Η τελευταία νύχτα της Αδέρας - Μιχάλης Δαγκλής

[BladeRunner]

Μιχάλης Δαγκλής - Η τελευταία νύχτα της Αδέρας (Εκδόσεις Υδροπλάνο, 2020)

Quote

 

Ο Σίμος Σουλιώτης, είναι ένας άντρας ποτισμένος με κυνισμό, που στα 35 του χρόνια ξοδεύει τη ζωή του σε αλκοόλ και τσιγάρα στα σκοτεινά μπαρ της Αθήνας, ενώ – περιστασιακά – εργάζεται στο γραφείο ερευνών ενός παλαίμαχου ιδιωτικού ντετέκτιβ.

Η ζωή του θα ανατραπεί και θα απειληθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν θα βρεθεί, στην καρδιά του χειμώνα, αποκλεισμένος στην Αδέρα, ένα ορεινό χωριό, κάπου στην ανατολική Πελοπόννησο, για την – φαινομενικά εύκολη – υπόθεση εξαφάνισης μιας έφηβης κοπέλας.

Τίποτα όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται… Κι όσο οι κάτοικοί της δείχνουν φιλικοί στο πρόσωπό του, τόσο περισσότερο κρύβουν ένα θανατερό κι επικίνδυνο μυστικό που θα οδηγήσουν τον Σίμο σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό θέτοντας τη ζωή του – και όχι μόνο – σε κίνδυνο.

Καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς του δαίμονες και τα βαθιά του σκοτάδια όσο οι μνήμες του παρελθόντος ξυπνάνε σε κάθε του βήμα, ανακαλύπτει ότι τα σκοτάδια και οι δαίμονες στην Αδέρα είναι πολύ πιο επικίνδυνα, απειλητικά και πέρα από κάθε λογική…

Κι όσο το χιόνι πέφτει βαρύ πάνω από το μυστηριώδες χωριό, τόσο ο Σίμος εγκλωβίζεται σε αυτό και τους παράξενους κατοίκους του, μην μπορώντας να διαφύγει με κανέναν τρόπο, βυθιζόμενος όλο και περισσότερο στα δίχτυα μιας ανατριχιαστικής υπόθεσης που θα τον φέρει σε αδιέξοδο.

Ένα ανατριχιαστικό θρίλερ που κόβει την ανάσα…

 

 

[BladeRunner]

Δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω φέτος (αλλά και γενικά), μετά τη δυνατή συλλογή διηγημάτων "Ζωώδες ένστικτο" που διάβασα τον Ιούλιο. Το διήγημα "Εφτάψυχη" της προαναφερθείσας συλλογής μου έδειξε ότι ο συγγραφέας έχει μεράκι για το είδος του τρόμου, καθώς και μια αρκετά δυνατή πένα, έτσι ήλπιζα το μυθιστόρημα να είναι παρόμοιας δυναμικής και λογικής. Και, ναι, κυρίες και κύριοι, το "Η τελευταία νύχτα της Αδέρας" είναι ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό, δυνατό και συγκλονιστικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου, που σε αρπάζει από τον γιακά, σε ταρακουνάει και δεν σε αφήνει σε ησυχία. Εντάξει, θέλει τον χρόνο του μέχρι να πάρει μπρος, μέχρι να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες και να δούμε το περιβάλλον στο οποίο κινούνται, αλλά μετά γίνεται της ιεροδούλου το κιγκλίδωμα (το λέω όσο πιο κόσμια μπορώ). Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να διαβάσω ένα πραγματικά συγκλονιστικό και σκοτεινό θρίλερ που να με αγχώσει και να με κρατήσει σε αγωνία μέχρι και την τελευταία πρόταση, γι'αυτό και το συγκεκριμένο το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό. Μέχρι λίγο παραπάνω από τα μισά της ιστορίας γίνονται ενδιαφέροντα πραγματάκια, υπάρχει λίγο μυστήριο και η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, τίποτα το φοβερό και το τρομερό όμως. Αλλά από ένα σημείο και μετά ξαφνικά ανάβουν τα αίματα και η μια σκηνή βίας και τρόμου διαδέχεται την άλλη, με τον συγγραφέα να μην δείχνει κανένα έλεος σε κανέναν, να μην κωλώνει να ταλαιπωρεί όσο μπορεί τους βασικούς ήρωες της ιστορίας, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, δυνατή και έντονη, με γλαφυρές περιγραφές των διαφόρων σκηνών βίας και με φυσικότατους διαλόγους, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα θρίλερ της προκοπής. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες κατάλαβα ότι αν μη τι άλλο θα διάβαζα ένα γλαφυρό και κυνικό θρίλερ, χωρίς φρου-φρου και αρώματα, τόσο εθιστικό όσο τα τσιγάρα ή τα ναρκωτικά. 

8.5/10

[Mournblade]

Ο Μιχάλης εξελίσσεται σ' έναν από τους πλέον αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς τρόμου & θρίλερ.

Η τελευταία νύχτα της Αδέρας είναι ενα σκοτεινό (και σκληρο σε σημεία) θρίλερ που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική ατμόσφαιρα και γερές δόσεις σασπένς. Το προτείνω με κλειστά τα μάτια.

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει ολόκληρη την άποψή μου έτσι όπως αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας: https://www.lefalok.gr/Βιβλιοκριτική-Η-τελευταία-νύχτα-της-Αδέρας