ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

[brave]

Τα Δυόμισι πρώτα κεφάλαια απο μιά ιστορία φαντασίας με αρκετό χιούμορ που ακόμα έχω μισοτελειωμένη, και βασίζεται στην σύγχρονη συνομωσιολογία, και σε μια απο τις πιο γραφικές μορφές της.

Το βιβλίο που αναφέρω φυσικά δεν υπάρχει (η μάλλον δεν έχει εκδωθεί ακόμα γιατί όλα είναι πιθανα). Τα πρόσωπα είναι πραγματικά, και κάποια επέμβαση στα ονόματα νομίζω πως είναι εμφανείς (τουλάχιστο για το άτομο του "προφήτη") και δεν πιστεύω να υπάρξει έστω και ένας που να μην καταλάβει σε ποιόν αναφέρομαι...

Απολαύστε το και κριτικάρετέ το.

 

 

 

 

 

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

 

Είμαι περήφανος που είμαι Ελ-ληνας, και πατάω στα εδάφη της κούφιας Γης των πατέρων μας, γιατί όταν οι άλλοι ζούσαν σε σπηλιές και κυνηγούσαν μαμούθ, εμείς ζούσαμε στο αστροσκάφος των Ε, και βάζαμε ρομπότ να τα κυνηγάνε!

 

 

1.ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΣ

 

 

 

"Και τι είναι τελικά τα άστρα;" Ρώτησε ο Αλέξανδρος καταπίνοντας μια δόση κρυφής ειρωνείας τον θανάσιμα τραυματισμένο γιατρό.

"Το ότι ενδιαφέρεσαι να μάθεις γιατί τελικά σκοτώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι, νεαρέ δραπέτη είναι ενθαρρυντικό, όμως δυστυχώς είσαι το ποίο λάθος άτομο για να μάθει το αιώνιο μυστικό" -ξερόβηξε- "ακόμη κι αν σου μεταδώσω το μεγαλύτερο μυστικό της ανθρώπινης ιστορίας, υπάρχει περίπτωση κάποιος σαν εσένα να το διαδώσει"? Αν και η ερώτηση είχε αρνητικό χαρακτήρα, τα μάτια του γιατρού έδειχναν να εκλιπαρούν για μια θετική απάντηση.

Ο Αλέξανδρος έδειξε να σκέφτεται λίγο, και έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα έσκυψε προς το μέρος του και έκανε ένα νόημα άρνησης λέγοντας "δε νομίζω γιατρέ. Δεν έχω σχέση με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και με τις παράξενες ιδεολογίες, και ούτε θα ήθελα. Στη φυλακή βρέθηκα όπως σου είπα γιατί προγραμμάτιζα πλαστές πιστωτικές μονάδες σε κυβερνητικές κάρτες " έκανε ένα νεύμα προς τους σκοτωμένους αστυνομικούς "τώρα εκτός από την απόδραση έχω φορτωθεί και συμμετοχή στο φόνο των αστυνομικών της κυβερνητικής φρουράς.. -χαμογέλασε- κι αν δεν αλλάξω επειγόντως ταυτότητα....-αναστέναξε- μου έχουν ήδη φορτώσει και ανάμειξη με την οργάνωση των Αποκαλυπτών αφού συμμετείχα παρά τη θέλησή σας στην απόδρασή σας" ξανακούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

"Δεν είμαστε τρομοκράτες" -άρχισε να λέει ο γιατρός, ο Αλέξανδρος τον διέκοψε προβαίνοντας σε μια δεικτική χειρονομία και μιλώντας με κάπως έντονη και θυμωμένη διάθεση "Απλά ξέρεις κάτι; πραγματικά θα ήθελα να καταλάβω γιατί θυσιάζετε έτσι τις ζωές σας για τα άστρα, τι το παράξενο έχουν; οι κυβερνητικοί έχουν αποικίες σε όλους τους γύρω πλανήτες" έκανε μια χειρονομία ειλικρινής απορροίας κοιτώντας το τραύμα του γιατρού στη δεξιά θωρακική κοιλότητα και αναστέναξε.

