Η Σεραφίνα με τα μαγικά βραχιόλια

[Nick V.]

Όνομα Συγγραφέα: Nick V.
Είδος: Φαντασία; Μάλλον.
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 857
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: 
Αφορμή γι' αυτή την μικρή ιστορία στάθηκε το Κάλεσμα για Σεραφίνες που απηύθυνε ο @DinoHajiyorgi

 

 

Η Σεραφίνα με τα μαγικά βραχιόλια

 

Ξαπλωμένη ανάμεσα στα φύλλα, έγλειψε για τελευταία φορά το μπράτσο του μπροστινού της ποδιού. Είχε περάσει όλο της το σώμα και η άσπρη-καφέ γούνα της ήταν πλέον ακριβώς όπως την ήθελε. Λαμπερή και καθαρή. Σηκώθηκε και κοίταξε γύρω της. Αυτή η μικρή όαση ήταν το δικό της μυστικό καταφύγιο. Άρχισε να περπατάει αθόρυβα ανάμεσα στα δένδρα και στα ξερά φύλλα κουνώντας με χάρη την ουρά της δεξιά-αριστερά.

Όταν βρέθηκε μπροστά στη μικρή λιμνούλα που στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο της, κοντοστάθηκε και μύρισε το νερό σε διάφορα σημεία. Με πολύ μεγάλη προσοχή προσπάθησε να αισθανθεί το βάθος του νερού με την πατούσα του μπροστινού της ποδιού. Έπρεπε να περάσει απέναντι χωρίς να λερωθεί καθόλου. Τέντωσε το κεφάλι της και προσπάθησε να αξιολογήσει την απόσταση. Όταν σιγουρεύτηκε ότι μπορούσε να υπερπηδήσει το αναπάντεχο εμπόδιο, μαζεύτηκε και ετοιμάστηκε να κάνει το άλμα. Το σώμα της εκτινάχθηκε στον αέρα και ξεδιπλώθηκε με χάρη. Ήταν ένα τέλειο άλμα. Προσγειώθηκε ακριβώς στο σημείο που έπρεπε και συνέχισε το δρόμο της με αργό βηματισμό ανάμεσα στα ξερά φύλλα.

Όταν έφτασε στο ανθοπωλείο στάθηκε έξω από την ανοιχτή πόρτα κοιτώντας αδιάφορα την κίνηση γύρω της. Χωρίς να κοιτάξει ούτε μια φορά μέσα στο κατάστημα, άφησε ένα απαλό «νιάου» που ακούστηκε σαν ένα μικρό καμπανάκι. Ήταν αρκετό για να το ακούσει η ιδιοκτήτρια του ανθοπωλείου που πάλευε πάνω από μια γλάστρα με τα χέρια της μέσα στα χώματα. Σηκώθηκε αμέσως από τη θέση της, έπλυνε τα χέρια της, γέμισε ένα πιατάκι με κομματάκια κρέας και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

«Στην ώρα σου βλέπω ήρθες και σήμερα Σεραφίνα» της είπε και την χάιδεψε απαλά στο κεφάλι αφήνοντας το πιατάκι δίπλα της με το άλλο χέρι.

Η Σεραφίνα μύρισε το κρέας σχολαστικά. Όταν το βρήκε της αρεσκείας της άρχισε να τρώει. Η ιδιοκτήτρια του ανθοπωλείου τη χάζεψε για λίγο και στη συνέχεια μπήκε πάλι μέσα στο κατάστημα για να συνεχίσει τη δουλειά της. Όλη της η προσοχή ήταν μέσα στο πιατάκι. Μόνο τα αυτιά της γύρναγαν και εστίαζαν σε ακαθόριστα σημεία. Όταν τελείωσε, κάθισε για λίγο στα πίσω της πόδια και κοίταξε ξανά την κίνηση γύρω της. Άφησε ένα μακρύ χασμουρητό και μετά καθάρισε τα μουστάκια της με τη γλώσσα της.

