Δεμένο με μαχαίρια

[Clerk1038]

ΟΝΟΜΑ: Δεμένο με μαχαίρια

ΕΙΔΟΣ: Δραματικό

ΣΤΙΧΟΙ: 16

 

Ένα κορμί σφιχτά δεμένο με μαχαίρια

άτσαλα λέει πως το πλήγωσε η μοίρα

μα ανελέητα τα φιλικά τα χέρια

τραχιά το πλένουν με αφρό και με αλμύρα

 

Πελεκημένο μου κουφάρι βολοδέρνεις

στον ποταμό της παρωδίας αφημένο

εγώ σε πότιζα ημέρες να υφαίνεις

τώρα μακριά σε στέλνω παραστρατημένο

 

Χαμογελά το ακριβό μου το μαχαίρι

που έχει χρόνια στο τραπέζι θερισμένα

είναι μονάκριβο αυτό δεν έχει ταίρι

σφαγή γενιών πτέρνες τα άκρα του λουσμένα

 

Κάθε που λέω παραμύθι να απλώσω

απλώνω δίχτυα στα τσιμέντα της αβύσσου

αντί ορφανή πέστροφα να τσαλακώσω

σαρώνω στίγμα άρρητο του παραδείσου

 

[Nick V.]

(Κώστα, αν σε ενοχλεί ο «ποιητικός διάλογος» πες το μου γιατί παρασύρομαι εύκολα και δεν το καταλαβαίνω όταν γίνομαι ενοχλητικός...)

 

Ένα κορμί γυμνό από μαχαίρια

γδέρνει βουβά μία στεγνή λαχτάρα

κρύβει κραυγές σ' απύθμενα τεφτέρια

κερί που φέγγει σαν ελπίδα στην αντάρα

 

κουφάρι μου τραχύ αργοπεθαίνεις

σ' ωκεανούς βυθίζεσαι πνιγμένο

εγώ σε βάφτιζα σε λέξεις να πικραίνεις

τώρα σε κλαίω σαν κελί καταραμένο

 

Χαμογελά το ακριβό μου το μαχαίρι

σαν τ' ακονίζω σε πετράδια μαγεμένα

είναι καράβι που το δέρνει το αγέρι

σαν κόβει θάλασσες απ’ όνειρα φθαρμένα

 

Κάθε που λέω ένα δάκρυ να απλώσω

απλώνω πέτρες στην αυλή ενός θιάσου

αντί με βάγια από μερσίνια να σε ντύσω

στρώνω καρφιά τη θλίψη στην καρδιά σου
 

 

[Clerk1038]

Νίκο μου αρέσει πολύ. Αυτό:

κι αν την αναπνοή σου μέσα σου
για χρόνια την κρατήσεις
θα βγει ποτέ της ακατέργαστη και τέλεια
λες κι ανάσαινες πάντα;

που το έγραψες τις προάλλες με τρύπησε πέρα για πέρα.