Πως φτιάχνουμε έναν κακό χαρακτήρα;

[Keravnoulhs]

Για μένα ένας από τους αγαπημένους μου κακούς χαρακτήρες είναι η Ντολόρες Άμπριντζ από το χάρυ πότερ. Ακόμα καιτο Ντολόρες έχει κάτι αντιπαθητικό στα αυτία μου. Είναι τόσο αυθόρμητα σιχαμένη που την λατρεύω. Θεωρώ ότι παρότι ο Βόλντεμορτ ήταν ο απόλυτος κακός, αυτή είχε κάτι πιο κακιασμένο. Όπως και η Μπέλατριξ ήταν κακιά για άλλους λόγους. Το παράδειγμα το έφερα για να αναδείξω 3 είδη κακών που συναντάμε: 1. τον σατανικό που είναι κακός, θέλει να κυριαρχήσει, να καταστρέψει που έχει κάνει εγκλήματα για να ανέβει στην εξουσία 2. τον κακιασμένο (bitch) και 3. τον σατανικό/διεστραμένο/διαταραγμένο τύπου Μπέλατριξ/Τζόκερ/Χαρλει Κουίν.

Θα ήθελα να μοιραστώ την άποψη μου αλλά και να συζητήσουμε τις δικές σας. Για μενα ένας κακός βασίζεται σε έναν αληθινό άνθρωπο από τη ζωή μας που στα μάτια μας είναι πιο κακός από την αληθινή του υπόσταση και ταυτόχρονα τον προσαρμόζουμε λίγο. Ένας κακός δάσκαλος/δασκάλα, ένας κακός πρώην σύντροφος, συνάδελφος κτλ. Παράλληλα είναι λίγο κοινότυπο ο κακός να θέλει απλά να καταστρέψει τον κόσμο χωρίς κάποιο κίνητρο, από την άλλοι πόσοι άνθρωποι στην πραγματική μας ζωή είναι κακοί χωρίς λόγο; Τελευταία βλέπουμε επίσης τους κακούς να αναδύονται ως αντιήωρες (κρουέλα, μαλεφισεντ, ως ένα βαθμό η μητρία στην πρόσφατη σταχτοπούτα)που δείχνει ότι δεν ήταν κακές αλλά έγιναν, ή ότι δεν είναι καν κακές απλά μόνο έτσι μπορούν να επιζήσουν στην κακία του κόσμου.

[WILLIAM]

Από τους φαν του Χάρι Πότερ είναι πολλοί που αντιπαθούν την Άμπριτζ πιο πολύ από τον Βόλντεμορτ. Αυτό βέβαια εν μέρει έχει να κάνει με την ψυχολογία του ανθρώπου. Ο Βόλντεμορτ είναι το απόλυτο κακό, δεν έχει οίκτο, δεν έχει σχεδόν αισθήματα, δεν είναι πια καν άνθρωπος από κάποιες απόψεις. Από την άλλη η Άμπριτζ είναι ο κακιασμένος που έχει κάποια εξουσία και βγάζει τα απωθημένα του ενώ προστατεύει με λύσσα την θέση και τα κεκτημένα του. Ενώ δεν έχουμε εμπειρία από το απόλυτο κακό στην ζωή μας, όλοι έχουμε συναντήσει και πολλές φορές υποστεί κάποιον σαν την Άμπριτζ.

Το Ντολόρες δεν ηχεί καλά ίσως γιατί έχεις ακούσει τι σημαίνει στα Ισπανικά. (λυπημένη, γεμάτη θλίψη)

[TheReaper]

Σχετικά με το θέμα έχω κάποιες ερωτήσεις. Γράφω μια ιστορία και έχω σετάρει τους ήρωές μου, τον κόσμο τους, τις κακουχίες που πέρασαν και οι μεν και οι δε, οι συμφωνίες με το διάβολο που έπρεπε να γίνουν κτλ κτλ.