Κοίταξε τον μακρύ πάγκο με τα λουλούδια και τις γλάστρες που βρίσκονταν έξω από το κατάστημα. Με ένα ελαφρύ πήδημα βρέθηκε πάνω στον πάγκο και ξάπλωσε ανάμεσα στις γλάστρες. Ύψωσε το κεφάλι της και μύρισε για ώρα δεξιά κι αριστερά τα αρώματα που αναδύονταν γύρω της. Ύστερα ακούμπησε το κεφάλι της πάνω στα δύο, μπροστινά της πόδια και κοίταξε πάλι αδιάφορα την κίνηση.

Μετά από λίγο φάνηκε κι εκείνος στην άκρη του δρόμου. Μεγαλόσωμος, σχεδόν διπλάσιός της, μπαρουτοκαπνισμένος, με δυνατά σαγόνια, βρώμικη, γκριζόλευκη γούνα και ανακατωμένο τρίχωμα. Κατευθυνόταν αδιάφορα και άφοβα ανάμεσα στους ανθρώπους προς το μαγαζί του κρεοπώλη.

«Καλώς τον Σερίφη» είπε με βραχνή φωνή ο κρεοπώλης που στεκόταν έξω από την πόρτα. Μπήκε μέσα στο κατάστημα του και βγήκε σχεδόν αμέσως κρατώντας ένα πιατάκι. Το ακούμπησε δίπλα στην πόρτα λέγοντας «έλα να φας.»

Τα μάτια του Σερίφη όμως είχαν πέσει πάνω στη Σεραφίνα που είχε κατέβει από τον πάγκο και βόλταρε πάνω κάτω στο απέναντι πεζοδρόμιο κοιτώντας τον στα μάτια. Την ήξερε τη Σεραφίνα όπως ήξερε και κάθε γάτα της πόλης. Δεν την είχε σε μεγάλη υπόληψη. Δεν φαινόταν και πολύ της περιπέτειας. Πώς θα μπορούσε ν' αντέξει δίπλα σ' έναν Σερίφη σαν κι αυτόν μέσα στην άγρια δύση; Άσε που η πόλη είχε γάτες πολύ πιο ωραίες απ’ αυτήν που επίσης κούναγαν την ουρά τους με το που τον έβλεπαν. Αυτή ήταν πολύ φρου-φρου κι αρώματα για να καταδεχτεί να την κοιτάξει. Πόσο μάλλον για να αφήσει το φαΐ του να πάει χαμένο.

Σε μια στιγμή, καθώς τον κοίταγε περπατώντας όσο πιο επιδεικτικά μπορούσε, έπεσε μέσα στη λακκούβα με τα λασπόνερα. Τα πόδια της βυθίστηκαν μέχρι τη μέση. Γύρισε το κεφάλι της, τα κοίταξε και στη συνέχεια έστρεψε το βλέμμα της ξανά επάνω του. Ο Σερίφης ξαφνιάστηκε. Δεν περίμενε να δει τέτοια αντίδραση. Άλλη γάτα στη θέση της θα είχε πηδήξει στον αέρα σαν να την είχε δαγκώσει φίδι. Συνέχισε να την κοιτάει για να δει τι θα κάνει. Η Σεραφίνα βγήκε με αργά βήματα έξω από τη λακκούβα χωρίς να σταματήσει να τον κοιτάει. Τα πόδια της είχαν γεμίσει λάσπες που φαίνονταν σαν βραχιόλια.

