Popular Post Nick V. Posted October 17, 2021 Popular Post Share Posted October 17, 2021 Όνομα Συγγραφέα: Nick V. Είδος: High Fantasy Βία; Λίγο Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 2.095 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Για τον 55ο γενικό διαγωνισμό διηγήματος με θέμα: Οικογένεια Ρούμι και Μπύρα και μια ξύλινη Λύρα.pdf 8 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
EmberRoar Posted October 27, 2021 Share Posted October 27, 2021 Spoiler Ο πιο όμορφος τίτλος του διαγωνισμού. Είναι ζεστός, απτός και φιλόξενος – και με έβαλε στην ατμόσφαιρα χωρίς καν να διαβάσω λέξη. Μόνο από αυτόν αναμένεις ένα μικρό καπηλειό – και αυτό ακριβώς λαμβάνεις. Το κείμενο ξεχειλίζει από συναισθήματα. Είναι ένα κράμα νοσταλγίας και μελαγχολίας, κάπως στενάχωρο. Επιλέγω ένα συγκεκριμένο επίθετο από την ιστορία σου που το περιγράφει καλύτερα από εμένα: γλυκόπικρο. Και, διάολε, αυτά τα συναισθήματα μου τα εκμαίευσες χωρίς καν να προσπαθήσεις. Είμαι άνθρωπος των πλοκών και, παρόλο που η ιστορία δεν είχε κάποιους είδους κλασσικής δομής με αρχή-μέση-τέλος, την ευχαριστήθηκα διότι ήξερα ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Σκοπός ήταν να γεννηθούν εικόνες στο μυαλό και συναισθήματα στην καρδιά. Το πρώτο μέρος του διηγήματος σφύζει από εικόνες, ιδιαίτερα μετά από τέτοια είσοδο λόγω τίτλου, μα έχω ένα παράπονο: γίνεται μια φορτωτική χρήση επιθέτων η οποία ενώ προσθέτει ιδιότητες στα αντικείμενα που περιγράφονται, αφαιρεί παράλληλα από την εξιστόρηση. Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι το: Quote «Ξωτικιά», φώναξε κατεβάζοντας μιαν άδεια κανάτα απ’ τα χείλη του κι εκείνη, καστανόξανθη, στριφτοπλέξουδη, γκριζομάτα, γερασμένη κι αγέραστη, με λογχωτά, προύτζινα φύλλα στις κορφές των αυτιών της, καθισμένη δίπλα στο τζάκι και κρατώντας στα χέρια την ξύλινη λύρα της, έσβησε μέσα στα δάκτυλά της το απαλό της το άρπισμα. Θα προτιμούσα να υπήρχαν ελαφρώς λιγότερα επίθετα στο πρώτο κομμάτι και αυτή η τρομερή σου ενέργεια να διοχετευόταν στις αναμνήσεις του Γίγαντα. Πάντως, εγώ θα ήθελα πολύ να βρεθώ στο Λωρ. Εύχομαι κάθε επιτυχία, Nick! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted November 1, 2021 Share Posted November 1, 2021 Spoiler Ένα ωραίο νοσταλγικό παραμυθάκι γεμάτο με ήχους, χρώματα, αρώματα που σε έκαναν να ταξιδεύεις. Ωραία λυρική γλώσσα απόλυτα ταιριαστή με το κείμενο αν και ελαφρώς βαριά για τα γούστα μου με πολλές περιγραφές και επίθετα. Η πλοκή ήταν απούσα αλλά δεν με πείραξε πολύ μιας και η ιστορία εξυπηρετούσε το σκοπό της μια χαρά. Γενικά μια καλή προσπάθεια που ευχαριστήθηκα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
