Περί του τίτλου

[Vikar]

Priv kamposo kairo eixa mia diafwvia meva filo mou pavw stn leitourgia tou titlou seva afngnma. Upostnriza oti ev gevei o titloc pros8etei sto 8ema tou afngnmatoc evw ekeivoc diafwvouse, legovtac xaraktnristika oti "akomn kiav o `Arxovtac twv daxtulidiwv' eixe allo titlo h ntav atitlo, pali gia to idio ergo 8a eprokeito".

 

Poia eivai n apoyn sac;

 

Otav grafete, pwc apofasizete tov titlo tou keimevou sac (h kai tnv apousia titlou);

[Illidan]

Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο αποφασίζω-συνήθως βάζω ό,τι μου'ρθει εκείνη την ώρα. Αργότερα βέβαια σχεδόν πάντα τον αλλάζω-πάλι με κάτι που μου κάπνισε. Γενικά πάντα βάζω τίτλο σε όσα γράφω διότι τον θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κειμένου.

[Atrelegis]

Αρχικά ή απώλεια ή ύπαρξη τίτλου (όπως και το είδος αυτού) παίζει σημαντικό ρόλο ώστε να οριστεί το ύφος της Ιστορίας. Αν ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών λεγόταν Η Επίθεση των Εξωγήινων Καλαμαριών δε θα βοηθούσε ιδιαίτερα, έτσι;

Όπως και να 'χει... αν αποφασίσεις να ονοματίσεις την ιστορία, έχεις αποφασίσει να δώσεις μυστήριο στο ύφος της. Θες να την κάνεις ουδέτερη, σαν να κρατάς πίσω από κλειστές πόρτες το θέμα του. Το 'Παραμύθι Χωρίς Όνομα' είναι ένας χαρακτηριστικός τίτλος, που κρύβει το πραγματικό τοιυ περιεχόμενο. Δεν αποτελεί παραμύθι, όσο μία σχεδόν ιστορική απόδοση ενός φανταστικού γεγονότος.

Από την άλλη, 'Σταχτοπούτα' Κοσκιννοσκουφίτσα' 'Το Κάλεσμα του Κθούλου' όλα αυτά σε προδιαθέτουν. Θα διαβάσεις μία ιστορία που πρωταγωνσιτούν τα άτομα/όντα, προετοιμάζοντάς σε για κάτι που σχετίζεται με όλα αυτά.

Ο Τίτλος της Ιστορίας είναι σαν δέσμευση για το τι θα γράψεις, μία πρόχειρη περίληψη του περιεχομένου της.

[Μελδόκιος]

Προσωπικά πάντοτε θεωρούσα τον τίτλο πολύ σημαντικό.

Υπάρχουν οι τίτλοι που απλώς συνοψίζουν η χαρακτηρίζουν ένα κείμενο, αλλά και οι τίτλοι που προσθέτουν στο κείμενο. Παλιά είχα γράψει θυμάμαι μια ιστορία που χωρίς τον τίτλο δε καταλάβαινες τι ακριβώς γινόταν. Ο τίτλος έδινε το tip.

 

Βέβαια, ο τίτλος είναι κάτι που εμποτίζει όλο το κείμενο και το επηρεάζει. Συχνά ένας διαφορετικός τίτλος, κάνει τον αναγνώστη να διαβάσει το κείμενο με διαφορετικό σκεπτικό, αφού ο τίτλος είναι αυτός που κατά κάποιο τρόπο δείχνει ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του κειμένου, δείχνει στον αναγνώστη πού πρέπει να στρέψει την προσοχή του.

[Βάρδος]

Για μένα, ο τίτλος έχει ελάχιστο νόημα. Η ιστορία είναι που έχει σημασία. Ακόμα και να μη με λέγανε Κώστα, αλλά Θανάση, πάλι ο Βάρδος θα ήμουνα. Αν ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ονομαζόταν Το Τέλος της Μαγείας, πάλι θα ήταν το παραμύθι με τα χόμπιτ που πάνε να πετάξουν το Δαχτυλίδι στο Mount Doom και να σώσουν τον κόσμο.

 

Μάλιστα, πολλές φορές, ο εκδότης βάζει δικό του τίτλο σ'ένα βιβλίο, αν διαφωνεί με τον τίτλο που έδωσε ο συγγραφέας. (Αυτό, τουλάχιστον, γίνεται στο εξωτερικό' στην Ελλάδα δε νομίζω ότι γίνεται, γιατί η αγορά είναι πιο μικρή και δεν δίνεται τόσο μεγάλη βάση στο marketing.)

