Αντώνιος Σ Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 Λάθος. Οι πιό πολλές ξένες λέξεις γράφονται ή διατηρώντας την "φαινομενική" ορθογραφία τους (train => τραίνο), ή με την ορθογραφία που προσεγγίζει πιό πολύ την προφορά (σύμφωνα με την αρχαία ελληνική προφορά) (Shakespeare => Σαίξπηρ και όχι Σέξπιρ) [το τελευταίο ισχύει πιο πολύ στο ανάποδο: Σοφοκλής => Sophocles και όχι Sophoclis]. Σωστό. Κι αυτό για να μπορούμε να ανατρέξουμε το ευκολότερο δυνατόν στο αρχικό. Όσο για το λατινικό e που αντικαθιστά το η μας, αυτό είναι προφανές. Το ι ήταν δίχρονο, ενώ το η αποκλειστικά μακρό. Οι αδερφοί μας Κύπριοι των οποίων οι διάλεκτοι πλησιάζουν περισσότερο τα αρχαία από τις δικές μας, όταν μεταγράφουν τα ονόματα σε λατινικούς χαρακτήρες συνήθως κάνουν το τελικό η e. Πχ Georgiades, όχι Georgiadis. Κι αυτό για τον ίδιο λόγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 (edited) Re paidia, giati milate gia "swsto" kai "la8oc"; Evvoeite sumfwva me kapoia sugkekrimevn grammatikn; E poia tote; [...] και εάν ο Καβάφης ήταν απλά ανορθόγραφος; O Kabafnc ntav polu safnc kai suvepnc me tic or8ografikec tou epilogec gia va mporei va tov xaraktnrisei kaveic avor8ografo. PS: Ti omorfo topic!... Edited June 3, 2005 by Vikar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 Βασικά εννοούσα και την προφορά του η ώς ενδιάμεσο του ε και του ι, που ίσχυε, απ'όσον ξέρω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 Αυτό που βλέπω πολύ συχνά είναι η κλίση του "επικεφαλής". Δε γίνεται να κλιθεί η λέξη μόνο το άρθρο, επειδή στην ουσία ήταν περίφραση στη γενική(επί της κεφαλής). Πενθήμερη όχι πενταήμερη. Δεν ξέρω αν σήμερα θεωρείται σωστό αλλά δεν είναι εύηχο. Η λέξη "ημέρα" κάποτε(όχι και πολύ παλιά) δεχόταν δασεία και ο κανόνας λέει ότι όταν γίνεται σύνθετη το -τ- αλλάζει σε -θ-. Όπως το "καθημερινά". Δε νομίζω να λέει κανείς μας κατημερινά Διώροφος(ούτε δυόροφος, ούτε διόροφος, ούτε δυώροφος). Το πρώτο συνθετικό δεν προέρχεται από το "δύο", για να το γράψουμε με -υ-, αλλά από το "δις" που σημαίνει διπλός. Το -ώροφος γράφεται με ωμέγα και πάλι λόγω(σημ. δοτική) της δασείας που δεχόταν το όμικρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 *αναστεναγμός* Λάθος. Οι πιό πολλές ξένες λέξεις γράφονται ή διατηρώντας την "φαινομενική" ορθογραφία τους (train => τραίνο), ή με την ορθογραφία που προσεγγίζει πιό πολύ την προφορά (σύμφωνα με την αρχαία ελληνική προφορά) (Shakespeare => Σαίξπηρ και όχι Σέξπιρ) [το τελευταίο ισχύει πιο πολύ στο ανάποδο: Σοφοκλής => Sophocles και όχι Sophoclis]. Δε θέλω να το παίξω "κακός που πάει να σ'την πει", αλλά με τσαντίζουν οι άνθρωποι που διορθώνουν χωρίς να ξέρουν τι λένε. Σύμφωνα με τη ΣΥΓΧΡΟΝΗ γραμματική, όλες οι ξένες λέξεις γράφονται με τον πιο απλό τρόπο. Τώρα, αν θέλει κάποιος να χρησιμοποιήσει και την πιο παλιά γραμματική, δεν είναι λάθος. Και τα δύο αποδεκτά είναι. Γιατί γουστάρετε να παραπληροφορείτε; Διώροφος(ούτε δυόροφος, ούτε διόροφος, ούτε δυώροφος). Το πρώτο συνθετικό δεν προέρχεται από το "δύο", για να το γράψουμε με -υ-, αλλά από το "δις" που σημαίνει διπλός. Το -ώροφος γράφεται με ωμέγα και πάλι λόγω(σημ. δοτική) της δασείας που δεχόταν το όμικρον. Αυτό μου θύμισε άλλο ένα μπέρδεμα που γίνεται με το "διώροφος". Πολύς κόσμος νομίζει ότι διώροφο είναι ένα σπίτι που έχει ισόγειο και πρώτο όροφο. Κι όμως, δεν είναι. Διώροφο είναι ένα σπίτι που έχει ισόγειο και δύο ορόφους. Μονώροφο είναι ένα σπίτι που έχει ισόγειο και έναν όροφο. Ισόγειο είναι ένα σπίτι που έχει μόνο... ισόγειο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 Εγώ διαφωνώ με την πενθήμερη; Η ημέρα πένθους δηλαδή πως γράφεται; Επίσης το πανελλήνιες με το πανελλαδικές; Δεν το έχω ξεκαθαρίσει μέσα στο κεφάλι μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 (edited) Το λεξικό μου έχει μόνο τη λέξη πενθήμερος. Πέντε + ημέρα. Αλλά, επίσης, έχει και αυτό: πεντα-,πεντο- [<πέντε] ως α΄ συνθετ. πολλών λέξεων: α) δηλώνει ότι το σημαινόμενο από το β΄ συνθετικό περιλαμβάνεται πέντε φορές στην έννοια που προσδιορίζει η σύνθετη λέξη (πεντάβιβλος, πεντάχορδος, πεντόλιρο) β) έχει επιτατική σημασία Επομένως, ίσως θα μπορούσες να κάνεις τον συνδυασμό πεντα + ημέρα και να βγάλεις τη λέξη πενταήμερος. Αλλά δε θα το πρότεινα. Και το πενθήμερος μια χαρά μού φαίνεται. Και το πανελλήνιος και το πανελλαδικός είναι σωστά. Η διαφορά είναι ότι για να φτιάξεις τη μία λέξη συνδυάζεις παν + Έλλην, ενώ για να φτιάξεις την άλλη παν + Ελλάδα. Δηλαδή, η πρώτη λέξη αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες και η δεύτερη σε όλη την Ελλάδα. Μπορείς να διακρίνεις μια διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο, αλλά, συνήθως, χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο. πανελλήνιος -α, -ο επίθ. (Κ -ος, -ον) που ανήκει ή αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες ή σε όλη την Ελλάδα, που γίνεται με συμμετοχή όλων των Ελλήνων * Μόλις μπάνισα και κάτι άλλο. πενταμερία [<πέντε + μέρα] (η) ουσ. βλ. πενθημερία πενθημερία [<μτγν. πενθημερία < πενθήμερος] (η) ουσ. διάστημα πέντε ημερών, πενταμερία | μισθός η αμοιβή εργασίας πέντε ημερών Ενδιαφέρον, ε; Δείχνει πόσο πραγματικά εύπλαστη είναι η ελληνική γλώσσα. Και η ημέρα πένθους λέγεται "ημέρα πένθους". Edited June 3, 2005 by Bardos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 πανελλήνιες = Εξετάσεις με το σύστημα των δεσμών πανελλαδικές = Εξετάσεις με το σύστημα των κατευθύνσεων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted June 3, 2005 Share Posted June 3, 2005 Wow! Εγώ έχω την εντύπωση πως πανελλήνιες θεωρούνται οι εξετάσεις που γράφονται από Έλληνες ανά τον κόσμο ενώ πανελλαδικές οι εξετάσεις εντός ορίων της Ελλάδας. ΥΓ: πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη πενταήμερη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Έχω την εντύπωση πώς το μονο-όροφο σπίτι είναι αυτό που έχει μία οροφή, επομένως έχει μόνο ισόγειο. Ομοίως, το δυόροφο έχει ισόγειο και πρώτο όροφο. [sPAM] Καθώς δεν πιστεύω στην αυθεντία ως γενικότερη έννοια, μου είναι αδύνατον να δεχτώ ότι ή γραμματική είναι σωστή μόνο και μόνο επιδή κάποιοι είπαν πώς έτσι πρέπει να είναι. Θα δεχθώ μια ορθογραφία μόνο αν υπάρχει λόγος να γράφεται μια λέξη έτσι και επομένως δεν μου αρκεί το να γράφονται οι ξένες λέξεις απλά μόνο και μόνο επιδή είναι ξένες. Η γραφή έχει να κάνει με την προφορά της λέξης, άρα οφείλει να είναι και πιο κοντά σ'αυτήν. Γενικότερα πάντως, επιδή είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια να αλλάζουν τις ορθογραφίες, έχει πλέον καταντίσει να είναι υποκειμενικό το "γραμματικά σωστό" της γλώσσας μας. