Atrelegis Posted May 31, 2005 Share Posted May 31, 2005 Η αίθουσα βούιζε σαν μελίσσι, ένας θόλος γεμάτος με φωνές από χίλιες διαφορετικές γλώσσες, κάθε μία η αντιπροσωπεία ενός άλλου λαού, από τον Ηλιακό σύστημα του Κόρασαντ, μέχρι τον απόμακρο πλανήτη των Κλωνοποιών, τα ενδότερα συστήματα του Έντορ και τις περιοχές του Εξώτερου Δακτυλίου. Οι φωνές τους έμοιαζαν να έχουν όλες τη χροιά της ανυπομονησίας, αποτέλεσμα χρόνων καταπίεσης. Πολλοί από αυτούς πρωτοστατούσαν με τα λόγια τους και αυτοί ήταν ανάμεσα σε αυτούς που συνέβαλλαν στο χειροκρότημα που σήμανε το Τέλος της Δημοκρατίας, τόσα χρόνια πριν. Λάβαρα ανέμιζαν, στολίζοντας σαν μανδύας την θέση του Καγκελάριου, που έφεραν επάνω τους σύμβολα που από καιρό είχαν θαφτεί κάτω από την αυτοκρατορική καταπίεση. Ο Τζαρ Τζαρ Μπινκς κοίταξε γύρω του, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Για είκοσι χρόνια, είχε ζήσει ανίκανος να πάρει εκδίκηση, κρυμμένος στον Ναμπού, πολεμώντας τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων τον πόλεμο ενάντια στους Σιθ, τόσο πριν όσο και μετά την πτώση της Αυτοκρατορίας. Κάποτε είχε έρθει ξανά εδώ και τα λόγια του είχαν σημάνει την αρχή ενός πολέμου, μίας μεγαλόπνοης δολοπλοκίας που είχε στοιχίσει μυριάδες ζωές και πολλούς σημαντικούς φίλους. Τώρα, καλούνταν να εκφέρει τον λόγο που θα σήμαινε το τέλος αυτού του κακού ονείρου και την είσοδο στην αφύπνιση του κόσμου, ώστε να κλείσει παλιές πληγές. «Κύριοι και κυρίες Συγκλητικοί! Εσείς, που πριν από όλους επιλεγήκατε να αντιπροσωπεύσετε τα έθνη σας! Κληθήκαμε εδώ, αυτή την ημέρα γιορτής, για να σημάνουμε το τέλος μίας εποχής σκοταδισμού και ανησυχίας! Μίας εποχής φόβου και παθών! Για είκοσι χρόνια, ζούσαμε μέσα σε μια παγίδα που οι Σιθ, τυφλωμένοι από τον θυμό και την πικρία για τους διωγμούς τους, μας είχαν οδηγήσει!» Χειροκροτήματα. Είχε κάνει μία εισαγωγή. «Αλλά τώρα, με την κατάρρευση του υπερόπλου τους, έχουμε διώξει αυτόν τον τρόμο από τα κεφάλια μας! Οι Ιππότες Τζεντάι, κάποτε δολοφονημένοι από αυτούς που θεωρούσαν συμμάχους, βρήκαν τον υπέρμαχο και γεννήτορα τους! Για άλλη μία φορά, οι τοποτηρητές του Γαλαξία θα σταθούν στο πλευρό μας, στους σκοτεινούς εκείνους τόπους που η Αυτοκρατορία επιχειρεί να αναγεννηθεί!» Οι Συγκλητικοί πλέον φώναζαν, επιδοκιμάζοντας σαν ένας κοινός οργανισμός, μία θέληση που θα σμίλευε τον Γαλαξία. Κρέμονταν από τα χείλη του, ζητώντας να ακολουθήσουν τον Καγκελάριο που θα τους έδειχνε τον δρόμο στην ειρήνη. Σάρωσε την αίθουσα με το βλέμμα του. Κενές καρέκλες διακρίνονταν σε κάθε θέση και υπήρχε μία κενή έδρα, εκεί που ο λαός του Τατουίν είχε τους αντιπροσώπους τους. Ήξερε πως έπρεπε να προτείνει το μέτρο. Πολεμούσαν δέκα χρόνια ενάντια σε αντιπάλους