Ο Αλέξανδρος άνοιξε το στόμα να ξαναμίλησε, αλλά ο γιατρός έκανε μια χειρονομία σταματώντας τον, και του είπε με σπασμένο ύφος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και ειρωνικό "Κανείς δεν πήγε ποτέ φίλε μου στα άστρα, γιατί αυτά δεν υπάρχουν"! Ο Αλέξανδρος γούρλωσε τα μάτια, αλλά δε μίλησε, κι έτσι γιατρός συνέχισε "οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν, είμαι μάλλον ο τελευταίος από αυτούς που διάβασαν ένα από τα απαγορευμένα βιβλία .....-πήρε ανάσα κι έβηξε ξανακάνοντας χειρονομία να μην τον διακόψει ο Αλέξανδρος- Τα απαγορευμένα βιβλία τα είχε γράψει ένας μεγάλος προφήτης σε αυτόν εδώ τον τόπο στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν ονομαζόταν Ελλάδα -τώρα ο γιατρός μιλούσε βιαστικά και με πάθος - Κάποτε υπήρχε μια σκοτεινή αυτοκρατορία που λεγόταν Ατλαντίδα, τα άστρα είναι δορυφόροι τους, δεν υπάρχουν ούτε άστρα ούτε ουρανός, -μιλούσε ακόμη πιο βιαστικά - οι Άτλαντες είναι η κυβέρνηση, -έβηξε- αυτοί ήταν όλες οι κυβερνήσεις που περάσανε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα άστρα είναι οι δορυφόροι που είχαν στείλει σε παλαιότερες εποχές, δεν υπάρχει η Γη, αυτό που βλέπεις είναι όλο το σύμπαν, και είναι το εσωτερικό μιας σφαίρας που περικλείει τον περιβόητο ουρανό και τα περίφημα άστρα που σου δείχνουν οι κυβερνητικοί ότι στέλνουν αποστολές έρευνας -ο γιατρός μιλούσε και έβηχε, ενώ το τραύμα των ακτινοπίστολων άνοιξε όπως ήταν αναμενόμενο κι άρχισε να αιμορραγεί- Ο προφήτης και η ομάδα έψιλον το γράφουν ξεκάθαρα στα ιερά βιβλία –έβηχε και έβγαζε αίμα από το στόμα ενώ τα λόγια του γίνονταν όλο και πιο ασυνάρτητα προκειμένου να προλάβει να πει αυτά που ήθελε – ο προφήτης…. Βλέπω τη γλυκιά του μορφή… λεπτοκαμωμένος μεσήλικας με μούσι και ένα βλέμμα όλο στοχασμό, -έδειξε να χαμογελά στη σκέψη της μορφής του προφήτη, απότομα όμως τον έπιασε υστερία κι άρχισε να μιλάει γρήγορα- η Γη είναι κούφια και ζούμε στο εξωτερικό, είναι κοίλη και ζούμε στο εσωτερικό, είναι και κυλινδρική ,είναι και επίπεδη….. οι κυβερνητικοί είναι δρακονιανοί, -μέσα στο παραλήρημά του έβγαλε ένα τελευταίο ουρλιαχτό, το κύκνειο άσμα της οργάνωσης των Αποκαλυπτών- Όλα είναι μια συνομωσία, μια παγκόσμια συνομωσία...."

Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια, και έγειρε νεκρός στις γραμμές του παλιού μετρό.

Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε όρθιος ρίχνοντας μια συμπονετική ματιά στο πτώμα, ύστερα είδε το ρολόι του, σε 2 ώρες περίπου θα έβγαινε από την κρυψώνα του, και θα πήγαινε να βγάλει νέα χαρτιά, καθώς και ένα εισιτήριο για όσο ποιο μακριά μπορούσε -ίσως για την αποικία του Άρη -που ....δεν υπάρχει- . Βημάτιζε αργά ανάμεσα στα πτώματα των Αποκαλυπτών, και στο μυαλό του στριφογύριζαν οι παράξενες ιδέες τους , συμπληρώνοντας πως ακόμη κι αν είναι αλήθεια, σε τι θα εξυπηρετούσε μια τέτοια επανάσταση; -χαμογέλασε κάπως πικρόχολα- ακόμη κι αν είναι αλήθεια πως οι περίφημοι Άτλαντες είναι αυτοί που εξουσιάζουν, σε τι θα διέφερε αν εξουσίαζε κάποιος άλλος;

