Επιρροές;

[Βάρδος]

Ποιοι συγγραφείς σάς έχουν επηρεάσει περισσότερο στο γράψιμό σας, θετικά αλλά και αρνητικά; Υπόψη ορισμένοι συγγραφείς μπορεί να είναι καλοί αλλά να σας έχουν επηρεάσει αρνητικά, ή να μην είναι τόσο καλοί αλλά να σας έχουν επηρεάσει θετικά. Πάντα να λέμε και σε τι μας έχει επηρεάσει κάποιος, βέβαια, καθώς και γιατί.

 

*

 

Αρνητικά με έχουν επηρεάσει:

 

Tolkien -- γιατί στην αρχή, μ'έκανε να τον αντιγράψω και να γράψω τη γνωστή μαλακία με τον Σκοτεινό Άρχοντα πίσω από τα βουνά.

Moorcock -- γιατί, επειδή δεν έχει worldbuilding και βαθιά ανάπτυξη, με έκανε να πιστέψω ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι τόσο σημαντικά.

TSR writers -- γιατί με κάνανε να πιστέψω ότι σε κάθε κόσμο πρέπει να υπάρχουν οι στερεοτυπικές φυλές φαντασίας, έτσι είχα καταλήξει να βάζω κάπου στον κόσμο ξωτικά ή ορκ "επειδή έπρεπε να υπάρχουν κάπου".

 

Θετικά με έχουν επηρεάσει:

 

Frank Herbert -- γιατί οι φιλοσοφικές του ιδέες μου δώσανε δικές μου ιδέες, και γιατί χειρίζεται αριστοτεχνικά την οπτική γωνία.

Roger Zelazny -- γιατί έχει γαμάτες ιδέες και γιατί γράφει έξυπνους διαλόγους.

Robert Jordan -- όταν ήμουν σε μια φάση που δεν ήξερα πώς ακριβώς να διατυπώνω τις σκέψεις των χαρακτήρων μου, με βοήθησε.

Robin Hobb -- θεώρησα την πλοκή της βαρετή και αποφάσισα ότι, όταν γράφω, τα πράγματα δεν θα είναι έτσι.

G. R. R. Martin -- ανάπτυξη χαρακτήρων σε συνδυασμό με προώθηση της πλοκής' μου έδειξε πόσο άγριος μπορεί να είναι, τελικά, ένας φανταστικός κόσμος (και μ'έκανε να πιστέψω ότι αυτό δεν είναι ούτε η αρχή).

David Eddings -- όταν διαβάσα το Ellenium, αποφάσισα να μη γράψω ποτέ τόσο βαρετή, ανούσια, κι ανόητη ιστορία στη ζωή μου.

[Nihilio]

Δε νομίζω ότι με έχουν επιρεάσει αρνητικά κάποιοι συγγραφείς. Ή τουλάχιστον δε το έχω καταλάβει έτσι.

Ας κάνουμε με λίστα όμως με όσους με έχουν επιρεάσει:

H.P.Lovecraft: Αυτό που μου έμαθε ότι το ότι δε δείχνεις είναι το ίδιο σημαντικό με αυτό που δείχνεις. Χάρη στις ιστορίες του έμαθα ένα από τα βασικότερα τρικ ιστορίας τρόμου.

Μ. Μοοrcock: Μου έδειξε ότι στη φαντασία χωράνε και τα πιο τρελά στοιχεία και όχι μόνο οι κλασικοί νάνοι και τα ορκ (ξωτικά είχε βέβαια στις ιστορίες του, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία)

R.A. Salvatore: Για τις θεαματικές μάχες του και για το πως ΔΕ πρέπει να αναπτύσεις τον κεντρικό χαρακτήρα.

Neil Gaiman: Κομιξάς μεν, αλλά οι ιδέες του και η ατμόσφαιρα τον κόμικ του και το στυλ με έχει επιρεάσει πάρα πολύ.

Γενικά όμως κάθε τι που διαβάζω με επιρεάζει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Απλά από τους περισσότερους άλλους συγγραφείς που έχω διαβάσρει δεν έχω ανιχνεύσει ξεκάθαρα τις επιροές τους.