που ζητούσαν εκδίκηση. Η λύση για το τέλος της αιματοχυσίας βρισκόταν μπροστά τους. «Σαν πρώτο μέτρο ως νέος Καγκελάριος, προτείνω ένα νομοσχέδιο! Μία απόφαση, που πιστεύω θα κρίνει το μέλλον του Γαλαξία, γλιτώνοντάς μας από πολέμους, απαλλάσσοντας μας όπως και από μία πιθανή επανάληψη της ιστορίας. Έτσι λοιπόν, ζητώ από εσάς, να ψηφίσετε την αναγνώριση της Θρησκείας των Σιθ σαν επίσημη!» Ο γιγάντιος οργανισμός που ήταν οι συγκεντρωμένοι πάγωσε, στενάζοντας από έκπληξη. Σε όλο το ηλιακό σύστημα και πέρα από αυτό, υπήρξαν παγωμένα βλέμματα, νευρικά χαμόγελα, πρόσωπα που φωτίστηκαν από περαστική κακία και οργή. «Πώς;» ακούστηκε η στριγκή φωνή ενός αντιπροσώπου από τον Ζου-Σαρ, φουσκώνοντας τα χείλη του ώσπου έφτασαν το μέγεθος ανθρώπινου κεφαλιού. «Ζητώ να ψηφίσετε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Σιθ, όπως επίσης και την αναγνώριση της θρησκείας τους, σαν ισότιμη αυτής των Τζεντάι!» τα γόνατά του ριγούσαν και λύγισαν προς τα πίσω. Ξεροκατάπιε. Αν και ήταν από φύση του ποικιλόθερμο, ένιωθε ιδρώτα να σχηματίζεται στο μέτωπό του. «Να αναγνωρίσουμε τους Σιθ; Να τους δώσουμε μήπως δικαιοδοσία, για να μπορούν να μας καταστρέψουν εκ των έσω;» Αναταραχή. Τώρα οι φωνές ήταν αποδοκιμασία. Αν δε δρούσε γρήγορα, θα τον έστηναν στον τοίχο. Αναμενόμενη αντίδραση, έτσι; «Ο πόλεμος συνέβη γιατί αρνούμασταν αν αποδεχθούμε τους Σιθ! Η εξόντωσή τους, ο θάνατος των μαθητών και των δασκάλων τους, όλα αυτά έθεσαν εκτός ισορροπίας τη Δύναμη! Ήταν τελικά η εξόντωση της κάθε παράταξης που καταδίκασε τον Γαλαξία, όχι η συνύπαρξή τους! Βρισκόμαστε σε μία σκοτεινή στιγμή. Ακόμη και όσο μιλάμε, οι υποστηρικτές της Αυτοκρατορίας χτυπούν τους πλανήτες του Εξώτερου Δακτυλίου, διαθέτοντας ακόμη αρκετή επιρροή για να μας ρίξουν σε νέες αναταραχές! Και ανάμεσα τους, υπέρμαχοί τους, παραμένουν οι Σιθ! Το μίσος τους δεν είναι κάτι αθεράπευτο, αλλά θα συνεχίσει να μεγαλώνει, όσο δεν αναγνωρίζουμε τις αδικίες εις βάρος τους! Ήμουν εδώ, είκοσι χρόνια πριν, όταν ο Αυτοκράτορας Πάλπατιν αποκήρυξε τους Τζεντάι και σκότωσε μαθητές και Δασκάλους, ακόμη και παιδιά! Ήμουν εδώ όταν είδα τον Ναό να καίγεται, φωτισμένος από τις βολές των Κλώνων! Και όμως, αν και ξεκληρίστηκαν, οι Τζεντάι, οπλισμένοι με επιμονή, επέστρεψαν και κυριάρχησαν στους Σιθ, όταν κάποτε θεωρούνταν ανάθεμα και κυνηγιόνταν σα σκυλιά! Η ιστορία κάνει τον κύκλο της και αρκετά σύντομα, όλοι εμείς θα ξαναβρεθούμε σε αυτό το μέρος, ζητωκραυγάζοντας έναν δικτάτορα που θα έρθει, φέροντας ένα αποδιοπομπαίο τράγο και τον θάνατο της Δημοκρατίας! Πείτε μου λοιπόν, πόσο πολύ μισούσατε την Αυτοκρατορία; Πόσο σας κόστισε; Οι αντιπρόσωποι του Τατουίν δεν είναι πια μαζί μας. Την επόμενη φορά, ποιος