Jump to content

Ιστορική ή Πλασματική Κουλτούρα/Κοινωνία;


Βάρδος

Recommended Posts

Αυτό το ερώτημα δεν είναι μόνο για τους γράφοντες, αλλά και για τους αναγνώστες και τους κοσμοπλάστες (ναι, αυτοί που το έχουν δει θεοί :p ).

 

 

Προτιμάτε μια κοινωνία/κουλτούρα/πολιτισμός σε έναν φανταστικό κόσμο να είναι βασισμένη σε κάποια αληθινή, ιστορική κουλτούρα, ή σας αρέσει να είναι πλασματική, φανταστική, δική σας αποκλειτσικά;

 

Για παράδειγμα, θα προτιμούσατε η Αυτοκρατορία Κλουρχαμάνια (λέμε τώρα, όνομα :p ) να είναι βασισμένη στο κοινωνικό σύστημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ή θα σκεφτόσασταν μια τελείως δική σας κουλτούρα με ήθη, έθιμα κτλ; Ποιο αποτέλεσμα θα σας ικανοποιούσε περισσότερα, αισθητικά;

Link to comment
Share on other sites

εξαρτάτε άλλες φορές επιρεάζομαι και κάνω κάποια κοινωνία βασησμένη σε μια πραγματική. άλλωτε πάλι είναι όπως μου ήρθε απο το μυαλό μου.

 

εξαρτάτε την περήσταση :)

Link to comment
Share on other sites

Γενικά, σαν αναγνώστης και σαν συγγραφέας προτιμώ οι πολιτισμοί να είναι "φρέσκοι" αλλά και με κάποια στοιχεία αληθοφάνιας/στοιχεία του πραγματικού κόσμου. Το να διαβάσω για έναν πολιτισμό ο οποίος είναι αντιγραμένος από έναν πραγματικό το θεωρώ "τεμπελιά" του συγγραφέα. Τώρα αν πάρει ένα μέρος της κουλτούρας και βάλει δικά του στοιχεία (ανάλογα με τον κόσμο και την ατμόσφαιρα που θέλει να περάσει) για να φτιάξει έναν δικό του λαό, τότε εντάξει.

Link to comment
Share on other sites

Εφόσον μπορούμε να εκμεταλευόμαστε την ελευθερία που μας δίνει η φανταστική λογοτεχνία, γιατί να στηριζόμαστε σε είδη υπάρχοντα κοινωνικοπολιτισμικα συστήματα; Άλλωστε αυτό είναι που διαχωρίζει την λογοτεχνία του Φαντστικού από τη συμβατική. Επιρροές πάντως από υπάρχοντα συστήματα είναι φυσικό να υπάρχουν και μερικές φορές προσθέτουν κι όλας (όπου χρειάζεται).

 

Προσωπικά θέλω το καθετί να είναι δικό μου. ΔΙΚΟ ΜΟΟΟΥ!!! Δε νιώθω ωραία όταν επεξεργάζομαι "έτοιμο φαϊ" εκτός εάν χρειάζεται να δανειστώ διάφορα στοιχεία για να φτιάξω ένα συγκεκριμένο feeling(πράγμα που δε συνηθίζω)...

Link to comment
Share on other sites

  • Management

Νομίζω ότι νέο και καινούργιο είναι καλύτερο αλλά δυστυχώς όπως και να το κάνουμε πολλές φορές επηρεαζόμαστε από τον κόσμο μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε ή από πράγματα που έχουμε δει ή διαβάσει και μετά το έχουμε «ξεχάσει».

 

Γενικά το πρωτότυπο είναι το καλύτερο χωρίς όμως στοιχεία υπερβολής που μπορεί να το καθιστούν ξένο και απρόσιτο.

Link to comment
Share on other sites

Ποικιλία(μια ποικιλία και δυο μπουκάλια ούζο που λέμε). Πολλών ειδών κοινωνίες και όσο πιο κουφές γίνεται. Μισώ το mainstream. Βέβαια αν το διαβάσει κανένας κοινωνιολόγος θα δει ότι μπάζει από παντού, αλλά με λίγη δουλειά ο απλός αναγνώστης δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

Για μένα, περισσότερο ενδιαφέρον έχει μια καινούργια κουλτούρα/κοινωνία, η οποία θα με κάνει να σκεφτώ τα πράγματα διαφορετικά, να φιλοσοφήσω πιθανώς, να απαντήσω σε κάποια ερωτηματικά μου, και να μου δημιουργήσει καινούργια ερωτηματικά. Αυτό ισχύει είτε γράφω κάτι είτε διαβάζω' είναι το ίδιο, απλά, όταν γράφεις είσαι πολύ πιο "μέσα" στην ιστορία απ'ό,τι όταν διαβάζεις.