[laas7]

Ωχ ωραίο θέμα!

Ε... κάτσε να σκεφτώ... ε με έχει επηρεάσει ο Μουρορκ γιατί είχε μια τελείως διαφορετική αντίληψη απο ότι είχα μέχρι τότε διαβάσει... στον Κόρουμ όταν δολοφονούνται όλοι οι θεοί και οι άνθρωποι μένουν μόνοι στον κόσμο, μόνο αυτοί και οι αποφάσεις τους, συγκλονίστηκα... γιατί επειδή είμαι βαθιά θρησκεύομενη

(δεν εννοώ πως είμαι πιστή χριστιανή αλλά με τον τρόπο μου πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχει θεός) δεν μπορούσα να φανταστώ έναν κόσμο φαντασυ χωρίς θεούς.

Και μου έδωσε να καταλάβω πως υπάρχουν και αλλές οπτικές γωνίες... ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες!

 

Α...Ντοστογιέφσκι... αναλύει τους χαρακτήρες του μέχρι τέλους, δεν έχει γράψει τίποτα ρηχό, όλοι οι χαρακτήρες του έχουν συναισθήματα, σκέψεις και μέσω αυτών υπάρξη (έστω και πάνω στο χαρτί)... αυτό το βρίσκω συγκλονιστικό!

 

Τσέχοφ.... έπαθα σοκ όταν διάβασα τον Βάνκα... έκανα μέρες να κοιμηθώ...

Τι έγραφε ο άνθρωπος!!! Καλά δεν θα γράψω ποτέ σαν και εκείνον, αλλά προσπαθώ να μπω στον "ρόλο" κάποιου χαρακτήρα εντελώς διαφορετικού απο εμένα και να γράψω με σωστό τρόπο όσα νιώθει( όπως έκανε ο Τσέχοφ στον

Βάνκα και σε σχεδόν όλα τα του έργα)... αυτό προσπάθησα να κάνω τότε στην άσκηση στο εργαστήρι με την διαστρεβλωμένη οπτική γωνία, όταν έγραψα για ένα αυτιστικό παιδί, κάτι που εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να νιώσω.

 

Οκ σας έχω πρήξει με τους Ρώσους και μη φάντασυ συγγραφείς... αλλά έχετε διάβασει Πούσκιν;;;; Οσα διάβασα απο αυτόν είχαν μια ειρωνική στωική στάση για την ζωή... μου άρεσε αυτό το "πόρνη είσαι ζωή, αλλα δεν θα σου περάσει!"

 

Πόε....έγραφε τόσο σκοτεινά, βουτηγμένος στον εαυτό του και όσα ονειρευόταν, φανταζόταν ...πω πω ...κατεστραμένη ζωή αλλα τι αποτύπωμα άφησε!

Με έκανε να θέλω και εγώ να γράψω τα πιο βαθια μου μυστικά, τις πιο πικρές μου εμπνεύσεις... απλά το βλέπω λίγο διαφορετικά...τα γράφεις και μένουν εκεί δεν τα παίρνεις και πάλι μαζί σου δεν τα κουβαλάς συνέχεια.

 

Μποντλερ...σκοτεινός και παράφορος όλο παθος...πεθαίνω για παράφορα πράγματα!

 

Σεφέρης... καλά ε... εκεί έμεινα με το στόμα ανοιχτό!!! Τι καθαρότητα εκφράσεων ιδεών, εικόνων, αποτυπωνει τόσο καθαρά και μαζι τόσο προσωπικά... σου επιβάλλεται! Σε αφήνει να διαβάζεις και να συμφωνείς μαζί του...έχει πυγμή, δύναμη, φυσικό χάρισμα επιβολής... Ας έγραφα το μισό απο ό,τι έγραφε και ας πέθαινα!!!

