Νόρμαν Μέιλερ (Norman Mailer)

[BladeRunner]

                                         

Από την Wikipedia:

Ο Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (31 Ιανουαρίου 1923 - 10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

Ο Μέιλερ γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιού Τζέρσεϊ από εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Άιζακ Μπαρνέτ, ήταν λογιστής και καταγόταν από τη Νότια Αφρική, και η μητέρα του Φάννυ Σνάιντερ διατηρούσε πρακτορείο οικονόμων και νοσοκόμων. Μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, πήγε σε γυμνάσιο αρρένων και το 1939 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου σπούδασε αεροναυπηγική. Στο Χάρβαρντ άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο και το πρώτο του διήγημα εκδόθηκε όταν ήταν 18 ετών. Αποφοίτησε το 1943 και κλήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό να καταταγεί. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στις Φιλιππίνες.

Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το λεγόμενο είδος της «Νέας δημοσιογραφίας», συγκερασμός λογοτεχνικής αφήγησης και πραγματικών γεγονότων. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

01. The Naked and the Dead - Οι γυμνοί και οι νεκροί (Καστανιώτης)
02. The Deer Park - Το πάρκο των ελαφιών (Πλέθρον)
03. The Fight - Ο αγώνας (Καστανιώτης)
04. Armies of the Night - Οι στρατιές της νύχτας (Νέοι Στόχοι/Καστανιώτης)
05. Harlot's Ghost - Το φάντασμα της πόρνης (Λιβάνης)
06. Ancient Evenings - Αρχαία δειλινά (Λιβάνης), Αρχαία απογεύματα (Κάκτος)
07. An American Dream - Το όραμα της ηδονής (ΒΙΠΕΡ), Ένα Αμερικάνικο όνειρο (Πλέθρον)
08. Tough Guys Don't Dance - Οι σκληροί δεν χορεύουν (Νεφέλη)
09. The Gospel According to the Son - Το κατά υιόν ευαγγέλιον (Λιβάνης)
10. The Castle in the Forest - Το κάστρο στο δάσος (Καστανιώτης)
11. Marilyn - Μαίριλυν (Χατζηνικολή)
12. Barbary Shore - Οι ακτές της Μπαρμπαριάς (ΒΙΠΕΡ)
13. Of a Fire in the Moon - Μια φωτιά στο Φεγγάρι (ΒΙΠΕΡ)
14. Why are We at War? - Γιατί κάνουμε αυτόν τον πόλεμο; (Ωκεανίδα)
15. On God: An Uncommon Conversation - Περί Θεού (Καστανιώτης)
16. The Spooky Art - Η μάγισσα τέχνη (Καστανιώτης)
17. The Time of our Time - Το χρονικό της εποχής μας (Καστανιώτης)

Edited January 2, 2021 by BladeRunner

[BladeRunner]

Κριτική για το "Ο αγώνας" που διάβασα τον Ιούλιο του 2017, υπάρχει εδώ.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι γυμνοί και οι νεκροί

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Νόρμαν Μέιλερ που διαβάζω, μετά το εξαιρετικό αφήγημα "Ο αγώνας" που διάβασα και απόλαυσα τον Ιούλιο του 2017, και πραγματικά δεν έχω λόγια να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το έπος που μόλις ολοκλήρωσα, μετά από έξι μέρες ανάγνωσης. Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, αυτό το βιβλίο με ταρακούνησε, με συγκλόνισε, με ξετρέλανε. 

Α, νομίζω ότι βρήκα ένα καλό σημείο εκκίνησης: Το πιστεύετε ότι το βιβλίο αυτό ξεκίνησε να το γράφει ο Μέιλερ όταν ήταν είκοσι τριών ετών, και ότι το είδε να εκδίδεται στα εικοσιπέντε του; Τι οξυδέρκεια, τι πάθος, τι κυνισμό είχε ο Μέιλερ στα νιάτα του, και κατάφερε να γράψει ένα επικό μυθιστόρημα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα και πιο αυθεντικά μυθιστορήματα για τον καταραμένο αυτό πόλεμο, που γράφτηκαν ποτέ! Φυσικά, βοήθησε το γεγονός ότι ο Μέιλερ πολέμησε στις Φιλιππίνες, αλλά πόσοι εκατομμύρια άλλοι φαντάροι το έκαναν και δεν έγραψαν ούτε μια αράδα;

Τέλος πάντων, ο Μέιλερ έγραψε πολλές αράδες, αμέτρητες, γεμάτες ποιότητα και πάθος, παρουσιάζοντας τον παραλογισμό του πολέμου σε όλο του το μεγαλείο. Πρόκειται για το έργο ενός παθιασμένου ερασιτέχνη συγγραφέα που βάζει στο χαρτί όλα όσα είδε, έκανε και σκέφτηκε στον πόλεμο, χρησιμοποιώντας ως εργαλεία του ένα σωρό χαρακτήρες, από στρατηγούς και ανώτερους αξιωματικούς, μέχρι υπαξιωματικούς και απλούς φαντάρους, όλοι -ή έστω οι περισσότεροι- κομμάτια κρέατος έτοιμα για τη μηχανή του κιμά, όλοι -ή έστω οι περισσότεροι- γεμάτοι με όνειρα, σκέψεις και ιδέες για το μέλλον, που όμως βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την παράνοια του πολέμου, καθώς επίσης με το σκοτάδι μέσα τους, τις προκαταλήψεις και την κακία που όλοι βγάζουν κάποια στιγμή ο ένας για τον άλλον. 