"είσαι το ποιο λάθος άτομο για να μάθει το αιώνιο μυστικό" είχε πει ο γιατρός, τα λόγια στριφογύρισαν στο μυαλό του ενώ λεηλατούσε τις τσέπες των νεκρών αποκτώντας κάμποσες χιλιάδες γνήσιες πιστωτικές μονάδες, χαμογέλασε και σκέφτηκε πως αυτό ήταν εντελώς σχετικό. Για τις ιδέες των Αποκαλυπτών ναι, σίγουρα ήταν το πλέον λάθος άτομο, αφού όχι μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει σε κανέναν για αυτή τη συζήτηση, αλλά δεν είχε καν τη θέληση να πάρει στα σοβαρά ούτε μια λέξη από τα παρανοϊκά τους πιστεύω, όμως ίσως τελικά και να ήταν το καταλληλότερο άτομο γενικότερα, αφού θα σταματούσε να αποκτά μέλη μια τρομοκρατική οργάνωση που τα ιδανικά της τα αντλούσε από ένα παράξενο βιβλίο συνομοσιολογίας των αρχών του περασμένου αιώνα.

 

 

 

2 ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ

 

 

William J. Brown, προγραμματιστής ρομποτικών συστημάτων εξόρυξης ορυκτού πλούτου, γεννημένος στην επαρχία της Αυστραλίας της Γης, πήρε μέρος σε μετεκπαιδευτικά σεμινάρια στον Άρη στα συστήματα που χρησιμοποιούνται τοπικά, και στους τέσσερις περίπου μήνες της διαμονής του στον κόκκινο πλανήτη έχει δείξει δείγματα ταλαντούχου ατόμου που καθημερινά αποκτά ολοένα και περισσότερο το σεβασμό των συναδέλφων του.

Από τα άτομα που μπορείς να μιλάς μαζί τους για ώρες κάθε μέρα, και μετά από μια ολόκληρη ζωή να μην έχεις μάθει τίποτα για αυτούς. Και φυσικά ο W.J. Brown είχε λόγους να μη μάθει κανείς τίποτα για αυτόν και το παρελθόν του ως Αλέξανδρος αφού ο Άρης δεν πρόσφερε άσυλο σε καταζητούμενους εγκληματίες της Γης.

Ένα πράγμα μόνο φοβόταν -να μην τύχει να τον δει κάποιος που τον γνώριζε- κάτι που είχε ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί, αλλά με τα παράξενα παιχνίδια που παίζει η τύχη σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν μπόρεσε να το αποφύγει.

Ο Αλέξανδρος αν και είχε σπουδάσει στη Γη σχετικά με τα ρομποτικά συστήματα εξόρυξης, ποτέ δεν είχε ασκήσει αυτό το επάγγελμα αφού στη Γη η εξόρυξη πραγματικών ορυκτών ήταν κάτι το ξεπερασμένο εδώ και μισό αιώνα περίπου, μαζί και τα σχεδόν ανύπαρκτα πλέον ορυκτά που στις περισσότερες εφαρμογές τους είχαν σταδιακά αντικατασταθεί από συνθετικά ενώ για εφαρμογές που η χρήση μετάλλων ήταν απαραίτητη, στους παλιούς σκουπιδότοπους υπήρχε άφθονο υλικό για ανακύκλωση, πολύ περισσότερο από τις Γήινες απαιτήσεις για τις επόμενες δυο – τρεις χιλιετίες, η αποικία του Άρη είχε όμως μεγάλη ανάγκη από πρώτες ύλες, και ο Αλέξανδρος σκέφτηκε πως έπρεπε να εκμεταλλευτεί την περίσταση ώστε να κάνει ένα κερδοφόρο επάγγελμα.

Έτσι προσπαθώντας να καλύψει τις αδυναμίες του μελετούσε εντατικά σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο του στο Κ.Ε.Ε. ( ΚΕΝΤΡΟ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ, που ήταν στην Αρειανή αποικία κάτι ανάλογο με τις Γήινες ψηφιακές αρχειοθήκες), και με την εξυπνάδα του και την ευελιξία σκέψης που διέθετε κατάφερε μόλις πριν συμπληρώσει το πρώτο τετράμηνο της καριέρας του να είναι αρκετά αξιόπιστος επαγγελματίας με φανερά πολύ καλές προοπτικές.