 

Κάλβος... είναι πολύ παλιός ξεχασμένος σχεδόν, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το "δεν επηρεάστηκε απο κανέναν, δεν επηρέασε κανέναν"... έγραφε για τον εαυτό του εγωιστικά σχεδόν...εγώ γράφω και κάνω αυτό που θέλω και υπάρχω για μένα και νιώθω για μένα, αλλά δεν το φωνάζω δεν έχω ανάγκη να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί είμαι σίγουρος γι αυτό που κάνω και πορεύομαι μόνος μου ...έκανε το δικό του μέχρι το τέλος! Ουάου!

[Orpheus]

Εμμμ... να πω ποιητές;

 

Ο Καβάφης, πολύ έντονα σε κάποια ποιήματά μου, με την ειρωνία και τη γλώσσα του, το ύφος και την ατμόσφαιρά του...

 

Ο Shakespeare στα αγγλικά μου, με αυτή την αρχαιοπρεπή σύνταξη... Αρχικά τον μιμούμουν (προσπαθούσα δηλαδή σχετικά ανεπιτυχώς), τελικά μου άφησε ένα λεξιλόγιο ανάμεικτο, πλούσιο και ένα ύφος ποικίλο που όμως δεν έχω χρησιμοποιήσει ακόμη πολύ (έχω κόψει τα αγγλικά ποιήματα γενικά/σχετικά)...

Και σίγουρα αυτός και κάποιοι έλληνες λυρικοί (υποθέτω) μου έχουν δώσει αυτή τη ρομαντική γεύση που αφήνω σε όλη μου την ποίηση.

 

Αλλά δεν είμαι ψώνιο.

 

 

Οι Μούσες μαζί μας,

-Ορφέας

[laas7]

Xμ darky δεν πολυσυμφωνώ μαζί σου πως οι χαρακτήρες των αρχαίων ελληνικών μύθων απλά ζουν την στιγμή και δεν ασχολούνται με ασκόπες ιδεολογικές αναζητήσεις (;;;) και δεν έχουν ψυχολογικά συμπλέγματα ( αν και δεν πιάνω τι ακριβώς εννοείς... εννοείς να μην είναι ψυχολογικά ανισόρροποι;)

Ο Ηρακλής όταν βρέθηκε μπροστά στο σταυροδρόμι και έπρεπε να διαλέξει την αρετή ή όχι... εκείνη την στιγμή περνούσε ένα τεστ σωστής συνείδησης. Αν αυτό δεν είναι ιδεολογική αναζήτηση τότε τι είναι;

Και όταν τον Ορεστη τον κυνηγούσαν οι ερινύες, τι ακριβώς ήταν αυτό;

Και οι αιώνιες τιμωρίες τόσων και τόσων χαρακτήρων για ασέβειες προς τους ανθρώπους ή τους θεούς; Αυτό δεν είναι έμμεσα καθαρή αναφορά στο σωστό και το λάθος και την ιδεολογία των αρχαίων;

Εγω νομίζω πως η τραγικότητα των περισσότερων αρχαίων μύθων οφειλεται σε αυτό ακριβώς, στην ιδεολογική αναζήτηση που ξεπερνά τη ζωή των χαρακτήρων, που δεν ζουν απλά την ζωούλα τους (μόνο για τον κώλο τους κοινώς) αλλά αποτελούν κομμάτι ενός σύμπαντος και πρέπει να συμπεριφέρονται αναλόγα... σωστά, μυαλωμένα, με σεβασμό κτλ

Και όπως θα ξέρεις οι μύθοι γενικά και οι άθλοι του ηρακλή ειδικά είναι δράση και ηρωισμός, αλλα στο πρώτο, επιφανειακό επίπεδο... απο κάτω σχεδόν παντα υπάρχει ένα πιο βαθύ νόημα που πολλοί μελετητές παρουσιάζουν με αναλύσεις.Δεν έχει τόση σημασία τι διαπιστώνει ο κάθε ερευνητής, αλλά πως όλοι παραδέχονται για ένα βαθύ κρυμμένο νόημα ...ακόμα και στο σχολείο θυμάσαι τι μας έλεγαν;

Οι αρχαίοι μύθοι είναι ενα πάντρεμα αλήθειας και πλασμένης ιστορίας και έχουν ένα κρυφό νόημα, που επιβίωσε με αυτόν τον τρόπο στους αιώνες.

