Destra aut Sinistra???? Αριστερά ή Δεξιά - Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης

[Nargathrod]

Το νέο μου βιβλίο είναι γεγονός. Είναι ένα βιβλίο μεσαιωνικής φαντασίας. Διαδραματίζεται στη Ρώμη. Παραθέτω το οπισθόφυλλο και το εξώφυλλο. Αν το διαβάσετε η ανατροφοδότηση είναι καλοδεχούμενη. 

 

Διαχρονικά ο θνητός άνθρωπος επιδίωκε να αποκτήσει με κάθε μέσο την εξουσία των θεών... πουλώντας ακόμα και την ψυχή του, δημιουργώντας έναν κόσμο θεμελιωμένο πάνω στο δίκαιο του δυνατού.

Στην εποχή μας η εξουσία εξακολουθεί να λειτουργεί αποκλειστικά προς όφελός της, θεωρείται αναμφισβήτητη και ο σύγχρονος άνθρωπος επιλέγει να υποτάσσεται σε αυτή.

Αν η εξουσία είναι το κάτοπτρο της ποιότητας και της πνευματικής ικανότητας των ανθρώπων, ποια είναι άραγε η απάντηση στο ερώτημα

Ντέστρα ή Σινίστρα;

"Απ' όλους τους αδυσώπητους και τραγικούς θανάτους που βίωσα από τους συνανθρώπους μου, αναπολώ χαμογελώντας αυτόν που διάλεξα εγώ..."

Τζιάκομο Γκαλιμπέρτι

 

Μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ.

Edited August 10, 2021 by Nargathrod

[Ιρμάντα]

Το παράγγειλα και το αναμένω!

[Nargathrod]

Σε ευχαριστώ πολύ! Περιμένω την άποψή σου!  

[Nargathrod]

Την Τρίτη στο Ζάππειο στις 19:00 θα κάνω signing στο περίπτερο 75 της Jemma Press! 

 

[Nargathrod]

Συνέντευξή μου στο Iporta.gr με αφορμή την έκδοση του Destra aut Sinistra. 

https://iporta.gr/κωνσταντίνος-τσουρέκης-με-φοβίζει-η-ά/

[Nakraal]

Το βιβλίο είναι πολύ καλό, και στο 2ο μισό του εξαιρετικό.

Καταπιάνεται με ένα θέμα που ήταν είναι και θα είναι μέχρι το Heat Death επίκαιρο. Ένα θέμα το οποίο πιστεύω πως δεν έχει την πρέπουσα προσοχή στην μυθοπλασία. Είναι βέβαια πάντα εκεί στα περισσότερα βιβλία, αλλά όχι σαν το κεντρικό θέμα, περισσότερο σαν μηχανισμός που εξυπηρετεί την πλοκή. Από το βιβλίο έλαβα ενα «κατηγορώ» στην πόλωση. Dextra aut Sinistra, δεξιά ή αριστερά, μαύρο ή άσπρο, ευρωπαιστές ή αντιευρωπαιστές, εμβολιασμένοι ή αντιεμβολιαστές, Χίτλερ ή Στάλιν, φασίστες ή αναρχικοί... Αυτό που έλαβα από το βιβλίο ήταν έναν ύμνο υπερ της άρνησης στην συμμετοχή στην οποία πόλωση - η οποία τους μόνους που εξυπηρετεί είναι τις Ντέξτρες και τις Σινιστρες που στέκονται πίσω από τις σκακιέρες τους και παίζουν το παιχνίδι. Τα πιόνια τους θυσιάζονται με μανία στο όνομα τους, αλλά οι ίδιες δεν έχουν κανένα τέτοιο συναίσθημα φανατισμού. Μπορεί να ζορίζονται και να τους καίει να κερδίσουν την παρτίδα, αλλά όταν θα τελειώσει θα δώσουν τα χέρια, θα πουν ένα αστείο και θα στήσουν τα πούλια για την επόμενη.

Η ιδέα που στέλνει τον ήρωα στο μπλέξιμο του κόσμου της Κριταλίας είναι απλή, πρωτότυπη και δίνεται όμορφα. Η δε κοσμοπλασία είναι τόσο ελκυστική που στα πρώτα κεφάλαια googlαρα αρκετές φορές το «Κριταλία - μεσαιωνας - Ιταλία» θεωρόντας δεδομένο πως ο κόσμος είναι πραγματικός, κάποια λατινική γη στο χάος μετά την πτώση της Ρώμης.