 

 

Προσωπικά, γράφω πρώτα την ιστορία και, μετά, βάζω τον τίτλο. Ο τίτλος προσπαθώ πάντα να είναι κάτι που δεν αποκαλύπτει τι γίνεται μέσα στην ιστορία: να είναι αινιγματικός. Ας πούμε, "Το Όνομα του Ρόδου" δεν είναι ένας πολύ ωραίος τίτλος;

[Isis]

Προσωπικά πάντοτε θεωρούσα τον τίτλο πολύ σημαντικό.

Υπάρχουν οι τίτλοι που απλώς συνοψίζουν η χαρακτηρίζουν ένα κείμενο, αλλά και οι τίτλοι που προσθέτουν στο κείμενο. Παλιά είχα γράψει θυμάμαι μια ιστορία που χωρίς τον τίτλο δε καταλάβαινες τι ακριβώς γινόταν. Ο τίτλος έδινε το tip.

 

Βέβαια, ο τίτλος είναι κάτι που εμποτίζει όλο το κείμενο και το επηρεάζει. Συχνά ένας διαφορετικός τίτλος, κάνει τον αναγνώστη να διαβάσει το κείμενο με διαφορετικό σκεπτικό, αφού ο τίτλος είναι αυτός που κατά κάποιο τρόπο δείχνει ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του κειμένου, δείχνει στον αναγνώστη πού πρέπει να στρέψει την προσοχή του.

<{POST_SNAPBACK}>

 

Δε θα αλλάξω ούτε μία λέξη! (ευτυχώς που διάβασα τα posts πρώτα γιατί αλλιώς θα έγραφα α κ ρ ι β ώ ς τα ίδια!)

[Nihilio]

Ο τίτλος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας Χωρίς αυτόν κάτι λείπει.

[Βάρδος]

Τι;

[northerain]

Ο τιτλος.

[Βάρδος]

Διαφωτιστικό :Ρ

[Isis]

Τι;

 

Λείπει η θεματική τοποθέτησή της φυσικά!

(με τον ίδιο τρόπο που σε ένα χάρτη χωρίς βορρά λείπει ο προσανατολισμός! εχμ...γκουχ...γκουχ... )

[Nienna]

Ο τίτλος είναι ότι τον κάνει ο συγγραφέας να είναι. Άλλοτε είναι απλά ένα εργαλείο marketing που βοηθά στην προώθηση του βιβλίου, άλλοτε είναι μοναδική έμπνευση, ίσως οι λέξεις που γέννησαν όλο το βιβλίο...

 

Σε προσωπικό επίπεδο: Άλλα ποιήματά μου έχουν τίτλο που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν κομμάτι του ποιήματος. Άλλα έχουν τίτλο κάτι που με κάνει το ποίημα να νιώθω, ή αυτό που ένιωθα πριν γράψω το ποίημα. 'Αλλα δεν έχουν ακόμα τίτλο. Άλλα έχουν αλλά δεν με πολυενδιαφέρει αυτός ο τίτλος. Άλλα ξεκίνησαν από τον τιτλο. Άλλα δεν θα αποκτήσουν ποτέ τίτλο... και πάει λέγοντας.

[Βάρδος]

Λείπει η θεματική τοποθέτησή της φυσικά!

(με τον ίδιο τρόπο που σε ένα χάρτη χωρίς βορρά λείπει ο προσανατολισμός! εχμ...γκουχ...γκουχ... )

<{POST_SNAPBACK}>

 

Μα, αν προσέξεις, στα περισσότερα μυθιστορήματα, ο τίτλος είναι το αντίστοιχο του "εφέ". Δεν προσφέρει κάτι επιπλέον στην ίδια την αφήγηση... εκτός κι αν η αφήγηση είναι φτιάγμενη ειδικά ώστε, διαβάζοντας τον τίτλο, να αποκτάς μια μεγάλυτερη κατανόηση.

 

(Αυτό με τους χάρτες δεν το σχολιάζω. :Ρ)

 

Σκέψου μερικά μυθιστορήματα. Σε ποια ο τίτλος δε θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να είναι οτιδήποτε άλλο από αυτόν που είναι; Μπορώ να σκεφτώ μόνο ένα τέτοιο βιβλίο, την Μπαλάντα του Πανδοχέα, και δε μιλάμε για τον τίτλο όλης της αφήγησης, αλλά για τον τίτλο του κάθε κεφαλαίου. Το κάθε κεφάλαιο είναι γραμμμένο σε πρώτο πρόσωπο, αλλά από την οπτική γωνία διαφορετικού χαρακτήρα κάθε φορά' ο τίτλος είναι το όνομα του χαρακτήρα. Σ'αυτή την περίπτωση, αν δεν είχες τον τίτλο να σε καθοδηγήσει, δε θα ήξερες ποιος χαρακτήρας μιλάει μέσα στο κεφάλαιο.