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο καθένας μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί όποιους κανόνες θέλει. Και Βάρδε, δεν τα λέω αυτά για να κάνω τον ξερώλα ή να σου την πω. Μην το παίρνεις προσωπικά, δεν απευθίνεται σε σένα αυτό που λέω, αλλά στην γενική αντίληψη που έτυχε να εκπροσωπίσεις εσύ στα μάτια μου αυτήν την στιγμή. (έτσι, για να μην έχουμε και παρεξηγήσεις ) [/sPAM] Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Καθώς δεν πιστεύω στην αυθεντία ως γενικότερη έννοια, μου είναι αδύνατον να δεχτώ ότι ή γραμματική είναι σωστή μόνο και μόνο επιδή κάποιοι είπαν πώς έτσι πρέπει να είναι. Θα δεχθώ μια ορθογραφία μόνο αν υπάρχει λόγος να γράφεται μια λέξη έτσι και επομένως δεν μου αρκεί το να γράφονται οι ξένες λέξεις απλά μόνο και μόνο επιδή είναι ξένες. Η γραφή έχει να κάνει με την προφορά της λέξης, άρα οφείλει να είναι και πιο κοντά σ'αυτήν.Γενικότερα πάντως, επιδή είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια να αλλάζουν τις ορθογραφίες, έχει πλέον καταντίσει να είναι υποκειμενικό το "γραμματικά σωστό" της γλώσσας μας. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο καθένας μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί όποιους κανόνες θέλει. Και Βάρδε, δεν τα λέω αυτά για να κάνω τον ξερώλα ή να σου την πω. Μην το παίρνεις προσωπικά, δεν απευθίνεται σε σένα αυτό που λέω, αλλά στην γενική αντίληψη που έτυχε να εκπροσωπίσεις εσύ στα μάτια μου αυτήν την στιγμή. (έτσι, για να μην έχουμε και παρεξηγήσεις ) Μα, δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Απλά, με παρεξενεύει το γιατί θέλεις --και όχι μόνο εσύ-- να περάσεις μόνο μία άποψη ως αληθή, από τη στιγμή που υπάρχουν δύο αλήθειες. Πχ, το "τρένο" γιατί να γράφεται με "αι"; Μπορείς να βρεις μια καλή, ελληνική εξήγηση γι'αυτό; Είναι απευθείας μεταφορά του train, το οποίο γράφεται έτσι στα γαλλικά για κάποιο λόγο της γαλλικής γλώσσας (δεν ξέρω ακριβώς αυτό το λόγο). Δεν είναι μια λέξη που έχει καμία σύνδεση με την ελληνική γλώσσα. Άρα, γιατί να γράφεται με "αι", αφού ουσιαστικά για εμάς είναι απλά μια φωνητική λέξη, όπως είναι το "μπαμ". Ορισμένες λέξεις έχουν διατηρήσει μια ορθογραφία από παλιά και δεν αλλάζουν, όπως, ας πούμε, το όνομα "Ιώβ", το οποίο, επίσης, δεν έχει καλό λόγο να γράφεται με "ω". Δεν είναι ελληνικό όνομα. Θα μπορούσε να είναι "Ιοβ". Απλά, το έχουμε συνηθίσει με "ω", επειδή κάποτε κάποιοι είπαν "θα το γράφουμε έτσι", χωρίς καμία βάση στην ελληνική γραμματική. Το "Ιώβ" θα μπορούσε, κάλλιστα, να γράφεται και "Ηόβ". (Η κουβέντα αυτή έχει ενδιαφέρον. Δεν είναι σπαμ.) Έχω την εντύπωση πώς το