freyaO Posted November 2, 2021 Share Posted November 2, 2021 Η τεχνική στην ιστορία σου είναι πολύ καλή,με πολύ καλό το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων και των συναισθηματων,που δημιουργούν σταδιακά μια στέρεη και αυθεντική πλοκη. Η ιστορία σου ,εκτός ότι μου άρεσε πολυ,περιείχε το στοιχείο του παραμυθιού και της πολύ πετυχημένης ανάλογης γλώσσας που χρησιμοποιείς και που είναι αρκετά δύσκολο ,ενώ σημαντικές είναι οι ιδέες που αναπτύσσεις,επίσης αν υπάρχουν κάποια σημεία στη γλώσσα η το ύφος νομίζω θα τα διαπιστώσεις αν χρειάζεται,συγχαρητήρια και καλή επιτυχία σε ότι κι αν κάνεις! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Clerk1038 Posted November 3, 2021 Share Posted November 3, 2021 Νίκο συγνώμη αν δεν θα σου προσφέρω κάποια τεχνική εξέταση και διόρθωση. Είναι υπέροχο. Σχεδόν ακούω τον ρυθμό μέσα στην φρενήρη περιγραφή. Πουλιά-κανάτες-ξωτικιά-παρελθόν. Για πέντε λεπτά έσβησα και ήμουν εκεί στην ταβέρνα. Εύχομαι καλή επιτυχία και συνέχεια. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nakraal Posted November 6, 2021 Share Posted November 6, 2021 Spoiler Νίκο, εγγύηση στα κείμενα σου. Η πιο όμορφή και άρτια ιστορία, γεμάτη συναίσθημα, οικογένεια, πινελιές φανταστικού και ένα συγκινητικό φινάλε. Ο τίτλος είναι πανέμορφος. Η πρόζα είναι μαγευτική – σε στιγμές χορεύεις με τις λέξεις. Χτυπάς την θεματική πολύ καλά, ίσως να παλαντζάρει λίγο με απώλεια ή και εκδίκηση, αλλά σίγουρα η οικογένεια είναι πολύ δυνατά στο κείμενο. Οι χαρακτήρες είναι ένας και ένας. Ακόμα και ο πανδοχέας που είναι τρίτος, του έδωσες χρώμα με δυο πινελιές (μα φτιάχνει τα μαλλιά του; Τόσο απλό και τόσο εύστοχο). Μας βγάζεις όλο τον πόνο του γίγαντα, μα όλο. Την πικρία του, την οργή του, τα σωθικά του. Μπράβο. Το απαλό ενδιαφέρον της Ξωτικιάς που σταδιακά γίνεται όλο και μεγαλύτερο μέχρι που στο τέλος νιώθει στοργή για τον ήρωα. Τα σπουργίτια. Τα σπουργίτια σκεφτόμουν όσο το διάβαζα πως είναι η οικογένεια του που κάποια κακιά μάγισσα τα έχει μεταμορφώσει. Προβληματίστηκα στην δεύτερη ανάγνωση μήπως αυτό ή κάτι παραπλήσιο θα ήταν πιο τραγικό, αλλά όχι, τελικά, όπως το έκανες ήταν το καλύτερο. Στο άλλο φάντασι που ανάρτησες πρόσφατα, το μόνο πρόβλημα που είχα ήταν το κλείσιμο. Όχι εδώ όμως. Το κλείσιμο, ήταν τόσο, μα τόσο συγκινητικό με την Ξωτικιά τελικά να τον αξιώνει με το τραγούδι. Μπράβο. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KostisG Posted November 7, 2021 Share Posted November 7, 2021 Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted November 10, 2021 Share Posted November 10, 2021 (edited) Spoiler Μου άρεσε πολύ ο τίτλος και η κόσμοπλασια. Γενικότερα δεν μου αρέσουν τα πολλά επίθετα στα κείμενα, αλλά στο συγκεκριμένο λειτούργησαν πολύ καλά. Του έδωσαν μία ποιητική χροιά. Δεν υπήρχε και ιδιαίτερη πλοκή αλλά φαντάζομαι πως το κείμενο είχε άλλο σκοπό. Διαφορετικό από τα άλλα δικά σου που είχα διαβάσει. Ελπίζω να μην γίνω σπαστική αν ρωτήσω το πώς έκαναν σεξ γίγαντας κ θνητός. Υπάρχουν κάποια πρακτικά θέματα. (Την ίδια απορία είχα και στο Χάρι Πότερ, μη νομίζεις. Κι ο Χάγκριντ τέτοιο παιδί ήταν.) Καλή