Edited June 1, 2005 by laas7

[King_Volsung]

/me βήχει διακριτικά

 

*γκουχ γκουχ*

 

Ψιτ... Laas...

Ομηρος(ή όποιος ήταν τελοσπάντων): Η Ιλιάδα θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου. Απίστευτη δράση. Και γενικά είχα διαβάσει σχεδόν το σύνολο της ελληνικής μυθολογίας(Άθλοι του Ηρακλή κτλ)

Χάουαρντ: Απλοί χαρακτήρες χωρίς ψυχολογικά συμπλέγματα και άσκοπες ιδεολογικές αναζητήσεις. Ζουν για τη στιγμή.

 

-END_OF_COUGH-

 

 

 

-----------

 

Εγώ έχω επηρεαστεί πολύ από Ντανσάνυ! Με τρελαίνει ο τρόπος γραφής του και το όλο ύφος των ιστοριών του... απλά μαμάτο... Προσπαθώ κι εγώ να φτάσω την μαεστρία του στις παραμυθένιες περιγραφές ο έρμος... (θα δείτε σύντομα και την 14η άσκηση και θα καταλάβετε)

 

Από κει και πέρα δεν μπορώ να πω συγκεκριμένους συγγραφείς που να με έχουν επηρεάσει... Σίγουρα όλοι λίγο πολύ το έχουν κάνει, άλλα όχι τίποτα το χαρακτηριστικό ώστε να τους αναφέρω. Άσε που δεν έχω διαβάσει και πολλούς fantasy συγγραφείς (Tolkien, Dunsany, Salvatore, Lovecraft(ναι στο fantasy τον βάζω αυτήν την στιγμή), Kay)... ξέρω ξέρω ντροπή μου.

[Vikar]

Ti va prwtopeic; Mou faivetai oti 8avai mia kataxwrisn pou 8a upostei pollec pros8nkec sto mellov, alla epitelouc ac tnv avoi3w.

 

Ioulioc Berv H zwvtavia pou divei stic peripeteiec tou, me exei epnreasei kuriwc stov tropo pou 8a8ela va biwvw tic peripeteiec sta paixvidia rolwv.

 

Mevelaoc Louvtemnc Mou ema8e va ektimw tnv tautisn nrwa-avagvwstn kai to poso diaplastikn mporei va eivai. Aptnv alln, mou estreye tn glwssa proc to melodramatiko, to opoio kai sixaivomai.

 

Hliac Beveznc Sautov ema8a va ektimw to avepitndeuto ufoc tou va milac gia tnv korufn tou pagobouvou. Na pw me tnv eukairia, oti oi taiviec pou kavei o Clint Eastwood teleutaia mou 8umizouv polu Bevezn sto ufoc. Kataplnktikoc kio Eastwood.

 

Stephen King Apautov katalaba oti evac xaraktnrac, se mia istoria, dev eivai para duo-tria "xaraktnristika" h "tropikotntec" apevavti sta gegovota. Mema8e va evdiaferomai gia tov xaraktnra --- kati pou eixe arxisei va mou kavei kai o Ntostogiefski, alla dev tou edwsa pote arketo xrovo. Episnc, o King mekave prwtoc vapevoxopoinsw to humour mesa stn mn-satirikn logotexvia.

 

Charles Bukowski Autoc o tupoc deixvei kalutera apo,tidnpote exw diabasei pote, oti to vasai prostuxoc dev snmaivei oti eisai misoguvnc. Lutrwtiko.

 

Clive Barker O Barker mouma8e va sebomai tnv idea. Opwc leei kio S. King, "it is the story, not he who tells it" kai o Barker epibebaiwvei auto to a3iwma. Proswpika tov 8ewrw idiofuia sto xwro tnc favtasiac (xwric va 8elw va paramu8iasw).