μονο-όροφο σπίτι είναι αυτό που έχει μία οροφή, επομένως έχει μόνο ισόγειο. Ομοίως, το δυόροφο έχει ισόγειο και πρώτο όροφο. Μονώροφος [<μüνος + üροφος] -η, -ο επίθ. (Κ -ος, -ον) (για κτίσματα) που έχει ένα μόνο όροφο Όροφος [<αρχ. /ïροφος < 'åρέφω (= στεγάζω)] (ο) ουσ. χώρος οικοδομής ανάμεσα σε δύο οροφές, που αποτελείται από ένα ή περισσότερα διαμερίσματα, πάτωμα ========= 2η Οροφή 1ος Όροφος ========= 1η Οροφή Ισόγειο ========= Ισόγειο Γιατί δεν το ψάχνεις, τουλάχιστον, προτού απαντήσεις; Αυτό είναι που δε μ'αρέσει, όχι το να διαφωνήσω και να κάνω κουβέντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Το Ιώβ μπορεί να γράφεται έτσι επιδή προφέρεται έτσι στην μητρική του γλώσσα. Αλλιώς προφέτρεται το Ιώβ, αλλιώς το Ιώβ και αλλιώς το Ηόβ. Καθώς όμως πλέον έχει χαθεί η προφορά στην ελληνική γλώσσα, δεν έχει διαφορά το ι από το η και το ο από το ω. Επομένως το ίδιο θα κάνει είτε το πούμε έτσι είτε αλλιώς. Υποθέτω κάτι ανάλογο ισχύει με το τραίνο. Γιατί το train δεν προφέρεται "τρέν" αλλά "τρέιν", και νομίζω ότι αυτό θέλουν να περάσουν με το -αι-, καθώς επίσης και το ότι είναι μακρό και όχι βραχύ. Όσο για το να ψάχνω το ό,τι λέω, μου είναι δύσκολο....δεν έχω λεξικά...(αυτό μάλλον το έχετε καταλάβει και από την ορθογραφία μου). Είμαι απαράδεκτος, το ξέρω... Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Καλά εμένα μου ήρθε στο μυαλό ένα τυπικότατο λάθος που όλοι έχουμε κάνει... εκείνο με το "πολύ", όταν ακολουθεί ρήμα είναι ποσοτικό "σε αγαπώ πολύ", ενώ όταν συνοδεύει ουσιαστικό ακολουθεί το ουσιαστικό "με πολλή αγάπη" και όχι "με πολύ αγάπη". Ελπίζω να το λέω σωστά και για το αγγελιόφορος εμένα μου άρεσει έτσι και όχι αγγελιάφορος! Α... επίσης ο τόνος στο χειρούργος είναι χειρουργός και σε όλες τι λέξεις με αυτή την κατάληξη, δε θυμάμαι που είχα διαβάσει πως όσες έχουν θετική έννοια τονίζονται στην λήγουσα και όσες έχουν αρνητική π.χ. κακούργος τονίζονται στην προηγούμενη συλλαβή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Το Ιώβ μπορεί να γράφεται έτσι επιδή προφέρεται έτσι στην μητρική του γλώσσα. Αλλιώς προφέτρεται το Ιώβ, αλλιώς το Ιώβ και αλλιώς το Ηόβ. Καθώς όμως πλέον έχει χαθεί η προφορά στην ελληνική γλώσσα, δεν έχει διαφορά το ι από το η και το ο από το ω. Επομένως το ίδιο θα κάνει είτε το πούμε έτσι είτε αλλιώς. Υποθέτω κάτι ανάλογο ισχύει με το τραίνο. Γιατί το train δεν προφέρεται "τρέν" αλλά "τρέιν", και νομίζω ότι αυτό θέλουν να περάσουν με το -αι-, καθώς επίσης και το ότι είναι μακρό και όχι βραχύ. <{POST_SNAPBACK}> Συμφωνώ μαζί σου, εν μέρει. Αλλά σκέψου το εξής: Μόνο στην αρχαία εποχή προφέρανε τις λέξεις οι Έλληνες. Μετά, η προφορά χάθηκε (υποθέτω, λόγω της κυριαρχίας των Ρωμάιων, χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος). Έτσι, οι Βυζαντινοί βάλανε τους τόνους (περισπωμένη, δάσεια κτλ) ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν πώς προφερόταν τι, αν και οι ίδιοι δεν είχαν αρχαία προφορά. Σήμερα, η προφορά δεν υπάρχει. Ούτε υπήρχε την εποχή που φτιάχτηκε, πχ, το τρένο (μιλάμε για Βιομηχανική Επανάσταση, τώρα). Άρα, το