Αν έχω δυο παρατηρήσεις είναι οι εξής: Με τον ήρωα άργησα να δεθώ. Μου αρέσουν οι γκρίζοι χαρακτήρες και ο Τζιάκομο είναι ένα καλό παιδί, ηθικός από την αρχή ως στο τέλος. Σε ορισμένα σημεία νωρίς μου φάνηκε εκ του ασφαλούς ηρωικός. Όταν φτάνει στο Homo! δεν μου φάνηκε πως ήταν κάποια στροφή στον χαρακτήρα του, αλλά περισσότερο μια συνειδοτοποίηση του ποιός είναι - του ποιος ήταν πάντα. Πάντως στο τελευταίο κομμάτι με κέρδισε, συνδέθηκα και το finale τάραξε τα συναισθήματα μου. Το κλείσιμο του Τζιάκομο ήταν πρέπον - ακριβώς όπως θα ήθελα εγώ τουλάχιστον να είναι.

Η δεύτερη είναι πως θα ήθελα να είναι λίγο πιο μεγάλο. Κάπου στο δεύτερο μισό η ιστορία ίσως δικαιούτο να "πλατιάσει" λίγο. Στο σημείωμα του ο συγγραφέας αναφέρει πως το κείμενο ήταν συν περίπου 10Κ λέξεις στην αρχική του μορφή. Υποθέτω πως είναι κάποιο κομμένο κεφάλαιο, το οποίο ίσως να είχε θέση στο τελικό κείμενο.

Πέρα από τα παραπάνω, εντόπισα και πολλά άλλα θετικά. Μερικούς εξαιρετικούς δεύτερους χαρακτήρες. Πολύ καλές και σύντομες αλλαγες POV που γίνονται πολύ εύστοχα.

Γενικά το κείμενο μου έβγάλε συναισθήματα για κάθε δεύτερευων κ τριτεύων χαρακτήρα. ή θα μπορούσα να το πω απλότερα και να πω πως το κείμενο μου έβγαλε συναισθήματα, τελεία.

 

 

Edited September 19, 2021 by Nakraal

[Nargathrod]

Γιώργο aka Nakraal, σε ευχαριστώ πολύ για την άποψή σου! Πράγματι, σβήστηκε ενάμισι κεφάλαιο από τη μέση του έργου. Το μισό διαδραματιζόταν στη Ρώμη και το άλλο στον φανταστικό κόσμο. Τα θεώρησα περιττά για πολλούς λόγους!  Χαίρομαι που σου έβγαλε συναισθήματα! Goal achieved! 🤴🤴🤴🤴

[Nakraal]

Μιας και ανακάλυψα τα spoiler tags..!.
 

Spoiler

 

Αυτό που θα ήθελα παραπάνω ήταν ένα κεφάλαιο που να δένει ακόμα περισσότερο τον ήρωα με την Φραντσέσκα και να δίνει μια δεύτερη γεύση από τους δυο κολλητούς του (οι οποίοι έχουν στην ουσία μια δυνατή σκηνή). Από τον φανταστικό κόσμο, αν η ιστορία είχε κέντρο την Ρενάτα ίσως να πλάτυαζε (αφού κατα την γνώμη μου η σχέση του Τζιάκομο μαζί της ήταν όσο έπρεπε αναπτυγμένη). Θα ήθελα λίγο παραπάνω τον Τζενάρο ο οποίος ίσως είχε μικρότερη παρουσία για την σημαντικότητα του. Αν το κεφάλαιο είχε κάποια απο αυτά, προσωπικά θα τα ήθελα μέσα.

Πάντως όπως έγραψα, κατα την γνώμη μου η ιστορία δικαιούτο να πλατυάσει αφού όλο το κείμενο ήταν to the point.

Όπως και να έχει τώρα διυλιζω τον κονωπα :). Και πάλι συγχαρητήρια!

 

 

[Roubiliana]

Μόλις τελείωσα το βιβλίο και συμφωνώ με τα σχόλια του Γιώργου πιο πάνω. Με κάποιες ιστορίες πραγματικά χαμογελούσα. Η αγαπημένη μου είναι αυτή του πειρατή.  Ο φανατισμός δίνεται με πολύ έξυπνο τρόπο, όπως η ιστορία με τα εσώρουχα. Επίσης ένα από τα δυνατά σημεία του είναι το πόσο καλα αποδίδει την ατμόσφαιρα της Ρώμης. Ειδικά στο τελευταίο κεφάλαιο ένιωσα σαν να ήμουν εκεί. Αυτό που με προβλημάτισε είναι το πόσο εύκολα προσαρμόζεται ο φοιτητής στον μεσαιωνικό κόσμο.