Την είδε με άλλο μάτι. Έτσι όπως τον κοίταγε, με τα πολύχρωμα λουλούδια γύρω της στο βάθος, του φάνηκε σαν να ήταν μια αρχαία σαμάνος που μόλις είχε φορέσει, σαν σε ιεροτελεστία, τα μαγικά της βραχιόλια. Το θέαμα τον είχε συνεπάρει. Γύρισε διστακτικά το κεφάλι του για να κοιτάξει προς το πιατάκι που ήταν δίπλα στην πόρτα του κρεοπωλείου και προσπάθησε να το μυρίσει στον αέρα. Ύστερα γύρισε πάλι να κοιτάξει την Σεραφίνα. Είχε καθίσει στα πίσω πόδια της και τον κοιτούσε κάπως αδιάφορα και περιπαιχτικά λες και έβλεπε μπροστά της ένα μικρό ποντικάκι. Όταν άφησε ένα απαλό «νιάου», που ακούστηκε σαν ένα μικρό καμπανάκι, ένοιωσε τον εαυτό του να γουργουρίζει χωρίς να το θέλει. Πώς μπορούσε να τον είχε μαγέψει τόσο πολύ; Πήρε αμέσως την απόφασή του, αν και δεν κατάλαβε ακριβώς αν ήταν όντως δική του. Έτρεξε προς το μέρος της χωρίς δεύτερη σκέψη.

τέλος

[DinoHajiyorgi]

Η ιστορία είναι καλογραμμένη. Οι περιγραφές είναι ταιριαστές μιας Σεραφίνας καθώς έχουν αιλουροειδή σαγήνη.Πέραν του πετυχημένου φλερτ δεν γίνεται τίποτα άλλο, αλλά αυτό δεν πειράζει. Αυτό που θα αποκαλούσα το διήγημα ως "μη Σεραφινικό" είναι η απουσία του φανταστικού. Κρίμα δηλαδή που τα "μαγικά βραχιόλια" δεν είναι πραγματικά μαγικά βραχιόλια.

Και μια "λογοτεχνική" παρατήρηση. Η ιστορία ξεκινάει με το που φτάνει στον προορισμό της και εμφανίζεται ο γάτος. Όλη η μακροσκελής εισαγωγή δεν προσφέρει τίποτα. Πχ περίμενα να γίνει κάτι με την λιμνούλα αλλά ήταν απλά ένα εμπόδιο στη διαδρομή της που δεν έπαιξε κανέναν ρόλο.

[Nick V.]

@DinoHajiyorgi

Καταρχάς, σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου.

Θα ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις μόνο πάνω στα σημεία που ανέφερες κι εσύ.

Η περιγραφή της εικόνας με τη λιμνούλα, αλλα και η μακροσκελής εισαγωγή, είχε στόχο να δείξει τον χαρακτήρα αλλά και την αντίθεση στην συμπεριφορά της Σεραφίνας (υπερπήδησε με μεγάλη προσοχή τη λιμνούλα με τα νερά αλλά έπεσε σκόπιμα μέσα στη λακκούβα με τα λασπόνερα. Θεώρησα ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα ήταν πιο αληθοφανής και στον αναγνώστη η έκπληξη του Σερίφη).

Το φανταστικό στοιχείο προτίμησα να το αποδώσω εμμέσως. Στα μάτια του Σερίφη τα βραχιόλια της Σεραφίνας ήταν μαγικά όπως και το καμπανάκι-«νιάου» (τόσο στα δικά του αυτιά όσο και στα αυτιά της ιδιοκτήτριας του ανθοπωλείου). Σαφώς, θα μπορούσα να είχα δώσει περισσότερη έμφαση στο φανταστικό κομμάτι και να μεταμορφώσω τα λασπωμένα βραχιόλια σε πραγματικά μαγικά βραχιόλια (η αλήθεια είναι ότι αυτό προσπάθησα να κάνω, αλλά όπως λες κι εσύ, όχι ξεκάθαρα).

Σε κάθε περίπτωση διασκέδασα αρκετά γράφοντας τη συγκεκριμένη ιστορία και σε ευχαριστώ (όπως και τα άλλα παιδιά που έγραψαν τις ιστορίες στη συλλογή) για την έμπνευση (ήδη δουλεύω μια δεύτερη ιστορία στο μυαλό μου που αυτή τη φορά είναι πιο κοντά σε ιστορία τρόμου ή όχι και τόσο ξεκάθαρα τρόμου).