γεγονός ότι κάποτε μπήκε με "αι" ήταν, λογικά, αυθαίρετο, ώστε να προσομοιώνει τη λέξη "train". Παρομοίως και για το "Σαίξπηρ". Στα αγγλικά είναι Shakespeare. Ποιος μας λέει ότι αυτό το "shakes" μεταφράζεται ως "σαιξ" και όχι ως "σεξ"; Ποιος μας λέει ότι το "peare" μεταφράζεται ως "πηρ" και όχι ως "πιρ", ή "πυρ", ή "ποιρ", ή "πειρ"; Είναι πάρα, μα πάρα, πολύ υποκειμενικό το θέμα. Επιπλέον, το ήξερες ότι πλέον τα λεξικά γράφουν τη λέξη "Σέξπιρ"; Εγώ δεν το ήξερα' τώρα το βρήκα, τυχαία. Ψιλοκούφαθηκα. Αλλά, ναι, γιατί όχι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted June 7, 2005 Share Posted June 7, 2005 (edited) Βάρδε, Πιστεύω πως έχει νόημα να γράφει κανείς με πλαστο-μιμητική ορθογραφία τις λέξεις, για λόγους συνεννόησης (να καταλαβαίνουμε τι εννοείται - νομίζω το είπε προηγουμένως ο DD) και για λόγους αισθητικής. Δηλαδή, γράφοντας Σέξπιρ (και δη Σέξπυρ ) παραπέμπεις ούτως ή άλλως αλλού [σεξ + κάτι/κάποια ξενική κατάληξη], ενώ Σαίξπηρ πουθενά (ίσως στο a του Shakespeare). Α, και το Shakespeare είναι edit: κατά μία εκδοχή shake+speare ή shake+spear=shaker of spear[e]s=ο κραδαίνων δόρατα=ο πολεμιστής . Quasi-spam! Στο meeting ας πούμε, out of context, αν έβλεπα μίτιγκ θα μάντευα mitting (που δεν ξέρω αν υπάρχει και τι σημαίνει) ή τουλάχιστυον γράφοντας το πρώτο θα εννοούσα το δεύτερο. Για μένα έχει νόημα. Αλλά πάλι, ιδίως σε σχέση με την αισθητική, είναι προφανώς υποκειμενικό το θέμα... Οι Μούσες μαζί σου (σας), -Ορφέας Edited June 7, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 7, 2005 Share Posted June 7, 2005 (edited) ψιλοσπαμ, αλλά ως πληροφορία: Μόνο στην αρχαία εποχή προφέρανε τις λέξεις οι Έλληνες. Μετά, η προφορά χάθηκε (υποθέτω, λόγω της κυριαρχίας των Ρωμάιων, χωρίς να είμαι απόλυτα βέβαιος). Έτσι, οι Βυζαντινοί βάλανε τους τόνους (περισπωμένη, δάσεια κτλ) ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν πώς προφερόταν τι, αν και οι ίδιοι δεν είχαν αρχαία προφορά. η προφορά άρχισε να χάνεται στην Ελληνιστική εποχή. Η ίδια η ελληνιστική κοινή αποτελείται από "επιλεκτικά" εύκολους τύπους των τριών διαλέκτων της αρχαίας ελλάδας με βάση την αττική, και με την εξάπλωσή της χάθηκε και η προφορά. (φαντάσου σχεδόν ολόκληρη μια αυτοκρατορία να μιλάει μια ξένη γλώσσα - έτσι χάνεται) Αυτό αποδεικνύεται από γραπτά της εποχής, που παρουσιάζουν πολλά ορθογραφικά λάθη (μπερδεύουν ο με ω και ι,η -όχι ακόμα το υ γιατί διαβαζόταν εντελώς διαφορετικά). εντ οφ ψιλοσπαμ ρίαλ σπαμ: ΛΟΛ Ορφέα με τον Σαίξπιρ! Σαίξπηρ=Δοροκράτης! Edited June 7, 2005 by Throgos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 8, 2005 Share Posted June 8, 2005 Και εγώ αυτό ξέρω, ότι τότε που φτιάχτικε η κοινή ελληνιστική γλώσσα από τους αλεξανδρινούς μπίκαν και τα πνεύματα και οι τόνοι (και έχω ακούσει ότι στην αρχή βάζαν τόνους παντού....αν και δεν το πολυ-πιστεύω...). Τέλος πάντων, δεν έχω τίποτ'άλλο να προσθέσω και, για να αποφύγω το κίνδυνο να σπαμάρω, καλύτερα να σιωπίσω....( πολύ...