King_Volsung Posted May 22, 2005 Share Posted May 22, 2005 (edited) "και κάτι εντελώς διαφορετικό" Δεν έχει καμία σχέση με ό,τι έχω γράψει μέχρι τώρα, είτε στο περιεχόμενο, είτε στη μορφή. Δεν σκόπευα να έχει ούτε μέτρο, ούτε ομοικοταληξία, ούτε ρυθμό, οπότε μη σκοτίζεστε με αυτά. ------------- Σαν λιποτάκτης φεύγω, σαν δειλός. Φοβάμαι να την κοιτάξω, φοβάμαι να την αντικρύσω, την Αλήθεια. Ή μήπως το Ψέμα; Σε μονοπάτια άγνωστα περιπλανήθηκα άσκοπα ψάχνοντας. Τι ψάχνω άραγε; Στης Μούσας την αγκαλιά να ξεχαστώ. Σε μέρη δελεαστικά παρασύρθηκα άστοχα αναζητώντας. Τι αναζητώ άραγε; Ένα κομμάτι μόνο να ξεθάψω, του παλιού μου εαυτού, αν δεν έχει χαθεί ακόμη στην λήθη της Αλήθειας -ή του Ψέματος- ή του καινούριου, αν έχει ήδη πλαστεί από τις τόσες ελπίδες. Κι όμως τίποτα. Σε σκέψεις πικρές παραπλανήθηκα και φοβάμαι. Στην παγερή γωνιά κουρνιασμένος περιμένω το κάλεσμα, που θα μου ανοίξει τα μάτια, θα με κάνει να δω το φως. Άδικα όμως. Ο ουρανός με καταράστηκε, τα σύννεφα με καταράστηκαν, και με βροχή με πλάκωσαν. Κι όμως είναι ωραία, Μες στον πόνο σου να σέρνεσαι, να ψάχνεις την έξοδο από τον βούρκο. Και στο τέλος; Μαύρα πυκνά σύννεφα. ------------- [και όσοι κατάλαβαν...] Edited May 22, 2005 by King_Volsung Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 22, 2005 Share Posted May 22, 2005 ...κατάλαβαν! ;) Στης Μούσας την αγκαλιά να ξεχαστώ Πολύ "Ορφέα" διαβάζεις! Διαβάζοντας δεύτερη φορά αυτό το ποίημα δεν κατάφερα να συγκρατηθώ και αναγνώρισα μέσα του το "ψυχογράφημα" του Smeagol (του μετέπειτα Golum)! Μου ταίριαξε αφάνταστα! Πολύ έντονο, αυτοσαρκαστικό και πληγωμένο! Στη θέση σου θα απέφευγα την επανάλληψη του "φοβάμαι" στο Φοβάμαι να την κοιτάξω,φοβάμαι να την αντικρύσω Θα το αντικαθιστούσα με Φοβάμαι να την κοιτάξω,αρνούμαι να την αντικρύσω για να φαίνεται περισσότερο ο υποκειμενισμός και το μέγεθος του λάθους, καθώς και η πηγή του: στενοκεφαλιά και εγωισμός Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 22, 2005 Share Posted May 22, 2005 Καλογραμμένο. Μου άρεσε πολύ. Πληγωμένο όντως... αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι απόλυτα μαύρο. Απλά το μαύρο πρέπει να βγει έξω... για να μείνει χώρος και για τίποτε άλλο μέσα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 22, 2005 Author Share Posted May 22, 2005 καθώς και η πηγή του: στενοκεφαλιά και εγωισμός Αν τα όνειρα και η επιθυμία πραγματοποίησής τους είναι στενοκεφαλιά και εγωισμός, τότε έχεις δίκιο... ---- Καλογραμμένο. Μου άρεσε πολύ. Πληγωμένο όντως... αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι απόλυτα μαύρο. Απλά το μαύρο πρέπει να βγει έξω... για να μείνει χώρος και για τίποτε άλλο μέσα... Ω ναι... πρέπει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 22, 2005 Share Posted May 22, 2005 Αν τα όνειρα και η επιθυμία πραγματοποίησής τους είναι στενοκεφαλιά και εγωισμός, τότε έχεις δίκιο... Εξαρτάται το όνειρο...