Nihilio Posted May 29, 2005 Share Posted May 29, 2005 (edited) Είδος: αστική φαντασία, τρόμος Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1200+ - "Όλα είναι ένα τίποτα" Κατέληξε η Τόνια. Είχε προηγηθεί μια εκτενής φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου που την περιέβαλε. Τώρα, έχοντας φύγει από τις άκρως βαρετές διαλέξεις στη σχολή της (που δε σου μάθαιναν τίποτα) προχωρούσε άσκοπα στο κέντρο της πόλης. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε τίποτα να κάνει. Στα είκοσι της χρόνια τέτοιες μηδενιστικές θεωρίες στριφογύριζαν στο μυαλό της. Τα μαύρα της ρούχα έκαναν την ήδη ζεστή μέρα ακόμα πιο ζεστή. Τα μακριά (βαμμένα) κόκκινα μαλλιά της και τα πράσινα (χάρη στους φακούς επαφής της) σε συνδυασμό με το βάψιμό της (που είχε αρχίσει να σπάει από τον ιδρώτα) συμπλήρωναν το goth look της. Ήταν σχετικά κοντή και αδύνατη και ομορφούλα (Αν και η εμφάνισή της ξένιζε κόσμο.) Ατένισε το δρόμο και απογοητεύτηκε ακόμη περισσότερο. Ένα μελίσσι από ανθρώπους κατέκλυζε την πόλη, έτρεχε όλη την ημέρα, μέσα στη βουή του δρόμου άσκοπα, όπως όριζε το τίποτα που λέγεται ζωή. Έφτασε σε μια μικρή πλατειούλα και κάθισε σε ένα παγκάκι. Έβαλε το αριστερό της πόδι πάνω στο δεξί και κοίταξε προσεκτικά τους υπόλοιπους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πλατειούλα. Τέσσερα παιδιά που παίζανε ποδόσφαιρο ("Δεν ξέρουν τίποτα ακόμα για τη ζωή"), Ένα ζευγαράκι ("Τίποτα δε θα μας χωρίσει αγάπη μου! Χα! Το πιο περιεκτικό τίποτα που υπάρχει. Συνήθως αυτό το τίποτα γίνεται κάτι πριν το καταλάβεις.") ένα ταλαιπωρημένο γεράκο ("Με τίποτα δε θα ήθελα να είμαι σαν κι αυτόν στην ηλικία του.") και κάμποσους άλλους που δεν πρόσεξε. Γιατί το μυαλό της έφυγε από τη πολύβουη πλατειούλα και εστιάστηκε στον εαυτό της. Ένα πελώριο τίποτα την περιέγραφε κι αυτή. Οι γονείς της; Ένας λογιστάκος και μια νοικοκυρούλα. Δύο τίποτα που αποφάσισαν να ενώσουν τα τίποτά τους. Η προσωπική ζωή της: Άλλο ένα ΤΙΠΟΤΑ με κεφαλαία γράμματα. Οι φίλοι της σχεδόν ανύπαρκτοι. Κάποιοι γνωστοί και κάμποσες λυκοφιλίες που κατανάλωναν το χρόνο της χωρίς να της προσφέρουν τίποτα. Ερωτική ζωή; Άλλη πίκρα. Αν και ήταν εμφανίσιμη κατόρθωνε να απωθεί τους περισσότερους από όσους την πλησίαζαν με τις ιδέες της και τη συμπεριφορά της. Τους περισσότερους τους τρόμαζε, κάποιοι λίγοι από αυτούς που δεν τρόμαξαν από αυτή, την έκαναν να τρομάξει, ενώ οι υπόλοιποι τίποτα το αξιόλογο. "Τίποτα, ένα τίποτα είμαι" είπε χαμηλόφωνα και ταυτόχρονα η ενδοσκόπησή της τερματίστηκε, όταν πρόσεξε ότι ένας παππούς που είχε κάτσει δίπλα της την κοίταζε παράξενα. "Ηλίθια!", είπε από μέσα της, "Πάντα ρεζίλι γίνεσαι με αυτά που κάνεις." Για πρώτη φορά Τον πρόσεξε. Ήταν ένας άντρας που την παρατηρούσε ώρα. Δε πρέπει να ήταν μεγαλύτερος από τριάντα, ψηλός, αδύνατος, κοντά μαλλιά, χωρίς τίποτα αξιοσημείωτο πάνω του. "Τι γίνεται φίλε; Για γκόμενα ψάχνεις;" σκέφτηκε ενοχλημένη. Τον κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά και τα βλέμματά τους ενώθηκαν για μια στιγμή. Αυτό που είδε μέσα στα μάτια Του την τάραξε. Αντί για κάποια σπίθα, κάποιο συναίσθημα, οτιδήποτε, στα μάτια αυτά καθρεπτιζόταν ένα απέραντο τίποτα, μια πρωτόγνωρη γι' αυτή αίσθηση κενού που ξύπνησε μέσα της δέος. Μια ανατριχίλα την διαπέρασε. Τράβηξε απότομα το βλέμμα της και πήρε μια βαθιά ανάσα. Τον είδε να την πλησιάζει. Πήγε να σηκωθεί, αλλά μάταια. Είχε παραλύσει. Κάθισε δίπλα της στο παγκάκι, την κοίταξε στο πρόσωπο και της χαμογέλασε. - "Ενδιαφέρουσα παρατήρηση." της είπε με ένα μυστηριώδη τόνο. Ένα ακόμα ρίγος τη διαπέρασε, βλέποντας τη μορφή της να αντανακλάται μέσα στο απέραντο κενό των ματιών Του. -"Ποία;" ρώτησε σχεδόν ξέψυχα. -"Αυτό που είπες για τον εαυτό σου. Ότι είσαι ένα τίποτα.", της απάντησε αυτός. Ο τόνος της φωνής Του την ηρέμησε. Ένοιωσε ότι τίποτα δε θα έπρεπε να την κάνει να ανησυχεί. -"Σκέφτηκες ποτέ τι είναι το τίποτα;", συνέχισε Αυτός. -"Μια έννοια… Τίποτα… χμ…" προσπάθησε να του απαντήσει κομπιάζοντας. Όχι, δε το είχε σκεφτεί. -"Για την αγάπη που δείχνεις πως το τίποτα, ανάγοντας τα πάντα σε αυτό, κάπως παράδοξο μου φαίνεται να μην το έχεις κατανοήσει." Αυτή απλά ένευσε καταφατικά. -"Αν θες θα μπορούσα να σου εξηγήσω τη φύση του. Απλά ακολούθησέ με." Είπε και σηκώθηκε από το παγκάκι. Η Τόνια για τίποτα στον κόσμο δε θα έχανε την ευκαιρία να μάθει κάτι τέτοιο. Μια φλόγα για γνώση έκαιγε μέσα της που τίποτα δε μπορούσε να σβήσει. Ούτε καν σκέφτηκε ότι ακολουθούσε κάποιον για τον οποίο δε γνώριζε τίποτε απολύτως. Ούτε το όνομά του. Υπάκουα τον ακολούθησε ως έξω από μια πολυκατοικία. Αυτός της άνοιξε την πόρτα και την οδήγησε μέσα. Στο τίποτα… Βρέθηκε αντί για την είσοδο μιας πολυκατοικίας σε μία απέραντη άβυσσο, οπού παντού υπήρχε το Τίποτα… Ένοιωσε το μυαλό της να ουρλιάζει από τρόμο καθώς βρέθηκε κυριολεκτικά στη μέση του Πουθενά… Γύρισε το βλέμμα της προς το σύντροφό της. Τη θέση των ρούχων του είχε πάρει ένα παράξενο, μεγαλοπρεπές κουστούμι με μια μακριά κάπα, φτιαγμένη θαρρείς από το ίδιο παράξενο Τίποτα που υπήρχε παντού γύρω της. - "Που είμαστε;", ψέλλισε, "Ποίος είσαι;" Την κοίταξε αμίλητος με το άδειο βλέμμα του, ολόιδιο με την κενότητα που την περιέβαλε. - "Ποιος στο διάολο είσαι;" Του ούρλιαξε υστερικά. - "Ακόμα δε κατάλαβες γλυκιά μου; Το Τίποτα!" της απάντησε. Προσπάθησε να βάλει σε κάποια τάξη τις σκέψεις της. Αδύνατον. Έτρεχαν στο κεφάλι της σαν κοπάδι από ποντίκια σε πλοίο που βυθίζεται. - "Να σου εξηγήσω" της είπε Εκείνος βλέποντας το απορημένο, πανικοβλημένο βλέμμα της, "Είμαι ένα Ον. Πίσω από κάθε πράγμα, πίσω από κάθε ιδέα, πίσω από κάθε έννοια υπάρχει ένα Ον, μια ύπαρξη, κάτι σαν αυτό που εσείς οι άνθρωποι λετε "θεός". Αυτό είναι το βασίλειό μου, το Αιώνιο Τίποτα. Τίποτα το υπαρκτό δε χωράει εδώ." - "Και γιατί μου μίλησες; Τι θες από μένα;" τον ρώτησε διστακτικά. - "Με τράβηξε η αφοσίωσή σου σε μένα." Τον κοίταξε ερωτηματικά για πολύ ώρα. - "Τι θέλεις από εμένα;" ρώτησε τελικά, σπάζοντας τη σιωπή τους. - "Δε καταλαβαίνεις;", τη ρώτησε, "Περνάω την Αιωνιότητα στο Τίποτα. Πόσο συναρπαστικό σου φαίνεται