τυπικό δεν ακούστικε αυτό; ) Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted June 8, 2005 Share Posted June 8, 2005 Eva la8oc pavtwc stn xrnsn tnc glwssac, pou paratnrnsa se parapavw posts, eivai n xrnsn tnc le3nc "profora". Ti pava pei "xa8nke n profora stnv ellnvikn glwssa" re paidia; Dnladn twra, otav milame sta ellnvika, ti kavoume; Dev proferoume; Ti skata, me tnlepa8eia tnv kavoume tn fasn; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 8, 2005 Share Posted June 8, 2005 Σωστό βικαρ. όπου "προφορά" βάλτε "αρχαία προφορά". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Eva suxvo mperdema pou me basavize paliotera gia xrovia kai to blepw kai edw apo pollouc, eivai me tic le3eic "epnreia" kai "epirron" (kai omorriza touc) kai sugkekrimeva to posa rw pairvei n ka8emia. Kai mia kai to 8ema brisketai sto katallnlo upoforoum: Poioc diafwvei oti eva kalo (etumologiko) le3iko kai mia kaln grammatikn eivai duo aparaitnta ergaleia gia evav (arxario) suggrafea; Osoi apo sac grafete, suvn8izete va kavete filologiko xtevisma stnv telikn morfn tou keimevou sac, wste vapofeugete ta glwssika la8n (oxi dnladn tic eskemmevec sac apokliseic apo tnv ka8ierwmevn glwssa, alla ta olis8nmata); Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Eva suxvo mperdema pou me basavize paliotera gia xrovia kai to blepw kai edw apo pollouc, eivai me tic le3eic "epnreia" kai "epirron" (kai omorriza touc) kai sugkekrimeva to posa rw pairvei n ka8emia. Πράγματι, μπλέκονται συχνά. επιρροή [<αρχ. 'åπιρροή < 'åπιρρέω] (η) ουσ. (μτφ.) επίδραση, επενέργεια, επηρεασμός | κύρος, δύναμη επιβολής επήρεια [<αρχ. 'åπήρεια < 'åπί + 'áρειή (= κατάρα, απειλή)] (η) ουσ. επίδραση, ιδ. η ηθική Kai mia kai to 8ema brisketai sto katallnlo upoforoum: Poioc diafwvei oti eva kalo (etumologiko) le3iko kai mia kaln grammatikn eivai duo aparaitnta ergaleia gia evav (arxario) suggrafea; Κατ'εμέ, είναι χρήσιμα για όλους τους συγγραφείς. Δε νοείται να μη γνωρίζεις το οπλοστάσιό σου. Osoi apo sac grafete, suvn8izete va kavete filologiko xtevisma stnv telikn morfn tou keimevou sac, wste vapofeugete ta glwssika la8n (oxi dnladn tic eskemmevec sac apokliseic apo tnv ka8ierwmevn glwssa, alla ta olis8nmata); Πάντα παλεύω το κείμενο. Και πάντα μου ρίχνει και μερικές γερές μπουνιές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Πάντα προσέχω τι γράφω και πώς το γράφω. Μερικά όντως τα κάνω επίτηδες. Άλλα που μου ξεφεύγουν χαίρομαι όταν μου τα επισημαίνουν, αλλά συνήθως έχω ανοιχτό το λεξικό που έχω εγκαταστήσει στον υπολογιστή μου. Έχω ερηνευτικό-σημασιολογικό-ορθογραφικό-λεξικό αρχαίων ρημάτων-ορθογραφικό και ερμηνευτικό στ'αρχαία-γραμματική και συντακτικό και φυσικά ξένων γλωσσών(κυρίως αγγλικά. Προς το παρόν μόνο σ'αυτή την ξένη γλώσσα γράφω και ευελπιστώ κάποια στιγμή ν'αρχίσω και στα ισπανικά). Το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, γιατί εκτός από οπλοστάσιο(χαρακτηρισμός του Βάρδου) οι ίδιες οι λέξεις είναι πηγή έμπνευσης για μένα και εκνευρίζομαι από τη λανθασμένη χρήση τους(ναι εκνευρίζομαι και με τον εαυτό μου πολλές φορές!