 

Εγώ είμαι, γενικά, από τους συγγραφείς που τους αρέσουν οι τίτλοι. Αλλά, σήμερα, στην αγορά πολλοί, πάρα πολλοί, συγγραφείς δε βάζουν τίτλους στα κεφάλαιά τους. Τα αριθμούν μόνο. Άντε να βάλουν τίτλο στα μέρη που χωρίζουν το βιβλίο (αν και ούτε κι αυτό είναι πάντα βέβαιο). Και, φυσικά, εννοείται πως υπάρχει τίτλος του όλου μυθιστορήματος, καθότι απαραίτητο, αλλιώς δε θα μπορούσες να πεις τι βιβλίο διαβάζεις. Ούτε θα μπορούσαν να γίνουν κατάλογοι βιβλίων κτλ.

 

Αλλά ο τίτλος χαρακτηρίζει το βιβλίο; Με τι τρόπο; Πολλές φορές, από τον τίτλο, δεν μπορείς να καταλάβεις καν αν το βιβλίο είναι φαντασίας ή όχι. Έχουν περάσει οι εποχές που οι τίτλοι ήταν "Το Σπαθί του Γενναίου" και κάτι παρόμοια. Τώρα, έχεις τίτλους όπως "The Scar", "Gardens of the Moon", "Revenge of the Rose"... τίτλους που θα μπορούσε να έχει οποιοδήποτε βιβλίο.

[Deodonus]

[Θα τοποθετηθώ μόνο στην περίπτωση που ο συγγραφέας βάζει τον τίτλο για συγγραφικούς και όχι εμπορικούς σκοπούς.]

 

Ο τίτλος σε ένα κείμενο, είναι πιστεύω σαν το όνομα των ανθρώπων. Έχει και πρακτική εφαρμογή (φαντάζεστε να λέγαμε "Αυτό το κείμενο που είχα γράψει τότε...έλα μωρέ, αυτό με τις 368 δελίδες που ο ήρωας.."). Επι πλέον του δίνει και προσωπικότητα, αφού κατα κάποιο τρόπο, με το να δίνεις ένα όνομα σε ένα πράγμα, αυτόματα το προσωποποιείς. Επίσης, παίζει ρόλο στην προϊδέαση του αναγνώστη και σαν κατευθηντήρια γραμμή για τα νοήματα εντός (το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί ο συγγραφέας για τυχών ανατροπές...).

 

Αυτά...

Edited May 23, 2005 by Deodonus

[Orpheus]

( Βάρδε, το σχολιάζω εγώ: )

 

Isis, αναρρωτιέμαι... ένα βιβλίο χωρίς τίτλο είναι Βιβλίο;

 

Γενικά πιστεύω πως ο τίτλος είναι μέρος της Ιστορίας. Αν μια ιστορία δεν έχει τίτλο, fine - όπως και αν δεν έχει διαλόγους, ας πούμε. Είναι ένα εκφραστικό μέσο κι αυτός (ο καϋμένος!), και πρέπει να θεωρείται έτσι. Μπορεί συνεπώς να προϊδεάζει, σωστά ή λάθος, ή να δίνει κάποια πληροφορία παραπάνω.

 

Βέβαια, νομίζω πως αυτό είναι μέρος της εξέλιξης της τέχνης (διατύπωση μπανάνα). Παλιότερα τους ενδιέφεραν λιγότερα πράγματα τους καλλιτέχνες. Ας πούμε, στα ποιήματα του baroque ο τίτλος ήταν συχνότατα η πρώτη γραμμή (το έχω ξαναπεί αυτό), που σημαίνει ότι (α) με την πρώτη γραμμή έδιναν το περιεχόμενο και (β) ότι ο τίτλος δεν έπαιζε ρόλο στη δράση... δεν θα έλεγε κάτι που θα ανατρεπόταν στο ποίημα χωρίς να αναφέρεται σ'αυτό... [Edit: Επίσης, στην μουσική της εποχής - και όχι μόνο (και με τις συμφωνίες του Beethoven, ηρωικές ποιημενικές και δε συμμαζεύεται, έτσι είναι) - οι συνθέτες σχεδόν ποτέ δεν έβαζαν τίτλους. Εκτός από αυτούς που προσδιόριζαν το τι παίζει κυριολεκτικά στο έργο. Clavier-Concert (δηλ. κοντσέρτο για κάποιο πληκτροφόρο και ορχήστρα), Quartett (παίζουν τέσσερα όργανα) κλπ.. Βγαίνω λίγο OT ίσως. Πάντως οι Όπερες, τα θεάματα δηλαδή πάντα είχαν τίτλο, όπως και τα θεατρικά έργα, που έδιναν το γενικό περιεχόνμενο αρχικά - όλες οι όπερες με θέμα εμένα λέγονται "Ορφέας", "Ευρυδίκη", "Ορφέας & Ευρυδίκη", "η κάθοδος του Ορφέα στην Κόλαση" κ.ο.κ.