Αλλά μου ήρθε μια έμπνευση και θα ήθελα καθοδήγηση από τους πιο έμπειρους. Ο βασικός ήρωας που έχω ξαφνικά δε μου αρέσει. Θέλω να τον αναδείξω ως κακό χαρακτήρα και τον ανταγωνιστή της ιστορίας, θέλω να τον αναδείξω ως ένα άτομο που παρεξηγήθηκε, παραμερίστηκε και όταν διαμαρτυρήθηκε, τότε τον κυνήγησαν και έκανε τα πάντα ώστε να επιβιώσει. Υπό μια έννοια, θέλω να τους αλλάξω θέσεις.

Αυτό που έχω μέχρι στιγμής είναι το εξής:

-υπάρχει ο πρωταγωνιστής, ο οποίος φαίνεται ότι είναι ο καλός της υπόθεσης

-έχει μια ομάδα, η οποία είναι δεμένη από τη μοίρα μαζί του

-ο πρωταγωνιστής σταδιακά θα αρχίσει να εμφανίζει σημεία κακίας/sociopath/απάθειας προς τους υπόλοιπους

-ο ανταγωνιστής θα στριμωχθεί και θα γίνει φανερό ότι δεν φταίει ο ίδιος για την κατάντια του, αλλά οι αποφάσεις άλλων που τον οδήγησαν σε αυτή την πορεία

 

Θα ήθελα απόψεις/κριτικές/ιδέες ώστε να μπορέσω να το υλοποιήσω σωστά.

[gismofbi]

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν θες να τον κάνεις ακριβώς κακό αλλά κάτι σαν αντιήρωα ή απλά έναν καλό τύπο που οι καταστάσεις τον έκαναν να αντιδράσει με κακό τρόπο. Επίσης δεν θες να τον κάνεις μισητό από τους αναγνώστες αλλά να συμπάσχουν με την φάση του, σωστά; Δεν μπορώ να σου πω πως να το κάνεις γιατί δεν ξέρω την πλοκή και το κείμενό σου αλλά έχω καναδυό tips ή τουλάχιστον έτσι θα το έκανα εγώ.

1)Θα έδινα μεγάλη σημασία στα θέλω και τα κίνητρά του δηλαδή καμία πράξη του δεν θα ήταν αψυχολόγητη αλλά θα είχαν ως κύρια βάση εκδίκηση, τιμωρία ή δικαιοσύνη

2)Η αλλαγή του από καλό σε κακό θα ήταν πολύ σταδιακή κι όχι απότομη, δίνοντας έμφαση στις σκέψεις και την ψυχολογία του όταν εμφανίζονται οι καταστάσεις που τον πιέζουν προκαλώντας τη μεταστροφή του

3)Σκέψου καλά την οπτική γωνία από όπου είναι γραμμένη η ιστορία. Σε πρώτο πρόσωπο με όλες τις σκέψεις του, σε στενό τρίτο όπου αυτός είναι ο πρωταγωνιστής ή ίσως από τη γωνία κάποιου τρίτου π.χ. φίλου ή συνεργάτη που παρατηρεί αλλαγές στη συμπεριφορά του (ίσως αυτό πρόσδιδε και κάποιο μυστήριο στον τύπο όπου ο αναγνώστης γαντζωθεί πάνω του προσπαθώντας να το ανακαλύψει)

4)Γενικά να είναι άνθρωπος με όλα τα καλά και τα στραβά του. Δεν υπάρχει ολότελα καλός ή κακός άνθρωπος. Θα κάνει λάθη, θα παραφουσκώσει κάποια πράγματα στο μυαλό του, θα παρεξηγήσει καταστάσεις και θα ζοριστεί ψυχολογικά. Οι πράξεις του ωστόσο πρέπει να έχουν κάποιο νόημα. Δεν κάνει κακό γιατί έτσι γουστάρει αλλά γιατί κάτι θέλει να αλλάξει ή να διορθώσει σε μια κατάσταση. Ίσως αργότερα μετανιώσει κιόλας. Ίσως πάνω στην απόγνωσή του κάνει κάτι υπερβολικό το οποίο αργότερα θα γίνει καταλύτης στη μετέπειτα σπορεία του χαρακτήρα του.

