Nikolas kozni Posted May 29, 2022 Share Posted May 29, 2022 Θυμάμαι ένα καράβι. Δεν ήμουν καπετάνιος, ούτε ναύτης. Δεν ήμουν καν επιβάτης. Και όμως θυμάμαι... Θυμάμαι τα φορτία που ήταν αβάσταχτα να τα συγκρατήσω. Θυμάμαι μια ατελείωτη θάλασσα. Και όμως έπρεπε να φτάσω στον προορισμό μου. Να παρακαλάω για ένα ταξίδι δίχως επιστροφή. Θυμάμαι να επιστρέφω πάντα κουρασμένος, με μια άγκυρα να σκουριάζει μέσα μου. Δεν θυμάμαι καπετάνιο, ούτε ναύτη. Δεν θυμάμαι καν επιβάτη. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nick V. Posted May 29, 2022 Share Posted May 29, 2022 καραβάκια με μαύρα πανιά σαλπάρουν την αυγή γυρεύοντας στη λησμονιά μια φωτεινή γιορτή άσπρα σπίτια κατάμαυρα μες στην ερημιά στέκουν νεκρά σαν όνειρα εφήμερα κι αυτά υψώνεσαι στη θέση σου και παραμιλάς και το φθαρμένο σώμα σου στον άνεμο σκορπάς κι οι γλάροι τα κομμάτια σου φορτώνουν στη βροχή σαν σε ιστορία ναυαγού που έχουν ξαναδεί 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ἀπόστολος Βρανᾶς Posted July 14, 2022 Share Posted July 14, 2022 On 5/29/2022 at 9:55 PM, Nikolas kozni said: Θυμάμαι να επιστρέφω πάντα κουρασμένος, με μια άγκυρα να σκουριάζει μέσα μου. Εἰδικὰ αὐτὸς ὁ στίχος βγάζει ἀφόρητη ἀπαισιοδοξία καί, ἴσως, πόνο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.