4ο Θέμα: Σύμβολο

[laas7]

Χε χε χε τώρα είδα τα σχόλια σου νιέννα...

Ναι ναι ναι μαγισσούλες... μόνο στον μεσαίωνα θα με έκαιγαν νομίζεις;;;

Στην αρχαία αίγυπτο σκότωναν αμέσως στη γέννα τα κορίτσια με σελήνη στον σκορπιό γιατί υπήρχε ένας θρύλος πως μια μεγάλη σκοτεινή βασίλισσα θα γεννιόταν με αυτό το σημάδι και νομίζω και στους βαβυλώνιους το ίδιο... γενικά πάντως δεν την έβγαζα καθαρή ΑΧχ γι αυτό μου αρέσει εδώ, έχω παρεά μαζί με άλλες μαγισσούλες! Νια νια νια!

Και για το να μην γράψει άλλος για το ίδιο σύμβολο δεν ήταν θέμα δικτατοριάς

(μου την σπάνε ελαφρώς αυτά τα σχόλια, γιατί τι έχει δηλαδή η δικτατοριά;;; Είναι μια χαρά και εγώ είμαι ο χίτλερ!!! ) απλά προσπαθούσα με αυτόν τον τρόπο να έχουμε μεγάλη ποικιλία και μια μικρή πίεση να γράψουμε ίσως κάτι άλλο δεν την βρίσκω και τόσο κακή... αυτό ήταν όλο!

Ασε που τελικά το θέμα να μην γραφτεί το ίδιο σύμβολο δεν ίσχυσε οπότε δεν ξέρω γιατί το συζητάμε!

 

Α και πως μου άρεσε που είπες πως η σπείρα σου είναι μωβ!

Τι όμορφη ιδεά για χρωματιστές σπείρες που μας περιβάλλουν.......... μου έδωσες όμορφη ιδέα, αν και νομίζω οι δικές μου σπείρες είναι κόκκινες, κοραλί, ροζ, πορτοκαλί,σομόν κτλ Ένας κόσμος γεμάτος σπείρες!

Edited September 23, 2005 by laas7

[laas7]

Και πάλι σε δουλειά, κριτικές για τα παιδιά που έγραψαν πιο αργά τα ποιημάτα τους και δεν είναι σωστό να μένουν χωρίς σχόλια.

Να μην σχολιάσω την γκρίνια του knight που όταν με είδε στην συνάντηση λύσαξε κανονικά!!! you asked for it!

Και μιας και είπα για τον ιππότη ξεκινάω μαζί του...

 

Knight: Νομίζω το ποίημα σου θέλει πάρα πολύ δουλειά. Μου άρεσε σαν ιδέα να παρουσιάσεις τον φοίνικα, αλλά βρήκα πολλές απο τις εκφράσεις σου κάπως παιδιάστικες και κάπως λίγες και σίγουρα κλισέ για ένα τόσο όμορφο θέμα, όπως τον θρύλο του φοίνικα. Βέβαια κάθε προσπάθεια έχει την αξία της και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο... το να προσπαθείς είναι πολύ σημαντικό.

 

Nienna: Δεν μπορώ να πω πως το ποίημα σου αυτό είναι απο αυτά που συνήθως περιμένω να δω απο σένα... νομίζω μας έχεις συνηθίσει κάπως αλλιώς...

Δεν είναι απο τα πιο δυνατά σου, μήπως το έγραψες κάπως βιαστικά;

Εχω την εντύπωση πως είναι απο το ένα κομμάτι στίχων στο άλλο έχουμε κενά...

Ας πούμε πως περνάς απο τους κύκλους στα κύματα και μέτα στον τυφώνα...

Ίσως αν περνούσες απο τους κύκλους στον τυφώνα που κάνει και αυτός κύκλους γύρω απο τον εαυτό του (αυτό ειδικά σαν σύλληψη μου άρεσε πολύ!) και μετά στα κύματα που σηκώνει ο τυφώνας να ήταν πιο δεμένο.

Μου κάνει σαν αποτέλεσμα που πέρασε αλλά δεν ακούμπησε, νομίζω κατάλαβα που το πήγαινες και πιστεύω πως αν το ξαναδουλέψεις θα γίνει πραγματικά όμορφο και ιδιαίτερα γκόθικ και σκοτεινό, γεμάτο απόγνωση... Πως κάποιος κάνει κύκλους γύρω απο ένα πράγμα, γύρω απο τον εαυτό του, πως μένει προσκολημένος κάπου ανήμπορος να προχωρήσει σωστά στην ζωή του και στο τέλος γίνεται καταστροφικός και αυτοκαταστροφικός, όπως ένας τυφώνας που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του... Πάντως συναίσθημα έχει, απλά είναι πολύ κρυμμένο και πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς καλά για να το βρείς. Δεν ξέρω αν αυτο ήθελες να κάνεις αλλά ίσως να χρειάζοταν περισσότερα στοιχεία για περισσότερο εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

 

Gothicbutterfly: Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα... να παρουσιάσεις μια πεταλούδα με βαθυστόχαστο νόημα... και αυτό μου άρεσε...

Δεν μπορώ να πω πως είναι ένα ποίημα που με συγκλόνισε και ανατρίχιασα απο συγκίνηση ή απο ταύτιση ή απο κάτι άλλο τελόσπαντων αλλά επειδή μου άρεσαν κάποιοι στίχοι π.χ. "Εάν σε αγγίξουν "πεθαίνεις"! Δεν μπορείς πια να πετάς!" "Και στα φτερά σου έχω χαράξει την ευτυχία μου..." "Στα φτερά σου τώρα ξεθωριάζουν τα Όνειρα μου" σώζεται κάπως σαν αποτέλεσμα στα μάτια μου.

Πιστεύω πάντως πως άνετα σήκωνε πολλή περισσότερη ανάλυση...