 

Βέβαια, δε λέω ότι και το να έχεις μελετήσει καλά μια υπάρχουσα κοινωνία και να την έχεις συμπεριλάβει είναι ανάξιο λόγου ή πάντα η εύκολη λύση. Γιατί θα πρέπει να έχεις ανατρέξει σε εκατοντάδες πηγές για τα πάντα, ώστε να μην πέσεις σε παραδοξολογίες... αν φυσικά θέλεις να παραμείνεις ακριβής και σωστός σε αυτό που κάνεις. Για παράδειγμα, ξέρει κανείς αν οι Ρωμαίες φορούσαν σάλι; Αν θέλω να γράψω κάτι σε στυλ Αρχαίας Ρώμης, θα πρέπει να το ψάξω αυτό, για να μην πέσω σε παραδοξολογία. Φυσικά, μπορείς πάντα να πεις "είναι δικός μου κόσμος, και έχω πάρει μόνο μερικά στοιχεία από την Αρχαία Ρώμη", αλλά αυτό, νομίζω, είναι η εύκολη λύση.

 

Τέλος πάντων, όπως λέω και εξαρχής, προτιμώ τις πρωτότυπες κοινωνίες, γιατί, στο κάτω-κάτω, αυτός είναι και ο λόγος που διαβάζεις ή γράφεις Φαντασία, αλλιώς θα διάβαζες/έγραφες Ιστορική διήγηση. Η Φαντασία είναι ένα απίστευτο είδος όπου μπορείς να μπλέξεις τα χιλιάδες πράγματα με άπειρους τρόπους και να δημιουργήσεις το ακριβές αισθητικό και φιλοσοφικό αποτέλεσμα που επιθυμείς. Πρόκειται για έναν Μύθο διαχρονικό και πολυσύνθετο... αν, ασφαλώς, δεν είναι της ξεφτύλας και για ευρεία κατανάλωση' αλλά σε όλα τα είδη γραφής υπάρχει και το σκουπίδι, ούτως ή άλλως: απλά, το αγνοείς και ψάχνεις για το αξιόλογο.

 

 

Αλήθεια, τι γνώμη έχετε για το είδος που λέγεται Εναλλακτική Ιστορία; όπου η αφήγηση είναι βασισμένη στον κόσμο μας λιγάκι ή πολύ αλλαγμένο.

Link to comment
Share on other sites

enoeitai na nai olo diko moy prwtotypo klp.ama eiani na atigrafw tote poia h xara ths dhmioyrgias?bebaia an ephreastw yposyneidhta xwris na to katalabw ayto einai allh istoria...

Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα και με μεγάλη διαφορά προτιμώ μία νέα κουλτούρα, νέα κοινωνία, νέο πλανήτη γενικότερα... Δεν θέλω να μειώσω σε καμμία περίπτωση την δουλειά που θα πέσει για να γράψει κανείς ένα ιστορικό, ή έστω ψευδοϊστορικό διήγημα. Πολλές φορές ίσως να είναι δυσκολότερο καθώς αν θέλεις να είσαι πιστός στα γεγονότα και τις πληροφορίες γενικότερα, κάθε σειρά θα πρεπει να διασταυρώνεται από 5 πηγές. Αντιθέτως στην δημιουργία του Ταρλούκερστορ (ε λέμε τώρα :p ) αφιερώνεις.

 

Ο λόγος όμως που δεν το προτιμώ είναι οτι, σαν αναγνωστης, δεν μου προσφέρει κάτι καινούριο, και σαν δημιουργός δεν νιώθω ότι.. δημιουργώ (χρησιμοποιώ δημιουργός και όχι ερασιτέχνης συγγραφέας γιατί κόσμο γράφω 10 χρόνια, απο ιστορίες ακόμα σκόρπιες σελίδες ο άχρηστος).