επιτυχία! Edited November 10, 2021 by Roubiliana 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted November 22, 2021 Share Posted November 22, 2021 Καλησπέρα Νίκο! Spoiler Γλώσσα: Ποιητική, αλλά πολλά επίθετα βρε παιδί μου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι σχεδόν τραγουδιστό. Όχι άσχημο, αλλά δεν μπόρεσα να το διαβάσω απρόσκοπτα που λένε. Πλοκή: Μάλλον αφήγηση ήταν το πιο πολύ. Το πώς ο άντρας μιλούσε στα σπουργίτια και φύτευε λουλούδια και έπαιζε μουσική σε ένα περιβάλλον γιγάντων είχε ενδιαφέρον. Θα μου άρεσε ίσως αν τα δραματικά συμβάντα στη ζωή του αφηγητή ήταν κάπως πιο σοβαρά, ή πιο περίπλοκα. Χαρακτήρες: Πιστεύω πως μπορούσες να εμβαθύνεις λίγο παραπάνω, καθώς η ιστορία σου είχε ακόμη περιθώριο λέξεων. Ο αφηγητής, ο μισογίγαντας δηλαδή, ήταν αρκετά συμπαθής παρ’ όλα αυτά. Επίσης παρατήρησα ένα σχετικό στυλιζάρισμα στους χαρακτήρες, ο δουλικός ταβερνιάρης, ο καλόκαρδος γίγαντας, η πονεμένη ξωτικιά βάρδος. Περιγραφές: Σε γενικές γραμμές καλές. Μου το πώς περιέγραφες το στεφάνι της ξωτικιάς κυρίως. Διεκπεραίωση: Είσαι μέσα στο θέμα. Η ιστορία σου δεν έχει έντονη πλοκή, κορύφωση, αλλά έχει ένα ποιητικό/παραμυθικό ενδιαφέρον. Καλή επιτυχία και ευχαριστούμε για τη συμμετοχή! (Ζήτησε κανείς πεντατονία;) Spoiler 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nick V. Posted November 28, 2021 Author Share Posted November 28, 2021 Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλα τα παιδιά που αφιέρωσαν λίγο από τον χρόνο τους για να διαβάσουν την συμμετοχή μου. Το συγκεκριμένο διήγημα ήταν για μένα ένα χρήσιμο πείραμα. Στα βασικά θέματα που θίξατε (ύφος, επίθετα, πλοκή, δομή) δεν έχω παγιωμένες θέσεις (και δεν προβλέπω να κατασταλάξω κάπου, βέβαια), ακόμα το ψάχνω και πειραματίζομαι με διαφορετικά μοτίβα αφήγησης και δομής. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ήταν μια ιστορία που πέρασα εξαιρετικά γράφοντάς τη. Εύχομαι καλή συνέχεια σε όλους. 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted November 29, 2021 Share Posted November 29, 2021 Ένα σχόλιο κι από μένα: Υπέροχη γλώσσα και περιγραφή. Λυρισμός, ποίηση, κλίμα παραμυθιού, ήρθε η ώρα να ξαναγίνουμε παιδιά. Κινείσαι άνετα σε διαφορετικά στυλ γραφής, σαν χαμαιλέοντας, γεγονός που μου κάνει πολύ θετική εντύπωση. Τι λείπει, όμως, από αυτό το διήγημα για να ξεχωρίσει ακόμη περισσότερο; Μια έκπληξη στην πλοκή (αν και καταλαβαίνω ότι εδώ θέλεις να περιγράψεις μια συναισθηματική κατάσταση περισσότερο). Από πολλούς λέγεται ότι ζητούμενο στη σύντομη διηγηματική φόρμα είμαι μια ανατροπή στο τέλος του, ένα γεγονός, μια αποκάλυψη που θα κόψει την ανάσα του αναγνώστη, που θα τον «κολλήσει στον τοίχο». Τι θα έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση; Κάτι κοινότοπο και πολυφορεμένο. Θα έβαζα την ξωτικιά να σκοτώσει τον μισογίγαντα. Ο «καλός» δηλαδή να αποδειχτεί ο «κακός» της υπόθεσης. Κάτι τέτοιο