αυτό;". Ο τόνος της φωνής του ανέβαινε. - "Έχεις ιδέα πόσο βαρετά είναι εδώ;" συνέχισε απτόητος, "Δεν αντέχω μόνος μου. Γι' αυτό βρήκα εσένα. Θα μου κρατάς συντροφιά αιώνια." Ολοκλήρωσε. Η Τόνια κοίταξε γύρω της. Το κενό την περιέβαλε, το τίποτα που ήταν γύρω της την έκανε να πνίγεται. Ήξερε πως δε θα άντεχε άλλο αυτή την τρέλα. Η ιδέα και μόνο ότι θα πέρναγε την αιωνιότητα σε αυτή την Άβυσσο ήταν ικανή να την ρίξει σε ένα τρελό πανικό. Κατάλαβε για πρώτη φορά το πόσο φριχτό ήταν το τίποτα. Πόσο ανόητες οι ιδέες και οι θεωρίες της. Με μικρά βήματα προς τα πίσω προσπάθησε να φύγει μακριά Του. - "Δε μπορείς να με κρατήσεις εδώ." Του είπε με τρεμάμενη φωνή και κλάματα τρόμου να τρέχουν στα μάγουλά της, δάκρυα μαύρα από τη λιωμένη μάσκαρά της. "Δε χωράω εδώ και το ξέρεις καλά! Εδώ χωράει μόνο το Τίποτα" Την πλησίασε και την αγκάλιασε, όσο κι αν προσπάθησε να τραβηχτεί μακριά του. Την κοίταξε στα μάτια και της είπε, σηκώνοντας το αριστερό του φρύδι -"Κι όμως γλυκιά μου, το είπες και η ίδια. Είσαι ένα Τίποτα!" Edited September 15, 2005 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 30, 2005 Share Posted May 30, 2005 Διαβασα το στην αγκαλια του τίποτα ... Πολύ όμορφο και μου άρεσε το τέλος κια πιο συγκεκριμενα η τελευταία σκην που την αγκαλιαζει !!! U ROCK !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 31, 2005 Share Posted May 31, 2005 Ατμοσφαιρικότατο. Και καλή ιδέα. Μου αρέσουν πολύ οι μικρές ιστορίες με ατμόσφαιρα, με κάνουν να σκέφτομαι απεικονίσεις τους... Ενώ με μια μεγάλη ιστορία είναι δυσκολότερο, πρέπει να απομονώσεις μια σκηνή και να φτιάξεις κάτι σχετικό. Μια μικρή ιστορία με δυνατές εικόνες είναι κατά τη γνώμη μου ευκολότερο να απεικονιστεί. Σταματάω τις φλυαρίες μου. Πολύ όμορφη ιστορία, θα μου άρεζε να διαβάσω πολλές τέτοιου μεγέθους και ατμόσφαιρας σε ένα σκοτεινά και μυστηριακά εικονογραφημένο designάτο βιβλιαράκι! Υ.Γ. Καμιά μέρα μπορεί να κάνω μια εικονίτσα γι αυτό το κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 31, 2005 Author Share Posted May 31, 2005 Νίεννα, η προσφορά σου για εικονογράφηση είναι καλοδεχούμενη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 1, 2005 Share Posted June 1, 2005 Τίποτα μμμμ υπέροχο. Μ' αρέσει πώς στο τέλος οι θεωρίες της Τόνιας καταρρίπτονται όταν μαθαίνει σε τι ακριβώς πίστευε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted April 2, 2016 Share Posted April 2, 2016 Ωραία ιστορία, με μια καλή έμπνευση και ωραία εκτελεσμένη. Αναρωτιέμαι αν οι ανά τον κόσμο μηδενιστές θα άλλαζαν άποψη στην αγκαλιά του Τίποτα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 3, 2016 Author Share Posted April 3, 2016 Πού το ξέθαψες αυτό ρε Will Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted April 3, 2016 Share Posted April 3, 2016 (edited) Κάνω βόλτες εκεί πίσω που δεν ήμουν μέλος ακόμα και διαβάζω πράγματα! Βρήκα και ένα μυθιστόρημα που έχεις γράψει αλλά ο σύνδεσμος δε λειτουργεί πια. Edited April 3, 2016 by WILLIAM Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.