Άλλο δε βρήκα μονοπάτι

[Clerk1038]

ΟΝΟΜΑ: Άλλο δε βρήκα μονοπάτι

ΕΙΔΟΣ: Δραματικό

ΣΤΙΧΟΙ: 54

Ένα τρύπιο ρούχο η μοναξιά μου που το φορώ και μπάζει.

Η άλλη όψη της καρδιάς μου τοπίο σεληνιακό που βράζει.

Τα λόγια σήμαντρα αιώνες μιας μακρινής σιωπής το ζύγι.

Τα χρόνια φίλοι καταδότες στης γειτονιάς το αβρό κυνήγι.

Πιάνω μια νότα από μετάξι λερώνω με αίμα τα μαλλιά σου.

Λεπίδια αξίνες σου 'χω τάξει αντίδοτο στα γιατρικά σου.

Ντροπή τα μάτια αν θα σηκώναν το βάρος της αρχαίας μοίρας.

Γιαπί τα χέρια αν θα χτίζαν χιτώνα θρόνο της πορφύρας.

Άριστο θέαμα τα σφάγια χωρίς υνί χωρίς εκτάρια.

Αρένα υποκριτών φαντάρων τρέχουν στο χώμα κατοστάρια.

Τρένο παλιό καρβουνιασμένο τύψη μου έλα σε προσμένω.

Ταξίδι σε θολά τοπία χνώτο φορώ και περιμένω. 

Στα κάστρα οι λύκοι ολολύζουν.

Άστρα οι θνητοί σας ψιθυρίζουν.

Κανάλι ενώνει μια πατρίδα.

Κάποιου σουλτάνου Προποντίδα.

Άνεμοι φάσματα μαγεία.

Αιώνων σκοτεινών η βία.

Πες πως ανταμώσαμε για λίγο.

Δεν θα σαλέψω δεν θα φύγω.

Εδώ τα φράγκα θέλω ξοδέψει.

Στου κόσμου την βουβή την φέξη.

Μόνος απάνου στη σχεδία.

Είμαι κοράκι αλητεία. 

Συ βασιλιά και κύρη πρώτε. 

Τρέχα στο πριν έλα στο τότε.

Καβάλα στο άσπρο σου γομάρι. 

Πιες στην υγειά μας με καμάρι.

Γλυκά με κεραυνό τις μέρες. 

Κλέψε και κάψε τους αιθέρες.

Σμύρνα στακτή άνθη γαζία. 

Φτιάξε καινούργιο γαλαξία.

Όργανο παίξε κορμί γέλα. 

Στου κάτω κόσμου έλα την τρέλα.

Δες με δεμένο εκεί στο βράχο. 

Να υποφέρω όσο υπάρχω.

Μαύρη η μέρα λευκό μνήμα. 

Πουλί τραγούδα είναι κρίμα.

Η τόση ομορφιά στην πλάση. 

Κανείς ποτέ να μην χορτάσει.

Ταξίμι κλαίει χωριό μεθάει.

Μωρό για έρωτα πεινάει.

Άφταστα μέρη σε τρυπάνε μνήμες και θύμησες ερώτων.

Χτικιά ουρλιαχτά φωνές που σπάνε λαμπρές ελπίδες τεθνεώτων.

Το παραμάζωμα των λίγων ψυχών που σκύβουν το κεφάλι.

Μην αρνηθείς τούτο το στίχο πιες το φαρμάκι με κουτάλι.

Κλώσα η ελπίδα μα την σφάξαν μια ορειχάλκινη θυσία.

Πλέξε Ιφιγένεια στον μίτο του ανθρώπου την απελπισία.

Τρελέ μου Αντώνη και χωριάτη δώσε οδηγίες στον διαβάτη.

Πες μου να βραδιαστώ στη χώρα του ονείρου εσύ πικρέ ορειβάτη.

Τα φύλλα τρίξαν στα στερνά μου έκθετο βρέφος η αγκαλιά μου.

Σε χαιρετώ κόσμε εφιάλτη ξανά να μη σε βρω μπροστά μου. 

Καλό πλεούμενο η απάτη με λέω όπως με τρομάζω.

Άλλο δε βρήκα μονοπάτι και το γκρεμό θεό φωνάζω.