εννοώ ως ανατροπή. Την εναλλαγή των ταυτοτήτων και των χαρακτηριστικών: ο κακός ήταν τελικά καλός, ο αθώος ένοχος και ούτω καθ’ εξής… Καλή συνέχεια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nick V. Posted November 29, 2021 Author Share Posted November 29, 2021 53 minutes ago, Γιώργος77 said: Ένα σχόλιο κι από μένα: Υπέροχη γλώσσα και περιγραφή. Λυρισμός, ποίηση, κλίμα παραμυθιού, ήρθε η ώρα να ξαναγίνουμε παιδιά. Κινείσαι άνετα σε διαφορετικά στυλ γραφής, σαν χαμαιλέοντας, γεγονός που μου κάνει πολύ θετική εντύπωση. Τι λείπει, όμως, από αυτό το διήγημα για να ξεχωρίσει ακόμη περισσότερο; Μια έκπληξη στην πλοκή (αν και καταλαβαίνω ότι εδώ θέλεις να περιγράψεις μια συναισθηματική κατάσταση περισσότερο). Από πολλούς λέγεται ότι ζητούμενο στη σύντομη διηγηματική φόρμα είμαι μια ανατροπή στο τέλος του, ένα γεγονός, μια αποκάλυψη που θα κόψει την ανάσα του αναγνώστη, που θα τον «κολλήσει στον τοίχο». Τι θα έκανα εγώ στην προκειμένη περίπτωση; Κάτι κοινότοπο και πολυφορεμένο. Θα έβαζα την ξωτικιά να σκοτώσει τον μισογίγαντα. Ο «καλός» δηλαδή να αποδειχτεί ο «κακός» της υπόθεσης. Κάτι τέτοιο εννοώ ως ανατροπή. Την εναλλαγή των ταυτοτήτων και των χαρακτηριστικών: ο κακός ήταν τελικά καλός, ο αθώος ένοχος και ούτω καθ’ εξής… Καλή συνέχεια! Περί ανατροπής ο λόγος λοιπόν... Συμφωνώ μαζί σου, φυσικά. Πράγματι, αυτό είναι το ζητούμενο σ’ αυτή τη φόρμα και μπορώ να σου πω ότι έχω προβληματιστεί αρκετά με αυτούς που το λένε. Προσωπικά, όμως, με έχει κουράσει αφάνταστα σε βαθμό που πια μου φαίνεται τετριμμένο και να το γράφω και να το διαβάζω. Δεν λέω ότι έχω δίκιο, βέβαια, απλά προσπαθώ να δώσω μιαν απάντηση στην ίδια ερώτηση με τη δική μου αισθητική και προσεγγίζοντας το πρόβλημα με λίγο διαφορετικό τρόπο. Τι θέλω να πω; Προτιμώ χίλιες φορές την κορύφωση από την ανατροπή. Το ζητούμενό μου σ’ αυτό το μικρό διήγημα ήταν να προκαλέσω σχόλια π.χ. σαν κι αυτό του @Nakraal (που ήταν και το πιο γενναιόδωρο και το πιο γλαφυρό) ή του @Clerk1038. Δηλαδή, ο αναγνώστης να προσέξει την κορύφωση που χτίζεται σταδιακά μέσα στο κείμενο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην τον νοιάξει καθόλου η έλλειψη αυτής της «σιχαμένης» ανατροπής. Σίγουρα, όταν αλλάζεις την συνταγή, υπάρχει ένα ρίσκο και το αποτέλεσμα, είναι λογικό, σε άλλους θα αρέσει και σε άλλους όχι. Το ζητούμενό μου, λοιπόν, ήταν να γράψω κάτι σε μικρή φόρμα με μια δυνατή κορύφωση αντί για ανατροπή (άλλωστε, έχω κάνει αρκετές δοκιμές και έχω καταλήξει ότι, μάλλον, δεν μπορώ να γράψω μικρή ιστορία, όπως τη θέλω εγώ τουλάχιστον, μέσα σε 4000 λέξεις. Άσε που αυτή ήταν η τρίτη προσπάθειά μου να γράψω φαντασι σε διαγωνισμό του σφφ χωρίς να καταλήξω να γράψω νουβέλα). Δεκτό το εναλλακτικό τέλος που προτείνεις στη λογική της ανατροπής, αλλά, αναρωτιέμαι, θα έκανε καλύτερο το διήγημα; Η γνώμη μου είναι πως όχι. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.