 

Stephen Dobyns Eixa diabasei to "Cemetery Nights", mia pointikn tou sullogn, pou mekave gia kamposouc mnvec va grafw poinmata akribwc opwc autoc: apln glwssa kai suvexnc ru8moc, sta oria tnc automatnc grafnc (tipote soureal omwc). Akomn kati mouxei afnsei.

 

Gevikotera, diabazovtac poinsn (epi to pleistov ellnvikn) eida polu ka8ara oti prepei kaveic va grafei me eilikriveia kai litotnta kai episnc oti prepei va voiazetai gia to ru8mo. tetoia pragmata dev ta blepeic to idio eukola diabazovtac peza.

 

Giavvnc Skarimpac Tov Skarimpa arxisa va tov diabazw ta teleutaia xrovia kai mexei kollnsei. H faivomevikn parado3ologia tou kai oi airetikec glwssikec kai afngnmatikec epilogec tou, pou pavta omwc briskouv stoxo, ntav gia meva polu didaktika pragmata. Episnc, mou edei3e oti eivai duvato va dwseic stnv pragmatikotnta mia avnsuxntika peistikn epifasn parado3otntac kai favtasiac, opwc kaveic "suggrafeac favtasiac" dev mporese pote va mou dei3ei. Ase pou eixe gamw ta humour.

 

Franz Kafka H fusikotnta me tnv opoia plekei oveiriko kai pragmatiko kai ta avtistoixa suvais8nmata pou prokalei autn, eivai kati pou yulliazomai oti prospa8w va petuxw kiegw me kapoia mou keimeva. Prepei va tov 3eperasw siga-siga...

 

Michael Ende Opwc kai tov Barker, tov 8ewrw alln mia idiofuia stn favtasia, parolo pou dev tov exw ya3ei opwc 8a8ela (movo daveiko tov exw diabasei). Eivai re va parei kapoioi av8rwpoi pou to kavouv va faivetai toso aplo. dev mporouv va mn sepnreasouv.

Edited June 16, 2005 by Vikar

[laas7]

γκουχ γκουχ με ξέφυγε....

 

Ευχαριστώ αγαπημένε μου ιππότη

[Isis]

Ο Φρέντυ Γερμανός, γιατί μου έδειξε έναν απλό τρόπο να παρουσιάζεις μια πραγματική ιστορία σαν παραμύθι...

 

Η Πηνελόπη Δέλτα, γιατί ως παιδί δε βρήκα κανένα βιβλίο να συγκρίνεται με το "Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου", σα θεματολογία, σαν πλοκή, σαν παρουσίαση και σα φινάλε...

 

Ο Tolkien, γιατί ήταν η πρώτη μου επαφή με ιστορίες φαντασίας...

 

Ο Καβάφης και ο Καρυωτάκης, που διαβάζοντάς τους ξεκίνησα (προ αμνημονεύτων ετών) να γράφω ποίηση...

[DinMacXanthi]

BUMP. Το τοπίκιον είχε έναν καλό ύπνο για 5 χρόνια. Εγερτήριο τώρα.

 

 

Ποιες οι επιρροές σας λοιπόν;

 

 

Και μια συμπληρωματική ερώτηση-δώρο. Είναι μόνο ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ που έχουν επηρεάσει τη δημιουργική γραφή σας;

 

[Tiessa]

Αφού ξύπνησες ένα πολύ παλιό τόπικ, να πω κι εγώ κάποιες επιρροές χαμένες στην αχλύ του χρόνου.

 

Πρώτος και βασικότερος όλων στα πρώτα χρόνια των συγγραφικών μου προσπαθειών ήταν ο Άρθουρ Κλαρκ, που διατηρούσε μέσα μου την αίσθηση του πολύ μεγάλου συγγραφέα για πολλά χρόνια.

Ή βασική επιρροή που αποκόμισα απ' αυτόν ήταν ότι αν έχεις μια πολύ καλή ιδέα να πεις, δεν έχει μεγάλη σημασία το βάθος και η ανάλυση των χαρακτήρων. Το αν αυτό ήταν καλή ή κακή επιρροή, είναι θέμα προς συζήτηση, αλλά μέχρι σήμερα δεν γράφω κάτι αν δεν αισθάνομαι ότι πίσω του κρύβεται μια καλή ιδέα. Δεν γράφω δηλαδή για τη γραφή ή για τους χαρακτήρες. Γράφω για την ιδέα.