 

Ένα απόγευμα είχε κάτσει αρκετά αργά στο τοπικό κέντρο επιμόρφωσης, το οποίο είχε μια σχετικά γρήγορη για τα δεδομένα του Άρη, δικτυακή σύνδεση με μια από τις μεγαλύτερες ψηφιακές αρχειοθήκες της Γης, και αφού είχε βαρεθεί τη μελέτη, σχεδόν ασυναίσθητα άρχισε να ψάχνει στοιχεία σχετικά με τους Αποκαλυπτές.

Τότε άκουσε μια πολύ – μα πάρα πολύ γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομά του, και γυρνώντας να κοιτάξει είδε εντελώς σαστισμένος την λεπτή σιλουέτα της πρώην γυναίκας του που νόμιζε πώς παράτησε στη Γη, να τρέχει προς το μέρος του … σίγουρα ήταν το τελευταίο πρόσωπο που ήθελε να δει στον Άρη (ή οπουδήποτε αλλού)!

“Αλέξανδρε” ο Αλέξανδρος ενστικτωδώς ανασηκώθηκε σαν να ήθελε να γυρίσει και να το βάλει στα πόδια…αλλά… να πάει που?

“Αλέξανδρε, δόξα το Φουρίκη είσαι ζωντανός”!!!

Ο Αλέξανδρος μέσα στην αμηχανία του μόνο τραύλισε μια ηλίθια ερώτηση “δόξα…ποιόν”?

“Αυτόν” απάντησε η Βίκυ και του έδειξε την οθόνη ενώ τον αγκάλιαζε!

Ο Αλέξανδρος αισθανόταν παγιδευμένος στην αγκαλιά της Βίκυ, σαν σε πλοκάμια ενός θαλάσσιου τέρατος που βγήκε από την άβυσσο για να τον καταπιεί, ενώ η οθόνη έδειχνε μια αφίσα από το λημέρι των Αποκαλυπτών, με το πρόσωπο ενός σκυθρωπού, ξερακιανού μεσήλικα, ο οποίος είχε ένα εντελώς παρανοϊκό βλέμμα στα μάτια του που γυάλιζαν, πάνω σε μια φάτσα που έμοιαζε περισσότερο με γραφική καρικατούρα τροφίμου ψυχιατρικής κλινικής! Αυτός ήταν ο προφήτης λοιπόν!

Ήθελε δεν ήθελε ο Αλέξανδρος έφυγε με τη Βίκυ από κει μέσα εκείνο το βράδυ, κάνοντας μέσα στο σοκ και την αμηχανία του λίγο πριν βγουν απ’ την αίθουσα μια ακόμη ηλίθια ερώτηση “καλά πως σου ήρθε να αποχωριστείς η Γη και να έρθεις στην αποικία του Άρη”? και φυσικά πήρε την….καταλληλότερη απάντηση από τη Βίκυ που έδειχνε να πετάει στα…. άστρα (που φυσικά, δεν υπάρχουν)! “Ε, δεν είμαστε και τόσο μακριά, δεν νομίζεις” γύρισε και του έκλεισε το μάτι πονηρά σαν να του έλεγε πως κι εκείνη γνωρίζει το μυστικό που εκείνος προσπαθεί να φυλάξει για τον εαυτό του, και συμπλήρωσε ανέμελα σαν να έλεγε το ποιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου “αφού μόνο οι αφελείς πιστεύουν την κυβερνητική συνομωσία περί άστρων και σαχλαμάρες”

Βγαίνοντας απ΄ την αίθουσα γύρισε το βλέμμα του και κοίταξε την παρανοϊκή φάτσα του προφήτη στην οθόνη, και σαν παραίσθηση από τα απανωτά σοκ έμοιαζε και έμοιαζε να του λέει τα τελευταία λόγια του γιατρού “ ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ, ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ”

 

 

3.ΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ

 

 

Αν και δεν ήθελε να το παραδεχτεί, το βράδυ ήταν τέλειο, όμως μόλις τον πήρε ο ύπνος άρχισαν οι εφιάλτες.

Είδε πως ξυπνούσε, και αντί να έχει στο πλάι του το –παρ’ όλο που δεν ήθελε να το βλέπει έτσι- θελκτικότατο κορμί της Βίκυ, να ροχαλίζει στην αγκαλιά του η ξερακιανή μορφή του Φουρίκη!

Είδε το γιατρό να κραυγάζει για συνομωσίες, είδε τον εαυτό του αρχηγό των Αποκαλυπτών να τον κυνηγάνε και να τον πυροβολούν κυβερνητικοί αστυνομικοί….