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted June 11, 2005 Share Posted June 11, 2005 Διώροφος(ούτε δυόροφος, ούτε διόροφος, ούτε δυώροφος). Το πρώτο συνθετικό δεν προέρχεται από το "δύο", για να το γράψουμε με -υ-, αλλά από το "δις" που σημαίνει διπλός. Το -ώροφος γράφεται με ωμέγα και πάλι λόγω(σημ. δοτική) της δασείας που δεχόταν το όμικρον. <{POST_SNAPBACK}> Sumfwva me to le3iko tou Mpampiviwtn, Eroviana, kaveic la8oc sautnv sou tnv e3ngnsn. Katarxnv n le3n "orofoc" dev dasuvetai, yiloutai. To wmega stn le3n "diwrofoc" dikaiologeitai apo tnv ektasn tou braxeoc "o" se makru "oo" (dnladn "w"), eva faivomevo pou paratnrouvtav kata tn suv8esn stnv arxaia ellnvikn. Dev 8elw va avaparagagw to sxolio tou le3ikou edw (basika, dev to 8umamai kiape3w ), alla opoioc 8elei mporei va to tsekarei. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted June 11, 2005 Share Posted June 11, 2005 Γιατί πολλά από τα λεξικά μου διαρκώς συγκρούονται με το Μπαμπινώτη;;;;; Και μάλιστα είναι εκδόσεις πολύ παλαιότερες από τη δική του... Δεν είμαι σίγουρη.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted June 13, 2005 Share Posted June 13, 2005 (edited) Sauto to omorfo topic, to opoio brisketai sto forum tnc suggrafnc, 8ewrw kalo kai fusiologiko vavoi3ei n koubevta ligo parapavw --- sto katw-katw av kapoioc pragmatika evdiaferetai gia suvepn glwssoxrnsia, dev stnrizetai toso sto forum gia apavtnseic, oso se mia kaln grammatikn kai eva kalo le3iko. 8etw loipov proc suzntnsn kapoia erwtnmata pou mou proekuyav tov teleutaio kairo, se suvartnsn me tnv e3eli3n tou parovtoc 8ematoc, me kritikec pou givovtai se kapoia mou keimeva kai meva ar8ro, apospasma tou opoiou para8etw pio katw: 1. Uparxei, prepei va uparxei, mporei va upar3ei, mia "apoluta koivn glwssa" (dnladn koivn wc proc touc kavovec tnc), tnv opoia prepei o ka8e logotexvnc pou xrnsimopoiei va sebetai; 2. Poso briskete kai poso pisteuete oti prepei va diaferei n glwssa n ka8nmerivn, graptn h proforikn, apo tn logotexvikn; Ta la8n tote pou apavtouv stn mia, apavtouv kai stnv alln (kai avtistrofa); Pisteuete oti ta la8n auta prepei va eivai apofeuktea; 3. Poia n sxesn tou logotexvn me tn glwssa; Poso profavnc eivai autn; Poso proxwrnmeva eivai ta glwssika "proapaitoumeva" prokeimevou kaveic va grayei logotexvia; Τα λάθη του Φλωμπέρ06/06/2005 Hξερε ο Φλωμπέρ να γράφει; Στην τριετία 1919 - 1921, μια μεγάλη διαμάχη ξέσπασε ανάμεσα στους Γάλλους συγγραφείς, κριτικούς και φιλολόγους πάνω στο κατά πόσον ο μεγάλος Φλωμπέρ «έγραφε άσχημα». Tο ζήτημα έδειχνε σχετικώς περιορισμένου ενδιαφέροντος καθώς τους συνομιλητές απασχολούσαν τα «γραμματικά λάθη» του Γάλλου κλασικού, στην πραγματικότητα όμως η διαφωνία έθιγε σημαντικά καλλιτεχνικά ζητήματα, όπως η σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνική γραφή και στην «καθαρότητα της γλώσσας». O Gilles Philippe συγκέντρωσε το υλικό της διαμάχης στον τόμο «Flaubert savait-il ecrire?», προσφέροντας στους αναγνώστες του την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη γένεση και τη ρητορική μιας λογοτεχνικής σύγκρουσης, καθώς και τους όρους