(άσε που είχα στο νου μου αποκλειστικά και μόνο τον Smeagol!!!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted May 22, 2005 Share Posted May 22, 2005 Είναι μελαγχολικό και πεσσιμιστικό και μου άρεσε. Νομίζω είναι η δημιουργική μελαγχολία που συζητούσαμε σε ένα άλλο τόπικ με την νιέννα. Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι η πολύ κοντινή επαναφορά της λέξης "καταράστηκαν" στο προτελευταίο τετράστιχο, θα προτιμούσα να βάλεις κάποια άλλη την δεύτερη φόρα. Και απλά σαν αναφορά λένε πως όταν πιάσεις πάτο δεν έχεις άλλη επιλογή απο το να ανέβεις και πάλι στην επιφάνεια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 "περικύκλωσαν" ίσως (αντί για το καταράστηκαν) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Βασηλιά Βολσύγκιε, είναι το δεύτερο ποιήμά σου που διαβάζω και αρχίζεις να μ'αρέσεις! Ωραίο γενικά, με κατέυθυνση και προσωπικότητα. Και, όπως παρατήρισα και το "[Εγώ]", έχεις γενικά λίγο θεατρικό λόγο. Αν και γενικά δεν είμαι υπέρ της απόλητης ελευθερίας στα ποιήματα, και η αλήθεια είναι πώς μου κακοφάνικε όταν το πρωτοδιάβασα, έχεις κρατήσει μια εσωτερική ροή ενέργειας που κρατάει το ποίημα σε συνοχή. Όσο για τις επαναλήψεις των λέξεων, νομίζω ότι λειτουργούνε πολύ καλά. Μην τις αλλάξεις, δίνουν ένταση και ρυθμό. Παρατηρίσεις: Στην 1η στροφή (όλοι έχουμε κάτι μ'αυτήν....) θα έβαζα το "την Αλήθεια" στον επάνω στίχο, για να αποφύγω τα δύο συνεχόμενα κενά μεταξύ 4ου-5ου και 5ου-6ου στίχου και για να δώσω περισσότερη ενέργια στην Αλήθεια και μεγαλύτερη απωρία/προβληματισμό στο "Ή μήπως το Ψέμα;". Στην 3η στροφή μου φαίνεται να ξεφεύγεις λίγο και ίσως είναι λίγο "ατσούμπαλη" (να μου συγχωρεθεί ο όρος). Ίσως γιατί έχεις πολύ μικρούς στίχους και έχει πολλές "τρύπες" η ροή. Θα πρώτηνα ένα "σουλούπωμα": "Σε μέρη δελεαστικά παρασύρθηκα άστοχα αναζητώντας. Τι αναζητώ άραγε; Ένα κομμάτι μόνο να ξεθάψω,του παλιού μου εαυτού, αν δεν έχει χαθεί ακόμη στην λήθη της Αλήθειας ή του Ψέματος,ή του καινούριου, αν έχει ήδη πλαστεί από τις τόσες ελπίδες. Κι όμως τίποτα." Γενικότερα (άποψή μου), η αλλαγή στίχου συνεπάγεται μικρής παύσης, ενώ οι μεγάλοι στίχοι δίνουν πιό πολλή ένταση. Τέλος, θα πρώτηνα, αφού απ'ό,τι φαίνεται οι δύο τελευταίες σου στροφές θέλουν να λειτουργίσουν σαν γνωμικό (αφού είναι στο β' ενικό), θα ήταν καλύτερο να αφιερώσεις λίγο χρόνο στο φτιάξιμό τους. Είναι μελαγχολικό και πεσσιμιστικό Δεν το βρίσκω πεσσιμιστικό και τόσο. Μην ξεχνάς, ότι πίσω από τα μαύρα πικνά σύννεφα, πάντα υπάρχει ένας λαμπρός ήλιος και, όταν αυτά διαλληθούν, θα λάμψει πάλι. Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 23, 2005 Author Share Posted May 23, 2005 Όσο για τις επαναλήψεις των λέξεων, νομίζω ότι λειτουργούνε πολύ καλά. Μην τις αλλάξεις, δίνουν ένταση και ρυθμό. Ναι! επιτέλους ένας που καταλαβαίνει! Isis, εδώ το λέω και σε σένα. Αυτό σκόπευα να κάνω. Εσκεμμένα είναι ίδιες λέξεις. Επίσης, όταν γράφω ένα ποίημα, από μέσα μου το 'απαγγέλω' για να δω πως είναι. Έτσι όπως το έλεγα από μέσα μου, μου φάνηκε πως η επανάληψη των λέξεων έδεσε πολύ καλά. Για τις παρατηρήσεις και πάλι σε ευχαριστώ. Στην τρίτη στοφή είναι αλήθεια πως όταν το έγραφα ούτε καν γραμμές άλλαζα. Το έγραφα συνεχόμενα σαν πεζό κείμενο. Αργότερα όταν το έγραψα στον υπολογιστή τα χώρισα σε στίχους "αυθαίρετα". Στην 1η στροφή (όλοι έχουμε κάτι μ'αυτήν....) θα έβαζα το "την Αλήθεια" στον επάνω στίχο, για να αποφύγω τα δύο συνεχόμενα κενά μεταξύ 4ου-5ου και 5ου-6ου στίχου και για να δώσω περισσότερη ενέργια στην Αλήθεια και μεγαλύτερη απωρία/προβληματισμό στο "Ή μήπως το Ψέμα;". Εδώ δεν κατάλαβα τι προτείνεις να κάνω... ------ Βασηλιά Βολσύγκιε, είναι το δεύτερο ποιήμά σου που διαβάζω και αρχίζεις να μ'αρέσεις! I am flattered! Άμα ψάξεις όμως και άλλα δικά μου θα δεις και αρκετά που είναι απαίσια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! (Πάντως δεν είχα πρόθεση να επέμβω αρνητικά στη δουλειά σου και καταβάλω έντονες προσπάθειες να καταλάβω ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 23, 2005 Author Share Posted May 23, 2005 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 M'αρέσει η 'αυτογνωσία' σου, κομπλεξάρα! Ξεκόλλα! Γίνε ψώνιο να δεις την υγειά σου! Και οι Μούσες μαζί σου! -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Εννωώ να γίνει: "Σαν λιποτάκτης φεύγω, σαν δειλός. Φοβάμαι να την κοιτάξω, φοβάμαι να την αντικρύσω την Αλήθεια. Ή μήπως το Ψέμα;" Έτσι θα τονιστεί το "αντικρίσω την Αλήθεια". Και με την παύση μεταξύ αυτού και του επόμενου στίχου θα αποκτίσει πιο καλή απόχρωση το "Ή μήπως το Ψέμα;". Αυτό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 23, 2005 Author Share Posted May 23, 2005 Χμμμ Έχεις δίκιο, είναι καλύτερα έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Εμένα μου φάνικε αισιόδοξο... Γενικότερα αφου τελείωσε έτσι, μου άφισε ένα χαμόγελο !!! Ίσως να είμαι περίεργος, αλλά άν δεν πέσεις κάτω, να πονέσεις, δέν θα σου αρέσει ποτέ να είσαι συνέχεια όρθιος.... Δέν ειμαι ο ειδικός να σου πω για λάθη, αλλά μου άρεσε η συνέχεια του φοβάμαι .... φοβάμαι... Τέπσα... Αυτά τα ολίγα, και απλά απο μένα... -και οι Zerg μαζι σου !!! (ασχετο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 24, 2005 Author Share Posted May 24, 2005 Τώρα το συνειδητοποίησα.... Διαβάζοντας δεύτερη φορά αυτό το ποίημα δεν κατάφερα να συγκρατηθώ και αναγνώρισα μέσα του το "ψυχογράφημα" του Smeagol (του μετέπειτα Golum)! Γιατί το λες αυτό; Τι σε έκανε να το σκεφτείς; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.