την στηριξη και τον αναγνωστικο σας χρονο.

[Mournblade]

Μια εξαιρετικά τίμια συλλογή αιματοβαμμένων διηγημάτων τρόμου. Τα 2/3 διηγήματα σε κρατούν σε διαρκή αγωνία, με τις σελίδες να πετούν και κυριολεκτικά να μην μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση μέχρι να φτάσεις στο τέλος. Σασπενς, τρόμος και σκληρές σκηνές βιας χαρακτηρίζουν το σύνολο των ιστοριών. Η νουβέλα Εφτάψυχη είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και καλογραμμένη, μα θα συνιστούσα προσοχή στην ανάγνωσή της σε όσους είναι ευαισθητοι σχετικα με τα ζώα. Το διήγημα Μαντρακούκος ηταν εκείνη η ιστορία που θύμισε πολύ τα Αγαλήνευτα Βάθη. Φολκλορ τρομος και απιστευτα κυνηγητά για τους ήρωες. Το Νυχτερεμι δεν με ενθουσίασε, όμως κάτι μου λέει πως πολλοί θα το εκτιμήσουν διότι αποτελεί φόρο τιμής για τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Οι λατρεις των παλιών κλασικών θρίλερ θεωρώ θα απολαύσουν 100% το βιβλίο.

Edited September 18, 2020 by Mournblade