Τελικά, κατάφερε να ξυπνήσει!

Κοίταξε τη Βίκυ που κοιμόταν ακόμα, με αρκετά καχύποπτο βλέμμα, και η μισή του θέληση τον πίεζε να βγάλει το ακτινοπίστολο από το συρτάρι του κομοδίνου, και να την εξαφανίσει μια για πάντα από τη ζωή του.

Τότε είδε το κουνούπι που προσγειώθηκε στον ώμο της, και εντελώς μηχανικά το έδιωξε με μια κίνηση προσπαθώντας ευγενικά να μην την ξυπνήσει.

Τη μια στιγμή ένοιωσε αμήχανα που φέρθηκε έτσι, περνώντας αστραπιαία απ το μυαλό του η σκέψη πως ίσως κατά βάθος τελικά δεν είναι μίσος και απέχθεια αυτό που ένοιωθε για κείνη, αλλά την επόμενη στιγμή τον έπιασε ένα ρίγος, και τον έλουσε απότομα κρύος ιδρώτας καθώς αναρωτήθηκε με μια αναλαμπή σκέψης «ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ»?

Ένοιωσε άρρωστος, ήθελε να μιλήσει με κάποιον αμέσως, αλλά η Βίκυ δεν ήταν η κατάλληλη, μια και ήξερε πολύ καλά τι θα του έλεγε, κι εκείνος ήθελε μια –όσο γίνεται- λογική απάντηση.

Πέρασε απ το μυαλό του η μυρμηγκοφωλιά που απέφυγε να πατήσει πριν μερικές ημέρες –τότε δεν είχε σκεφτεί καν το παράδοξο της ύπαρξής της στο αποστειρωμένο περιβάλλον του θόλου μιας διαστημικής αποικίας- και ανατρίχιασε καθώς θυμόταν την αιμόφυρτη φιγούρα του γιατρού να μιλά για συνομωσίες, και την σκυθρωπή μορφή με το παρανοϊκό βλέμμα του προφήτη των Αποκαλυπτών «όχι» σκέφτηκε, «σίγουρα θα υπάρχει κάποια λογική εξήγηση»

 

 

(Ενωείται πως συνεχίζεται)

Edited May 30, 2005 by brave

[Nihilio]

Πολύ παρανοϊκό και πνευματώδες. Πρόσεχε μόνο κάποια τυπογραφικά λάθη όπως για παράδειγμα το πιο/ποιο, καθώς και τα κόμματα.

[Elsanor]

 

Φοβερή σάτιρα! Μόνο κοίταξε ξανά το κείμενό σου γιατί σε ορισμένα σημεία χάνεις λίγο τη σύνταξη και δύσκολα έβγαζα νόημα. Καλή φάση πάντως, περιμένω συνέχεια!

[brave]

χμμμ, δέχομαι ως απόλυτα σωστή την παρατήρηση για τα κόμματα. Τα χρησιμοποιώ αληθεια πάρα πολλύ, όμως εδω μάλλον το παρακανα...

(όπως και για την ορθογραφία, όμως συνήθως γράφω βιαστικά)

[Throgos]

χαχ! Καλό! Αν είχες λίγο πιο δομημένο λόγο και όχι τόσο ενθουσιώδη (όχι ότι είναι κακό, αλλά κουράζει) θα ήταν και καλύτερο. Συνέχισε έτσι!

[Oberon]

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και σίγουρα θα ήθελα να δω τη συνέχεια. Οι σκέψεις του χαρακτήρα, οι παρατηρήσεις που κάνει, μου εξάπτουν την περιέργεια να μάθω τι ακριβώς συμβαίναι τελικά, αν ο κόσμος είναι εικονικός, αν είναι όντως ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου η Γη είναι κοίλη ή ίσως κάτι άλλο που δεν φανταζόμαστε; Η παρατήρηση του κουνουπιού ήταν ένα πανέξυπνο σημείο, μια μόνο μικρή πρόταση που αλλάζει τα δεδομένα της ιστορίας εντελώς ξαφνικά.

Η μόνη τεχνική παρατήρηση που έχω να κάνω, πέρα από ορθογραφία κλπ, είναι πως το πρώτο μέρος είχε τεράστιες παραγράφους που δυσκόλευαν κάπως την ανάγνωση. Ελπίζω να διαβάσουμε τη συνέχεια σύντομα.