και τους μηχανισμούς κατανόησης του λογοτεχνικού έργου στη γαλλική πνευματική ζωή μετά τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Grenoble:Ellug, σ.201). Oπως εξηγεί η βιβλιοκριτικός του TLS Celine Surprenant, το ζήτημα της ελλιπούς γραμματικής γνώσης του Φλωμπέρ απασχολούσε τα γαλλικά Γράμματα πολύ πριν από το 1919. Mετά τη δημοσίευση της «Mαντάμ Mποβαρί» στα 1857, πολλοί συνήθιζαν να εντοπίζουν σοβαρές γραμματικές αδεξιότητες του δημιουργού της όπως λόγου χάριν λανθασμένη χρήση των προσωπικών αντωνυμιών και των συμπλεκτικών συνδέσμων, ασύμβατους συνδυασμούς χρόνων μέσα στην ίδια πρόταση, λανθασμένη χρησιμοποίηση της μέσης φωνής. Γιατί το ζήτημα αναβίωσε στα 1919; Για τον Gilles Philippe το πρόβλημα τού κατά πόσον η παραγωγή μεγάλης λογοτεχνίας απαιτεί τον σεβασμό των κανόνων της γραμματικής αποτελεί ένδειξη σημαντικών μεταβολών στην τρέχουσα καλλιτεχνική πρακτική. Kαι η περίπτωση του Φλωμπέρ αποτελούσε προσφορότατο πεδίο για τη διερεύνηση παρόμοιων θεμάτων, όπως απέδειξαν και τα μεταγενέστερα κρίσιμα κείμενα για το ύφος του Φλωμπέρ που έγραψαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 οι Zαν-Πωλ Σαρτρ, Nαταλί Σαρότ και Pολάν Mπαρτ. Tη διαμάχη του 1919 υποκίνησε, σύμφωνα με την Celine Surprenant, ένα άρθρο που παρατηρούσε ότι ενώ η «Mαντάμ Mποβαρί» ψηφίστηκε ως το καλύτερο γαλλικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, στην πραγματικότητα ήταν ένα έργο γεμάτο γραμματικά λάθη. Πώς ένας σπουδαίος συγγραφέας μπορούσε να αγνοεί στοιχειώδεις κανόνες της γραμματικής; H πρώτη απάντηση ήρθε από τον βιβλιοκριτικό Paul Souday, ο οποίος υποστήριξε ότι τα λάθη του Φλωμπέρ είναι ηθελημένα αποτελώντας τμήμα του ύφους του και όχι αποτέλεσμα άγνοιας. Στη διαμάχη έλαβε ακόμα μέρος ο Mαρσέλ Προυστ, ο οποίος δεν υπερασπίστηκε απλώς το στυλ του Φλωμπέρ, αλλά ανέπτυξε μια θεωρία περί ύφους μεταβάλλοντας τους όρους της συζήτησης. H μεγαλοσύνη του Φλωμπέρ, είπε, δεν σχετίζεται με τη «γραμματική ορθότητα», αλλά με τη «γραμματική ομορφιά» της γραφής του. Tο ζήτημα είναι αισθητικό. O Φλωμπέρ άλλαξε, σύμφωνα με τον Προυστ, την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο χρησιμοποιώντας τη γραμματική με τρόπο που αναδεικνύει τις «αμετάβλητες μοναδικότητες μιας στρεβλούς σύνταξης» μέσα στην οποία ζούμε. Συνδέοντας τη λογοτεχνία με τη γραμματική, ο Προυστ αμφισβήτησε τις απόψεις του μεγάλου ιστορικού της λογοτεχνίας Aλμπέρ Tιμποντέ, ο οποίος υποστήριζε ότι παρά τους στενούς δεσμούς τους, η λογοτεχνία δεν αποτελεί ζήτημα γραμματικής, αλλά ζήτημα «επινόησης ενός συναισθήματος». Γεγονός είναι ότι κανείς από τους συνομιλητές δεν αμφισβήτησε τη σπουδαιότητα του Φλωμπέρ. Oι απόψεις τους συγκρούστηκαν κυρίως πάνω στο θέμα των σχέσεων γραμματικής, ύφους και λογοτεχνικής επινόησης, με αποτέλεσμα να ανακινηθούν ζητήματα που έμελλε να απασχολήσουν τη θεωρία της λογοτεχνίας πολλές δεκαετίες αργότερα – και κορυφαίο ανάμεσα σε αυτά «την απόκλιση από τον κανόνα». [...] Ελισάβετ Κοτζιά Η Καθημερινή Edited June 13, 2005 by Vikar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.