Πιστεύω βάσιμα ότι αυτή την επιρροή θα την κουβαλάω μέσα μου για πάντα.

 

Δεύτερη επιρροή σημαντική, στη φάντασυ αυτή τη φορά, ήταν η Ανν ΜακΚάφρευ με τον κόσμο του Περν. Από εκεί αποκόμισα την σχεδόν ρεαλιστική κοσμοπλασία χωρίς τα κλασικά φάντασυ πλάσματα, νάνους κλπ.

Η Τριλογία των Λαξευτών είναι επηρεασμένη, τουλάχιστον στην αρχή της, από το συγκεκριμένο έργο.

 

Και μια συμπληρωματική ερώτηση-δώρο. Είναι μόνο ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ που έχουν επηρεάσει τη δημιουργική γραφή σας;

Έχω δεχτεί επιρροές και από ταινίες/σειρές, κυρίως στην ε.φ. Αλλά πάντα δεν κρύβεται ένας συγγραφέας πίσω από το έργο;

 

 

 

 

[Ad Noctum]

Κανένας άλλος να μας πει τις επιρροές του;

 

Εγώ αντλώ επιρροές εκτός από συγγραφείς, από ταινίες, από μουσική, από τη ζωή...

 

Αν περιοριστώ στους συγγραφείς, θα πω ότι έχω αντλήσει επιρροές από Masterton, Poe, Tolkien, Barker και πολλούς ακόμα.

 

Το κακό είναι ότι οι επιρροές μου, τις περισσότερες φορές, φαίνονται...

[Sonya]

Όταν πρόκειται για δημιουργία χαρακτήρων, κοιτάζω στον Kay και στον Martin.

Όταν πρόκειται για πλοκή καταστάσεις που μπορούν να συμβούν και να ανατρέψουν τα πάντα εκπλήσσοντας ακόμα και τον συγγραφέα, κοιτάω στον Martin.

Όταν πρόκειται για κοσμοπλασία, κοιτάω και τους δύο και προσθέτω την κα Χρήστου (surprise!)

Όταν θέλω μερικές ζουμερές πινελιές καφρίλας, παίρνω μια δόση Robins.

Και πάντα, όταν ξαναδιαβάζω ένα κείμενο, προσπαθώ να φανταστώ ότι ο Μανωλιός είναι πάνω απ' το κεφάλι μου και με κράζει. Δουλεύει!

[KELAINO]

Οι δικές μου βρίσκονται στη δεκαετία του ογδόντα.

Πρώτη μεγάλη επιρροή, η Μαντάμ Σουσού. Η σειρά, με την Άννα Παναγιωτοπούλου. Αυτό το υφάκι των χιλίων καρδιναλίων μας είχε επηρρεάσει όλους τότε. "Τί λαϊκές συνήθειες! Πτωχή! Θα συμφάγομεν μετά πρεσβευτού εις τας πρεσβείας". Δωδεκάχρονα με άπταιστη καθαρεύουσα, έχετε δει;

Ακόμα και τώρα, κάθε φορά που σκέφτομαι τη λέξη "φθινόπωρο", είναι σα να τη βλέπω μπροστά μου να απαγγέλει εκείνο το "ω, λ' ωτάν, λ' ωτάν. Σ' ε λ' ωτάν, μι λ' ωτάν..."

Μετά ήταν κάποιος που είχε μια στήλη στο περιοδικό Κατερίνα κι έγραφε με το ψευδώνυμο Μάξγουελ. Κάποιος Μάνος Αντώναρος, που είχε μια στήλη στο περιοδικό Τηλέραμα. Και βέβαια η Έλενα Ακρίτα, που έγραφε, αν δεν κάνω λάθος, στον Ταχυδρόμο.

Αυτά, βασικά.