ξέρει; Μπορεί ο δικός μου λαός να είναι ο χαμένος. Όμως η απώλεια πάντα είναι σημαντικότερη από κάθε άλλο! Δεν είμαι αιρετικός, ζητάω ειρήνη! Βοηθήστε με να τη δώσω σε αυτό τον Γαλαξία που πονάει, τους ανθρώπους του που έχουν χορτάσει θάνατο, τους λαούς που έχουν κουραστεί από τους ψαλμούς των πυροβόλων, τον βρυχηθμό της μάχης, έχουν μπουχτίσει τη μυρωδιά της σάρκας που καίγεται από το άγγιγμα ενός φωτόσπαθου! Βοηθήστε με να φέρω Ισορροπία!» Οι Συγκλητικοί σηκώθηκαν, άλλοι συμφωνώντας και άλλοι βρίζοντας και απειλώντας. Σε όλο τον Γαλαξία, οι πάντες ακροβατούσαν ανάμεσα σε αποδοκιμασία και θαυμασμό. Τα πρώτα χέρια σηκώθηκαν, στην αρχή μοναχικά. Ύστερα και άλλα υψώθηκαν, μερικά με βεβαιότητα και άλλα διστακτικά, ώσπου έγιναν ένα δάσος από καταφάσεις, αντιπαλεύοντας με την αντίρρηση. «Καγκελάριε Μπινκς, έχουμε απόλυτη ισοψηφία. Περιμένουμε την ψήφο σας» ακούστηκε η φωνή του υπολογιστή μπροστά του. Σηκώθηκε. Η πρώτη απόφαση της Δημοκρατίας βασιζόταν σε αυτόν. Έσφιξε τα χέρια του, μουδιασμένα από το άγχος. Σήκωσε το χέρι. Τα μάτια του θόλωσαν και τα χρώματα έγιναν ένα χάος που τον τύλιγε. Ο εγκέφαλός του για λίγο απέκλεισε τον κόσμο από γύρω του, προτού του μεταδώσει την αίσθηση του καυτού πόνου που διέτρεχε το στήθος του. Τα χέρια του ψηλάφισαν την πληγή. Παντού γύρω του, τα χέρια κατέβαιναν, καθώς αντιλαμβάνονταν το γεγονός, παγωμένοι από πανικό και έκπληξη. Με την τελευταία του πνοή, ο Τζαρ Τζαρ Μπινκς σήκωσε το χέρι του. «Υπέρ» είπε, και η φωνή του απλώθηκε σε κάθε πλευρά του Γαλαξία. Η πρώτη απόφαση είχε ληφθεί. Για καλό ή για κακό, είχε συμβάλλει σε αυτό. Αφέθηκε. Σύντομα θα έβλεπε την Θάλασσα, το σπίτι του Λαού του, να ερευνήσει τα βάθη της, κολυμπώντας στο πλευρό του Πατέρα, γεννήτορα κάθε ζωής στον πλανήτη του. Ο Καγκελάριος απεβίωσε στις 15:42, δύο μέρες μετά από την απόπειρα ενάντια στη ζωή του, πρώτο θύμα στη μάχη της Δημοκρατίας. Η τελευταία του λέξη οδήγησε στην τελική ψήφιση του διατάγματος της αναγνώρισης της θρησκείας των Σιθ. Θα είναι όμως αυτό μία ευλογία ή κατάρα στη Δημοκρατία; Μαζί μας ο Υ’ ζιςς, ιστορικός και κοινωνικός μας ανταποκριτής, για να σχολιάσει το φλέγον ζήτημα. Με ένα του νεύμα, ο Ζίβερ έσβησε την τηλεόραση, σωπαίνοντας το ολόγραμμα. Έστρεψε το βλέμμα του στον σύντροφό του, που χτυπούσε τα χέρια του νευρικά στο τραπέζι. «Και έτσι, κλείνει η πρώτη πράξη» «Αναρωτιέμαι αν άξιζε τον κόπο» «Δεν μπορώ να σου πω ακόμη. Για την ώρα, έχουμε να φροντίσουμε για τους Σιθ. Αν δεν δράσουμε σωστά, θα τους έχουμε στην Σύγκλητο προτού τους καταλάβουμε» «Τόσος πόλεμος για το τίποτα…πάλι καλά που σωπάσαμε τουλάχιστον τον Καγκελάριο, πριν τα συμφέροντά μας κινδύνευαν περισσότερο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Σιθ να ανοικοδομήσουν τον ναό που κάποτε διαλύσαμε πέτρα προς πέτρα» «Μου το έχεις πει χίλιες φορές αυτό, Δάσκαλε» «Και θα συνεχίσω μέχρι να μην υπάρχει ούτε ρουθούνι από τη φάρα τους! Μας σφάξανε μέχρι τον τελευταίο και εξαφάνισαν κάθε ίχνος μας, σαν να μην υπήρχαμε! Υπερέχουν απέναντί μας και η δική τους θρησκεία θα είναι το αποτέλεσμα της προπαγάνδας του Αυτοκράτορα, όπως σήμερα!» «Θεωρείς λοιπόν ότι ο Μπινκς ήταν αυτοκρατορικός;» «Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι νεκρός. Αυτό μου φτάνει. Πήραμε την πρώτη σημαντική νίκη και αυτό φτάνει για να τους φοβίσει. Μένει μόνο να ξεριζώσουμε τα ζιζάνια μέχρι να είμαστε πια καθαροί, τόσο από τους Σιθ, όσο και από όσους νοσταλγούν ακόμη την Αυτοκρατορία. Θα ανταποδώσουμε με το ίδιο νόμισμα» Ο γηραιός Τζεντάι κοίταξε γύρω του και έφτυσε το μαυροντυμένο σώμα του υπερασπιστή του μικρού φυλακίου, ντυμένος με τα σύμβολα της Αυτοκρατορίας. Πήρε το φωτόσπαθό του και απελευθέρωσε την κόκκινη δέσμη του, που βούιζε με οργή. Γύρισε τις λεπίδες πάνω από το κεφάλι του, σκίζοντας τον αέρα με τις κινήσεις που είχαν πάρει τη ζωή κάθε ανθρώπου σε εκείνο τον τόπο, κάθε ένας από αυτούς ένας προσκυνητής σε μία θρησκεία που πραγματικά δεν πίστευαν, πολλοί από αυτούς άοπλοι και ανίκανοι απέναντι στην δύναμή του. Ο μαθητής του έπιασε τον κοφτό ήχο ενός λυγμού. Οι αισθήσεις του, ενισχυμένες από την χρήση της Δύναμης που κατείχε, διέκριναν τον ήχο που κρυβόταν πίσω από τον αχό του ανέμου και το μέταλλο του καταφυγίου. Παιδικό κλάμα. Πλησίασε και έκοψε στα δύο την μεταλλική πόρτα σαν να ήταν χαρτί, γεμίζοντας με φως την κρυψώνα των παιδιών, που ζάρωσαν στη θέα του ιππότη, όλα πανομοιότυπα αντίγραφα των κατοίκων. «Δάσκαλε;» Ο άνδρας τον κοίταξε και χαμογέλασε, καθώς διέκρινε τα ευρήματά του. «Ιδού λοιπόν, νεαρέ μου Πάνταγουαν, η ευκαιρία να δείξεις την πίστη σου στη Δημοκρατία» «Δάσκαλε, είναι παιδιά!» Ο Τζεντάι σταύρωσε τα σπαθιά του, κοιτάζοντάς τον με ένα βλέμμα που έσταζε φαρμάκι. «Όλα τα ζιζάνια. Κανένα δεν εξαιρείται. Τα μικρά θα δώσουν τη βάση για νέους Σιθ, νέους στρατιώτες για την Αυτοκρατορία! Είναι κλώνοι και στρατιώτες του Αυτοκράτορα, αργά ή γρήγορα θα ζητήσουν εκδίκηση, όπως είναι προορισμένα να κάνουν!» Ο νεαρός δίστασε. «Κάντο!» διέταξε ο Δάσκαλος και ο μαθητής έκλεισε τα μάτια του, καθώς μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Οι κραυγές τους ήταν απλά η αρχή του κυνηγιού, οι πρώτες νότες στη συμφωνία που θα σήμαινε την εκδίκηση των Τζεντάι. Και ήξερε πως θα απολάμβανε κάθε λεπτό… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Το πρώτο μέρος-μέχρι το θάνατο του Τζαρ-Τζαρ -μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά ο Δάσκαλος Τζεντάι του δεύτερου πρέπει να πάει να τον κοιτάξουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 δεν είναι κακό, όμως όντως η φάση με τα παιδια των σιθ είναι λιγάκι τραβηγμένη (και στην τελική γιατι ο δάσκαλος δε συμμετέχει στη σφαγη και γινεται μοναχα αυτουργος)? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted June 6, 2005 Author Share Posted June 6, 2005 Γιατί δε συμμετείχε και ο Πάλπατιν στην σφαγή των νεαρών μαθητών στον Ναό και έστειλε τον Άνακιν; Απλά ήθελε να ατσαλώσει τα νεύρα του... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Atrelegis, μη σποϊλάρεις το SW3, ακόμα δεν το έχω δει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted June 7, 2005 Share Posted June 7, 2005 Να υποθεσω οτι εδωσα λιγη εμπνευση με το "Η διαδηλωση" ? Ωραια γιατι ειχα την ιδεα αλλα βαριομουν να την αναπτυξω εκεινη την ωρα.Παντως οντως ο Δασκαλος Τζενται παρουσιαζεται πολυ πολυ καφρος-σχεδον Σηθ.Ναι,"γιατι να παρουσιαζονται τοσο κακοι οι Σηθ?" αλλα οχι και να δειχνουμε οτι οι Τζενται κανουν ακριβως τα ιδια-λιγη παραπανω φαντασια δεν βλαπτει.Ειδικα οταν αναφερεσαι σε πραγματικα προσωπα-στο συμπαν του Τζορτζ Λουκας-και οχι σε καποιο ελαφρως παραλληλο ειναι μαλλον λαθος να παρουσιαζεις ετσι τους Τζενται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted June 8, 2005 Author Share Posted June 8, 2005 Και οι Καθολικοί Ιερείς του Μεσαίωνα; Καλά παιαδιά δεν ήταν; Αν δεν το έχειες προσέξει, δεν είναι λίγες οι παρατάξεις που ζητούν εκδίκηση και δρουν σε ανατπόδωση αν έχουν δωχτεί. Με εξαίρεση τον Ghandi και τους Χριστιανοπύς, είναι οι μόνες παρατάξεις που δεν έχουν ανταποδώσει σε διωγμούς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Ζαλήστηκα ευχάριστα, Πολύς καλός τρόπος γραφής και περιγραφή… Μπράβο… Πολύ μεγάλη ΕΚΠΛΗΞΗ… «Ζητώ να ψηφίσετε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Σιθ, όπως επίσης και την αναγνώριση της θρησκείας τους, σαν ισότιμη αυτής των Τζεντάι!» τα γόνατά του ριγούσαν και λύγισαν προς τα πίσω. Ξεροκατάπιε. Αν και ήταν από φύση του ποικιλόθερμο, ένιωθε ιδρώτα να σχηματίζεται στο μέτωπό του.» Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε;;;; Εκπληκτική ιδέα … Υπέροχη… ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕ ;;;;;; Είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από Όλα τα Star Wars !!! Χχχμμμμμμμμμμ… «Οι κραυγές τους ήταν απλά η αρχή του κυνηγιού, οι πρώτες νότες στη συμφωνία που θα σήμαινε την εκδίκηση των Τζεντάι. Και ήξερε πως θα απολάμβανε κάθε λεπτό…» Ηιστορία επαναλαμβάνετε;;; ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ … Ίσως η πιο ευκολοδιάβαστη ιστορία και γενικότερα ότι καλύτερο έχω διαβάσει μεχρι τωρα !! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.