Π.χ. καθώς διάβαζα Gemmel, ήταν οι μόγγολοι με άλλο όνομα, σε άλλο οι ρωμαίοι και οι κέλτες... κάπου λες τι παριστάνει τώρα? Στο άλλο άκρο ο Erikson και ο Martin. Στον πρώτο χάνεσαι στον ασύγκριτο κόσμο του, και ο δεύτερος ναι μεν θυμίζει ευρώπη (βασική ήπειρος) που ακριβώς τονίζει και δίνει αληθοφάνεια με την τόση λεπτομέρεια του και στην τελείως fantasy ήπειρο 'απο δίπλα'.

 

Από την άλλη η δημιουργία φανταστικού κόσμου σίγουρα δεν είναι απλή υπόθεση (νομίζω οι περισσότεροι εδώ το ξέρετε αρκετα :p ). Ανάλογα πάντα τι θέλει ο καθένας. Αν απλά το κάνεις απο ψώνιο ή για το home campaign σου αν παίζεις rpg, ίσως να είναι αρκετά απλο.

Αν ελπίζεις σε μεγαλύτερη απήχηση, δημοσίευση κλπ.. Εκεί είναι που ναι μεν φανταστικό, αλλα αληθοφανές. Και αληθοφανές παμε για ΔΟΥΛΕΙΑ. Είχα την τύχη (για τα γουστα μου φυσικά), να σπουδάσω ανθρωπολογία σε αρκετά γενικό σύστημα, που σημαίνει καλές δόσεις φιλοσοφίας, λογοτεχνίας κλπ. Εκείνη ήταν και η πιο γόνιμη περίοδος για τον κόσμο (και η μετάθεση στην Λήμνο σαν φαντάρος :) ), όπου καθε τι που αποροφούσα απο εθνογραφίες, θρησκείες, φιλοσοφίες, με ενέπνεε για τον κόσμο που κάνω.

 

Εχω καταφέρει και έχω μία κοσμογονία απέραντη που σίγουρα μόνο εμένα ενδιαφέρει, αλήθειες πίσω απο αλήθειες πίσω απο τις μυθολογίες.. ε και πάλι τα κοιτάω και θεωρώ οτι θέλει μήνες δουλειά αν γράφω όλη μέρα, ή χρόνια με τους τωρινούς ρυθμούς μου.

Καλό μας κουράγιο μάλλον... :)

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Προτιμώ κάτι δικό μου. Συνήθως ξεκινάω με κάτι υπαρκτό, αλλά κάπου στην πορεία χάνει κάθε σχέση με τον υπαρκτό κόσμο ή απλά καταλήγει να έχει κάποιες ομοιότητες, αλλά όχι υπερβολικά πολλές.

Link to comment
Share on other sites

Είναι τρελό ζόρι να φτιάξεις έναν πολιτισμό και έθιμα από το τίποτα, αλλά από την άλλη, αυτό δεν είναι όλα τα λεφτά; Το να κάνεις κάτι τέτοιο σου παίρνει το λιγότερο μερικά χρόνια, αν θες να είσαι ρεαλιστικός, αλλά μπορεί και λιγότερο. Το ζήτημα είναι ότι, αν κρατήσεις κάτι τέτοιο για μίαδομή, θα πρέπει να κάνεις το ίδιο και στον υπόλοιπο κόσμο!

Οι Δρακοαίματοι του Exalted, λόγου χάρη, έχουν μία κοινωνία μεταξύ Μελνμπονέ/Δυναστεία Τσιν και Ρωμαΐκή αυτοκρατορία, αλλά αποδίδονται έτσι, ώστε πάντα τραβούν την προσοχή και εντυπωσιάζουν. Το ζήτημα είναι πόσο θέλει ο καθένας να το δουλέψει και πόσο θα αντέξει...

Link to comment
Share on other sites

Κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται: Το καινούριο αντιμετωπίζεται πάντα με δυσπιστία, ιδιαίτερα στην αρχή. Από την άλλη, έχουμε μπουχτίσει με τις αντιγραφές από αντιγραφές αντιγραφών και πάει λέγοντας. Οι δύο παραπάνω προτάσεις ισχύουν σχεδόν σε όλα τα πράματα, μεταξύ των οποίων και στη μορφολογία ενός φανταστικού κόσμου. Προσωπικά, αν κάτι είναι καλογραμμένο δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στο αν ο κόσμος στον οποίο εξελίσσεται έχει πολλά νέα χαρακτηριστικά ή είναι καρμπόν της αναγέννησης.