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

Edited May 23, 2005 by Orpheus

[Isis]

Ένα βιβλίο χωρίς τίτλο είναι ένα ανώνυμο βιβλίο! Είναι γραπτό κείμενο μη ολοκληρωμένο! (ότι και να λέτε, εγώ θα επιμένω!! B) )

[Orpheus]

Άλλο το βιβλίο χωρίς τίτλο (we should as well define "βιβλίο") και άλλο το ποίημα ή κείμενο (ή κεφάλαιο) χωρίς τίτλο.

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

[northerain]

Εγώ πάλι πιστεύω οτι είναι αρκετά σημαντικός ο τίτλος, κυρίως οταν κάποιος ΔΕΝ έχει διαβάσει το εν λόγω βιβλίο. Tου δίνει μια ιδέα περι τείνος πρόκειται, αλλά ίσως(με λίγη μαντεψιά) και περισσότερες πληροφορίες για το κείμενο, συγγραφέα, εποχή, κτλ(έμμεσα).

[Βάρδος]

Γιατί μου δίνεται η εντύπωση ότι κάποιοι διαφωνούν χωρίς να διαβάσουν ακριβώς τι είπα; Δεν είπα, ο τίτλος δε χρειάζεται. Είπα, ο τίτλος χρειάζεται (όπως χρειάζεται και το όνομά μας, για να ξέρουν οι άλλοι πώς να μας φωνάζουν) αλλά δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζει μια ιστορία (όπως και το όνομα ενός ανθρώπους δεν χαρακτηρίζει την ψυχή του). Εντάξει, άλλο να διαφωνείς άλλο να μη διαβάζεις τι λέει ο συνομιλητής σου.

[northerain]

Εγώ δεν διαφώνησα!

[Vikar]

Na para8esw tic apoyeic wc twra pou mou kivnsav to evdiaferov:

Ο Τίτλος της Ιστορίας είναι σαν δέσμευση για το τι θα γράψεις, μία πρόχειρη περίληψη του περιεχομένου της.

Υπάρχουν οι τίτλοι που απλώς συνοψίζουν η χαρακτηρίζουν ένα κείμενο, αλλά και οι τίτλοι που προσθέτουν στο κείμενο. Παλιά είχα γράψει θυμάμαι μια ιστορία που χωρίς τον τίτλο δε καταλάβαινες τι ακριβώς γινόταν. Ο τίτλος έδινε το tip.

 

Βέβαια, ο τίτλος είναι κάτι που εμποτίζει όλο το κείμενο και το επηρεάζει. Συχνά ένας διαφορετικός τίτλος, κάνει τον αναγνώστη να διαβάσει το κείμενο με διαφορετικό σκεπτικό, αφού ο τίτλος είναι αυτός που κατά κάποιο τρόπο δείχνει ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του κειμένου, δείχνει στον αναγνώστη πού πρέπει να στρέψει την προσοχή του.

Ο τίτλος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας Χωρίς αυτόν κάτι λείπει.

Τι;

Λείπει η θεματική τοποθέτησή της φυσικά!

(με τον ίδιο τρόπο που σε ένα χάρτη χωρίς βορρά λείπει ο προσανατολισμός! [...])

Ο τίτλος είναι ότι τον κάνει ο συγγραφέας να είναι. Άλλοτε είναι απλά ένα εργαλείο marketing που βοηθά στην προώθηση του βιβλίου, άλλοτε είναι μοναδική έμπνευση, ίσως οι λέξεις που γέννησαν όλο το βιβλίο...

