Συγγραφικὴ Σκυταλοδρομία

[Ἀπόστολος Βρανᾶς]

Μία πιὸ περίπλοκη παραλλαγὴ τῆς συνεργατικῆς γραφῆς ποὺ ἔχουμε συζητήσει εἶναι ἡ σκυταλοδρομία.  Ὅπως καὶ στὸ γνωστὸ ἀγώνισμα δρόμου/κολύμβησης/ποδηλασίας/..., ἔτσι κι ἐδῶ, ἀρχίζει τὴ γραφὴ τὸ Α ἄτομο, τὴν συνεχίζει τὸ Β, μετὰ τὸ Γ καὶ πάει λέγοντας ...  Τὸ πιὸ γνωστὸ παράδειγμα στὴν ἑλληνικὴ λογοτεχνία ἦταν 'Τὸ Μυθιστόρημα τῶν Τεσσάρων' (1958), ὅπου κατὰ χρονολογικὴ σειρά ἔγραψαν οἱ Μυριβήλης, Καραγάτσης Τερζάκης καὶ Βενέζης (γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἡ πρώτη του ἔκδοση δὲν ἦταν βιβλίο ἀλλὰ συνέχεις/ἐπιφυλλίδες στὴν ἐφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ).
Λέγεται ὅτι δὲν εἶχε ὑπάρξει προσυνεννόηση ἀλλὰ γιὰ τὰ ὅποια ἄτομα τὸ διανοηθοῦν, θὰ πρότεινα ἔνθερμα ἕνα μίνιμουμ προσυμφωνημένης πλοκῆς ἢ χαρακτήρων ἢ τύπου βιβλίου (φανταστεῖτε νὰ ξεκινοῦσε τὸ Α ἄτομο μὲ μελόδραμα καὶ τὸ Β νὰ τὸ γυρνοῦσε σὲ ἐπιστημονικὴ φαντασία ...) καί, φυσικά, ἔκτασης τοῦ κάθε μέρους.  Μοῦ φαίνεται πάρα πολὺ δύσκολο!
Στὴν Ἀμερικὴ θυμᾶμαι ὅτι μᾶς εἶχαν δείξει (λυπᾶμαι, δὲν τὸ ἔχω συγκρατήσει ...) σκυταλοδρομία 10 μερῶν ἀπὸ 5 συγγραφεῖς σὲ 2 'γύρους' ...  Αὐτὸ γιὰ μένα θὰ κατατασσόταν σὲ 'Ἐφιάλτη'!