 

edit:"καθώς διάβαζα Gemmel, ήταν οι μόγγολοι με άλλο όνομα, σε άλλο οι ρωμαίοι και οι κέλτες"

PoisonElf προφανώς αναφέρεσαι στην περίφημη Rigante series. Αλήθεια, οι Μογγόλοι όπως το εννοείς είναι λογικά οι Βαρς/Βάρλις, αλλά έτσι και διαβάσεις προσεκτικά το τρίτο βιβλίο, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για τους Σάξονες.

Edited by Illidan
Link to comment
Share on other sites

Εμένα μου αρέσει να φτιάχνω έθιμα, θρύλλους, παραδόσεις, προκαταλήψεις... με ευχαριστεί. Και όταν γράφω, και όταν φτιάχνω κάποιον κόσμο για RPG. Δεν καταδικάζω όμως τον κόσμο που προτιμάει τα ιστορικά settings, ή που βασίζει τους κοσμους τους σε υπαρκτές κοινωνικές δομές. Περι ορέξεως κολοκυθόπιττα. Έχω 'συναντήσει' κόσμους και των δύο ειδών και μου άρεσαν εξίσου. Αν κάποιος κάνει αυτό που κάνει καλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν ξέρει πως να το κάνει. Μερικοί άνθρωποι έχουν φοβερό ταλέντο στο world building, με τα πάντα διαφορετικά, πρωτότυπα. Με εντυπωσιάζει αυτό. Άλλοι ακολουθούν γνωστά μοτίβα αλλά κάνουν άλλα πράγματα καταπληκτικά... π.χ. χαρακτήρες, πλοκή. Το πιάσατε το νόημα, να μην πολυλογώ.

Link to comment
Share on other sites

Πάντως πιστεύω πως θα πρέπει να ενισχύσουμε τη συλλογική συγγραφή. Με τα τελευταία θέματα, έχουν ειπωθεί τόσες ιδέες, που θα είναι κρίμα να πάνε χαμένες!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι από τον πραγματικό κόσμο, συνήθως παίρνω το πολιτικό σύστημα καθώς και το οικονομικό σύστημα και την δομή της κοινωνίας. Από εκεί και πέρα, όλες τις ιστορίες/παραδόσεις/ήθη/έθιμα και δεν συμαζεύεται τα κάνω μόνος μου. Όχι τίποτ'άλλο, αλλά οι ιστορίες μου βασίζονται πάντα σε αυτά....

 

 

Αυτά...

Edited by Deodonus
Link to comment
Share on other sites

Proswpika mou bgaivei va douleuw rnta pavw stn dikn mac koivwvia: avairw mikra tnc stoixeia kai yaxvw tic suvepeiec autnc tnc avairesnc. Autec meta odngouv apo movec touc sto diaforetiko.

Link to comment
Share on other sites

Πράγματι... είναι επίπονο βέβαια να κάθεσαι και να σκέφτεσαι για την οργάνωση του κράτους κτλ χωρίς να έχεις πείρα πάνω στο θέμα (πράγμα που συμβαίνει σε μένα), και σε μερικές περιπτώσεις βγαίνεις σε αδιέξοδα λόγω έλλειψης γνώσεων. Αλλά αυτό συμβαίνει και σε όλες τις πλευρές του νέου κόσμου που δημιουργείς: π.χ. τα φυτά, τα ζώα ίσως χρειάζονται γνώσεις βοτανολογίας και βιολογίας. Τα κτίρια γνώσεις αρχιτεκτονικής και μηχανικής (αν θέλεις να είσαι ακριβής).

 

Είδατε που τελικά ο συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας θέλει σφαιρικές γνώσεις για όλα; Δεν είναι δα κι εύκολο... :p

 

Πέρα από αυτά, τα πολιτικά συστήματα συγκεκριμένα με ενδιαφέρουν πολύ. Έχω σκεφτεί δάφορα κατά καιρούς και μερικά τα εφαρμόζω. (τα περισσότερα κομμουνιστικού στιλ) Επίσης μου αρέσει πολύ να φτιάχνω και καλά "Σύντομους Οδηγούς" για τάγματα, οργανώσεις κτλ όπου αναφέρεται η οργάνωση, η εκλογή αρχηγού, τα προνομια, η διαβάθμιση των αξιωμάτων κτλ. Τρελαίνομαι :D

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..