Τσέκαρε και τους κινηματογραφικούς χαρακτήρες του Ράμπο, του Τζόκερ (Χοακίν Φοίνιξ) ή του Άνακιν Σκάιγουόκερ αλλά και τους λογοτεχνικούς της Κάρυ του Κινγκ ή του Θίον Γκρευτζόι στο game of thrones μπας και πάρεις μια ιδέα του πως γίνεται αυτή η σταδιακή μεταστροφή ώστε να γίνει πιστευτή. 

Ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι.

[Ιρμάντα]

Ίσως μια ματιά εδώ να βοηθήσει...

[TheReaper]

Ιρμάντα ευχαριστώ για το θέμα, με βοήθησε κάπως.

Για να απαντήσω και στον gismo, η ιστορία γίνεται από την οπτική γωνία ενός εκ των βασικών χαρακτήρων, που είναι μέλος της ομάδας του πρωταγωνιστή. Ο πρωταγωνιστής προτιμάει να είναι ένας ψυχρός, συναισθηματικά "παράλυτος" άνθρωπος, που έχει μάθει να κρύβεται από οτιδήποτε του προκαλεί να σκεφτεί ως άνθρωπος και να εξαφανίζει οτιδήποτε θεωρεί ότι καθιστά ή θα καταστήσει πρόβλημα στο μέλλον. Δηλαδή ένας τύπος Homelander. Δεν ξέρω για το μισητός, αλλά αυτό που έχω κατά νου ήταν να αλλάξουν θέσεις με τον φαινομενικά κακό της υπόθεσης.

Αυτό που με απασχολεί, είναι το σταδιακά που αναφέρεις. Δεν ξέρω κατά πόσο έχω τη δυνατότητα να το κάνω ή αν θα το κάνω σωστά. Εννοώ ότι ο χαρακτήρας του είναι αυτός που είναι. Πως φανερώνεται σταδιακά κάτι τέτοιο; Αν πχ αρχικά πατήσει ένα μυρμήγκι και φτάσει στο να στείλει άνθρωπο αδιάβαστο αργότερα;

Ένα βασικό στοιχείο που οφείλω να αναφέρω είναι ότι και ο εν λόγω πρωταγωνιστής και ο αντίπαλός του, καθοδηγούνται από τα αισθήματά τους για εκδίκηση. Ο καθένας έχει διαφορετικό κίνητρο, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Ο ένας εξ αυτών έχει ήδη πάρει την εκδίκησή του, αλλά τώρα τον κυνηγάνε οι συνέπειες, ενώ ο άλλος έχει πάρει το σκοπό της εκδίκησης και τον έχει διαστρεβλώσει, ώστε πλέον κάνει ένα πιο γενικευμένο "ξεκαθάρισμα". Σημειωτέο, μιλάμε για άτομα με δυνάμεις, οπότε έχει λίγο φανταστικό στοιχείο.

[gismofbi]

Λέγοντας σταδιακά εννοώ να το δείξεις στους αναγνώστες σου σιγά-σιγά. Δώσε στον χαρακτήρα σου αναμνήσεις, σκέψεις, ανησυχίες, μικρές κακές πράξεις κάθε φορά. Πως απέκτησε τις δυνάμεις του; Μόχθησε γι' αυτές ή τις κέρδισε χωρίς κόπο; Δώσ' του ένα πάθος, κάτι στο οποίο δεν μπορεί να αντισταθεί. Ίσως έχει κολλήσει με κάτι που έγινε στο παρελθόν. Ίσως με κάποιον άνθρωπο. Αν τον βάλεις ξαφνικά να σκοτώσει ένα χωριό είναι ξεκάρφωτο. Εδραίωσε την κακία του. Βάλ' τον π.χ. να σκοτώσει ένα πουλί χωρίς να έχει πρόθεση να το φάει ή να αφήσει κάποιον αβοήθητο ενώ η επέμβασή του θα μπορούσε να τον σώσει ή να κλωτσάει μια γάτα και μετά να γελάει από ικανοποίηση. Μετά η καταστροφή του χωριού θα έρθει πιο ομαλά και θα έχει νόημα για τον αναγνώστη. Σου ξαναλέω ότι δεν ξέρω την ιστορία που θες να γράψεις, ιδέες πετάω μπας και βοηθήσω έστω λίγο.