Μα, αν προσέξεις, στα περισσότερα μυθιστορήματα, ο τίτλος είναι το αντίστοιχο του "εφέ". Δεν προσφέρει κάτι επιπλέον στην ίδια την αφήγηση... εκτός κι αν η αφήγηση είναι φτιάγμενη ειδικά ώστε, διαβάζοντας τον τίτλο, να αποκτάς μια μεγάλυτερη κατανόηση.

 

[...]

 

Σκέψου μερικά μυθιστορήματα. Σε ποια ο τίτλος δε θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να είναι οτιδήποτε άλλο από αυτόν που είναι; [...]

 

[...]εννοείται πως υπάρχει τίτλος του όλου μυθιστορήματος, καθότι απαραίτητο, αλλιώς δε θα μπορούσες να πεις τι βιβλίο διαβάζεις. Ούτε θα μπορούσαν να γίνουν κατάλογοι βιβλίων κτλ.

 

Αλλά ο τίτλος χαρακτηρίζει το βιβλίο; Με τι τρόπο; Πολλές φορές, από τον τίτλο, δεν μπορείς να καταλάβεις καν αν το βιβλίο είναι φαντασίας ή όχι. Έχουν περάσει οι εποχές που οι τίτλοι ήταν "Το Σπαθί του Γενναίου" και κάτι παρόμοια. Τώρα, έχεις τίτλους όπως "The Scar", "Gardens of the Moon", "Revenge of the Rose"... τίτλους που θα μπορούσε να έχει οποιοδήποτε βιβλίο.

----------

[...] ο τίτλος χρειάζεται (όπως χρειάζεται και το όνομά μας, για να ξέρουν οι άλλοι πώς να μας φωνάζουν) αλλά δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζει μια ιστορία (όπως και το όνομα ενός ανθρώπους δεν χαρακτηρίζει την ψυχή του).

Ο τίτλος σε ένα κείμενο, είναι πιστεύω σαν το όνομα των ανθρώπων. Έχει και πρακτική εφαρμογή [...] Επι πλέον του δίνει και προσωπικότητα, αφού κατα κάποιο τρόπο, με το να δίνεις ένα όνομα σε ένα πράγμα, αυτόματα το προσωποποιείς. Επίσης, παίζει ρόλο στην προϊδέαση του αναγνώστη και σαν κατευθηντήρια γραμμή για τα νοήματα εντός [...].

[O titloc] Είναι ένα εκφραστικό μέσο κι αυτός [...], και πρέπει να θεωρείται έτσι. [...]

 

Βέβαια, νομίζω πως αυτό είναι μέρος της εξέλιξης της τέχνης [...].

----------

Άλλο το βιβλίο χωρίς τίτλο [...] και άλλο το ποίημα ή κείμενο (ή κεφάλαιο) χωρίς τίτλο.

 

 

Pisteuw oti stic parapavw kataxwriseic kaluptetai ligo-polu to 8ema tnc leitourgiac tou titlou, av kai kapoioi mou faivetai blepouv movo ligec apo tic leitourgiec autec wc duvatec h swstec ka8e fora. Auto omwc dev me peirazei idiaitera. Dev exw loipov tipote staln8eia diaforetiko va pw kai 8arkestw sto va sxoliasw epi twv legomevwv.

 

 

Katarxnv va pw tn gvwmn mou giauto pou leei o Bardoc, sxetika me tn leitourgia tou titlou wc "ovoma", wc tampelac (label) dnladn, pou e3upnretei movo grafeiokratikouc skopouc. Auto eivai kati pou dev eusta8ei ka8olou. O titloc dev leitourgei opwc to ovoma tou av8rwpou (toulaxistov stn dikn mac koivwvia), akribwc epeidn e3artatai kiautoc apo tnv epilogn tou suggrafea.* To ovoma evoc snmerivou av8rwpou spavia eivai epilogn tou idiou kai ara dev leitourgei opwc o titloc. Alla opwc kai o idioc o Bardoc leei xaraktnristika,

Ακόμα και να μη με λέγανε Κώστα, αλλά Θανάση, πάλι ο Βάρδος θα ήμουνα.

dnladn dnlwvei stnv ousia oti av ntav twra va epile3ei ovoma (titlo) gia tov eauto tou 8a ntav "Bardoc" kai oxi "Kwstac" h "8avasnc".

 

Suvepwc o titloc dev leitourgei wc tampela.