Το πολεμικό αυτό μυθιστόρημα δεν διαθέτει ήρωες, δεν εμπνέει τον ηρωισμό, δεν εξιδανικεύει την αμερικάνικη συμμετοχή στο πολεμικό θέατρο της Ασίας και του Ειρηνικού, η όλη απεικόνιση απέχει παρασάγγας από κάθε έννοια περί ηρωισμού. Και οι χαρακτήρες -τόσοι οι αξιωματικοί όσο και οι φαντάροι- έχουν τους δικούς τους δαίμονες, τα δικά τους κόμπλεξ, απέχουν αρκετά από την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας όταν ακούμε τη λέξη "ήρωας". Τι να πει κανείς, ο Μέιλερ ήταν ένας κυνικός, και αποτύπωσε στο χαρτί μια πραγματικότητα, όσο σκληρή και ωμή κι αν είναι.

Προφανώς, το βιβλίο δεν είναι για όλα τα γούστα, γιατί γενικά ο Μέιλερ και ο τρόπος σκέψης του δεν είναι για όλα τα γούστα. Και στο βιβλίο αυτό μερικές φορές μακρηγορεί, ξεφεύγει, γεμίζει ουσιαστικά και επίθετα τις περιγραφές και τις σκέψεις των χαρακτήρων του. Όμως το βιβλίο δεν με κούρασε σε κανένα, μα κανένα σημείο του. Όταν το άφηνα για κάνω κάτι άλλο, ανυπομονούσα να το ξαναπιάσω στα χέρια μου. Ναι, μου φάνηκε πολύ εθιστικό και εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο για τον όγκο και τη θεματολογία του. Και, βέβαια, η γραφή και ο τρόπος παρουσίασης της ιστορίας και των χαρακτήρων του (με πολλά flashbacks στο παρελθόν μερικών εξ αυτών) ταίριαξαν απόλυτα με τα δικά μου γούστα. Απόλυτο δεκάρι για μένα.

10/10

 

Edited January 2, 2021 by BladeRunner

[BladeRunner]

Οι σκληροί δεν χορεύουν

Τρίτο βιβλίο του Νόρμαν Μέιλερ που διαβάζω μετά το εξαιρετικό "Ο αγώνας" που διάβασα το 2017 και το επικό και καταπληκτικό "Οι γυμνοί και οι νεκροί" που διάβασα τον Ιανουάριο του 2021, και μπορεί αυτή τη φορά να μην βάζω πέντε αστεράκια όπως στις προηγούμενες δυο, πάντως σίγουρα ήταν μια πολύ δυνατή και ιδιαίτερη αναγνωστική εμπειρία, οπωσδήποτε το βιβλίο με κράτησε στην τσίτα χάρη στην τρέλα του και την απολαυστική πρόζα του Μέιλερ, με τη χειμαρρώδη και σε σημεία αρκετά καθηλωτική αφήγηση να με παρασέρνει σε ένα βίαιο και σκοτεινό κόσμο. Ο Μέιλερ γράφει ένα σκληρό νουάρ (με λίγη σατιρική διάθεση ίσως), αρκετά βίαιο και με τρελούς χαρακτήρες, αγγίζοντας διάφορα θέματα που έχουν να κάνουν με τους Νεοϋρκέζους και τις ψυχώσεις τους, με το σεξ, το χρήμα, την ανθρώπινη ματαιοδοξία και την τρέλα, με την πολιτική ορθότητα να είναι πιο απούσα από ποτέ και το βιβλίο ικανό να ταράξει πολλά ευαίσθητα στομάχια, ειδικά στην εποχή μας. Τι να κάνουμε, μιλάμε για τον Μέιλερ τώρα, ορισμένα πράγματα είναι αναμενόμενα. Επίσης η πλοκή νομίζω ότι έχει τα θεματάκια της, εδώ κι εκεί είναι ίσως πιο μπερδεμένη και περίπλοκή απ' όσο θα χρειαζόταν και κάποια ερωτήματα μάλλον μένουν αναπάντητα, αλλά μπροστά στην καταπληκτική γραφή, την απίθανη ατμόσφαιρα και την τρέλα των χαρακτήρων, ποιος νοιάζεται για τις όποιες αστοχίες της πλοκής; Εγώ, πάντως, όχι και τόσο. Δεν το προτείνω με κλειστά μάτια σε όλους, πάντως εγώ μια φορά δηλώνω ικανοποιημένος.

8/10