 

Wstoso, opwc polu eustoxa mac tovizei o Orfeac, o titloc eixe autnv tn leitourgia se paliotera istorika stadia tnc mousiknc. Kai pali omwc, eidika av eivai va milame gia tnv epoxn mac, to va diveic titlouc-tampelec sta erga sou eivai epilogn epi tou titlou, eivai dnladn mia suveidntn titlodotnsn, n opoia dev stereitai snmasiac kai periexomevou.

 

 

Marese polu n diatupwsn tnc Isidac, peri prosavatolismou (pragma pou evvoei kai o Meldokioc, me to post tou). Pragmati, pollec forec leitourgei o titloc etsi. Gia paradeigma, prospa8eiste va skefteite tnv istoria tnc trilogiac tou Tolkien diadoxika me touc parakatw titlouc:

 

"Morvtor"

"O teleutaioc agwvac tou Gkavtalf"

"Makria apo to Xompitov"

"Gkolloum"

"H epikratnsn twv av8rwpwv"

"O Arxovtac twv daxtulidiwv"

 

Ola auta dev eivai para snmasiologikec diaforec --- allote ousiwdeic kai evdiaferousec, allote oxi, alla dev pauouv va eivai adiamfisbntnta diaforec. Kai eivai diaforec, opwc eipw8nke, optiknc gwviac, prosavatolismou, opou auta evvoouvtai snmasiologika.

 

 

 

Oso gia meva proswpika kai tic istoriec mou, o titloc apotelei eva apo ta pio euxarista kommatia tnc olnc diadikasiac. Suvn8wc mou prokuptei afou exw teleiwsei to keimevo. Tote movo, episnc, blepw kai kapwc ka8ara to 8ema tnc istoriac. Tov titlo tov dialegw rembazovtac, skeftomevoc pavw sto 8ema kai stnv kwdikopoinsn tou sto keimevo. Kai malista, stnv epilogn autn suxva empleketai sarkasmoc, av kai dev vomizw oti auto eivai pavta avixveusimo apo tov avagvwstn.

 

_____________________________

* Pio kala: "tou mu8oplastn". Stnv periptwsn pou stnv epilogn tou titlou exei logo kai o ekdotnc, profavwc summetexei kiautoc stn mu8oplasia. Ovtwc, etsi eivai ta pragmata stnv emporikn texvn snmera. Auto eivai omwc alln suzntnsn.

 

 

EDIT: Eixa mperdeyei eva post tou Bardou me tou Deodonus. Sorry...

Edited May 25, 2005 by Vikar

[Βάρδος]

dnladn dnlwvei stnv ousia oti av ntav twra va epile3ei ovoma (titlo) gia tov eauto tou 8a ntav "Bardoc" kai oxi "Kwstac" h "8avasnc".

 

Δηλαδή, αν επέλεγα να με λένε "Zraaam333" αντί για "Βάρδο", θα ήμουν άλλος άνθρωπος; Και το nick μου είναι μια ταμπέλα που δίνω στον εαυτό μου, κι ο καθένας επιλέγει ένα nick που ή νομίζει ότι τον εκφράζει ή νομίζει ότι είναι cool ή νομίζει ότι τραβάει περισσότερο την προσοχή. Αλλά αν δεν μάθεις ποιος είναι ο άλλος, ποιες είναι οι απόψεις του, τι να το κάνεις το nick;...

 

 

Γενικά, μου φαίνεσαι λίγο απόλυτος. Πράγμα το οποίο είναι φυσικό, γιατί στο Νετ όλοι φαίνονται λιγάκι πιο απόλυτοι από ό,τι είναι. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος μπορεί να βλέπει τον τίτλο πιο "αρτιστικά", αλλά, άμα ρωτήσεις έναν επαγγελματία συγγραφέα ή έναν εκδότη, θα σου πει ότι ο τίτλος είναι το όνομα του βιβλίο, όχι το περιεχόμενό του.

 

Δε λέω ότι η άποψή σου δεν είναι σεβαστή και δεκτή, οπότε μην παρεξηγήσεις την απάντησή μου. Απαντάω κυρίως γιατί έφερες ως παράδειγμα το όνομά μου.

[Balidor]

Γι αυτό εγω βάζω τίτλο συνήθως τιν πρώτη πρόταση του ποιήματος , η του διηγήματος...

 

όσους έχω βάλει μόνος μου είναι άθλιοι και τους μισώ !!!

[Βάρδος]

Α, και κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα. Έτσι, από περιέργεια, πιστεύετε ότι ο τίτλος που βάζει ο συγγραφέας σε μια ιστορία είναι πάντα και ο καλύτερος δυνατός;

[Balidor]

Μπααααααααααααααααααααααααααα !!!